Poezie-Zoekertjes

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.
Gast

10 mei 2007, 20:57

Van A. Rodenbach.

Wij stappen geren
zingend langs de baan,
dat mag in ons de
kerels nog verraan,
de kerels ook, zij
stapten geren aan, al
zingen 't vrije lied.

O ja de kerels nog bestaan,
het staat hun zonen
ook nog aan
in de schaar te stappen
langs de baan al
zingen 't vrije lied.

Zoo kwamen zij ook van de male weer,
en lieten klinken,
spijts hun graaf en heer,
de scherremsaks
het vreeselijk geweer,
al zingen 't vrije lied.

En als kamp was in Kerlingaland,
de benden kwamen toe van allen kant
en zwaaiden trotsch de scherremsaks in d'hand,
al zingen 't vrije lied.

En was de vijand 't bloedig veld ontvlucht,
de schaar kwam weer: de scherremsaks geducht
klonk weer op zij, en door de wijde lucht
daar deunde luid door 't veld en langs de baan
het vrije Vlaamsche lied.
Gast

10 mei 2007, 21:12

Nog een laatste van A. Rodenbach.

Nu het lied der vlaamsche zonen,
nu een dreunend kerelslied,
dat in wilde noordertonen
uit het diepst ons harten schiet.

Ei het lied der vlaamsche zonen,
met zijn wilde noordertonen,
met het oude vlaamsch houzee,
vliegt de Blauwvoet? Storm op zee.

't Wierd gezeid dat Vlaandren groot was,
groot scheen in der tijden wolk,
maar dat Vlaanderland nu dood was,
en het vrije kerelsvolk.

Maar dan klonk een stemme krachtig
over 't oude noordzeestrand,
en het stormde grootsch en machtig,
in het doode Vlaanderland.

En hier staan wij, 't hoofd omhooge,
dwang en buigen ongewend,
onze vaders herwaarts landden,
leden, streden ongetemd.

Ja wij zijn der Vlamen zonen,
sterk van lijf en sterk van ziel,
en wij zou'n nog kunnen toonen,
hoe de klauw der klauwaarts viel.

Op ons vane vliegt de Blauwvoet,
die voorspelt het zeegedruisch,
en de Leeuw er met zijn klauw hoedt,
't lieve dierbaar Christikruis.

Weg de bastaards, weg de lauwaarts
ons behoort het noorderstrand,
ons den kerels, ons den klauwaarts.
Leve God en Vlaanderland.

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

11 mei 2007, 02:28



Wimpie 1,

Ik denk dat bijgaande het 'Gebed van Tijl'
is wat u zoekt.
De benaming 'Gebed van Tijl' wordt meest
gebruikt in studentenkringen en onder
Vlaams Nationalisten.
Het is beter bekend onder de naam:


'Psalm van Rodenbach'


God, onze Heer, Gij zijt de Heer der Heren.
Gij draagt de wereld op uw hand;
lacht ge op een volk, het bloeit in roem en ere,
keert Gij uw blikken, 't stort in 't zand!

God, onze Heer, gij loecht weleer op Vlaanderen;
toen was het machtig, schoon en fier;
kluister en juk, het sloeg ze ruw aan spaandren:
"Vrijheid en Nering!" klonk het hier.

God, onze Heer, wil 't jong geslacht aanhoren;
red Vlaanderen uit zijn diepe val!
Zegen de eed door allen trouw gezworen;
Vlaanderen, Vlaanderen boven al!

Albrecht Rodenbach



Albrecht Rodenbach,geboren te Roeselare
op 27 Oktober 1856,en aldaar overleden op
23 Juni 1880,in de leeftijd van amper 24 jaar.

Maar wat hij in die korte periode schreef aan
poëzie en proza,en wat hij verwezenlijkte als
notoir flamingant,is werkelijk wonderbaar.

Mocht die man een langer leven beschoren
geweest zijn,lieve mensen,daar zouden we
nog wat moois van gezien hebben.

