Gnostische evangeliën
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Lieve Janx,
het doel van de gnostische leer is dat je God niet boven in de hemel dient te zoeken, maar in jezelf, en de weg naar God is eerder een weg die je individueel dient af te leggen. Het is het ontwikkelen van je zelf, zoals morele disciplines , maar niet opgelegd en onder dwang van buiten, maar vanuit eigen diepe inzichten. Dat is juist het mooie aan de gnostiek. En ja, gnostiek betekent zowel kennis als inzicht. Het is een kennis die je bereikt hebt door diepe inzichten vanuit je zelf. Het is toch die leer die verworpen werd door de kerkvaders, die slechts één enkele God in persoon voorstelden, met als woordvoerder voor die God, één enkele persoon, de bisschop, die daarmee de touwtjes in handen had. De gnostische leer betekende, met zijn meer individuele ontwikkeling, een bedreiging voor deze kerk.
Gnostiek is dus evenwel kennis als inzicht : het is : kennis door zelf verworven inzichten. Die kennis kan wel van buitenaf worden aangereikt, maar ook door eigen inzichten /ervaringen worden verworven, maar er is steeds het eigen inzicht mee gemoeid. Bij gnostiek wordt er nooit zomaar iets klakkeloos aangenomen, noch iets verworpen. Daarom dat de teksten niet door iedereen juist geïnterpreteerd worden, als je de inzichten niet hebt, is het moeilijk om ze te begrijpen. De symboliek is ook gemakkelijk verkeerd te interpreteren. De gnostische geschriften onthullen wat door de kerkelijke instanties steeds verborgen moest blijven. Deze leer komt in grote mate overeen met de oosterse denkwijzen. God in je, je bent ermee verweven, geen afgescheiden God ver weg boven ons verheven.
En dat is nu juist die mooie gedachte, die onafhankelijkheid met zich meebrengt.
vriendelijke groet
ps : aan de dualiteiten van het leven kan men niet ontsnappen. Je kunt leren er mee om te gaan. Maar ook dit vanuit eigen verworven inzichten.
vriendelijke groet
het doel van de gnostische leer is dat je God niet boven in de hemel dient te zoeken, maar in jezelf, en de weg naar God is eerder een weg die je individueel dient af te leggen. Het is het ontwikkelen van je zelf, zoals morele disciplines , maar niet opgelegd en onder dwang van buiten, maar vanuit eigen diepe inzichten. Dat is juist het mooie aan de gnostiek. En ja, gnostiek betekent zowel kennis als inzicht. Het is een kennis die je bereikt hebt door diepe inzichten vanuit je zelf. Het is toch die leer die verworpen werd door de kerkvaders, die slechts één enkele God in persoon voorstelden, met als woordvoerder voor die God, één enkele persoon, de bisschop, die daarmee de touwtjes in handen had. De gnostische leer betekende, met zijn meer individuele ontwikkeling, een bedreiging voor deze kerk.
Gnostiek is dus evenwel kennis als inzicht : het is : kennis door zelf verworven inzichten. Die kennis kan wel van buitenaf worden aangereikt, maar ook door eigen inzichten /ervaringen worden verworven, maar er is steeds het eigen inzicht mee gemoeid. Bij gnostiek wordt er nooit zomaar iets klakkeloos aangenomen, noch iets verworpen. Daarom dat de teksten niet door iedereen juist geïnterpreteerd worden, als je de inzichten niet hebt, is het moeilijk om ze te begrijpen. De symboliek is ook gemakkelijk verkeerd te interpreteren. De gnostische geschriften onthullen wat door de kerkelijke instanties steeds verborgen moest blijven. Deze leer komt in grote mate overeen met de oosterse denkwijzen. God in je, je bent ermee verweven, geen afgescheiden God ver weg boven ons verheven.
En dat is nu juist die mooie gedachte, die onafhankelijkheid met zich meebrengt.
vriendelijke groet
ps : aan de dualiteiten van het leven kan men niet ontsnappen. Je kunt leren er mee om te gaan. Maar ook dit vanuit eigen verworven inzichten.
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
Henriette 2 - Lid geworden op: 24 feb 2007, 15:51
Pogingkje:angelica schreef:
Evangelie van Thomas, log. 56 : Wie de wereld heeft leren kennen, heeft een dood lichaam gevonden, en wie een dood lichaam heeft gevonden, hem is de wereld niet waardig.
