Jezus heeft nooit bestaan

Clausewitz · 18 jun 2012, 09:45

Wayti:

Nochtans is Hij de allerhoogste persoon die ooit op aarde geleefd heeft en na 2000 jaar begrijpt men hem duidelijk nog steeds niet

Zoals elke mens was hij doodgewoon,geboren uit een gewone vrouw en als rebel tegen het romeinse gezag veroordeeld en geëxecuteerd.De rest is sublimatie van bange mensen.

carpinus · 18 jun 2012, 10:08

wayti schreef:
k heb inderdaad reeds vrij veel gelezen, beste Wayti. Dat zou er nog aan ontbreken! Maar uitgerekend dat lezen zet mij aan tot dieper nadenken. Ik denk niet dat ik daarmee een uitzonderlijk fenomeen zou zijn. En, vergis u niet, ik ben gelovig. Maar niet Christen
En dan is het natuurlijk nog gemakkelijker om de Christus opnieuw even aan het kruis te hangen. Zoiets zie ik bijvoorbeeld niet gebeuren met Mohammed..., daar durven ze niks over zeggen... Dat vele mensen problemen hebben met de kerk, is niet verwonderlijk maar waarom moet dit weer ten kostte van Christus gaan.?
Momenteel is het één van de meest vervolgde personen op aarde er zijn meer boeken tegen de Christus geschreven dan tegen Saddam Hoesein of Osama Bin Laden, met de opkomst van de Moslims niet verwonderlijk.. Nochtans is Hij de allerhoogste persoon die ooit op aarde geleefd heeft en na 2000 jaar begrijpt men hem duidelijk nog steeds niet...

Wayti, ik merk (en ik vind het een beetje grappig), dat je alludeert op de Islam. Omdat ik in mijn vorig bericht schreef dat ik geen Christen ben. Wees gerust, ik ben géén moslim. Ik had mij eigenlijk nauwkeuriger moeten uitdrukken: ik ben (reeds lang) geen Christen meer. Niettemin ben ik gelovig gebleven. Aanvankelijk misschien een beetje oppervlakkig, maar later meer gepassioneerd. Ik ben mij in de loop der jaren steeds scherper bewust geworden van de kloof tussen Judaïsme en Christendom. En in mijn geloof in een "opperwezen", een God, ben ik steeds meer overtuigd geraakt dat het Judaïsme het bij het rechte eind heeft omtrent de wijze waaromtrent over God moet nagedacht worden. Ik ben dus een gelovige volgens het gedachtengoed van het Judaïsme. Op dit ogenblik behoor ik nog niet formeel tot die groepering. De sociale en familiale omstandigheden waarin ik leef laten dit gewoon niet toe. Ik ben evenwel geen abnormaal geval. Er zijn nog mensen die (zonder Jood te zijn) inzake religie volledig in dezelfde lijn denken.

carpinus · 18 jun 2012, 10:14

Ik merk dat ik eigenlijk nog best iets aan mijn vorig bericht toevoeg. Omdat u schreef dat "ik Christus opnieuw aan het kruis wou nagelen". Dit is volstrekt niet zo. Voor mij is Christus een Joodse rechtvaardige (een "tzaddik") die om politieke redenen aan het kruis werd genageld, na een crapuleus proces. Niet door de Joden, maar door de Romeinse bezettingsmacht. Maar die Joodse Jezus (Jehoshua) wou zeker géén nieuwe religie uit de grond stampen. Het Christendom dat na zijn dood is ontwikkeld is het werk geweest van anderen.