Hij bezat in hoge mate de aangeboren gave
van grote geesten om iets buitengewoons te
scheppen.
Buitengewone begaafdheid en
oorspronkelijkheid van geest.
Scheppend vernuft.

Alterego
.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

wimpie 1
Lid geworden op: 30 mei 2004, 19:54
Locatie: Antwerpen

11 mei 2007, 17:32

Hallo Alterego en Majorie,

ik wil jullie bedanken voor zoveel moeite die jullie gedaan hebben,ik denk wel Alterego dat dit is wat ik zoek,het is nl. voor mijn dochter.

Lieve groetjes.


Afbeelding
mijn vrienden zijn onmisbaar

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

12 mei 2007, 17:04


Mooi zijn ze alle de moeders ter wereld,
dag in dag uit wakend over hun kind,
zij zijn het evenbeeld van de Madonna,
die zonder voorkeur ons allen bemint.............

===========================


Mama

Mama, je bent de liefste van de hele wereld
Mama, de allerliefste van de hele wereld
Later, wanneer ik ga trouwen
Zal ik een huisje gaan bouwen
Als je dan soms alleen zult zijn
Kom dan bij mij in mijn huis
Mama, de liefste van de hele wereld ben jij
Oh, lieve mama, je bent en blijft altijd een
voorbeeld voor mij

Mama, je leerde me lopen
Op eigen benen te staan
Straks gaat de deur voor mij open
Om door het leven te gaan
Maak je geen zorgen voor morgen
Mama, toe droog toch die traan

Mama, je bent de liefste van de hele wereld
Mama, de allerliefste van de hele wereld
Later, wanneer ik ga trouwen
Zal ik een huisje gaan bouwen
Als je dan soms alleen zult zijn
Kom dan bij mij in mijn huis
Mama, de liefste van de hele wereld ben jij
Oh, lieve mama, je bent en blijft altijd een
voorbeeld voor mij

Mama, mama

Heintje Simons


======================================

Ik heb eerbied voor jouw grijze haren,
zij bekronen een moeder van jaren,
na een leven van zorgen en leed.......
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

Johana-Maria
Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
Locatie: LEUVEN

14 mei 2007, 20:35

"Gebed van Tijl"
ken ik wel.
Staat ergens op mijn topic.
Schrijf het ,van als ik kan ,nog wel eens over.
GRAAG GEDAAN!

Het is niet wat op deze topic als het "gebed van Tijl"
werd geschreven!

En gelukkig voor alter
werd aan poëzie ook proza toegevoegd door onze
moderators!

"Poëzie En proza "
wat goed zeg!
Gelukkig voor u alter-ego
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."

wimpie 1
Lid geworden op: 30 mei 2004, 19:54
Locatie: Antwerpen

14 mei 2007, 23:01

Hallo Johanna-Maria,

Bedankt hoor voor de moeite,ik kijk er naar uit ,of misschien beter nog ga ik zelf op zoek op je topic.(daar vind ik zeker nog mooie teksten)
groetjes
mijn vrienden zijn onmisbaar

wimpie 1
Lid geworden op: 30 mei 2004, 19:54
Locatie: Antwerpen

15 mei 2007, 12:08

Hallo Johana Maria,

Ik was op zoek op je topic,naar het gebed van Tijl en heb alle bladzijden bekeken,veel mooie teksten gelezen,van vriendschap,vreugde en verdriet,maar het gebed dat vond ik niet,dus als het even kan wacht ik nog op je hulp.

Groetjes
Wimpie 1 (Jeannine)
mijn vrienden zijn onmisbaar

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

17 mei 2007, 11:47

Rerum Novarum

In nogal wat landen is Ons Heer Hemelvaart geen burgerlijke feestdag,
maar een gewone werkdag als alle andere.
Hemelvaart is bij ons ook een hoogdag van de christelijke arbeidersbeweging
waarop de publicatie van de eerste grote sociale encycliek ‘Rerum Novarum’
wordt herdacht. In die zin vormt Hemelvaart de tegenhanger van 1 Mei,
‘Dag van de Arbeid’ en als vanouds de feestdag van de socialistische beweging.
Paus Leo XIII publiceerde zijn encycliek ‘Rerum Novarum’ op Hemelvaartdag
(15mei) in 1891.