Wie van de wereld is (nog alle belang in/bij de wereld heeft) die leeft 'n dood leven. (= dood)
En wie 'n dood lichaam (de wereld) vereert/zich laat hangen naar de wereld/sociaal en maatschappellijk aanzien en macht verwerven/iets willen betekenen.
En wie doorzien heeft dat de wereld een schijnvertoning is die hecht niet meer aan de wereld (heeft er geen belang meer bij)
('De wereld' = de mensenmaatschappij)
-
cappa - Lid geworden op: 17 feb 2009, 17:49
Akkoord.Henriette 2 schreef:Wie van de wereld is (nog alle belang in/bij de wereld heeft) die leeft 'n dood leven. (= dood)angelica schreef:Evangelie van Thomas, log. 56 : Wie de wereld heeft leren kennen, heeft een dood lichaam gevonden, en wie een dood lichaam heeft gevonden, hem is de wereld niet waardig.
En wie 'n dood lichaam (de wereld) vereert/zich laat hangen naar de wereld/sociaal en maatschappellijk aanzien en macht verwerven/iets willen betekenen.
En wie doorzien heeft dat de wereld een schijnvertoning is die hecht niet meer aan de wereld (heeft er geen belang meer bij)
Of:
Wereldse aandacht heeft geen waarde.
Wie er toch waarde aan hecht, leeft niet.
Maar wie zegt dat dat juist is? Thomas? Oude culturen? Is het daarom waar?
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Zo interpreteerde ik het ook. We leven in een "schijnwereld". Het leven, de wereld zoals wij menen dat ze is, is een illusie. Het is de wereld van "men zegt, men vindt" en het is de wereld van "ik vind, ik denk". Ik denk dat de zon vandaag te warm is. Maar hij denkt dat de zon vandaag net aangenaam is. Maar de zon is de zon. Ze is voor iedereen hetzelfde. Ze is niet warmer voor jou dan voor de ander, de zon is steeds even warm. Enkel, ze wordt door mij warmer ervaren dan door jou. Het is de wereld, het leven van : ik wil, ik verlang, geld, eer, weelde, bezit. Maar ook dat is schijn, want al dat is vergankelijk. Vandaag ben je populair, maar volgend jaar kan dat al veranderd zijn, je hebt vandaag een mooi huis, maar het kan afbranden, je hebt een goede vriend, maar hij kan je eens de rug toekeren... . Alles is vergankelijk, en laat je je geluk afhangen van vergankelijke zaken, de wereld buiten je om dus, dan kan je wel eens teleurgesteld worden want : in de wereld van de schijn, zoals wij die kennen, is veranderlijk, en ze is een wereld van dualiteiten.
De mens die dit doorheeft, laat die schijnwereld stapsgewijs los. Hij laat zijn geluk niet meer zo afhangen van deze vergankelijke wereld, die daarom een dood lichaam is. Hij zoekt het geluk in zichzelf. In zichzelf is de echte wereld. Deze mens streeft bvb niet naar meer bezit, om dan nog meer verlangens te hebben, maar in tegendeel naar minder bezit, om met minder genoegen te leren nemen, en probeert zijn verlanglijstje in te krimpen. Hij streeft dus eerder naar een "innerlijke verwezenlijking" zoals een blijvende toestand van tevredenheid. Maar daarvoor dient hij eerst zijn verlangens en zijn verwachtingen los te laten. Hij leer het echte leven, in zichzelf kennen.
Althans, zo begrijp ik het toch.
Misschien heeft iemand een andere visie?
vriendelijke groet
De mens die dit doorheeft, laat die schijnwereld stapsgewijs los. Hij laat zijn geluk niet meer zo afhangen van deze vergankelijke wereld, die daarom een dood lichaam is. Hij zoekt het geluk in zichzelf. In zichzelf is de echte wereld. Deze mens streeft bvb niet naar meer bezit, om dan nog meer verlangens te hebben, maar in tegendeel naar minder bezit, om met minder genoegen te leren nemen, en probeert zijn verlanglijstje in te krimpen. Hij streeft dus eerder naar een "innerlijke verwezenlijking" zoals een blijvende toestand van tevredenheid. Maar daarvoor dient hij eerst zijn verlangens en zijn verwachtingen los te laten. Hij leer het echte leven, in zichzelf kennen.