angelica · 18 jun 2012, 12:08

Werewoef, dat aangeraakt worden, dat je voelt, dat ervaar ik als een soort van genade, (klinkt misschien theatraal), dan BEN je er plotseling wel aan toe, klaar voor verandering/inzicht of wat het ook moge zijn. Er zijn, mijns inziens, verschillende niveaus, zijnstoestanden, (of bewustzijnstoestanden). Dat is het proces. Dit "aanraken", is veel dieper dan enkel inzicht, het is werkelijk een verandering van bewustzijn, van gevoel, het is het helemaal doordrongen zijn van... beter kan ik het niet verwoorden.
Als vergelijking : een meisje werd door haar vader lang misbruikt. Nadat zij het huis uit was, heeft zij jarenlang met wrok rondgelopen, zij had geen contact meer met haar vader tot enkele dagen voor hij stierf. Ze werd verwittigd door het ziekenhuis dat haar vader stervende was. Zij had het gevoel dat ze bij hem moest zijn, ze heeft dagen en nachten aan zijn bed gezeten. Toen hij gestorven was, bleef zij achter met de gedachte dat hij haar niet eens meer had kunnen zeggen dat het hem speet. Ook daardoor liep zij nog jarenlang met wrok en verdriet in haar hart rond. Zij dacht steeds : ik zou wel willen vergeven, maar hoe kan dat nu, als het niet vanuit mijn hart kan komen? Er gingen maanden voorbij, en op een dag werd zij zich ervan bewust dat zij niet langer met boosheid en negatieve gevoelens aan haar vader dacht. Zij kon nu ook de andere kant van haar pedofiele vader zien : de opvoeder , de steun die er ook wel degelijk was, de goede vader, die dus eveneens in dezelfde mens aanwezig was. En ze zei : "nu kan ik pas daadwerkelijk vergeven, want de wrok en de pijn zijn er niet meer". Dàt is dat aangeraakt worden door God (bewustzijn), dàt is dat "doordrongen zijn, niet enkel mentaal, maar ook gevoelsmatig". En dan heb je wat eraan voorafgaat : het voorbereiden. Dit alles is een proces.

En Waity : ave Maria? Weet je nog wel : "and mother Marie comes to me, speeking words of wisdom, LET IT BE, let it be."
Je kunt het aanreiken, maar je kunt het niet afdwingen.

Vriendelijke groet

Reini · 18 jun 2012, 12:55

Dit alles is een proces.
Schreef angelica.

Zou het ook kunnen dat dit inderdaad een verwerkingsproces was dat maanden bezig was in het brein; gewoon een natuurlijk iets waar god noch klein pierke iets mee te maken heeft?
Neem nu het overlijden van een dierbare en de rouwperiode van ongeveer een jaar. Is dat iets goddelijks?
Ik dacht het niet Angelica, het is een natuurlijk iets: inzicht krijgen.
De tijd heelt vele wonden, en bij dat meisje was dat ook zo.

angelica · 18 jun 2012, 13:20

Natuurlijk Reini, want dit alles is een innerlijk proces. En het benoemen als "genade van God" en " geraakt worden door God", zijn eerder symbolische uitspraken. Je kan het woord God evengoed vervangen door "natuur" of door "leven". Zoals ik het zie, is alles een proces van de natuur of het leven of bewustzijn.
Gaan we struikelen over woordgebruik? Jij benoemt het zo, ik benoem het anders en Suske en klein Pierke zullen er waarschijnlijk weer een andere benaming aan geven. Maar al dit is hetzelfde;
Als je in een goddelijke, regelende entiteit wil geloven, ja, dan heb je gelijk, dan hangt het af van deze entiteit hoe het leven zich aan jou zal voordoen. Maar dat is het juist, als je alles zoekt in je innerlijke, om het zo maar te benoemen, in je innerlijke belevings/gevoels en gedachtewereldje, dat zie je dat dit proces binnen in het individu zelf volstrekt. En dan komen we tot de conclusie dat "suske en klein pierke" hier niets mee te maken hebben, maar dat al dit zich in de mens zelf afspeelt. Het is gewoon natuurlijk, een andere benaming voor God kan misschien zijn : het natuurlijke mechanisme van het bewustzijn. Maar de ene noemt het zus, de andere zo. Alles is bewustzijn, alles is leven of natuur.
Kun je iemand dwingen om tot bepaalde inzichten te komen? Nee, dat kan dus niet. Je kunt er alleen maar "zijn" voor die iemand. Die iemand dient uit zichzelf tot bepaalde inzichten te kunnen komen en dat is het leven. Het leven is de beste leermeester. Dat is het proces. (of deel van het proces).
vriendelijke groet

wayti · 18 jun 2012, 16:14

Wayti, ik merk (en ik vind het een beetje grappig), dat je alludeert op de Islam. Omdat ik in mijn vorig bericht schreef dat ik geen Christen ben. Wees gerust, ik ben géén moslim. Ik had mij eigenlijk nauwkeuriger moeten uitdrukken: ik ben (reeds lang) geen Christen meer. Ik ben dus een gelovige volgens het gedachtengoed van het Judaïsme. Op dit ogenblik behoor ik nog niet formeel tot die groepering. De sociale en familiale omstandigheden waarin ik leef laten dit gewoon niet toe. Ik ben evenwel geen abnormaal geval. Er zijn nog mensen die (zonder Jood te zijn) inzake religie volledig in dezelfde lijn denken.

