SOS OCS !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
SOS OCS !
OCS is de afkorting van Obsessieve Compulsieve Stoornis, in de volksmond 'dwangneurose' genoemd. OCS is een psychische ziekte, een angststoornis. Deze ziekte heeft me altijd gefascineerd, vooral tijdens mijn studie neuro-psychologie kwam ik er veel over te weten. De OCS-symptomen bestaat uit twee componenten: de dwanggedachte en de daaruit voortkomende dwanghandeling.
OCS kan iedereen treffen maar vooral mensen die snel onzeker zijn. Deze hinderlijke psychische aandoening wordt geactiveerd wanneer men angst die men onbewust ervaart, wil verdringen. Om die angst af te weren of te onderdrukken legt men zichzelf dwanggedachten op die gepaard gaan met dwanghandelingen.
Perfectionisme is ook één van de oorzaken van OCS. Men streeft dan immers iets na wat nooit te bereiken is: perfect uiterlijk, perfecte vader zijn enz...
Een OCS-perfectionist ziet alleen zijn gebreken en is bijzonder streng en hard voor zichzelf. Dat uit zich in overmatig gepieker en angst en zo wordt de dwangneurose in stand gehouden.
Een dwanggedachte kan je corrigeren door te (h)erkennen bij jezelf dat het een dwanggedachte is en die zodoende te negeren. Vecht ook niet tegen zulke gedachten want dat heeft een averechts effect.
Een tekort aan serotonine in de basale ganglia ligt mede aan de basis voor het ontwikkelen van OCS. Als gevolg daarvan ervaart men angst waardoor er allerlei (door zichzelf opgelegde) rituelen onstaan zoals bijvoorbeeld overmatig handen wassen of teveel controlezucht. Ook zou een verhoogd dopamine-niveau in de prefrontale cortex een rol spelen bij OCS. Wellicht interageren beide systemen met elkaar.
Ik raad OCS'ers aan om geen weerstand te bieden aan hun dwanggedachten. Laat de dwanggedachte vanzelf verdwijnen. Als men weerstand biedt krijgt de dwanggedachte negatieve aandacht waardoor er steeds nieuwe (zelf opgelegde) dwanggedachten zich opdringen !
Een dwangneurose kan soms tien jaar lang aanhouden. Met de juiste medicatie gemiddeld 5 jaar. OCS kan de relatie met de partner ernstig ondermijnen vooral als de partner niet vertrouwd is met de ziekte. Want ook de partner lijdt enorm. Liefdevol omgaan met de OCS'er is raadzaam. Dat betekent niet dat de partner moet toegeven aan elke gril die gepaard gaat met OCS. Ook voortdurende negatieve aandacht is uit den boze. Als partner van een OCS'er is het een must om je grens te trekken. Dat is heilzaam voor de partner maar ook voor de OCS'er !
Het is belangrijk voor de OCS'er dat hij er realistische toekomstperspectieven op na houdt. Persoonlijke doelen zoals 'een wereldberoemd acteur' of een 'steenrijke zakenman' worden, is niet verstandig, enerzijds omdat deze dromen meestal onrealistisch zijn als de patient nog vele OCS-symptomen vertoont en anderzijds omdat deze perspectieven de dwangneurose in stand houden, en zelfs de symptomen doet toenemen.
OCS'er opgelet : een dwangneurose is nooit volledig helemaal voorbij. Je kan de lijdensdruk wel reduceren mits aangepaste medicatie, inzicht in de ziekte en een sterke emotionele ondersteuning van je partner, vrienden en familie.
Op tijd de symptomen herkennen is de boodschap, beter vroeger dan later !
OCS is de afkorting van Obsessieve Compulsieve Stoornis, in de volksmond 'dwangneurose' genoemd. OCS is een psychische ziekte, een angststoornis. Deze ziekte heeft me altijd gefascineerd, vooral tijdens mijn studie neuro-psychologie kwam ik er veel over te weten. De OCS-symptomen bestaat uit twee componenten: de dwanggedachte en de daaruit voortkomende dwanghandeling.