Althans, zo begrijp ik het toch.
Misschien heeft iemand een andere visie?
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Cappa, of het waar is kan men best zelf ondervinden. Het leven is hier de beste leermeester, en jezelf observeren hoe jij staat in het leven en wat jij ervan vindt en denkt. En kijk dan maar eens rond wat anderen ervan vinden en ervan denken. Je zult zien dat iedereen iets anders vindt en denkt.
Spreek maar eens met rijke mensen. Zijn zij gelukkig? Niet altijd. Geluk, is dat een moment? Geluk, is dat afhankelijk van... bezit.... populariteit...een leuke vriend/vriendin.... enz. Of is geluk een ingesteldheid? Hoe komt het dat er arme mensen zijn die toch redelijk gelukkig zijn terwijl een ouwe rijke vrek bvb steeds zeurt en ongelukkig is? Waar hangt jouw geluk van af?
Door zulke vragen te stellen, door te observeren , vooral je zelf, je eigen reacties, gedachten, leer je veel. Geluk, vrede, het zit allemaal in jezelf, maar je laat dit afhangen van de buitenwereld.
Doet het ertoe wie er iets gezegd heeft? In dit topic is het de boodschap die telt, wie de boodschapper is, is niet van belang. Als ik citeer, laat ik bewust weg : "Jezus zegt". Het speelt nl geen rol wie er iets zegt. De inhoud van de boodschap is van belang, en wat je leert door eigen verworven inzichten.
Het koninkrijk zit binnen in je, niet buiten je om.
vriendelijke groet
Spreek maar eens met rijke mensen. Zijn zij gelukkig? Niet altijd. Geluk, is dat een moment? Geluk, is dat afhankelijk van... bezit.... populariteit...een leuke vriend/vriendin.... enz. Of is geluk een ingesteldheid? Hoe komt het dat er arme mensen zijn die toch redelijk gelukkig zijn terwijl een ouwe rijke vrek bvb steeds zeurt en ongelukkig is? Waar hangt jouw geluk van af?
Door zulke vragen te stellen, door te observeren , vooral je zelf, je eigen reacties, gedachten, leer je veel. Geluk, vrede, het zit allemaal in jezelf, maar je laat dit afhangen van de buitenwereld.
Doet het ertoe wie er iets gezegd heeft? In dit topic is het de boodschap die telt, wie de boodschapper is, is niet van belang. Als ik citeer, laat ik bewust weg : "Jezus zegt". Het speelt nl geen rol wie er iets zegt. De inhoud van de boodschap is van belang, en wat je leert door eigen verworven inzichten.
Het koninkrijk zit binnen in je, niet buiten je om.
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
" niet tussen beide gekomen is bij het massale kindermisbruik in de kerk 
-
cappa - Lid geworden op: 17 feb 2009, 17:49
Het is een “schijnwereld” omdat het een wereld is die we niet kunnen kennen; we kennen alleen het onvolmaakte beeld dat we zelf creëeren in ons brein. Die wereld loslaten? Dat kun je niet, want hij zit in je hoofd en je 'ik' is daar onverbrekelijk mee verbonden. Als jouw wereld van schijn een wereld is die niet beantwoordt aan jouw wensen, jouw lijstje van waarden, als dit je kwetst, dan sluit je je af en plooi je terug op die waarden, wat uiteraard een gevoel van veiligheid geeft. Je laat je geluk niet meer afhangen van deze 'onbetrouwbare' wereld. "Innerlijke verwezenlijking"? Betwijfel ik.angelica schreef:We leven in een "schijnwereld". [...]
De mens die dit doorheeft, laat die schijnwereld stapsgewijs los. Hij laat zijn geluk niet meer zo afhangen van deze vergankelijke wereld, die daarom een dood lichaam is. Hij zoekt het geluk in zichzelf. In zichzelf is de echte wereld. Deze mens streeft bvb niet naar meer bezit, om dan nog meer verlangens te hebben, maar in tegendeel naar minder bezit, om met minder genoegen te leren nemen, en probeert zijn verlanglijstje in te krimpen. Hij streeft dus eerder naar een "innerlijke verwezenlijking" zoals een blijvende toestand van tevredenheid. Maar daarvoor dient hij eerst zijn verlangens en zijn verwachtingen los te laten. Hij leer het echte leven, in zichzelf kennen.
