Kiezen van religie of geloven in
-
ebenhaezer - Lid geworden op: 16 jul 2008, 14:14
- Locatie: Vlaanderen .
kitten schreef:Ho, ho Ebenhaezer, ik laat de mogelijkheid dat er een Jesus heeft bestaan in die tijd open, dat is wat ik bedoel. Al dat andere gepreek over hoe speciaal hij wel was dat laat ik aan jou over. Ik kan absoluut niet geloven in gelijk welke God dan ook die een wereldje schiep zoals het onze. En de Bijbel is voor mij alleen het meest gepromote en meest verkochte boek van de wereld.
Maar, zoals wel meer voorkomt bij ongelovigen heb ik respect voor wat een ander denkt of wil denken. Iets wat je minder aantreft omgekeerd.
Hé KITTEN , ik bedoelde ook niets verkeerd hoor ! was alleen blij dat je vriendelijk blijft en respect toont .
Ik vraag ook niet dat iedereen mijn keuze zal volgen , maar 't is mooi om onze gedachten met elkaar te delen , dat is ook de bedoeling van dit forum toch ?
Maak je verder geen zorgen hoor , ik zie jullie allemaal als mijn goede forumvrienden , oké ? Nog een prettige avond verder .
Durf dan God vertrouwen , neem Hem op zijn Woord .
-
ebenhaezer - Lid geworden op: 16 jul 2008, 14:14
- Locatie: Vlaanderen .
Wil. schreef:Weet je wel zeker dat God die belofte zal nakomen? Wat als dat niet gebeurt?ebenhaezer schreef: Ik ben absoluut niet bang om te sterven , de eeuwige dood is er voor mij niet meer , omdat ik weet dat de Heer Jezus ook mij verlost heeft , en mijn tehuis , straks bij Hem zal zijn voor eeuwig ! " Wie in MIJ gelooft , heeft eeuwig Leven " . Dat is de blijde boodschap voor iedereen !
Dag WIL , jawel ik weet zeker dat God zijn belofte nakomt , omdat alle beloften en profetieën in de Bijbel zijn bewaarheid , en waarom zouden de laatste dan niet uitkomen ?
En weet je Wil , eens zei een zekere koningin Esther , in een moeilijk moment :" kom ik om , dan kom ik om " . Ze was niet bang , maar vertrouwde op haar God .
En moesten jullie dan toch gelijk hebben , dan heb ik nog niets verloren , want als ik sommigen mag geloven , kom ik dan toch in een ander leven terug ! Maar zoals deze Esther , weet ik wel zeker dat mijn God te vertrouwen is .
Weet jij wel zeker wat jou te wachten staat , na dit leven hier ? Van ' overtuiging ' gesproken !
Durf dan God vertrouwen , neem Hem op zijn Woord .
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
@kitten:"............Maar, zoals wel meer voorkomt bij ongelovigen heb ik respect voor wat een ander denkt of wil denken. Iets wat je minder aantreft omgekeerd."
En daar draait alles om. Respect voor ongelovigen en gelovigen. Alhoewel ons respect t.o.v."de andere geloven" aan het afkolven is, zijn de zuivere, moderne westerlingen meestal respectvol geweest voor eender welk geloof.
Geloof ,politiek, macht, en waarom niet,sex: Men kan er niet tussenuit. Het een is zowel door het andere verweven. God zou liefde zijn. Vraag dat eens aan al die miljoenen die in zijn naam geofferd werden door de volgelingen van die éne, zelfbenoemde heerser. Vraag dit eens aan al die aan een kraan opgehangen sukkelaars in de wereld van de stilstand en kamelen. Vraag dit eens aan de echte gehandicapten in diezelfde landen. Mensen, die zelfs niet meer in staat zijn om eten in hun mond te steken, bij gebrek aan handen. Vraag dit eens aan de westerlingen die, zonder twijfel, hun wereld zien verzanden in een woestijn van geweld, bedrog en achterlijkheid. Voorbeelden te over, en allen onder dezelfde noemer: in de naam van een God, die ons allemaal graag ziet....creperen misschien?
Als ik nu al die Goddelijke uitspraken lees op dit forum. Dan kan ik het niet laten om God Allah of Jefken ervan te verdenken, dat hij ook is blijven stilstaan en dat hijzelf het zwaard heeft uitgevonden. God is vrede! Ja,ja! Dat ondervonden en ondervinden wij nog dagelijks door de handelingen van zijn gelovers. Dikwijls diegenen, die zijn woord-tot in het extreme prediken en dat, tussen twee geestelijke orgasmes in. Zeker, wanneer ze zijn naam nog maar uitspreken. Let wel! Ik herhaal,dat de bijbel een mooi verhaal is, geschreven door mensenhanden. De tegenhanger ervan de Koran, is er een slechte vertaling van of omgekeerd.
God is het eeuwig leven.Wel, voor mijn part mag hij dat eeuwig leven houden. Ik moet het niet. Als god ons heeft geschapen naar zijn eigen beeld, en wij gekloonden zijn, dan kan het niet anders of de schepper heeft een slecht karakter. Is hij ook een machts-en oorlogzuchting iemand, en moet het daar in die hemel van hem nogal een lawaai maken. Het zou mij niets verwonderen, dat ipv dat het sprinkanen regent, wij wel eens zullen te maken hebben met bloedregens.
Lach ik nu met de brave gelovigen? Verre van! Ik heb liever een brave gelovige als vriend, zoals een ebenhaezer, dan een koppensneller van het merk waar wij nu zoveel mee te maken hebben. Diegenen die nu voor negentig procent ons leven bepalen, en dit,-ogenschijnlijk-, in naam van een of andere ook al niet geschoren gepedofielde uitvinder, zijn profeet.Met dit soort van geloof lach ik dan wél, net zoals ik er een heilige schrik voor heb. In dit laatste geval heb ik maar vier woorden: God sta ons bij!
