Specifieke vragen over Wetenschap

Gast · 01 apr 2006, 22:59

Een aanvaardbare oplossing vind je hier.

http://www.eddyechternach.nl/artikelen/zon.html

Tillie · 02 apr 2006, 00:10

Als zon of maan laag staan kunnen we ze vergelijken met andere voorwerpen. Gebouwen, bomen........

pastoor · 02 apr 2006, 08:49

HOE KOMT HET DAT WE DE ZON EN MAAN GROTER ZIEN ALS ZE LAAG AAN DE HORIZON STAAN?

U geeft zelf het antwoord door het woord zien te gebruiken. Het is gezichtsbedrog.
Zij die een foto maken van die zo grote zon bij zonsondergang zien naderhand op de foto een piepkleine zon.

HOE KOMT HET DAT WE DE ZON SOMS ROOD ZIEN ONDERGAAN OF OPSTAAN?
U geeft zelf het antwoord door het woord zien te gebruiken. Het is de chromatische aberratie.

De brekingsindex van een materiaal is afhankelijk van de golflengte, dus kleur, van het gebruikte licht. Blauw breekt eerder dan rood. Aan de horizon moet het licht door een dikkere laag atmosfeer. Men ziet de verkleuring naar het rood aan de rand van de zon.

kotje · 02 apr 2006, 13:16

Dat de Zon en Maan groter lijken als ze laag aan de horizon staan kan men misschien oplossen met de zogenaamde Ponzo Illusie:

Afbeelding

De bovenste horizontale lijn lijkt langer dan de onderste, alhoewel ze even lang zijn.
Wel in de natuur spelen de bomen en gebouwen de rol van de twee convergerende(naar mekaar toelopende lijnen) lijnen. Dus het is een illusie dat Maan en Zon groter schijnen.

Stefan · 03 apr 2006, 03:15

pastoor schreef:HOE KOMT HET DAT WE DE ZON EN MAAN GROTER ZIEN ALS ZE LAAG AAN DE HORIZON STAAN?

U geeft zelf het antwoord door het woord zien te gebruiken. Het is gezichtsbedrog.
Zij die een foto maken van die zo grote zon bij zonsondergang zien naderhand op de foto een piepkleine zon.

HOE KOMT HET DAT WE DE ZON SOMS ROOD ZIEN ONDERGAAN OF OPSTAAN?
U geeft zelf het antwoord door het woord zien te gebruiken. Het is de chromatische aberratie.

De brekingsindex van een materiaal is afhankelijk van de golflengte, dus kleur, van het gebruikte licht. Blauw breekt eerder dan rood. Aan de horizon moet het licht door een dikkere laag atmosfeer. Men ziet de verkleuring naar het rood aan de rand van de zon.

Zeer correct pastoor!

U had beter wetenschapper kunnen worden ipv pastoor.

Maar u opmerking over gezichtsbedrog kunnen we nog verder trekken.Het hele leven,de gehele kosmos is dan gezichtsbedrog.Het ligt geheel aan het individu dat de kosmos waarneemt,pure empirie met het gevolg: pure abstractie.

Het zijn wijzelf,die met behulp van de brok zintuigen die we hier vertegenwoordigen,de wereld creëren naar de hand van het waarnemen.

The Buddha:its your mind that creates the world.

Stefan · 03 apr 2006, 03:44

kotje schreef:Dat de Zon en Maan groter lijken als ze laag aan de horizon staan kan men misschien oplossen met de zogenaamde Ponzo Illusie:

De bovenste horizontale lijn lijkt langer dan de onderste, alhoewel ze even lang zijn.
Wel in de natuur spelen de bomen en gebouwen de rol van de twee convergerende(naar mekaar toelopende lijnen) lijnen. Dus het is een illusie dat Maan en Zon groter schijnen.

Vervang de convergerende lijnen door u eigen wijze van waarnemen en niet door de gebouwen en de bomen en het is correct (in mijn ogen).
Of er zich nu gebouwen,bomen of de gehele reutemeteut zich aan het aardoppervlak bevinden; de zon blijft zich groter voordoen aan de horizon dan in het middaguur.Zelfs in de woestijn is dit zo waar geen gebouwen en bomen zijn.
Afbeelding

Tat Tvam Asi:dat bent gij.