Neen Angelica, waarheid kan men nooit zelf ondervinden. Je kunt alleen jouw waarheid ondervinden. Ervaring wijst niet naar waarheid. Daarvoor maakt ons brein er te veel een potje van. Het leven is helemaal geen leermeester omtrent wat waar is; het leven houdt zich daar helemaal niet mee bezig.angelica schreef:Cappa, of het waar is kan men best zelf ondervinden. Het leven is hier de beste leermeester, en jezelf observeren hoe jij staat in het leven en wat jij ervan vindt en denkt.
Je wilt blijkbaar aantonen dat wereldse zaken niet gelukkig maken (een dooddoener), want waarom spreek je ook niet over die ongelukkige arme zagepiet en die gelukkige welgestelde?
Misschien is die laatste juist degene die 'het leven' gesnapt heeft en met zijn beide benen in zijn realiteit staat, zich ten volle ontplooiend als hij is.
Dan ga je toch een hoop onzin meepakken hoor.angelica schreef:In dit topic is het de boodschap die telt, wie de boodschapper is, is niet van belang.
Of zoals ik zei, zie jij iets als waarheid omdat het ergens uit de oudheid komt?
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
@Angelica
Die kennis kan wel van buitenaf worden aangereikt, maar ook door eigen inzichten /ervaringen worden verworven, maar er is steeds het eigen inzicht mee gemoeid. Bij gnostiek wordt er nooit zomaar iets klakkeloos aangenomen, noch iets verworpen. Daarom dat de teksten niet door iedereen juist geïnterpreteerd worden, als je de inzichten niet hebt, is het moeilijk om ze te begrijpen. De symboliek is ook gemakkelijk verkeerd te interpreteren. De gnostische geschriften onthullen wat door de kerkelijke instanties steeds verborgen moest blijven. Deze leer komt in grote mate overeen met de oosterse denkwijzen. God in je, je bent ermee verweven, geen afgescheiden God ver weg boven ons verheven.
En dat is nu juist die mooie gedachte, die onafhankelijkheid met zich meebrengt.
vriendelijke groet.
@janx
Even mijn gedachten op de vrij loop zetten.
Kennis kan enkel ontstaan door het beleven en het doorgaan van al je levens denk ik zelf omreden dat we anders allen als volmaakte schepsel zouden zijn. Gezien mijn indrukken opgedaan, voor zover mijn huidige staat van bewustzijn het aankan, zie ik dat we nog verre van een volmaaktheid af zijn. Dan komt onmiddellijk naar boven waarom en is het wel zo dat we een volmaaktheid moeten bereiken? Waar halen we dat idee vandaan en waarom zou het zo moeten zijn. Het begint al bij je opvoeding zodra je ter wereld bent gekomen, dat kan dat kan niet, dat is goed en dat is fout, al naar gelang de ideeën en wensen van je ouders. Later verkrijg je de invloeden van je omgeving de scholen, het gezag je werk, je liefde voor je levenspartner en kinderen. Al die belevingen van buitenaf heb je opgeslagen de ene door het geïnteresseerd zijn, het andere gelaten over je heen laten gaan of als schokkend beleefd, je gaat door vreugde en verdriet en ook vele zaken als niets zeggend ondergaan enz. enz. Echter alles maar dan ook alles heeft invloed op je innerlijke wezen. Dat heeft mijn fascinatie en zo kijk ik naar de wereld, de mens, het dier en plantenrijk. En als je een klein beetje bewustzijn hebt verkregen dan ontkom je niet aan de vraag waarom dit alles eigenlijk? De ene zegt het is zoals het is laat het daarbij, de ander laat zich in met dogma’s en vind het verder goed zo. Maar de willen wetende zoekt het, in de aanwezige van de aarde of buiten deze een ieder naar zijn aard en kunnen, gedreven door het innerlijke. Enkel de omstandigheden maken het soms dat je niet volkomen onafhankelijk kan zijn wat je kan beletten om te zijn die je wilt zijn wegens …… .Maar ook dat is een leerproces hoe dan ook, dat maakt die je bent. Persoonlijk heb ik vaak het gevoel dat ik als het ware tegen een plafond aan botst aangaande het denken en het kunnen overzien van vele zaken. Daarom heb ik vaak een bewondering voor zij die moeiteloos scherpzinnige opmerkingen maken en kennis spuien met een gemak die ik niet bezit, ook al ben ik het er niet soms niet mee eens. Aangaande het oosterse denkwijze, die vind ik wat omslachtig en indirect. Vele moeilijke namen die mij niets zeggen. Hoewel vaak heb ik de indruk dat de verschilden goden, in de oosterse geschriften, de karakter eigenschappen van de mens symboliseren en ja dan kun je vele kanten uit. Persoonlijk kan ik die overeenkomsten ook terug zien in het dieren en plantenrijk. Zelfs de materie heeft die overeenkomsten. Zoals hardheid, zachtheid, standvastigheid en zwakheid noem het maar op. Hm … ik raak off topic.