OCS kan iedereen treffen maar vooral mensen die snel onzeker zijn. Deze hinderlijke psychische aandoening wordt geactiveerd wanneer men angst die men onbewust ervaart, wil verdringen. Om die angst af te weren of te onderdrukken legt men zichzelf dwanggedachten op die gepaard gaan met dwanghandelingen.
Perfectionisme is ook één van de oorzaken van OCS. Men streeft dan immers iets na wat nooit te bereiken is: perfect uiterlijk, perfecte vader zijn enz...
Een OCS-perfectionist ziet alleen zijn gebreken en is bijzonder streng en hard voor zichzelf. Dat uit zich in overmatig gepieker en angst en zo wordt de dwangneurose in stand gehouden.
Een dwanggedachte kan je corrigeren door te (h)erkennen bij jezelf dat het een dwanggedachte is en die zodoende te negeren. Vecht ook niet tegen zulke gedachten want dat heeft een averechts effect.
Een tekort aan serotonine in de basale ganglia ligt mede aan de basis voor het ontwikkelen van OCS. Als gevolg daarvan ervaart men angst waardoor er allerlei (door zichzelf opgelegde) rituelen onstaan zoals bijvoorbeeld overmatig handen wassen of teveel controlezucht. Ook zou een verhoogd dopamine-niveau in de prefrontale cortex een rol spelen bij OCS. Wellicht interageren beide systemen met elkaar.
Ik raad OCS'ers aan om geen weerstand te bieden aan hun dwanggedachten. Laat de dwanggedachte vanzelf verdwijnen. Als men weerstand biedt krijgt de dwanggedachte negatieve aandacht waardoor er steeds nieuwe (zelf opgelegde) dwanggedachten zich opdringen !
Een dwangneurose kan soms tien jaar lang aanhouden. Met de juiste medicatie gemiddeld 5 jaar. OCS kan de relatie met de partner ernstig ondermijnen vooral als de partner niet vertrouwd is met de ziekte. Want ook de partner lijdt enorm. Liefdevol omgaan met de OCS'er is raadzaam. Dat betekent niet dat de partner moet toegeven aan elke gril die gepaard gaat met OCS. Ook voortdurende negatieve aandacht is uit den boze. Als partner van een OCS'er is het een must om je grens te trekken. Dat is heilzaam voor de partner maar ook voor de OCS'er !
Het is belangrijk voor de OCS'er dat hij er realistische toekomstperspectieven op na houdt. Persoonlijke doelen zoals 'een wereldberoemd acteur' of een 'steenrijke zakenman' worden, is niet verstandig, enerzijds omdat deze dromen meestal onrealistisch zijn als de patient nog vele OCS-symptomen vertoont en anderzijds omdat deze perspectieven de dwangneurose in stand houden, en zelfs de symptomen doet toenemen.
OCS'er opgelet : een dwangneurose is nooit volledig helemaal voorbij. Je kan de lijdensdruk wel reduceren mits aangepaste medicatie, inzicht in de ziekte en een sterke emotionele ondersteuning van je partner, vrienden en familie.
Op tijd de symptomen herkennen is de boodschap, beter vroeger dan later !
-
MichelN - Lid geworden op: 16 nov 2008, 17:44
- Locatie: Groot-Leuven
én die wellicht creatiever is dan jij ooit zal zijn -
redpoppy - Moderator SeniorenNet
- Lid geworden op: 23 sep 2004, 09:15
- Locatie: tussen Rupel en Schelde
claudio,
u studeerde een paar cursussen?Heeft u ook diploma's daarvan?
Mensen zijn niet gebaat met raad van "zelfverklaarde experts".
Luister naar ieders kritiek ,maar behoud uw eigen oordeel (Hamlet)
I
Seniorennet
I
Seniorennet-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Ach redpoppy, ik ben een erkend dichter en wil als tegengewicht graag mensen met OCS helpen, al was het maar eentje!! Ik begrijp uw reactie maar ik kan u geruststellen: heb twee OU-focusdiploma's psychologie en ook de basiscursussen filosofie met goed gevolg afgesloten.