Dat was ook niet persoonlijk bedoeld hoor, maar algemeen is Jezus zowel bij Moslims en Joden gewoon een profeet en toch kunnen beiden elkaar niet luchtten... Iedereen zoekt tot hij denkt gevonden te hebben, de ene voelt zich thuis bij de Joodse versie, de andere bij de christenversie enz. Maar als u de Joodse versie aanhoud (wat uw volste recht is) verklaar mij dan eens wanneer hun Messias zal komen, volgens hun geschriften moest Hij al lang geweest zijn en Hij is geweest maar ze hebben Hem niet herkent. En van zodra iemand in die richting durft denken wordt hij uitgesloten uit de Joodse gemeenschap. Toch komt er een dag dat ze Hem zullen aanvaarden al is die misschien nog ver af. De 12 stammen Israëls zijn ook niet langer Joods maar hebben zich ondertussen verspreid over de ganse wereld ook daar komen ze wel nog achter.

Mvg: Wayti

wayti · 18 jun 2012, 16:17

En Waity : ave Maria? Weet je nog wel : "and mother Marie comes to me, speeking words of wisdom, LET IT BE, let it be."
Je kunt het aanreiken, maar je kunt het niet afdwingen.

Leuk gezegd waar de Beatles allemaal niet goed voor waren hé"... je kunt inderdaad niks afdwingen alleen aanreiken en wat de mens er mee doet is voor iedereen anders..

groetjes

Henriette 2 · 18 jun 2012, 16:43

wayti schreef: en wat de mens er mee doet is voor iedereen anders..

Mensen 'doen' er natuurlijk niks mee.
Het is wat er bij hen gebeurt.

Ga maar na hoe dat in de klas gaat.
De kinderen kunnen maar (juist) wat bij hen gebeurt.

Clausewitz · 18 jun 2012, 16:52

Carpinus

Dit is volstrekt niet zo. Voor mij is Christus een Joodse rechtvaardige (een "tzaddik") die om politieke redenen aan het kruis werd genageld, na een crapuleus proces. Niet door de Joden, maar door de Romeinse bezettingsmacht.

Er ontbreekt één gegeven in het verhaal:Nadat hij aan de bezetter werd verraden door een collaborerende jood voor 30 zilverlingen.

wayti · 18 jun 2012, 18:03

Er ontbreekt één gegeven in het verhaal:Nadat hij aan de bezetter werd verraden door een collaborerende jood voor 30 zilverlingen.

In het Judas-evangelie staat nochtans iets helemaal anders...

rolija · 18 jun 2012, 18:12

wayti schreef:
Er ontbreekt één gegeven in het verhaal:Nadat hij aan de bezetter werd verraden door een collaborerende jood voor 30 zilverlingen.
In het Judas-evangelie staat nochtans iets helemaal anders...

Die boekjes he......

wayti · 18 jun 2012, 19:10

Die boekjes hé

Evangelie naar Judas

Het Evangelie naar Judas (ook wel Evangelie van Judas of Evangelie volgens Judas) is een gnostische tekst over het leven van Jezus Christus en zijn apostelen, met name Judas Iskariot.
Van de oorspronkelijk waarschijnlijk Griekse tekst van het Evangelie is een versie gevonden in de Koptische taal. Het exemplaar dateert naar de mening van de weinige deskundigen die de tekst ter inzage hadden uit de 3e eeuw of 4e eeuw. Volgens de C14-datering is het papyrus waarop de tekst is geschreven te dateren tussen 230 en 330 na Christus. Paleografen hebben aangetoond dat de tekst zelf ongeveer in de tweede helft van de 4e eeuw is geschreven.
Deze codex werd in 2006 gedeeltelijk gerestaureerd en gereconstrueerd; volgens een vroege schatting zou 85% hebben overleefd, maar inmiddels staat vast dat de omvang van het oorspronkelijke document aanzienlijk groter is geweest dan aanvankelijk werd aangenomen.[1] Het evangelie spreekt voornamelijk over Judas Iskariot, maar er is geen tekst bij die door hem zèlf is geschreven. Opmerkelijk hierin is dat Judas niet wordt afgeschilderd als 'schurk' of 'verrader', maar juist als een vroom en gelovig man, die tégen zijn wil deed wat Jezus van hem verlangde: hem overleveren aan de Romeinen.