Die kennis kan wel van buitenaf worden aangereikt, maar ook door eigen inzichten /ervaringen worden verworven, maar er is steeds het eigen inzicht mee gemoeid. Bij gnostiek wordt er nooit zomaar iets klakkeloos aangenomen, noch iets verworpen. Daarom dat de teksten niet door iedereen juist geïnterpreteerd worden, als je de inzichten niet hebt, is het moeilijk om ze te begrijpen. De symboliek is ook gemakkelijk verkeerd te interpreteren. De gnostische geschriften onthullen wat door de kerkelijke instanties steeds verborgen moest blijven. Deze leer komt in grote mate overeen met de oosterse denkwijzen. God in je, je bent ermee verweven, geen afgescheiden God ver weg boven ons verheven.
En dat is nu juist die mooie gedachte, die onafhankelijkheid met zich meebrengt.
vriendelijke groet.
@janx
Even mijn gedachten op de vrij loop zetten.
Kennis kan enkel ontstaan door het beleven en het doorgaan van al je levens denk ik zelf omreden dat we anders allen als volmaakte schepsel zouden zijn. Gezien mijn indrukken opgedaan, voor zover mijn huidige staat van bewustzijn het aankan, zie ik dat we nog verre van een volmaaktheid af zijn. Dan komt onmiddellijk naar boven waarom en is het wel zo dat we een volmaaktheid moeten bereiken? Waar halen we dat idee vandaan en waarom zou het zo moeten zijn. Het begint al bij je opvoeding zodra je ter wereld bent gekomen, dat kan dat kan niet, dat is goed en dat is fout, al naar gelang de ideeën en wensen van je ouders. Later verkrijg je de invloeden van je omgeving de scholen, het gezag je werk, je liefde voor je levenspartner en kinderen. Al die belevingen van buitenaf heb je opgeslagen de ene door het geïnteresseerd zijn, het andere gelaten over je heen laten gaan of als schokkend beleefd, je gaat door vreugde en verdriet en ook vele zaken als niets zeggend ondergaan enz. enz. Echter alles maar dan ook alles heeft invloed op je innerlijke wezen. Dat heeft mijn fascinatie en zo kijk ik naar de wereld, de mens, het dier en plantenrijk. En als je een klein beetje bewustzijn hebt verkregen dan ontkom je niet aan de vraag waarom dit alles eigenlijk? De ene zegt het is zoals het is laat het daarbij, de ander laat zich in met dogma’s en vind het verder goed zo. Maar de willen wetende zoekt het, in de aanwezige van de aarde of buiten deze een ieder naar zijn aard en kunnen, gedreven door het innerlijke. Enkel de omstandigheden maken het soms dat je niet volkomen onafhankelijk kan zijn wat je kan beletten om te zijn die je wilt zijn wegens …… .Maar ook dat is een leerproces hoe dan ook, dat maakt die je bent. Persoonlijk heb ik vaak het gevoel dat ik als het ware tegen een plafond aan botst aangaande het denken en het kunnen overzien van vele zaken. Daarom heb ik vaak een bewondering voor zij die moeiteloos scherpzinnige opmerkingen maken en kennis spuien met een gemak die ik niet bezit, ook al ben ik het er niet soms niet mee eens. Aangaande het oosterse denkwijze, die vind ik wat omslachtig en indirect. Vele moeilijke namen die mij niets zeggen. Hoewel vaak heb ik de indruk dat de verschilden goden, in de oosterse geschriften, de karakter eigenschappen van de mens symboliseren en ja dan kun je vele kanten uit. Persoonlijk kan ik die overeenkomsten ook terug zien in het dieren en plantenrijk. Zelfs de materie heeft die overeenkomsten. Zoals hardheid, zachtheid, standvastigheid en zwakheid noem het maar op. Hm … ik raak off topic.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
@Angelica
In zichzelf is de echte wereld. Deze mens streeft bvb niet naar meer bezit, om dan nog meer verlangens te hebben, maar in tegendeel naar minder bezit, om met minder genoegen te leren nemen, en probeert zijn verlanglijstje in te krimpen. Hij streeft dus eerder naar een "innerlijke verwezenlijking" zoals een blijvende toestand van tevredenheid. Maar daarvoor dient hij eerst zijn verlangens en zijn verwachtingen los te laten. Hij leer het echte leven, in zichzelf kennen.