Stefan · 03 apr 2006, 05:06

alter schreef:
Men moet dus duidelijk een wezenlijk onderscheid maken tussen kleur (een meetbare fysische eigenschap van licht of van een object) en kleurervaring (een individuele, fysiologische perceptie)

Nee hoor,men moet dat niet.De kleur en de kleurervaring zijn twee dezelfde fenomenen,ze zijn alle twee de kanten van dezelfde medaille.Het is dankzij de cartesiaanse splitsing dat we ze alle twee proberen te vatten met een bepaald begrip.

pastoor · 03 apr 2006, 10:50

Stefan zegt:

Het hele leven, de gehele kosmos is dan gezichtsbedrog. Het ligt geheel aan het individu dat de kosmos waarneemt, pure empirie met het gevolg: pure abstractie. Het zijn wijzelf, die met behulp van de brok zintuigen die we hier vertegenwoordigen, de wereld creëren naar de hand van het waarnemen.

Dat is te filosofisch, de wetenschappers draaien zich voor de zoveelste keer om in hun graf.
Het is de realiteit, door de mensheid bepaald. Dikwijls empirisch, zoals Kepler en Pluto, maar naderhand bevestigd. De negen planeten;nu zijn het er al elf. De twee laatste, waaronder 2003UB313, komen uit de realiteit. Er komen er nog bij in de toekomst. Een filosoof komt hier geen handje helpen.

Er zijn zeer abstracte, en tot nu toe onzichtbare objecten, zoals het atoom ontwikkeld. Via Röntgen, Curie, Rutherford, Chadwick, Urey, Soddy, Dirac, Aston, Becquerel, Fermi, Hahn, Einstein, Bohr, Sommerfeld, Zeeman, Pauli, de Broglie (landgenoot), Heisenberg, Schrodinger, een onvolledige lijst met een resem Nobelprijswinnaars, is het atoom theoretisch ontrafeld geworden en is er een abstract atoommodel ontworpen, dat in de realiteit niet bestaat, maar de wetenschappers kunnen werken met dat model. En het zal nog veranderen.

kotje · 03 apr 2006, 13:11

Beste Stefan,

Gij hebt mij wel even in verlegenheid gebracht met je woestein, had ge de zee moeten zeggen dan was het misschien nog moeilijker geworden.

Ge moet er echter rekening mee houden dat ik probeer duidelijk te zijn voor zo veel mogelijk mensen.
Wij hebben nu eenmaal, zoals ik noem, een horizontaal zicht. Als ik twee denkbeeldige evenwijdige lijnen trek op het zeeoppervlak dan zullen ze mekaar snijden op de horizon. In de hoogte is dit niet zo. Dus ik meen dat mijn uitleg nog altijd standhoud.

Afbeelding

kotje · 03 apr 2006, 13:29

Beste pastoor en stefan,

Ik ben volledig akkoord. Door het feit dat we b.v. in de Fysica de wiskunde gebruiken(die abstract is) maken we een abstract beeld van de werkelijkheid. Als men vraagt uit welke stof een electon gemaakt is zal niemand je kunnen antwoorden het is een abstractie.

Wat is daar nu toch mis aan. Met deze abstractie kunnen we een computer laten werken en t.v. kijken.

Daarnaast ben ik ook niet akkoord dat ge het subjectief ervaren(niet gecontroleerd) boven het objectief(gecontroleerd) ervaren stelt.

Afbeelding

Stefan · 03 apr 2006, 16:23

kotje schreef: Wij hebben nu eenmaal, zoals ik noem, een horizontaal zicht

We hebben een horizontaal zicht,idd.En de abstracte begripsvorming is verticaal,die kan maar in één richting gaan en het ene netjes achter het andere.Daarom dat we een derde dimensie toevoegen aan het horizontale dat we ontvangen via de zintuigen.

We hebben tijd nodig om de wereld te begrijpen.Daarom is er tijd.

Als je een appel vlak voor u neus houdt zul je niet begrijpen wat je ziet.Je ziet alleen wazig groen.Welnu,als je de appel verder van u af houdt zul je kunnen begrijpen wat je ziet.Daarom dat alles kleiner wordt als het verder van u afstaat,je begrijpt wat je ziet (of je ziet wat je begrijpt) en het verdwijnt in de verleden tijd (kijken in de kosmos is terug kijken in de tijd).