En daar draait alles om. Respect voor ongelovigen en gelovigen. Alhoewel ons respect t.o.v."de andere geloven" aan het afkolven is, zijn de zuivere, moderne westerlingen meestal respectvol geweest voor eender welk geloof.
Geloof ,politiek, macht, en waarom niet,sex: Men kan er niet tussenuit. Het een is zowel door het andere verweven. God zou liefde zijn. Vraag dat eens aan al die miljoenen die in zijn naam geofferd werden door de volgelingen van die éne, zelfbenoemde heerser. Vraag dit eens aan al die aan een kraan opgehangen sukkelaars in de wereld van de stilstand en kamelen. Vraag dit eens aan de echte gehandicapten in diezelfde landen. Mensen, die zelfs niet meer in staat zijn om eten in hun mond te steken, bij gebrek aan handen. Vraag dit eens aan de westerlingen die, zonder twijfel, hun wereld zien verzanden in een woestijn van geweld, bedrog en achterlijkheid. Voorbeelden te over, en allen onder dezelfde noemer: in de naam van een God, die ons allemaal graag ziet....creperen misschien?
Als ik nu al die Goddelijke uitspraken lees op dit forum. Dan kan ik het niet laten om God Allah of Jefken ervan te verdenken, dat hij ook is blijven stilstaan en dat hijzelf het zwaard heeft uitgevonden. God is vrede! Ja,ja! Dat ondervonden en ondervinden wij nog dagelijks door de handelingen van zijn gelovers. Dikwijls diegenen, die zijn woord-tot in het extreme prediken en dat, tussen twee geestelijke orgasmes in. Zeker, wanneer ze zijn naam nog maar uitspreken. Let wel! Ik herhaal,dat de bijbel een mooi verhaal is, geschreven door mensenhanden. De tegenhanger ervan de Koran, is er een slechte vertaling van of omgekeerd.
God is het eeuwig leven.Wel, voor mijn part mag hij dat eeuwig leven houden. Ik moet het niet. Als god ons heeft geschapen naar zijn eigen beeld, en wij gekloonden zijn, dan kan het niet anders of de schepper heeft een slecht karakter. Is hij ook een machts-en oorlogzuchting iemand, en moet het daar in die hemel van hem nogal een lawaai maken. Het zou mij niets verwonderen, dat ipv dat het sprinkanen regent, wij wel eens zullen te maken hebben met bloedregens.
Lach ik nu met de brave gelovigen? Verre van! Ik heb liever een brave gelovige als vriend, zoals een ebenhaezer, dan een koppensneller van het merk waar wij nu zoveel mee te maken hebben. Diegenen die nu voor negentig procent ons leven bepalen, en dit,-ogenschijnlijk-, in naam van een of andere ook al niet geschoren gepedofielde uitvinder, zijn profeet.Met dit soort van geloof lach ik dan wél, net zoals ik er een heilige schrik voor heb. In dit laatste geval heb ik maar vier woorden: God sta ons bij!
-
Fazal
De god van ebenhaezer heeft nogal wat flaters begaan.
En nu zou hij dat willen rechtzetten door bvb zondaars niet toe te laten in zijnen hemel!?
Jaja, laat maar zitten, hij heeft natuurlijk de mens een vrije wil meegegeven.
Maar helaas, dat is dan zijn allergrootste flater geweest!
Maar anderzijds, had hij het duidelijk niet zo boeiend gevonden, als iedereen naar zijn wil had geleefd! Er moest toch iets of wat gebeuren om hem bezig te houden.
En zeg nu zelf, ge zit daar eenzaam te wezen op uw goddelijke troon, en er gebeurt niets interessants!? Hoe zou je zelf zijn in zijn plaats?
En nu zou hij dat willen rechtzetten door bvb zondaars niet toe te laten in zijnen hemel!?
Jaja, laat maar zitten, hij heeft natuurlijk de mens een vrije wil meegegeven.
Maar helaas, dat is dan zijn allergrootste flater geweest!
Maar anderzijds, had hij het duidelijk niet zo boeiend gevonden, als iedereen naar zijn wil had geleefd! Er moest toch iets of wat gebeuren om hem bezig te houden.
En zeg nu zelf, ge zit daar eenzaam te wezen op uw goddelijke troon, en er gebeurt niets interessants!? Hoe zou je zelf zijn in zijn plaats?
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Wat mijzelf betreft, ik geloof in het leven zelf. Ik geloof niet in een externe geest die de touwtjes in handen heeft , maar zeer zeker wel in het gezegde : "als iedereen voor zijn eigen deurtje keert, blijft de straat ook proper"... d.w.z. : wereldvrede begint bij jezelf, door eerst wat vrede in jezelf te vinden....
Ik meen dat datgene dat uit jezelf komt, waardevol is, het is de intentie waarmee men iets doet, die de waarde van een handeling bepaalt...
daarom hebben allerlei regeltjes ons opgelegd door een externe godheid niet zoveel waarde, omdat men steeds vanuit een zekere dwang/angst... handelt. Welk is dan de intentie nog waarmee men iets doet?
God is voor mij maar een woord als ieder ander, het is dat wat het leven vormt en voortstuwt , evenals het leven zelf.
Ik meen echter ook dat iedereen al dan niet in dat gelooft hetgeen het best bij zijn persoonlijkheid past.... en een individueel proces
"the wise man looks within Himself, what the frustrated man tries to find in others"....