Mvg,
Claudio
Mvg,
Claudio
-
Hobo - Lid geworden op: 05 mar 2019, 06:40
Nauwgezetheid of is het plichtsbewust handelen...werkt al eens op de zenuwen van mensen die alles luchthartiger opvatten.
Maar wanneer men jarenlang een beroep had, dat absolute nauwkeurigheid vereiste
(omwille van de gevaarlijke gevolgen, indien er door nonchalance ofte nalatigheid wat fout zou lopen)
kan dat wel een levenshouding worden en mogelijk aangevoeld als dwangneurose.
Nu die COVID 19 het dagelijkse leven verstoort, kan mogelijk zelfs "handen overmatig wassen" een dwangneurose worden!?
Men kan natuurlijk nooit alle onbekenden in hetgeen staat te gebeuren voorzien noch voorkomen.
Maar als ik de nonchalance zie, waarmee dagelijks ettelijke chauffeurs van personenwagens en ook vrachtwagens blijven telefoneren achter het stuur, zou ik durven stellen "beter blode Jan dan dode Jan".
Voorzichtigheid blijft de moeder van de porseleinkast.
En zolang wat extra bezorgdheid en voorzichtigheid geen schadelijke vormen aanneemt, zal het nog wel meevallen.
Hoewel mogelijk OFF Topic, blijf ik me telkens ik in een supermarkt kom en de 2 tot 3 rekken met niks dan alcoholische dranken en de gestapelde bakken bier zie staan, afvragen "welke mensen dat zo nodig moeten consumeren om hun leven wat draaglijk(er) te maken!?"
Los van zij, die in het privé- en/of uitgaans- leven allerlei drugs gebruiken,
waarrond dan nog een hele waslijst aan criminele daden schuilgaat
Zodat er natuurlijk kan gespot worden met nuchtere en plichtsbewuste medeburgers.
hobo
.
Maar wanneer men jarenlang een beroep had, dat absolute nauwkeurigheid vereiste
(omwille van de gevaarlijke gevolgen, indien er door nonchalance ofte nalatigheid wat fout zou lopen)
kan dat wel een levenshouding worden en mogelijk aangevoeld als dwangneurose.
Nu die COVID 19 het dagelijkse leven verstoort, kan mogelijk zelfs "handen overmatig wassen" een dwangneurose worden!?
Men kan natuurlijk nooit alle onbekenden in hetgeen staat te gebeuren voorzien noch voorkomen.
Maar als ik de nonchalance zie, waarmee dagelijks ettelijke chauffeurs van personenwagens en ook vrachtwagens blijven telefoneren achter het stuur, zou ik durven stellen "beter blode Jan dan dode Jan".
Voorzichtigheid blijft de moeder van de porseleinkast.
En zolang wat extra bezorgdheid en voorzichtigheid geen schadelijke vormen aanneemt, zal het nog wel meevallen.
Hoewel mogelijk OFF Topic, blijf ik me telkens ik in een supermarkt kom en de 2 tot 3 rekken met niks dan alcoholische dranken en de gestapelde bakken bier zie staan, afvragen "welke mensen dat zo nodig moeten consumeren om hun leven wat draaglijk(er) te maken!?"
Los van zij, die in het privé- en/of uitgaans- leven allerlei drugs gebruiken,
waarrond dan nog een hele waslijst aan criminele daden schuilgaat
Zodat er natuurlijk kan gespot worden met nuchtere en plichtsbewuste medeburgers.