carpinus · 18 jun 2012, 20:14

wayti schreef: Dat was ook niet persoonlijk bedoeld hoor, maar algemeen is Jezus zowel bij Moslims en Joden gewoon een profeet en toch kunnen beiden elkaar niet luchtten... Iedereen zoekt tot hij denkt gevonden te hebben, de ene voelt zich thuis bij de Joodse versie, de andere bij de christenversie enz. Maar als u de Joodse versie aanhoud (wat uw volste recht is) verklaar mij dan eens wanneer hun Messias zal komen, volgens hun geschriften moest Hij al lang geweest zijn en Hij is geweest maar ze hebben Hem niet herkent. En van zodra iemand in die richting durft denken wordt hij uitgesloten uit de Joodse gemeenschap. Toch komt er een dag dat ze Hem zullen aanvaarden al is die misschien nog ver af. De 12 stammen Israëls zijn ook niet langer Joods maar hebben zich ondertussen verspreid over de ganse wereld ook daar komen ze wel nog achter.
Mvg: Wayti

In de Islam wordt Jezus inderdaad aangeduid als een profeet. Maar in de Hebreeuwse Bijbel (de Tanakh) is dat helemaal niet het geval. Daar wordt Jezus volstrekt niet vermeld. Nu is het wel zo dat het Christendom tijdens zijn beginperiode zich ook op de Hebreeuwse Bijbel gestort heeft. En dat met een welbepaalde bedoeling. Niet alleen hebben zij die Hebreeuwse Bijbel vertaald naar het Latijn en er een andere benaming aan gegeven, zij (de Kerk) hebben bovendien heel wat passages uit de Profeten en uit de Psalmen een andere interpretatie gegeven dan diegene die de Joden er altijd in gezien hebben. En wel in functie van hun interpretatie van de Joodse Rebbe Jehoshua ofte Jezus.

Wat de Messias betreft, in de Tanakh is het vooral in het gedeelte van de Profeten dat erover gesproken wordt (voornamelijk Jesaja en Ezekiël). Het gaat veeleer om een "Messiaans Tijdperk", een soort universele vredestijdvak waarin alle volkeren in harmonie zullen leven, de God van Abraham, Isaak en Jacob zullen erkennen, de Tempel in Jeruzalem het centrum van de eredienst zal zijn en er in Israël terug een "gezalfde koning" (Mashiach) de leiding heeft. Ik heb de indruk dat de Joden zelf daar minder over spreken dan Christenen. In het verleden dook die hoop bij de Joden regelmatig op tijdens perioden van onderdrukking. De Romeinse bezetting was er zo een. Vandaar dat de leider van de tweede grote Joodse opstand tegen Rome (131-135 na C.) Bar Kochba op een gegeven ogenblik door de grote Rabbi Akiva als Messias werd beschouwd. Ook rond Jezus hadden een aantal Joden dergelijke verwachting gebouwd haakten ontgoocheld af wanneer hij geëxecuteerd werd.

Die stammen waarover je het hebt (het zijn er tien) vormden het Noordelijk Koninkrijk Israël, dat onder de voet werd gelopen in 722 v.C. door Assyrië. De bevolking werd gedeporteerd en over hen werd niets meer gehoord. De twee andere stammen (Judah en Benjamin) vormden het Zuidelijk Koninkrijk Judea. Het werd ook onder de voet gelopen, maar dan in 586 v.C. door de Babyloniërs. Hier werd enkel een deel van de bevolking gedeporteerd naar Babylon, maar kon een goede vijftig jaar later terugkeren. De hedendaagse Joden zijn hoofdzakelijk daarvan afstammelingen.

dhr.antoon · 20 jun 2012, 07:17

carpinus dat was een aardig betoog waarmee je binnenkwam
alleen enkele getallen zijn discutabel de ballingschap kan 70 jaar zijn, vermits je er over wil verdergaan heet ik je hartelijk welkom.
Flavius Josephus waarvan ik het gevoel hebt dat je daarmee bekend ben scheef 5 maal in verschillende gedeelten 70 jaar ballingschap.