God zie ik in de eerste plaats in mezelf, om dit vervolgens in alles en iedereen buiten me om te zien...
vriendelijke groet
Ik meen dat datgene dat uit jezelf komt, waardevol is, het is de intentie waarmee men iets doet, die de waarde van een handeling bepaalt...
daarom hebben allerlei regeltjes ons opgelegd door een externe godheid niet zoveel waarde, omdat men steeds vanuit een zekere dwang/angst... handelt. Welk is dan de intentie nog waarmee men iets doet?
God is voor mij maar een woord als ieder ander, het is dat wat het leven vormt en voortstuwt , evenals het leven zelf.
Ik meen echter ook dat iedereen al dan niet in dat gelooft hetgeen het best bij zijn persoonlijkheid past.... en een individueel proces
"the wise man looks within Himself, what the frustrated man tries to find in others"....
God zie ik in de eerste plaats in mezelf, om dit vervolgens in alles en iedereen buiten me om te zien...
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
fotofant - Lid geworden op: 28 jul 2009, 20:00
- Locatie: wenduine
Beste Angelica, (wat een mooie naam)angelica schreef:Wat mijzelf betreft, ik geloof in het leven zelf. Ik geloof niet in een externe geest die de touwtjes in handen heeft , maar zeer zeker wel in het gezegde : "als iedereen voor zijn eigen deurtje keert, blijft de straat ook proper"... d.w.z. : wereldvrede begint bij jezelf, door eerst wat vrede in jezelf te vinden....
Ik meen dat datgene dat uit jezelf komt, waardevol is, het is de intentie waarmee men iets doet, die de waarde van een handeling bepaalt...
daarom hebben allerlei regeltjes ons opgelegd door een externe godheid niet zoveel waarde, omdat men steeds vanuit een zekere dwang/angst... handelt. Welk is dan de intentie nog waarmee men iets doet?
God is voor mij maar een woord als ieder ander, het is dat wat het leven vormt en voortstuwt , evenals het leven zelf.
Ik meen echter ook dat iedereen al dan niet in dat gelooft hetgeen het best bij zijn persoonlijkheid past.... en een individueel proces
"the wise man looks within Himself, what the frustrated man tries to find in others"....
God zie ik in de eerste plaats in mezelf, om dit vervolgens in alles en iedereen buiten me om te zien...
vriendelijke groet
Ik kan je volledig bijtreden in je visie. Het probleem is dat mensen het "Mysterie" dat het Leven is, en dat ze dikwijls de naam God geven absoluut willen kunnen vatten en begrijpen tot in de kleinste details en daarom hebben ze "een god" of "goden" gecreëerd naar "eigen beeld en gelijkenis". Voor de ene is het een manier om de dingen te begrijpen, voor de andere een mooi werktuig voor onderdrukking en overheersing.
We zouden ook kunnen stellen dat de historische Krishna, Confucius, Boeddha, Jezus die ze de Christus noemen, Mohamed de profeet van ..., er persoonlijk van overtuigd waren dat de "doorsnee" mens niet is staat is om hier en nu zonder handleiding een weg naar innerlijke vrede en geluk (vrij zijn van lijden) te vinden en vandaar hun (rebelse) predikingen, eeuwen later opgetekend door volgelingen die hetzij dezelfde boodschap willen doorgeven, hetzij onder de mom van een boodschap een machtsinstrument willen uitbouwen ; cfs Keizer Constantijn (en zijn opvolgers), die in de religie van de toenmalige Christenen een mooi werktuig vond om zijn slabakkende macht te ondersteunen en daarom een geloof, dat niet het zijne was, als staatsreligie wou erkennen en daarom aan het instituut de stuctuur van het romeinse rijk gaf.
Voor mij persoonlijk is elke mens vrij om zijn weg, zijn religie te kiezen en dat respecteer ik, maar soms wordt ik misselijk als ik zie hoe sommigen het vertrouwen van "hun" gelovigen misbruiken om allerlei redenen. Ik heb respect voor het individu dat iets of niets gelooft, maar ik heb moeite met diegenen die dat geloof misbruiken.
Vriendelijke groetjes
elk moment is belangrijk
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
Deze topic startte met de vraag waarom mensen wel huwen voor de kerk en dan niet geloven...
- Sommigen vinden dat schoon met zo'n ceremonie en de pompeuze pracht en praal van een kerkgebouw. Zonder stil te staan bij al dat zweet, bloed en tranen, waarmee zo'n bombastisch gebouw ooit is kunnen opgericht worden.
- Tegenwoordig staan ze al met een buikje voor het altaar.. = een poosje zwanger = voor-huwelijks(s)-paren!?
- Er is ook de sociale druk en het gevoel erbij te willen horen. Kuddegedrag...
Recent nog een doop bijgewoond (uit pure beleefdheid) waarbij die ouders NIET gehuwd zijn, maar wel twee kindjes hebben verwekt. Buiten het zogenaamde sacrament van het huwelijk, dus. Maar de pastoor was al blij, dat zijn winkel draaide...
Dat zijn leer dat ongeboren leven met een erfzonde belast, zodat een doop nodig is om niet in de hel te belanden, dat slikken die ouders ook maar!?
Nu, ja ieder diertje zijn pleziertje.
Maar het zou iedereen ten goede komen als heel die zwendel met het zogenaamde geloof ofte religie naar de privésfeer verhuist. Weg uit de scholen, waar de agenda al zwaar genoeg is belast.
Verder is het klaar als pompwater, dat die hele handel slechts bestaat door enerzijds de naïviteit van de mensheid en anderzijds met als enige doel, geld én macht te verwerven.
Corruptie en oplichting worden aangeklaagd, maar bestaat er één grotere koehandel dan het blijven verkopen (letterlijk) van al die verzonnen verhaaltjes? Tegelijk vloeit er nog dagelijks bloed (o.a. Syrie & Irak...)omwille van onderlinge twisten over "geloof" en wordt er zwaar gediscrimineerd op basis van al die religieuze onzin.