hobo
.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
SOS OCS
Omdat ik filosofie en neuro-psychologie heb gestudeerd en ik mij tijdens deze studies gefocused heb op de psychische aandoening Obessieve Compulsieve Stoornis waarbij ik breinkennis combineer met filosofische inzichten luister ik met veel interesse naar mensen die aan OCS lijden. In de volksmond wordt deze stoornis 'dwangneurose' genoemd
Ik heb doorheen de jaren veel ervaring opgedaan en geprobeerd om OCS te doorgronden wat me deels is gelukt. OCS hangt af van drie belangrijke factoren: Ten eerste is er in de hersensynapsen een serotonine-tekort . Het zorgt ervoor dat je angst voelt en dat activeert (obsessieve)dwanggedachten die resulteren in (compulsieve) dwanghandelingen. Ten tweede kan een te belastende stresserende omgeving in je jeugd je dwingen om negatief te denken over jezelf waardoor een laag zelfbeeld ontstaat waarbij nog meer angst optreedt, angst voor sociale afwijzing bijvoorbeeld. De reactie op deze vroegkinderlijke traumatische ervaringen volgt soms jaren later na een schijnbaar zorgeloze jeugd te hebben gekend. Deze 'mooie' tijd is echter kwestie van overbezorgde ouders die het stoompotje gedekt houden. Want, en dan komt de derde factor: 'the trigger', de uitlokkende factor: een stuklopende prille relatie, scheidende ouders of een andere ernstige negatieve trigger. Wat onschuldig begon(twee keer de gaskraan nakijken voor men op reis vertrekt) neemt plots grotere proporties aan (om het half uur stoppen om de autobanden na te kijken): men lijdt aan OCS!!
Omdat ik filosofie en neuro-psychologie heb gestudeerd en ik mij tijdens deze studies gefocused heb op de psychische aandoening Obessieve Compulsieve Stoornis waarbij ik breinkennis combineer met filosofische inzichten luister ik met veel interesse naar mensen die aan OCS lijden. In de volksmond wordt deze stoornis 'dwangneurose' genoemd
Ik heb doorheen de jaren veel ervaring opgedaan en geprobeerd om OCS te doorgronden wat me deels is gelukt. OCS hangt af van drie belangrijke factoren: Ten eerste is er in de hersensynapsen een serotonine-tekort . Het zorgt ervoor dat je angst voelt en dat activeert (obsessieve)dwanggedachten die resulteren in (compulsieve) dwanghandelingen. Ten tweede kan een te belastende stresserende omgeving in je jeugd je dwingen om negatief te denken over jezelf waardoor een laag zelfbeeld ontstaat waarbij nog meer angst optreedt, angst voor sociale afwijzing bijvoorbeeld. De reactie op deze vroegkinderlijke traumatische ervaringen volgt soms jaren later na een schijnbaar zorgeloze jeugd te hebben gekend. Deze 'mooie' tijd is echter kwestie van overbezorgde ouders die het stoompotje gedekt houden. Want, en dan komt de derde factor: 'the trigger', de uitlokkende factor: een stuklopende prille relatie, scheidende ouders of een andere ernstige negatieve trigger. Wat onschuldig begon(twee keer de gaskraan nakijken voor men op reis vertrekt) neemt plots grotere proporties aan (om het half uur stoppen om de autobanden na te kijken): men lijdt aan OCS!!
-
MichelN - Lid geworden op: 16 nov 2008, 17:44
- Locatie: Groot-Leuven
Lap, daar heb je 'm weer! Ben je wel zeker dat je zelf niet aangetast bent door OCS? Ik begin het anders wel te geloven.
"Les socialistes aiment tellement les pauvres qu'ils en fabriquent" (Jacques Godfrain)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Beste MichelN,
Sorry dat ik zo laat reageer op je reactie.
Of ik zelf aangetast ben door OCS of niet doet niet terzake. Ik weet veel over deze psychische ziekte maar ik noem mezelf geen deskundige. Ik geef hier geen behandeling maar aangezien dit forum op SN bedoeld is voor psychische aandoeningen wil ik gewoonweg ideeën uitwisselen over OCS, niet meer niet minder.
Mvg,
Claude
Sorry dat ik zo laat reageer op je reactie.
Of ik zelf aangetast ben door OCS of niet doet niet terzake. Ik weet veel over deze psychische ziekte maar ik noem mezelf geen deskundige. Ik geef hier geen behandeling maar aangezien dit forum op SN bedoeld is voor psychische aandoeningen wil ik gewoonweg ideeën uitwisselen over OCS, niet meer niet minder.