@janx
Hm … ik ga af en toe naar het meest minste bezit en als ik daarvan terug ben dan moet ik eerlijk zeggen dat een beetje bezit wel erg weldadig is, al is het dat je kunt praten met iemand.
En wat is het minste bezit voor mij? Het zal je raar overkomen denk ik, maar goed het zij zo, maar dat gaat zo. Ik heb het kleinste kamertje een beetje in het midden van het huis en dat wil zeggen als het buiten donker is en alle lampen in die omgeving zijn uit, dan is in het kleinste geheel verstoken van licht dus een absoluut lichtdichte ruimte. Als ik daar in ga staan en doe ook de deurdicht dan is het ook geluidloze ruimte. Dus dichte duisternis en geluidloos. Als ik daar zo’n tien minuten in sta gewoon met mijn ogen open dan zie ik als het ware het donkerte en hoor niets. Maar het vreemde is na een poosje dat het niet geheel donker is, je ziet als het ware zeer kleine lichtflitsjes die door elkaar wriemelen. En dan denk ik… ja, zo moet het begin geweest zijn de gehele schepping in zichzelf. Maar dat is toch gaan werken en is geworden dat we nu zien en kunnen waarnemen met al onze zintuigen. Dus ik geloof absoluut niet in wat je stelt dat de mens terug moet naar die toestand maar zich juist zal ontplooien, net als die dikke duisternis, in en naar de meest ontwikkelde toestand die maar mogelijk is anders zou het toch gewoon in die toestand gebleven zijn van duisternis?
Het is maar een gedachte van mij.
In zichzelf is de echte wereld. Deze mens streeft bvb niet naar meer bezit, om dan nog meer verlangens te hebben, maar in tegendeel naar minder bezit, om met minder genoegen te leren nemen, en probeert zijn verlanglijstje in te krimpen. Hij streeft dus eerder naar een "innerlijke verwezenlijking" zoals een blijvende toestand van tevredenheid. Maar daarvoor dient hij eerst zijn verlangens en zijn verwachtingen los te laten. Hij leer het echte leven, in zichzelf kennen.
@janx
Hm … ik ga af en toe naar het meest minste bezit en als ik daarvan terug ben dan moet ik eerlijk zeggen dat een beetje bezit wel erg weldadig is, al is het dat je kunt praten met iemand.
En wat is het minste bezit voor mij? Het zal je raar overkomen denk ik, maar goed het zij zo, maar dat gaat zo. Ik heb het kleinste kamertje een beetje in het midden van het huis en dat wil zeggen als het buiten donker is en alle lampen in die omgeving zijn uit, dan is in het kleinste geheel verstoken van licht dus een absoluut lichtdichte ruimte. Als ik daar in ga staan en doe ook de deurdicht dan is het ook geluidloze ruimte. Dus dichte duisternis en geluidloos. Als ik daar zo’n tien minuten in sta gewoon met mijn ogen open dan zie ik als het ware het donkerte en hoor niets. Maar het vreemde is na een poosje dat het niet geheel donker is, je ziet als het ware zeer kleine lichtflitsjes die door elkaar wriemelen. En dan denk ik… ja, zo moet het begin geweest zijn de gehele schepping in zichzelf. Maar dat is toch gaan werken en is geworden dat we nu zien en kunnen waarnemen met al onze zintuigen. Dus ik geloof absoluut niet in wat je stelt dat de mens terug moet naar die toestand maar zich juist zal ontplooien, net als die dikke duisternis, in en naar de meest ontwikkelde toestand die maar mogelijk is anders zou het toch gewoon in die toestand gebleven zijn van duisternis?