Ps.: Als de fanatici in Turkije hun wil kunnen opleggen, houden we best de deur naar Europa dicht!!!
Maar er zijn altijd meelopers die zich achter dat goddelijke verzinsel scharen, om zichzelf sterker te voelen en hun misbruiken én (mis)daden te vergoelijken.
SW
- Sommigen vinden dat schoon met zo'n ceremonie en de pompeuze pracht en praal van een kerkgebouw. Zonder stil te staan bij al dat zweet, bloed en tranen, waarmee zo'n bombastisch gebouw ooit is kunnen opgericht worden.
- Tegenwoordig staan ze al met een buikje voor het altaar.. = een poosje zwanger = voor-huwelijks(s)-paren!?
- Er is ook de sociale druk en het gevoel erbij te willen horen. Kuddegedrag...
Recent nog een doop bijgewoond (uit pure beleefdheid) waarbij die ouders NIET gehuwd zijn, maar wel twee kindjes hebben verwekt. Buiten het zogenaamde sacrament van het huwelijk, dus. Maar de pastoor was al blij, dat zijn winkel draaide...
Dat zijn leer dat ongeboren leven met een erfzonde belast, zodat een doop nodig is om niet in de hel te belanden, dat slikken die ouders ook maar!?
Nu, ja ieder diertje zijn pleziertje.
Maar het zou iedereen ten goede komen als heel die zwendel met het zogenaamde geloof ofte religie naar de privésfeer verhuist. Weg uit de scholen, waar de agenda al zwaar genoeg is belast.
Verder is het klaar als pompwater, dat die hele handel slechts bestaat door enerzijds de naïviteit van de mensheid en anderzijds met als enige doel, geld én macht te verwerven.
Corruptie en oplichting worden aangeklaagd, maar bestaat er één grotere koehandel dan het blijven verkopen (letterlijk) van al die verzonnen verhaaltjes? Tegelijk vloeit er nog dagelijks bloed (o.a. Syrie & Irak...)omwille van onderlinge twisten over "geloof" en wordt er zwaar gediscrimineerd op basis van al die religieuze onzin.
Ps.: Als de fanatici in Turkije hun wil kunnen opleggen, houden we best de deur naar Europa dicht!!!
Maar er zijn altijd meelopers die zich achter dat goddelijke verzinsel scharen, om zichzelf sterker te voelen en hun misbruiken én (mis)daden te vergoelijken.
SW
-
talisman - Lid geworden op: 28 sep 2012, 09:05
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Toch prachtig.Onvergetelijk!
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
Hartelijke dank voor John Lennon...Helaas blijft het nog vaak bij "imagine"...inbeelden.
Het echt toepassen zou mooier zijn.
Als 12-jarige besliste ik - tegen de wil van mijn ouders in! - om "moraal" = zedenleer te volgen i.p.v. godsdienst. Niet enkel omdat in het 3de én 4de jaar L.O. een pater (van de Kapucijnerorde) er o.a. een sadistisch genoegen in schepte om met de hoeken van een liniaal in de gesterkte handpalmen van een ondeugend kind te slaan. Maar ook omdat in de 5de én 6de klas, een zekere heer De Caluwé (uit Klein Willebroek), als godsdienstleraar, de meest sadistische beschrijving placht te geven van Christus zijn marteldood. Ik kreeg er zowaar nachtmerries van... (Daarbij vergeleken, was de latere film "The passion of the Christ" van godsdienstfanaat "Mel Gibson" nog lichte kost).
Ik heb in de lessen moraal o.a. geleerd, dat men zichzelf een geweten kan aanmeten en zich goed voelen bij wat men vrede-vol voor de medemensen kan doen. Jaren later herken ik nog steeds dat warme gevoel in 't eigen hart, als ik terugkeer van mijn bezoekjes aan vereenzaamde bejaarden en aan een RVT waar nogal wat demente ouderlingen worden verzorgd.
Daar voel ik wat John Lennon zo prachtig heeft verwoord!
P.s.: Hoe ouders hun schatten van kindjes willen confronteren met die zo goed als naakte man, die aan een kruis is vast gespijkerd, blijft mij een raadsel. Gruwelijker nog, zijn die kerkelijke afbeeldingen van de kruisweg.
Voer voor sadisten...
SW
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Blijft ook een mooi lied hé, Imagine... dank je wel Talisman.
En Silver heeft hier absoluut gelijk in, een mens kan zich een geweten aanmeten, en verantwoording afleggen voor zijn eigen daden. Het is niet ene Jezus die voor onze zonder gestorven is... even biechten en alles is vergeten....
We kunnen inderdaad beter in eigen hart kijken, denk ik zo.
Maar dan rest de vraag, in hoeverre zijn we verantwoordelijk voor onze eigen daden... we handelen ook maar vanuit onze levenservaringen... onze persoonlijkheid is toch ook de som van onze ervaringen.... vooral de kinder/jeugdjaren bepalen hoe jij je leven beleeft. De ene zijn jeugd is die van de andere niet....sommigen hebben met hun gemakkelijke jeugd, hun stabiele thuis, gewoonweg een streepje voor op sommige anderen... . Iedereen handelt toch vanuit zijn eigen ingesteldheid/conditionering... Wat is dan nog schuld en in hoeverre kan je dan nog van "zonde" spreken?
vriendelijke groet,
En Silver heeft hier absoluut gelijk in, een mens kan zich een geweten aanmeten, en verantwoording afleggen voor zijn eigen daden. Het is niet ene Jezus die voor onze zonder gestorven is... even biechten en alles is vergeten....
We kunnen inderdaad beter in eigen hart kijken, denk ik zo.