Mvg,
Claude
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Volgende info heb ik grotendeels van Google:
SOS OCS
OCS, obsessief-compulsieve stoornis is een psychische aandoening die in het DSM-IV is gecategoriseerd als angststoornis. De oude naam van de aandoening is dwangneurose. In DSM-5 wordt de stoornis ingedeeld in een apart hoofdstuk over obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen.
De aard van de obsessieve onrust kan angst zijn, maar niet altijd. Soms komt daar dan een 'waangevoel' bij. Ik moet alles perfect doen zoniet zal er een ongeluk gebeuren.
De dwangstoornis getriggerd door angst wordt wel het harm avoidance (HA) type genoemd, en anders het type not just right experience (NJRE) of feeling of incompleteness (INC). Er is altijd sprake van onrust, die iemand niet van zich af kan zetten (obsessies) en handelingen om de onrust kwijt te raken (compulsies).
Voorbeelden zijn het zeer vaak controleren of een deur gesloten is of het overmatig vaak wassen van de handen. Ook kan de handeling of gedachte een gevolg zijn van een groot verantwoordelijkheidsgevoel.Voor vrienden of familie lijken de handelingen nutteloos, maar voor de patiënt zijn ze van levensbelang en moeten ze volgens een bepaald ritueel worden uitgevoerd om nare gevolgen te voorkomen.
Psychiatrische aandoeningen zijn ingewikkeld en daarom is het aanwijzen van een specifieke oorzaak meestal niet altijd mogelijk.
Vanuit evolutiepsychologisch perspectief hadden steeds herhaalde rituelen ooit een functie om zich te beschermen tegen natuurrampen , vijanden of onhygiënische omstandigheden . Het zou dus een oerdrift zijn die (nog steeds) in onze genen zit...
Uit tweelingenonderzoek blijkt dat genetische factoren een rol spelen: als de helft van een eeneiige tweeling OCS heeft, dan is de kans dat de andere helft het ook heeft groter dan bij twee-eiige tweelingen. Tevens is het zo dat de kans op het ontwikkelen van OCS ook groter is voor personen met een ouder die OCS heeft, vergeleken met de algehele bevolking, wat dan mogelijk tevens terug te voeren is op eerder genoemde psychologische factoren.
Er is bewijs dat neurologische afwijkingen de basis vormen voor het ontwikkelen van OCS. Patiënten met OCS zouden meer grijze stof en minder witte stof in hun hersenen hebben, vergeleken met normale controlepersonen.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de hersenactiviteit van OCS-patiënten afwijkt van die van gezonde individuen. Zo vertonen OCS-patiënten in fMRIscans een verhoogde activiteit in de prefrontale schors van de hersenen en nucleus caudatus. Het laatste is een belangrijk motorisch schakelgebied in de basale ganglia dat veel verbindingen heeft met de voorste gebieden in de hersenen. Er zijn eveneens aanwijzingen gevonden uit onderzoek van mens en dier dat OCS- symptomen samenhangen met een dysfunctie van neurotransmittersystemen. De belangrijkste: een tekort van serotonine in basale ganglia
De meeste OCS-patiënten zijn zich bewust dat hun gedrag irrationeel is, maar toch blijven ze hardnekkig hun dwangmatige handelingen uitvoeren om te voorkomen dat ze angstig of gespannen worden. Andere patiënten zien hun gedrag niet als ongewoon en zijn daarvan ook niet te overtuigen. In dat geval is hun OCS verwant aan een persoonlijkheidsstoornis en heeft het een andere naam, namelijk dwangmatige- of obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPS) en moet niet verward worden met OCS. .
De term obsessief wordt ook in andere contexten gebruikt, vaak om aan te geven dat iemand zeer geconcentreerd of perfectionistisch met zijn taken bezig is. In dit geval is er natuurlijk lang niet altijd sprake van een stoornis. Dit is pas het geval als het obsessieve of compulsieve gedrag normaal functioneren in de weg staat. Het is ook van belang om OCS en andere typen van angst of spanning te onderscheiden, waaronder de spanningen en stress die in het dagelijks leven kunnen voorkomen.
