Vleugels van papier
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Intens verdriet
Intens verdriet
verwerk je niet
Je zal het weven
door je leven
Die laatste blik
een laatste groet
blijft verankerd in je hoofd
'n Flakkerend vuur
dat nimmer dooft
Intens verdriet
verwerk je niet
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik nestel
Ik nestel een droom
in je ogen
Ik draag takjes
De lente begint
Mijn hart op vleugels
gevlogen
danst op’t fluweel
van de wind
Ik voel in mijn lichaam
kolkende driften
van vervroegd
voorjaar stromen
En ik nestel mijn hart
in het onpeilbare
woud
van je dromen
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Op 1 januari was het 6,5° in de morgen,
vandaag, 1 februari 2°.
Niets wijst op een nakende lente,
maar toch, de dagen lengen...
Lentevogel
Een lentevogel nestelt in mijn hoofd
In mijn hart gebeuren rare dingen
Ik heb me met de Lentefee verloofd
In mijn bloed laat ze het voorjaar zingen
We dansen op de zang van ’t vogelenkoor
dartel als een vlinder, quick quick slow
Ik fluister gekke woordjes in haar oor
en knipoog naar de zon in’t hemelsblauw
Ik pluk de dag en snuif mijn longen vol
met bloesemstuifmeel en met bloemengeuren
In de late avond betaal ik wel de tol
Mijn allergie zal rood mijn ogen kleuren !
Robbe
vandaag, 1 februari 2°.
Niets wijst op een nakende lente,
maar toch, de dagen lengen...
Lentevogel
Een lentevogel nestelt in mijn hoofd
In mijn hart gebeuren rare dingen
Ik heb me met de Lentefee verloofd
In mijn bloed laat ze het voorjaar zingen
We dansen op de zang van ’t vogelenkoor
dartel als een vlinder, quick quick slow
Ik fluister gekke woordjes in haar oor
en knipoog naar de zon in’t hemelsblauw
Ik pluk de dag en snuif mijn longen vol
met bloesemstuifmeel en met bloemengeuren
In de late avond betaal ik wel de tol
Mijn allergie zal rood mijn ogen kleuren !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Zonder de tijd
Schaf
de seconden af
Vergeet de tijd en
laat de uren gaan
Ik leef voortaan
van ochtendzon
tot avondmaan
De dagen gaan voor mij
zonder de tijd voorbij
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Glimlach
Ook op een regendag
kan het zonlicht
gloren
In die schalkse glimlach
die jou is
aangeboren
Een gedicht
welt als een bron
vloeit minzaam op papier
Door de regen
schijnt de zon
in het glinsterend saffier
van je sterrenogen
En ik schrijf
bevlogen
met mijn ganzenveer
het stralen van
je glimlach neer
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Zwaluwen schrijven
Zwaluwen schrijven
in hun vlucht
een nieuwe lente In de lucht.
Het dal groent ijverig
woud en wei
tot een levend schilderij.
Een riviertje
kronkelt blij
en jij plukt bloemetjes voor mij
Dit doet mijn dichtershart
herleven
en op een zonverwarmde steen
heb ik naar best vermogen
een gedicht geschreven
in het natuurblauw van je ogen.
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Dwars
Dwars door het grauwe
wolkgordijn
priemden hoopvol stralen
lentezonneschijn
Ik dronk het zonlicht
en genoot
Tot plots het wolkenheir
zich sloot
Het leeg gevoel dat
me bekroop
Door mijn vingers gleed
de hoop
De glimlach van de
lentefee
was slechts een
waanidee
In trieste dagen zonder
zonneschijn
wil jij dan mijn licht
en ook mijn lente zijn?
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Met graagte wil ik geloven...
Met graagte wil ik geloven
tot in 't diepste van mijn ziel
aan elfjes en kabouters.
Ik geef ze goedschiks asiel
en een veilig onderkomen
in al mijn nachtelijke dromen.
Met graagte wil ik geloven
dat sprookjes nog bestaan.
Nooit zullen ze verdwijnen
zo lang de zon zal schijnen
zo lang er licht is van de maan.
Robbe
Weet je dat er sprookjes zijn
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Drie links
Op de drempel
van de avond
heb ik maneschijn geplukt
die ik
door je haren vlecht
In je ogen
brei ik sterren
gouden gensters van geluk
Drie links
drie rechts
één averecht
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Zaadjes in de wind
Alvorens ik mezelf
in slaap wieg
op de baren van de dood
Stel ik jou tot mijn
apostel aan
poëtisch deelgenoot
die mijn woorden
deelt, verspreidt
als zaadjes in de wind
Zodat als straks
’t weer lente is
‘t leven weer begint
Terwijl de tijd
gedreven stroomt
naar duistere eeuwigheid
Mijn pen
gedoopt in donkerrood
nog enkele woorden schreit
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Gisteren zondag
Terwijl een nieuwgeboren zondag
zich schrokkerig voedt met mijn levensuren,
slurp ik mijn dagelijks kopje poëzie.
Met een wolkje glimlach.
De wind waait de ochtend weg.
Voor je het weet staat de zon in het zuiden,
achter de wolken weliswaar.
De zondag weent
tot de avond
De honger van de tijd is onverzadigbaar.
Morgen maandag
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
vandaag, woensdag,
met versgeschreven
zondagse poëzie
tovert Robbe
een glimlach
op mijn lippen.
Soms verkrampt
in pijn,
kan ik nu
alleen maar
heel dankbaar zijn.
ria
met versgeschreven
zondagse poëzie
tovert Robbe
een glimlach
op mijn lippen.
Soms verkrampt
in pijn,
kan ik nu
alleen maar
heel dankbaar zijn.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.