Maar dan rest de vraag, in hoeverre zijn we verantwoordelijk voor onze eigen daden... we handelen ook maar vanuit onze levenservaringen... onze persoonlijkheid is toch ook de som van onze ervaringen.... vooral de kinder/jeugdjaren bepalen hoe jij je leven beleeft. De ene zijn jeugd is die van de andere niet....sommigen hebben met hun gemakkelijke jeugd, hun stabiele thuis, gewoonweg een streepje voor op sommige anderen... . Iedereen handelt toch vanuit zijn eigen ingesteldheid/conditionering... Wat is dan nog schuld en in hoeverre kan je dan nog van "zonde" spreken?
vriendelijke groet,
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
werewoef - Lid geworden op: 05 apr 2005, 17:53
mijn goeie Angelina,
waarom zou het eventjes niet kunnen zijn dat het de wetten van karma en:of dharma zijn, die je hebben LATEN geboren worden uit bepaalde ouders met een bepaald geloof ...?
Als je ouders vroeger gedacht hebben oftewel ervan zeker waren , dat je als kind moest "" opgebracht worden "" in een bepaald geloof, waarom zou je dit als feit ontkennen . Het is misschien JIJzelve die , voor je geboorte , beslist hebt of ervoor gekozen hebt om geboren te worden in een bepaald famillie ...
Ik denk hier onwillekeurig aan het "" Dodenboek "" van de Hindoes en het feit dat ze het uur van hun afsterven zo belangrijk vinden omdat dit "" weten "" hen garantie zou geven van een ideale wedergeboorte of incarnatie .
Maar tja, dit zijn hier maar losse flarden van gedachten . Misschien heb ik afgelopen week wat teveel rouwberichten gekregen, zekerst .
groeten van werewoef
waarom zou het eventjes niet kunnen zijn dat het de wetten van karma en:of dharma zijn, die je hebben LATEN geboren worden uit bepaalde ouders met een bepaald geloof ...?
Als je ouders vroeger gedacht hebben oftewel ervan zeker waren , dat je als kind moest "" opgebracht worden "" in een bepaald geloof, waarom zou je dit als feit ontkennen . Het is misschien JIJzelve die , voor je geboorte , beslist hebt of ervoor gekozen hebt om geboren te worden in een bepaald famillie ...
Ik denk hier onwillekeurig aan het "" Dodenboek "" van de Hindoes en het feit dat ze het uur van hun afsterven zo belangrijk vinden omdat dit "" weten "" hen garantie zou geven van een ideale wedergeboorte of incarnatie .
Maar tja, dit zijn hier maar losse flarden van gedachten . Misschien heb ik afgelopen week wat teveel rouwberichten gekregen, zekerst .
groeten van werewoef
AMEN en AUM
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Tot mijn 12 jaar werd ik door ons vader verplicht om met hem naar de tien uren
( de hoog) mis te gaan. Ik heb er wel geen nachtmerries aan overgehouden. Integendeel! Ik was, in die tijd, een heel braaf mannekken. Op de hostie mocht ik ook al niet bijten, of “het bloed zou van mijn smoel druipen en ik zou op slag naar de hel gaan” Natuurlijk moest ik vooraf te biechten gaan bij een of andere kazuifeldrager.
‘t Is daar, dat ik heb leren liegen. Hoe dikwijls had ik weeral gestolen, gevloekt,en wat die mislukte duivel uitdrijver het meest interesseerde was, hoeveel ik aan vuile manieren had gedaan. Ik kon toen moeilijk zeggen, dat het zijn zaken niet waren. Mijn vader zou het rap geweten hebben. Ik ook! Maar die verklede, die heb ik in zijn eigen houten kot, het een en ander wijsgemaakt! Goed geweten!
De enige die mij in die tijd kon boeien was een witte pater. Die gasten konden toch zo mooie verhalen vertellen over de negertjes. Een verkleind exemplaar ervan, stond dagelijks te knikken op de lessenaar van onze leraar-broeder. Ik ken zijn naam nog. Broeder Amandus. Nog zo “nen echten” die een verwoed verzamelaar van zilverpapier moet zijn geweest. Zijn lessenaar zat er vol van. Chocolade mocht hij ook. Zeker diegene die hij ons had afgepakt als straf voor onze zonden.
Al bij al. Het was en mooie tijd. Nog altijd ken ik het Onze vader en Weesgegroet Maria glad van buiten. Zelfs omgekeerd kan ik het nog opzeggen. De Berbers kunnen er een puntje aan zuigen. Die akte van liefde ben ik vergeten. Die van hoop en berouw eveneens.
De enige kerkelijke akte die ik mij heel goed herinner, was die bij mijn huwelijk. Zeker die zin, waarin mijn vrouw onderdanigheid heeft beloofd. Ik denk, dat zij het toen gedaan heeft, met gekruiste vingers. Want als er ene onder de pantoffel ligt….Maar dit is een ander verhaal!
Plots denk ik aan mijn dochter, nu ook al een vrouw van 38. Ik hoor het haar nog zeggen toen ze een jaar of zes was “ papa, ze hebben het kindje Jesus geslagen”. Dat kind was toen zo van de wijs gebracht op school, dat ik er dagen werk aan gehad heb om haar uit te leggen, dat het kindje Jesus toen al een grote jongen was. Dat hij een paar meppen rond zijn oren goed kon verdragen.
Dat zijne pa al ook gene simpele was, heb ik maar verzwegen. Dat Jezus kon vliegen heeft ze later ondervonden, wanneer ze er een dag verlof voor kreeg.
Ik heb het hier al geschreven Die Jezus, dat zou een goede vriend van mij zijn geweest. We hebben iets gemeen: wij hebben beiden een grote bek. Wij kunnen deze ook niet houden! Hij kon water in wijn toveren. Ik dronk graag wijn. In feite is die gast een paar duizend jaar te vroeg geboren, of ik te laat. Soms betrap ik mij erop, dat ik een babbeltje sla met die “opgestegen” kerel.