Het was de eerste encycliek waarin het arbeidersvraagstuk aan bod kwam en
waarin er een uitdrukkelijke oproep tot katholieke actie werd neergeschreven.
Het document vond een brede weerklank in België.
Gilden werden omgevormd tot christelijke vakbonden met als doel het oprichten
van een christelijke arbeidersvereniging.
De encycliek vormde op die manier de basis van de huidige
Christelijke Arbeidersbeweging (ACW).

Diverse socio-economische elementen hebben doorheen de tijd mee invulling
gegeven aan die beweging, die als sociale organisatie streeft naar een samenleving
waarin iedereen kan genieten van de fundamentele rechten en naar een totale
emancipatie van de werknemers, in het bijzonder van de zwakste en meest
achtergestelde.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

28 mei 2007, 23:17

Afbeelding

Wat is Humanisme?


Het woord ‘humanisme’ is afgeleid van het Latijnse ‘humanitas’.
In het woord zitten twee betekenissen vervat,
namelijk 'mens-zijn' en 'het streven naar menselijkheid'.
In het humanisme staan beide elementen centraal.

Het humanisme is een levensbeschouwing
die bij het interpreteren van de wereld en de plaats van de mens
uitgaat van de ‘redelijke en zedelijke’ vermogens van de mens.

Het humanisme doet geen beroep op een bovenmenselijke of
bovennatuurlijke macht of kracht, zoals een god.

Humanisten vinden het belangrijk om van het leven
wat moois te maken,nml.levenskunst.
Maar het gaat niet alleen om het eigen leven.
Humanisme is ook een moreel en politiek streven
waarin de menselijke waardigheid centraal staat.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

31 mei 2007, 12:34

Vandaag 31 Mei herdenken we Willem Elsschot,
die op 31 Mei 1960 overleed,op 78-jarige leeftijd.
.


Afbeelding
Rechts Willem Elsschot,links
Simon Carmiggelt


WILLEM ELSSCHOT

Geboren als ALFONS DE RIDDER te Antwerpen
op 7 mei 1882 als zoon van een bakker aan de De Keyserlei 52.
Hij studeerde te Antwerpen aan het Kon.Atheneum,
maar voltooide zijn middelbare studies niet.
Hij verliet de school en oefende een paar jaar
verschillende beroepen uit.
Reeds in zijn atheneumtijd stelde hij belang in de literatuur
en de Vlaamse Beweging.
Met enkele vrienden richtte hij een letterkundige kring op.
In 1900 maakte hij samen met o.a. Lode Baekelmans en
Herman Teirlinck deel uit van het tijdschrift "Alvoorder".
Hier debuteerde Elsschot met zijn eerste gedichten die echter
nooit gebundeld werden.
Onder druk van zijn broer ging hij in 1901 opnieuw studeren
aan de Antwerpse Handelshogeschool.
Drie jaar later was hij licentiaat in de handels- en consulaire
wetenschappen.
Hij nam actief aan het studentenleven deel en componeerde
verschillende studentenliederen.
Na zijn studies werkte hij eerst op kantoren te Parijs, Rotterdam en
Brussel, tot hij zich in 1914 vestigde te Antwerpen.
Ondertussen was hij gehuwd en vader geworden van vier kinderen.
Tijdens de eerste wereldoorlog was hij secretaris bij het Provinciaal
Oorlogsbureau van het Nationaal Comité voor Hulp en Voeding.
Na de eerste wereldoorlog startte hij een reclamebureau, dat hij leidde
tot aan zijn dood.
In Parijs en Rotterdam schreef hij al gedichten die later werden
gebundeld tot "Verzen van vroeger".
Zijn eerste roman verschijnt in 1913 : "Villa des Roses", gevolgd door
"Een ontgoocheling" in 1921 en "De Verlossing".
Het zijn semi-naturalistische werken. In zijn latere werken "Lijmen" (1924),
"Kaas" (1933), "Tsip" (1934), "Het been" (1938), "De leeuwentemmer" (1940),
"Het tankschip" (1942), "Het dwaallicht" (1946),
profileert de schrijver meestal een ik-figuur,een soort alter ego,
waarvan hij de lotgevallen met een niet aflatend cynisme soms op
groteske wijze beschrijft.
Het oeuvre van Elsschot, alhoewel niet omvangrijk, is een monument in de
Nederlandstalige literatuur.
Willem Elsschot overleed te Antwerpen op 31 mei 1960.
Zijn vrouw overleed één dag later.
Zij werden begraven in hetzelfde graf dat zich bevindt op het kerkhof
Schoonselhof te Antwerpen.
De schrijver kreeg postuum de Staatsprijs voor literatuur