SOS OCS
OCS, obsessief-compulsieve stoornis is een psychische aandoening die in het DSM-IV is gecategoriseerd als angststoornis. De oude naam van de aandoening is dwangneurose. In DSM-5 wordt de stoornis ingedeeld in een apart hoofdstuk over obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen.
De aard van de obsessieve onrust kan angst zijn, maar niet altijd. Soms komt daar dan een 'waangevoel' bij. Ik moet alles perfect doen zoniet zal er een ongeluk gebeuren.
De dwangstoornis getriggerd door angst wordt wel het harm avoidance (HA) type genoemd, en anders het type not just right experience (NJRE) of feeling of incompleteness (INC). Er is altijd sprake van onrust, die iemand niet van zich af kan zetten (obsessies) en handelingen om de onrust kwijt te raken (compulsies).
Voorbeelden zijn het zeer vaak controleren of een deur gesloten is of het overmatig vaak wassen van de handen. Ook kan de handeling of gedachte een gevolg zijn van een groot verantwoordelijkheidsgevoel.Voor vrienden of familie lijken de handelingen nutteloos, maar voor de patiënt zijn ze van levensbelang en moeten ze volgens een bepaald ritueel worden uitgevoerd om nare gevolgen te voorkomen.
Psychiatrische aandoeningen zijn ingewikkeld en daarom is het aanwijzen van een specifieke oorzaak meestal niet altijd mogelijk.
Vanuit evolutiepsychologisch perspectief hadden steeds herhaalde rituelen ooit een functie om zich te beschermen tegen natuurrampen , vijanden of onhygiënische omstandigheden . Het zou dus een oerdrift zijn die (nog steeds) in onze genen zit...
Uit tweelingenonderzoek blijkt dat genetische factoren een rol spelen: als de helft van een eeneiige tweeling OCS heeft, dan is de kans dat de andere helft het ook heeft groter dan bij twee-eiige tweelingen. Tevens is het zo dat de kans op het ontwikkelen van OCS ook groter is voor personen met een ouder die OCS heeft, vergeleken met de algehele bevolking, wat dan mogelijk tevens terug te voeren is op eerder genoemde psychologische factoren.
Er is bewijs dat neurologische afwijkingen de basis vormen voor het ontwikkelen van OCS. Patiënten met OCS zouden meer grijze stof en minder witte stof in hun hersenen hebben, vergeleken met normale controlepersonen.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de hersenactiviteit van OCS-patiënten afwijkt van die van gezonde individuen. Zo vertonen OCS-patiënten in fMRIscans een verhoogde activiteit in de prefrontale schors van de hersenen en nucleus caudatus. Het laatste is een belangrijk motorisch schakelgebied in de basale ganglia dat veel verbindingen heeft met de voorste gebieden in de hersenen. Er zijn eveneens aanwijzingen gevonden uit onderzoek van mens en dier dat OCS- symptomen samenhangen met een dysfunctie van neurotransmittersystemen. De belangrijkste: een tekort van serotonine in basale ganglia
De meeste OCS-patiënten zijn zich bewust dat hun gedrag irrationeel is, maar toch blijven ze hardnekkig hun dwangmatige handelingen uitvoeren om te voorkomen dat ze angstig of gespannen worden. Andere patiënten zien hun gedrag niet als ongewoon en zijn daarvan ook niet te overtuigen. In dat geval is hun OCS verwant aan een persoonlijkheidsstoornis en heeft het een andere naam, namelijk dwangmatige- of obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPS) en moet niet verward worden met OCS. .
De term obsessief wordt ook in andere contexten gebruikt, vaak om aan te geven dat iemand zeer geconcentreerd of perfectionistisch met zijn taken bezig is. In dit geval is er natuurlijk lang niet altijd sprake van een stoornis. Dit is pas het geval als het obsessieve of compulsieve gedrag normaal functioneren in de weg staat. Het is ook van belang om OCS en andere typen van angst of spanning te onderscheiden, waaronder de spanningen en stress die in het dagelijks leven kunnen voorkomen.