Gelovig zijn of niet. Soms is het plezant om eens tegen iemand je miserie te kunnen vertellen, zonder dat dit wereldkundig wordt gemaakt.
Een grote vraag zal mij echter altijd bijblijven: Wat deed mijne pa in dat duivenlokaal rechtover de kerk, terwijl ik, met mijn wit gewassen zieltje, en scheel van de honger en dorst, in die kerk zat te bidden? Ten offer gaan, zeker?
( de hoog) mis te gaan. Ik heb er wel geen nachtmerries aan overgehouden. Integendeel! Ik was, in die tijd, een heel braaf mannekken. Op de hostie mocht ik ook al niet bijten, of “het bloed zou van mijn smoel druipen en ik zou op slag naar de hel gaan” Natuurlijk moest ik vooraf te biechten gaan bij een of andere kazuifeldrager.
‘t Is daar, dat ik heb leren liegen. Hoe dikwijls had ik weeral gestolen, gevloekt,en wat die mislukte duivel uitdrijver het meest interesseerde was, hoeveel ik aan vuile manieren had gedaan. Ik kon toen moeilijk zeggen, dat het zijn zaken niet waren. Mijn vader zou het rap geweten hebben. Ik ook! Maar die verklede, die heb ik in zijn eigen houten kot, het een en ander wijsgemaakt! Goed geweten!
De enige die mij in die tijd kon boeien was een witte pater. Die gasten konden toch zo mooie verhalen vertellen over de negertjes. Een verkleind exemplaar ervan, stond dagelijks te knikken op de lessenaar van onze leraar-broeder. Ik ken zijn naam nog. Broeder Amandus. Nog zo “nen echten” die een verwoed verzamelaar van zilverpapier moet zijn geweest. Zijn lessenaar zat er vol van. Chocolade mocht hij ook. Zeker diegene die hij ons had afgepakt als straf voor onze zonden.
Al bij al. Het was en mooie tijd. Nog altijd ken ik het Onze vader en Weesgegroet Maria glad van buiten. Zelfs omgekeerd kan ik het nog opzeggen. De Berbers kunnen er een puntje aan zuigen. Die akte van liefde ben ik vergeten. Die van hoop en berouw eveneens.
De enige kerkelijke akte die ik mij heel goed herinner, was die bij mijn huwelijk. Zeker die zin, waarin mijn vrouw onderdanigheid heeft beloofd. Ik denk, dat zij het toen gedaan heeft, met gekruiste vingers. Want als er ene onder de pantoffel ligt….Maar dit is een ander verhaal!
Plots denk ik aan mijn dochter, nu ook al een vrouw van 38. Ik hoor het haar nog zeggen toen ze een jaar of zes was “ papa, ze hebben het kindje Jesus geslagen”. Dat kind was toen zo van de wijs gebracht op school, dat ik er dagen werk aan gehad heb om haar uit te leggen, dat het kindje Jesus toen al een grote jongen was. Dat hij een paar meppen rond zijn oren goed kon verdragen.
Dat zijne pa al ook gene simpele was, heb ik maar verzwegen. Dat Jezus kon vliegen heeft ze later ondervonden, wanneer ze er een dag verlof voor kreeg.
Ik heb het hier al geschreven Die Jezus, dat zou een goede vriend van mij zijn geweest. We hebben iets gemeen: wij hebben beiden een grote bek. Wij kunnen deze ook niet houden! Hij kon water in wijn toveren. Ik dronk graag wijn. In feite is die gast een paar duizend jaar te vroeg geboren, of ik te laat. Soms betrap ik mij erop, dat ik een babbeltje sla met die “opgestegen” kerel.
Gelovig zijn of niet. Soms is het plezant om eens tegen iemand je miserie te kunnen vertellen, zonder dat dit wereldkundig wordt gemaakt.
Een grote vraag zal mij echter altijd bijblijven: Wat deed mijne pa in dat duivenlokaal rechtover de kerk, terwijl ik, met mijn wit gewassen zieltje, en scheel van de honger en dorst, in die kerk zat te bidden? Ten offer gaan, zeker?
-
fotofant - Lid geworden op: 28 jul 2009, 20:00
- Locatie: wenduine
ED, het is een prachtig geschreven verhaal, het roept veel herinneringen op, en weer dezelfde vragen, maar het geeft ook een warm gevoel (geen verbittering zoals zovelen soms overhouden aan hun gelovige jeugd).ED. schreef:Tot mijn 12 jaar werd ik door ons vader verplicht om met hem naar de tien uren
( de hoog) mis te gaan. Ik heb er wel geen nachtmerries aan overgehouden. Integendeel! Ik was, in die tijd, een heel braaf mannekken. Op de hostie mocht ik ook al niet bijten, of “het bloed zou van mijn smoel druipen en ik zou op slag naar de hel gaan” Natuurlijk moest ik vooraf te biechten gaan bij een of andere kazuifeldrager.
‘t Is daar, dat ik heb leren liegen. Hoe dikwijls had ik weeral gestolen, gevloekt,en wat die mislukte duivel uitdrijver het meest interesseerde was, hoeveel ik aan vuile manieren had gedaan. Ik kon toen moeilijk zeggen, dat het zijn zaken niet waren. Mijn vader zou het rap geweten hebben. Ik ook! Maar die verklede, die heb ik in zijn eigen houten kot, het een en ander wijsgemaakt! Goed geweten!
De enige die mij in die tijd kon boeien was een witte pater. Die gasten konden toch zo mooie verhalen vertellen over de negertjes. Een verkleind exemplaar ervan, stond dagelijks te knikken op de lessenaar van onze leraar-broeder. Ik ken zijn naam nog. Broeder Amandus. Nog zo “nen echten” die een verwoed verzamelaar van zilverpapier moet zijn geweest. Zijn lessenaar zat er vol van. Chocolade mocht hij ook. Zeker diegene die hij ons had afgepakt als straf voor onze zonden.
Al bij al. Het was en mooie tijd. Nog altijd ken ik het Onze vader en Weesgegroet Maria glad van buiten. Zelfs omgekeerd kan ik het nog opzeggen. De Berbers kunnen er een puntje aan zuigen. Die akte van liefde ben ik vergeten. Die van hoop en berouw eveneens.
De enige kerkelijke akte die ik mij heel goed herinner, was die bij mijn huwelijk. Zeker die zin, waarin mijn vrouw onderdanigheid heeft beloofd. Ik denk, dat zij het toen gedaan heeft, met gekruiste vingers. Want als er ene onder de pantoffel ligt….Maar dit is een ander verhaal!
Plots denk ik aan mijn dochter, nu ook al een vrouw van 38. Ik hoor het haar nog zeggen toen ze een jaar of zes was “ papa, ze hebben het kindje Jesus geslagen”. Dat kind was toen zo van de wijs gebracht op school, dat ik er dagen werk aan gehad heb om haar uit te leggen, dat het kindje Jesus toen al een grote jongen was. Dat hij een paar meppen rond zijn oren goed kon verdragen.
Dat zijne pa al ook gene simpele was, heb ik maar verzwegen. Dat Jezus kon vliegen heeft ze later ondervonden, wanneer ze er een dag verlof voor kreeg.
Ik heb het hier al geschreven Die Jezus, dat zou een goede vriend van mij zijn geweest. We hebben iets gemeen: wij hebben beiden een grote bek. Wij kunnen deze ook niet houden! Hij kon water in wijn toveren. Ik dronk graag wijn. In feite is die gast een paar duizend jaar te vroeg geboren, of ik te laat. Soms betrap ik mij erop, dat ik een babbeltje sla met die “opgestegen” kerel.
Gelovig zijn of niet. Soms is het plezant om eens tegen iemand je miserie te kunnen vertellen, zonder dat dit wereldkundig wordt gemaakt.
Een grote vraag zal mij echter altijd bijblijven: Wat deed mijne pa in dat duivenlokaal rechtover de kerk, terwijl ik, met mijn wit gewassen zieltje, en scheel van de honger en dorst, in die kerk zat te bidden? Ten offer gaan, zeker?
Een heel fijne zondag toegewenst
elk moment is belangrijk
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Goedemorgen,
misschien heb je gelijk Werewoef, misschien ook niet. Ik weet de antwoorden niet meer, en ik behoed me ervoor om een bepaalde waarheid te verkondigen... gezien de ervaringen die ik het laatste half jaar heb gehad...
Had mensen leren kennen, ze beweerden "de waarheid te weten, alle antwoorden hadden ze op iedere vraag"... ik geloofde hen niet, en vertelde hen mijn eigen gedachte, mijn eigen visie van het verhaal.... ze keken ferm op me neer.... ik moest maar eens wat meer boeken gaan lezen.... en oh, hoe durfde ik deze "boodschappen, die leer" af te breken... dacht ik soms dat ik het beter wist dan die wijze meesters???
Al wat ik wou was mijn eigen gedachten en mijn eigen visie aan hen uitleggen, dat ik liever mijn eigen "guru" wou zijn dan iemand klakkeloos te volgen, maar zij zagen dit als "afbraak van de boodschappen..."
ze verkondigden die boodschappen met volle overtuiging... aan iedereen die het maar horen wou (of niet)... als ze niet geloofd werden begonnen ze te zuchten, voelden zich beleldigd... ze voelden zich "verheven boven de massa"... die toch nog moest ontwaken....
maar ik keek al die tijd zo rond me , en observeerde wat er zoal in de mensen leefde.... en ik zag mijn vrienden,, vriendinnen, stuk voor stuk door en door brave mensen, maar niet gelovig in wat dan ook.... ik zag mensen goed doen voor anderen, zich inzetten voor anderen, maar ze praatten niet over spiritualiteit.... ze waren het wel...
doch die hun boodschappen verkondigden, ze pastten hun "leer" aan naar gelang het in hun kraam paste, en als je hen dan met hun "eerdere, tegengestelde" uitspraken confronteerde.... dan gaven ze er hun spirituele draai aan.... of ze ontkenden gewoon wat ze gezegd hadden....
ik werd er misselijk van.... ik begon een degout te krijgen van alles wat met het spirituele te maken had.... tot ik er weer aan dacht dat iedereen zijn manier van al dan niet "geloof beleven" heeft.... iedereen zijn leven leidt zoals het in zijn conditionering past....
of wij gekozen hebben, als ziel zijnde, voor een bepaald leven, weet ik niet.... misschien wel.... hopelijk ben ik als ziel de volgende keer wat slimmer, en zoek ik me een gemakkelijker leventje uit...
want het doet verdikke pijn als mensen op je neer kijken alsof je een ongeletterde holbewoner bent, alsof je niets weten kan, niets kennen kan, ook zonder al hun boeken...
ze beweerden zelfs, dat sommigen mensen die menen dat ze een bepaalde wijsheid uit zichzelf hebben, dat ze die enkel en alleen uit boeken gehaald kunnen hebben....( alsof een mens uit zichzelf niet tot bepaalde inzichten komen kan,...)
Wat er in een vorig leven gebeurd is.... of in een volgend leven komen zal... ik laat het in het midden.... want ik heb mijn handen al vol met dit leventje nu.... ik praat niet meer zoveel over spiritualiteit, want ik heb er mijn handen aan vol om te "proberen" een goede mens te zijn.... ik hoed me ervoor om tegen anderen te zeggen wat en hoe ze het moeten doen...want ik heb ondervonden hoe weerzinwekkend het bij mezelf overkwam , die mensen die al dit verkondigen, maar er zelf niet veel van bakken en "meesters" zijn in de realiteit aan te passen aan hun eigen behoeften, verlangens.... door er een spirituele draai aan te geven.