DE PERSOON WILLEM ELSSCHOT

Willem Elsschot, pseudoniem van Alphonsus Josephus de Ridder, werd geboren op 7 mei 1882 aan de Keyserlei 52 te Antwerpen.
Hij was de zoon van een bakker, Christiaan de Ridder, en Adela van Elst. Het gezin De Ridder bestond uit negen kinderen, Alfons was de voorlaatste.
Hij heeft een aantal jaren op het Koninklijk Atheneum in Antwerpen gezeten, hier werd hij echter af getrapt. Daarna heeft hij enkele jaren als loopjongen gewerkt. Toen hij in 1901 zijn eerste zoon, Walter, kreeg ging hij studeren aan het Hoger Handelsgesticht in Antwerpen, na drie jaar was hij licentiaat in de handels- en consulaire wetenschappen. Hij was zakenman, werkte op kantoren in Parijs (1907), Rotterdam (1908-1910) en Brussel. In Rotterdam trouwde hij Josephine Scheurwegen, ze kregen vijf kinderen.
In 1911 keerde De Ridder terug naar Antwerpen, en ging werken bij een gelatinefabriek, dit duurde niet lang, en ging even later werken bij La Revue Générale Illustrée, een blad.
In de Eerste Wereldoorlog had hij een baan bij het Provinciaal Oorlogsbureau van het Nationaal Comité voor Hulp en Voeding.
Hierna zat hij echter niet stil, hij begon een reclamebureau, aan de Lemméstraat, ook in Antwerpen.
Zijn eenvoud leidde tot onderschatting. Toen hij met Lijmen geen erkenning kreeg, stopte hij tijdelijk met schrijven. Hij won later tweemaal de Prijs der Vlaamse Provinciën, éénmaal de Nederlandse Constantijn Huygensprijs en (zeer spijtig...) pas na zijn dood de Staatsprijs voor Literatuur. Hij overleed in zijn geboorteplaats Antwerpen op 31 mei 1960. Van verdriet stierf zijn vrouw één dag na hem, ze werden samen begraven op het kerkhof Schoonselhof te Antwerpen.
Door zijn grote belangstelling voor literatuur, zelfs al op het atheneum, was hij een van de mensen achter het anarchistische blad De Alvoorder. Dit blad werd in 1900 opgericht door o.a. Alfons de Ridder, Lode Baekelmans en Herman Teirlinck. In dit blad schreef Elsschot zijn eerste gedichten, deze zijn echter nooit gebundeld. Dichten was niet het enige dat onze Willem deed, hij hield ook wel van een glaasje in zijn studententijd en componeerde in beschonken toestand verschillende studentenliederen.
In de tijd dat hij in Parijs en Rotterdam woonde schreef Willem Elsschot gedichten, die zijn vriend Ary Delen in Forum publiceerde rond 1909-1910. Later werden deze gedichten gebundeld als Verzen van vroeger (1934). Eén van deze gedichten is een klassieker geworden: Het huwelijk.
Hij debuteerde met Villa des Roses in 1913, maar brak pas in de jaren dertig definitief door met het succes van Kaas (1933), waaraan de roman Lijmen vooraf gegaan was.
Daarna schreef hij verscheidene romans (Het been, 1938) (Lijmen/Het been is gebaseerd op zijn werk in het reclamebureau en is inmiddels verfilmd) en novellen en publiceerde hij zijn schaarse, maar werkwaardige opstandig-bittere gedichten, Verzen van vroeger (1934). In de verhalen treden herhaaldelijk twee figuren op: Boorman, een soort "Übermensch", en vaker de wat stakkerige en bekrompen Laarmans, zoals in Kaas en Elsschots meesterwerk Het dwaallicht (1943).
Het werk van Elsschot onderscheidt zich door de heldere stijl, hij schreef zo "gewoon" mogelijk, nergens zit een diepere betekenis achter (met uitzondering van zijn laatste boek), in zijn boeken kom je ook veel ironie en cynisme tegen.
Zijn werk werd niet echt als literatuur beschouwd, omdat het erg afweek van de gebruikelijke stijl in die tijd. Hij gebruikte bijvoorbeeld woorden die men wel zei, maar eigenlijk nooit opschreef. Ook de inhoud van de boeken was "vreemd" voor die tijd. De boeken gaan vaak over mensen met grote problemen. Hij heeft vaak gezegd dat er veel autobiografische elementen in zijn werk zitten.
Werk:
Proza
Villa des roses (1913)
Een ontgoocheling (1921)
De verlossing (1921)
Lijmen (1924)
Kaas (1933)
Tsjip (1934)
Pensioen (1937)
Het been (1938)
De leeuwentemmer (1940)
Het tankschip (1941)
Het dwaallicht (1943)
Poëzie
Verzen van vroeger (1934)
Verzen (1947)