Grtz
Stefan.

Stefan · 03 apr 2006, 16:41

kotje schreef:
Wat is daar nu toch mis aan. Met deze abstractie kunnen we een computer laten werken en t.v. kijken.

Daar is niks mee mis kotje,enkel dat we het individu compleet uit zijn natuurlijke biotoop trekken met onze manier van denken.

En het is een heel proces om terug te komen tot wie we zijn en wat we zien.Pastoor heeft dat door,heeft het proces misschien al doorlopen,en ik zit er midden in.

Wetenschap heeft veel positieve punten,versta me niet verkeerd.Maar dit brengt niets bij aan wie ikzelf ben en hoe ik me moet gedragen in mijn omgang met andere mensen.

De levendigste voorstelling is nog altijd zwakker dan de oppervlakigste ervaring.

Stefan · 03 apr 2006, 18:07

pastoor schreef:Stefan zegt:

Het hele leven, de gehele kosmos is dan gezichtsbedrog. Het ligt geheel aan het individu dat de kosmos waarneemt, pure empirie met het gevolg: pure abstractie. Het zijn wijzelf, die met behulp van de brok zintuigen die we hier vertegenwoordigen, de wereld creëren naar de hand van het waarnemen.

Dat is te filosofisch, de wetenschappers draaien zich voor de zoveelste keer om in hun graf.
Het is de realiteit, door de mensheid bepaald. Dikwijls empirisch, zoals Kepler en Pluto, maar naderhand bevestigd. De negen planeten;nu zijn het er al elf. De twee laatste, waaronder 2003UB313, komen uit de realiteit. Er komen er nog bij in de toekomst. Een filosoof komt hier geen handje helpen.

Al vinden (zien) en begrijpen ze er nog 500,dit brengt mij persoonlijk nog geen stapje dichter bij het grote geheel nl mijzelf in relatie met de kosmos.

Erger nog,het trekt me nog verder weg van mijn psychologische wortel.Heb me ook een tijdje beziggehouden met feitenkennis,maar het was niet wat ik zocht.Het is koud,kil en gevoelloos,het sluit die waarden uit die een mens 'mens' maakt.

Voor mij persoonlijk vind ik bevrediging in religie en filosofie,maar het ligt eraan wat men zoekt.De geest volgt de weg van de minste weerstand daar concentreren op iets wat men niet interessant vindt in strijd is met de ergonomie van het menselijk lichaam.

kotje · 03 apr 2006, 18:31

pastoor schreef:

HOE KOMT HET DAT WE DE ZON SOMS ROOD ZIEN ONDERGAAN OF OPSTAAN?
U geeft zelf het antwoord door het woord zien te gebruiken. Het is de chromatische aberratie.

De brekingsindex van een materiaal is afhankelijk van de golflengte, dus kleur, van het gebruikte licht. Blauw breekt eerder dan rood. Aan de horizon moet het licht door een dikkere laag atmosfeer. Men ziet de verkleuring naar het rood aan de rand van de zon.

Eerst zegt pastoor dat ik zelf al het antwoord geef door het woord zien te gebruiken en daarna begint hij een antwoord te geven door chromatische aberratie uit te leggen, wat een fysisch verschijnsel is. Wel dat begrijp ik niet goed. Chromatische aberratie is het volgende: Als het licht overgaat naar een dichtere middenstof het rood minder wordt gebroken dan het blauw dus in principe krijgen we de kleuren van de regenboog. Dit verschijnsel maakt dat evenwijdig wit licht niet door het brandpunt van een lens gaat, er zijn dus verschillend brandpunten.

Wat het verband is met de vraag begrijp ik niet goed.

Chromatische aberratie

Afbeelding

Stefan · 03 apr 2006, 18:57

kotje schreef:
Eerst zegt pastoor dat ik zelf al het antwoord geef door het woord zien te gebruiken en daarna begint hij een antwoord te geven door chromatische aberratie uit te leggen, wat een fysisch verschijnsel is. Wel dat begrijp ik niet goed.

Het is de psychische werking van de mens.Eerst komt de impressie (het zien van de zon) en daarna komt het abstracte in werking nl het leggen van feitelijke verbanden waardoor een ontleding komt van het waargenomene.