Nee, mijn ventje is een goed voorbeeld.... hij is een door en door brave mens, zou nooit een vlieg kwaad doen, zacht en rustig is hij.... maar hij heeft de mond niet vol over spiritualiteit.... maar hij IS het dan wel.... en hij werd slecht gemaakt, met de onozelste verzinsels, door de zogenaamde spirituelen, gewoon uit jaloezie denk ik, omdat ze best wel zagen dat ze nog niet tot aan zijn enkels kwamen wat goedheid betreft....
kreeg er braakneigingen van.... en de duvel kwam in me naar boven... dit was erover...
Ik praat nog wel graag over spiritualiteit, en ik ben blij als ik tot een bepaald inzicht komen kan.... maar ik hecht niet meer zoveel belang aan praten, eerder aan "zijn". Dus is dit leven, nu, voor mij het enige belangrijke.... niet dat voorbij zou zijn en ook niet dat nog komen zou...
vriendelijke groet
misschien heb je gelijk Werewoef, misschien ook niet. Ik weet de antwoorden niet meer, en ik behoed me ervoor om een bepaalde waarheid te verkondigen... gezien de ervaringen die ik het laatste half jaar heb gehad...
Had mensen leren kennen, ze beweerden "de waarheid te weten, alle antwoorden hadden ze op iedere vraag"... ik geloofde hen niet, en vertelde hen mijn eigen gedachte, mijn eigen visie van het verhaal.... ze keken ferm op me neer.... ik moest maar eens wat meer boeken gaan lezen.... en oh, hoe durfde ik deze "boodschappen, die leer" af te breken... dacht ik soms dat ik het beter wist dan die wijze meesters???
Al wat ik wou was mijn eigen gedachten en mijn eigen visie aan hen uitleggen, dat ik liever mijn eigen "guru" wou zijn dan iemand klakkeloos te volgen, maar zij zagen dit als "afbraak van de boodschappen..."
ze verkondigden die boodschappen met volle overtuiging... aan iedereen die het maar horen wou (of niet)... als ze niet geloofd werden begonnen ze te zuchten, voelden zich beleldigd... ze voelden zich "verheven boven de massa"... die toch nog moest ontwaken....
maar ik keek al die tijd zo rond me , en observeerde wat er zoal in de mensen leefde.... en ik zag mijn vrienden,, vriendinnen, stuk voor stuk door en door brave mensen, maar niet gelovig in wat dan ook.... ik zag mensen goed doen voor anderen, zich inzetten voor anderen, maar ze praatten niet over spiritualiteit.... ze waren het wel...
doch die hun boodschappen verkondigden, ze pastten hun "leer" aan naar gelang het in hun kraam paste, en als je hen dan met hun "eerdere, tegengestelde" uitspraken confronteerde.... dan gaven ze er hun spirituele draai aan.... of ze ontkenden gewoon wat ze gezegd hadden....
ik werd er misselijk van.... ik begon een degout te krijgen van alles wat met het spirituele te maken had.... tot ik er weer aan dacht dat iedereen zijn manier van al dan niet "geloof beleven" heeft.... iedereen zijn leven leidt zoals het in zijn conditionering past....
of wij gekozen hebben, als ziel zijnde, voor een bepaald leven, weet ik niet.... misschien wel.... hopelijk ben ik als ziel de volgende keer wat slimmer, en zoek ik me een gemakkelijker leventje uit...
want het doet verdikke pijn als mensen op je neer kijken alsof je een ongeletterde holbewoner bent, alsof je niets weten kan, niets kennen kan, ook zonder al hun boeken...
ze beweerden zelfs, dat sommigen mensen die menen dat ze een bepaalde wijsheid uit zichzelf hebben, dat ze die enkel en alleen uit boeken gehaald kunnen hebben....( alsof een mens uit zichzelf niet tot bepaalde inzichten komen kan,...)
Wat er in een vorig leven gebeurd is.... of in een volgend leven komen zal... ik laat het in het midden.... want ik heb mijn handen al vol met dit leventje nu.... ik praat niet meer zoveel over spiritualiteit, want ik heb er mijn handen aan vol om te "proberen" een goede mens te zijn.... ik hoed me ervoor om tegen anderen te zeggen wat en hoe ze het moeten doen...want ik heb ondervonden hoe weerzinwekkend het bij mezelf overkwam , die mensen die al dit verkondigen, maar er zelf niet veel van bakken en "meesters" zijn in de realiteit aan te passen aan hun eigen behoeften, verlangens.... door er een spirituele draai aan te geven.
Nee, mijn ventje is een goed voorbeeld.... hij is een door en door brave mens, zou nooit een vlieg kwaad doen, zacht en rustig is hij.... maar hij heeft de mond niet vol over spiritualiteit.... maar hij IS het dan wel.... en hij werd slecht gemaakt, met de onozelste verzinsels, door de zogenaamde spirituelen, gewoon uit jaloezie denk ik, omdat ze best wel zagen dat ze nog niet tot aan zijn enkels kwamen wat goedheid betreft....
kreeg er braakneigingen van.... en de duvel kwam in me naar boven... dit was erover...
Ik praat nog wel graag over spiritualiteit, en ik ben blij als ik tot een bepaald inzicht komen kan.... maar ik hecht niet meer zoveel belang aan praten, eerder aan "zijn". Dus is dit leven, nu, voor mij het enige belangrijke.... niet dat voorbij zou zijn en ook niet dat nog komen zou...
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer