Wat moet ik hieruit besluiten?
-
gdornez - Lid geworden op: 15 dec 2005, 21:49
- Locatie: Oedelem
Beste forumbezoekers,
Sedert enige tijd doet ons vader raar. Vertrouwde plaatsen waar hij vroeger regelmatig kwam, vind hij niet meer terug. Als hij weg van huis is, bijvoorbeeld weekendje aan zee, wil hij zo snel mogelijk terug naar huis. Alhoewel zijn tuin er fraai bij ligt wil hij steeds verder werken in zijn tuin. De diepvriezer en frigo maken volgens hem rara geluiden. Hij slaapt 's nacht niet meer. Ook de eetlust is verminderd.
Mijn papa is 77 jaar.
Wie geeft mij raad, hoe pakken wij die situatie aan?
Sedert enige tijd doet ons vader raar. Vertrouwde plaatsen waar hij vroeger regelmatig kwam, vind hij niet meer terug. Als hij weg van huis is, bijvoorbeeld weekendje aan zee, wil hij zo snel mogelijk terug naar huis. Alhoewel zijn tuin er fraai bij ligt wil hij steeds verder werken in zijn tuin. De diepvriezer en frigo maken volgens hem rara geluiden. Hij slaapt 's nacht niet meer. Ook de eetlust is verminderd.
Mijn papa is 77 jaar.
Wie geeft mij raad, hoe pakken wij die situatie aan?
mvg
Geert
Geert
de meeste van deze symptonen vertoonde mijn schoonmoeder ook net voordat er bij haar Alzheimer is ontdekt.
Wat er bij haar ook bijkwam was 'herrinneringsbriefjes' zoals haar wassen, naar de bakker gaan, naar de markt gaan enz.
Nu is dit misschien wel meer iets voor een vrouw omdat die toch meestal de boodschappen moet doen
Wat er bij haar ook bijkwam was 'herrinneringsbriefjes' zoals haar wassen, naar de bakker gaan, naar de markt gaan enz.
Nu is dit misschien wel meer iets voor een vrouw omdat die toch meestal de boodschappen moet doen
-
Reini - Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
- Locatie: Brasschaat
gdornez,
Uw vader lijdt ongetwijfeld aan een vorm van dementie , mogelijk Alzheimer, maar niet persé.
Ik vindt de dementie al redelijk vergevorderd , maar als dichte familie wil je dat natuurlijk niet zien .
Die mens zal moeten opgenomen worden , zodat men controle heeft over zijn doen en laten , ook al ziet hij dat zelf niet zitten .
Schrijf zo vlug mogelijk je vader in bij een rusthuis waar ze ook dementerenden verzorgen , want de wachtlijsten zijn enorm lang.
Ik wens je veel moed en geduld toe , want het is niet makkelijk , ik voel het bij moeder van 93 ook aankomen , en die wil uit zichzelf ook niet uit haar huisje .
Afwachten maar , zij is al wel jaren ingeschreven , en dat kost niets hé.
Uw vader lijdt ongetwijfeld aan een vorm van dementie , mogelijk Alzheimer, maar niet persé.
Ik vindt de dementie al redelijk vergevorderd , maar als dichte familie wil je dat natuurlijk niet zien .
Die mens zal moeten opgenomen worden , zodat men controle heeft over zijn doen en laten , ook al ziet hij dat zelf niet zitten .
Schrijf zo vlug mogelijk je vader in bij een rusthuis waar ze ook dementerenden verzorgen , want de wachtlijsten zijn enorm lang.
Ik wens je veel moed en geduld toe , want het is niet makkelijk , ik voel het bij moeder van 93 ook aankomen , en die wil uit zichzelf ook niet uit haar huisje .
Afwachten maar , zij is al wel jaren ingeschreven , en dat kost niets hé.
-
kyana - Lid geworden op: 06 mei 2007, 10:09
- Locatie: Kortenberg
Hallo Geert,
Mijn mama vertoonde deze symptomen ook. Er werd een scan van het hoofd gemaakt. Bleek dat ze reeds verschillende kleine herseninfarctjes gehad had, en hierdoor is ze volop aan 't dementeren.
Haar korte termijngeheugen werkt niet meer en ook uit het verleden is ze reeds veel kwijt ondertussen. Ik probeer zoveel mogelijk met mijn moeder samen te genieten van dingen die ze leuk vind, want ze gaat achteruit. Ik weet dat de dag komt dat ze me niet meer zal herkennen.
Ik geef je een goede raad, ga zo snel mogelijk met hem naar de dokter voor verder onderzoek, en geniet van jullie samen zijn nu hij je nog kent,
want eens komt de dag dat er geen weg terug meer is. Veel sterkte.
Groetjes van Kyana
Mijn mama vertoonde deze symptomen ook. Er werd een scan van het hoofd gemaakt. Bleek dat ze reeds verschillende kleine herseninfarctjes gehad had, en hierdoor is ze volop aan 't dementeren.
Haar korte termijngeheugen werkt niet meer en ook uit het verleden is ze reeds veel kwijt ondertussen. Ik probeer zoveel mogelijk met mijn moeder samen te genieten van dingen die ze leuk vind, want ze gaat achteruit. Ik weet dat de dag komt dat ze me niet meer zal herkennen.
Ik geef je een goede raad, ga zo snel mogelijk met hem naar de dokter voor verder onderzoek, en geniet van jullie samen zijn nu hij je nog kent,
want eens komt de dag dat er geen weg terug meer is. Veel sterkte.
Groetjes van Kyana
Geniet van vandaag, aan 't verleden kan je niets meer veranderen, en morgen zien we wel weer.
-
mariejo 2 - Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13
beste bezoeker ,
sedert 7 jaar heeft mijn schoonbroer alle veschijnselen van dementie en de dokter heeft het ook vastgesteleld
wij gaan geregeld op bezoek,voor mijn schoonzus(hij is de broer van mijn man)is het een zware opgave midden de tachtig nog redelijk gezond en zij wil zelf voor hem zorgen, nu hij is niet agressief of maakt zich niet gauw kwaad,maar ze moet hem goed in t'oog houden ,vergeet alles legt alles verkeerd vind niets en mag niet alleen buiten,als wij op bezoek komen praten we veel over vroeger daar weet hij nog veel van,en een reeks foto's ,daar kan hij nog van genieten ,maar de laatste tijd wordt hij stiller,wij zien wel achteruitgang ,maar schoonzus beweerd dat het hetzelfde blijft ,de dokter komt om de maand schrijft ook medikatie voor
en een gesprek,en laat ze samen blijven zolang mogelijk
dit geval denk ik is wel uitzonderlijk,maar hoelang zij het zal volhouden dat is wat anders,er komt ook een sociale helpster één keer in de week
groetjes mariejo 2
sedert 7 jaar heeft mijn schoonbroer alle veschijnselen van dementie en de dokter heeft het ook vastgesteleld
wij gaan geregeld op bezoek,voor mijn schoonzus(hij is de broer van mijn man)is het een zware opgave midden de tachtig nog redelijk gezond en zij wil zelf voor hem zorgen, nu hij is niet agressief of maakt zich niet gauw kwaad,maar ze moet hem goed in t'oog houden ,vergeet alles legt alles verkeerd vind niets en mag niet alleen buiten,als wij op bezoek komen praten we veel over vroeger daar weet hij nog veel van,en een reeks foto's ,daar kan hij nog van genieten ,maar de laatste tijd wordt hij stiller,wij zien wel achteruitgang ,maar schoonzus beweerd dat het hetzelfde blijft ,de dokter komt om de maand schrijft ook medikatie voor
en een gesprek,en laat ze samen blijven zolang mogelijk
dit geval denk ik is wel uitzonderlijk,maar hoelang zij het zal volhouden dat is wat anders,er komt ook een sociale helpster één keer in de week
groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan
-
oomski - Lid geworden op: 28 mei 2008, 08:25
- Locatie: Thuis.
gdornez, bij mijn schoonvader was het net zo. En idd, het was Alzheimer. Hij is altijd thuis gebleven bij mijn schoonmoeder maar ze had het er niet gemakkelijk mee.
Hoe mmeer je ze tegenwerkt, hoer kwader ze meestal worden.
Veel moed toegewenst.
Hoe mmeer je ze tegenwerkt, hoer kwader ze meestal worden.
Veel moed toegewenst.
Wie op wraak zint, houdt zijn eigen wonden open.