Afbeelding


Afbeelding



.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

ferry
Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
Locatie: brasschaat

31 mei 2007, 22:39

mijn kozijn : Cyriel Van Tilborgh is voorzitter en zeer aktief in
" het Willem Elschotgenootschap" Het genootschap heeft de hele nalatenschap van Elschot kunnen verwerven .
Ik woonde een voorlezing uit zijn werk bij waar zijn dochter Ida over hem kwam vertellen en nog een familielid van hem - ik ben vergeten wie -.
Ter gelegenheid van de Elschotjaren die de stad Antwerpen viert , schreef Erik De Vlaminck " Dank U ,heren " of vijf vrouwen vertellen over Willem Elschot /ALfons de Ridder .
Cyriel zijn zus Guusje Van Tilborgh ,dus mijn nicht , speelde de 5 korte monologen " Als hij vrouwen zo dood-zwijgt in zijn proza , dan moeten ze wel belangrijk zijn " zegt het duo
Bart MOEYAERT schreef een gedicht over hem
Daar hij de man niet genoeg kende .schreef hij het gedicht

" Het Pak "

Een man mat zich een pak aan.
Het stond hem , maar het zat
niet als gegoten .Hij vond de snit,
de stof goed passen bij zijn stok,
zijn pijp.Hij kon zich s'ochtends
met gemak vermommen als een heer
en zo de lei op gaan.Alsof hij zich
in rozen hulde.Dat was slim.
Van zulke struiken is bekend dat ze
er zijn om naar te kijken, en voorts
alleen maar zout in wonden strooien,
omdat een ander zich graag pijnigt,
niet wil horen dat hij zeg maar
nooit zal ruiken als die man daar.
En schijnbaar niets drong tot hem
door. Zo geurde zijn tabak,zo zat hij
in zichzelf.Zo vielen plooien nu
eenmaal.Hij schreed langs huizen
die hij kende, hij sloop voorbij als hij
geen licht mocht zien, verkocht ons
lucht voor diamanten.Deed hij u zeer,
dan speet het hem.Dan had hij u
per ongeluk gestreeld.Wat overbleef
viel na te lezen.Dat was de zalf,
dat wist hij.Hij bleef zijn pak.
Zichzelf als man, zichzelf als heer.
Twee namen den drie delen

Bart Moeyaet
stadsgedicht
Antwerpen 2007


Ik vind dit wel typerend voor hem . Ferry
Een glimlach keert steeds naar u terug

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

31 mei 2007, 22:51


Ferry,

De zin:
"Als hij vrouwen zo doodzwijgt in zijn proza,
dan moeten ze wel belangrijk zijn"
vind ik wel merkwaardig.