Het is maar een gedachte van mij.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Met kennis bedoel ik eerder een intuïtief weten. Het intuïtief aanvoelen wat wel of niet juist is.
Ik bedoel niet het bezit, dat men armoede moet lijden, maar eerder de gehechtheid aan het bezit. Niet gehecht zijn aan bezit, luxe, gewoonten,... .
Daarom kan de ene perfect gelukkig zijn met een beetje, terwijl de andere zich baadt in weelde en nog steeds niet tevreden is. Daarom dat de ene beter kan relativeren bij het verlies van iets dan iemand anders. Alle uiterlijkheden zijn vergankelijk. Je bent een geoefende sporter zijn, maar morgen kan je ziek worden of door een ongeval niet meer in staat zijn je sport te beoefenen. Je kan denken in een persoon een trouwe vriend te kennen, maar de ervaring kan je leren dat die vriend helemaal niet zo betrouwbaar is. Je kan een heel belangrijke functie in een bedrijf vervullen, maar op een dag wordt je kind/kleinkind ongeneeslijk ziek. Hoe belangrijk is die functie dan nog voor jou? Ik wijs maar op het relatieve en het vergankelijke der dingen, en dat een zekere mate van onthechting best wel kan zorgen voor een gezondere ingesteldheid.
vriendelijke groet
Ik bedoel niet het bezit, dat men armoede moet lijden, maar eerder de gehechtheid aan het bezit. Niet gehecht zijn aan bezit, luxe, gewoonten,... .
Daarom kan de ene perfect gelukkig zijn met een beetje, terwijl de andere zich baadt in weelde en nog steeds niet tevreden is. Daarom dat de ene beter kan relativeren bij het verlies van iets dan iemand anders. Alle uiterlijkheden zijn vergankelijk. Je bent een geoefende sporter zijn, maar morgen kan je ziek worden of door een ongeval niet meer in staat zijn je sport te beoefenen. Je kan denken in een persoon een trouwe vriend te kennen, maar de ervaring kan je leren dat die vriend helemaal niet zo betrouwbaar is. Je kan een heel belangrijke functie in een bedrijf vervullen, maar op een dag wordt je kind/kleinkind ongeneeslijk ziek. Hoe belangrijk is die functie dan nog voor jou? Ik wijs maar op het relatieve en het vergankelijke der dingen, en dat een zekere mate van onthechting best wel kan zorgen voor een gezondere ingesteldheid.
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Ik vermoed dat je nu een verkeerde indruk aangaande mijn schrijven hebt verkregen. Het woordje bezit sloeg in het geheel niet op materieële zaken maar op kennis, ervaring en wat je er mee doet. Dus het mens zijn op zich.Angelica schreef:Ik wijs maar op het relatieve en het vergankelijke der dingen, en dat een zekere mate van onthechting best wel kan zorgen voor een gezondere ingesteldheid.
Aangaande onthechting, dat heb ik vele keren moeten mee maken daar door zie ik vele zaken anders dan voorheen maar ik heb geen referentie hoe ik geweest zou zijn zonder dat het mij was over komen.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
ebenhaezer - Lid geworden op: 16 jul 2008, 14:14
- Locatie: Vlaanderen .
angelica schreef:Wees voorbijgangers :
mijn interpretatie is : raak niet (te zeer) gehecht. Het verlies is dan des te minder pijnlijk. Want niets is blijvend.
Vriendelijke groet
ANGELICA , dat klopt , bij ervaring weet ik , dat hoe meer je kunt loslaten , hoe vrijer en rustiger je jezelf voelt , en het leven ook aangenamer wordt !
Inderdaad , niets is hier blijvend , alles hoe schoon ook , zal eenmaal vergaan . Maar wat gedaan wordt uit liefde tot Jezus , dàt houdt zijn waarde en zal blijven bestaan , want dat heeft geestelijke waarde ! Zo zie en ervaar ik die dingen . Lieve groetjes , EB .
Durf dan God vertrouwen , neem Hem op zijn Woord .