Wie dat zegt heeft zeker zijn boek "Villa des Roses"
niet gelezen,daarin komen voor het merendeel vrouwen
aan bod.
En.......Elsschot was zeker niet afkerig van vrouwen,
verre van!
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

ferry
Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
Locatie: brasschaat

31 mei 2007, 23:22


Ik heb de film " villa des roses " 2 maal gezien
en ook de film" Kaas " , "lijmen en het been"
het toneelstuk " de ontgoocheling" .

Deze zin komt van de theater en roman schrijver Erik Vlaminck .
Hij schrijft de dragende rollen zijn altijd voor mannen .
Ik vind de mens veel faschinerender dan de mythe , zegt Vlaminck die zich behoorlijk inlas voor het schrijven en bleef met een paar vragen zitten
Waarom is de man geen soldaat geweest bijvoorbeeld ?
en nog " ik kijk naar hem als naar een ander mens van vlees en bloed mét rottige kantjes .
Als schrijver is hij groot en een enorm stylist.Ideologisch zou, ik last hebben met de man . Met zijn manier van zakendoen bijvoorbeeld , waar hij haast over lijken gaat.
Voor zijn gezinsleden moet hij als een schim in huis zijn geweest
Zijn dochter Ida , hoe die is miskend door haar vader zegt Guus
enz. Ik zou beter het artikel copiëren en bezorgen .
Ik heb geen zin het helemaal te typen ,
mijn kennis is niet groot genoeg om in polemiek te treden !!
Willem Elschot zien als schrijver of als mens zijn waarschijlijk verschillende waarnemingen .
Mijn kozijn Cyriel Van Tilborgh een erg belezen en intelegent man moet hem heel erg bewonderen , anders zou hij geen voorzitter zijn van het genootschap en niet zo bevlogen over zijn schrijverkunst praten !!
Ferry
Een glimlach keert steeds naar u terug

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

31 mei 2007, 23:33


Ferry,

Ge hebt groot gelijk,we gaan daarover
niet in polemiek treden.
We weten daarvoor te weinig over de
mens Willem Elsschot.

Dat hij niet de gemakkelijkste was in
de omgang,zelfs niet met zijn kinderen,
kan blijken uit het feit dat die kinderen
op school tot hun grote verbazing moesten
vernemen dat hun vader de schrijver Willem
Elsschot was.

Wat die "dragende rollen" in zijn boeken
betreft,tja,de scenario's speelden zich dan
ook meestal in de zakenwereld af.
En gezien in de tijd en de context van toen......,
die verschilde nogal wat met de huidige.

Wat betreft jouw postings hier Ferry,wil ik
je oprecht bedanken voor de reactie.
Ik vind het fijn wanneer er repliek komt
op wat ik hier op deze topic neerzet,er valt
allicht wat uit te leren.

Groetjes,en tot morgen

Alterego

P.S. Ik lees de vraag:"Waarom is hij geen soldaat geweest"?
Daar weet ik ook geen pasklaar antwoord op,maar in de
tijd toen ik soldaat werd(1958) was het zo dat wanneer
in één gezin reeds twee of drie zonen soldaat geweest
waren,de volgende niet meer in dienst moesten.

En gezien Willem Elsschot de voorlaatste was in een gezin
van negen kinderen,zou dat wel eens de reden kunnen
geweest zijn.Al weet ik niet of die regel in die tijd al van
toapassing was,én hoeveel jongens er in dat gezin waren.

't Is hier louter een veronderstelling van mij,want 't kan
evengoed om gezondheidsredenen geweest zijn,of ook nog
om het feit dat hij in het buitenland werkzaam was.
Of........was het stelsel van "De Loteling" nog in gebruik? :lol:

Wat ik niet begrijp is het feit wat die heer De Vlaminck met
die vraag wil insinueren of bereiken.Of 't zou moeten dat hij
de anarchistische trekjes van Willem Elsschot(in die tijd)in
een bepaald daglicht wil stellen.

To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht