SeniorenNet

Ik lag in Werl, kwartier Houthulst tweede deel 1974 en begin 1975. Zijn er nog mensen die foto's hebben van dat kwartier?? Ik was er nog in september laatstleden, maar behalve één gebouw, staat er niets meer recht van de kazerne. Dat ene gebouw is nu een hotel.
Ik was ook op het podium tijdens een optreden van Will Tura aldaar, ik schat in februari 1975. Zou iemand daarvan nog een foto hebben??
Alle reacties zijn welkom!!!

ik heb daar ook gelegen in Houthulst. Het was weliswaar in 1970 en in kwartier Houthulst kwamen wij alleen slapen en eten. Ik was namelijk bij de 4 Cie Ordnance, die gelegen was in kwartier Laarne (correct Larne).
Foto's kan je terugvinden op mijn site en in het boekje dat je daar kan downloaden:
http://users.fulladsl.be/~spb6276/demun ... k_kroo.htm
Hopelijk heeft u hier iets aan
andemu

Ikzelf en mijn gezin verbleven in Werl van 1971 tot 1992, dus een ganse generatie.
Wat Will Tura betreft: ikzelf heb nog snel naar Arolsen gereden want een groot deel van zijn lichtinstallatie was daar niet opgeladen na een vorig optreden.
Foto's heb ik niet van dit optreden, maar ik herinner mij nog heel goed dat hij een prachtige lange bontjas over de schouders droeg.
Groetjes

een zeer interesante site, met foto's en video materiaal
http://www.proservcenter.be/4ciemat/

oei, der zat een foutje in de link met mijn webpagina over Werl. Dit is de correcte link:
http://users.fulladsl.be/~spb6276/demun ... k_kroo.htm
mvg
Andre

Ik heb in Werl verbleven van november 1972 tot eind september 1973. Een stuk van November heb ik wel in Arnsberg doorgebracht. Ik was bakker bij de 109 Cie RAV, maar ik ben ook eventjes een zogenaamde Jerrycanpoeper geweest. De bakkerij was naast het terrein waar de Jerrycans lagen opgeslagen, helemaal achteraan links. Adjudant Top was daar dan de baas. Ik sliep een grootgedeelte van mijn tijd op kamer 13 eerst met ruim 40 man dan werd de kamer opgeslitst.
Ik ben ook bij het toenmalige soldatenkoor geweest. Namen die ik me nog herinner vantoen zijn: Claus, Van Aerde, Drubbel, Pollet, Mollevanger, en als ik nog eens diep nadenk zllen er mij nog wel te binnen schieten.

Hoewel ik nog niet tot de senioren behoor (enfin, volgens m'n kinderen wel) toch ook reageren.
Heb in Kw Houthulst m'n legerdienst gedaan. Was als chauffeur opgeleid te Turnhout in 1991 en vertrok daarna naar Werl om er in de bakkerij te werken. Na een zeer korte kennismaking met de bakkerij werd ik overgeplaatst naar een magazijn in Soest, ondergebracht ik Kw. Doyen.
Achteraf bekeken best leuke periode!
Als heel die coronacrisis achter de rug is zou ik graag nog eens die richting uitgaan en eens overnachten in het hotel gelegen op het terrein van het vroegere Kw Houthulst.
Ken iemand het adres van Kw. Doyen? Ik vermoed dat ik de weg er naartoe nog wel zal herinneren als ik eens aan het rijden ben doch het is van '92 geleden.... zou handig zijn als iemand het adres kent.
Groetjes

Ik 'lag' in Werl van juli 1975 tot eind april 1976.
Als KRO in de 4e Cie Mat moest ik dienst doen in het kwartier Larne, als officier MTO.

Niettemin logeerden wij met 4 KRO's van de 4e Mat in kwartier Houthulst. Onze kamer was gevestigd in een barak rechtover de mess en bar officieren van de 14A.
In deze barak logeerden ook nog een viertal KRO's van de 14A en een KRO van de 109 Rav Tpt.

Regelmatig waren wij ook officier van wacht in het wachtlokaal van de kazerne Houthulst. Bij deze gelegenheid moesten we ook kontroles uitvoeren in het munitiedepot.
Rechtover het wachtlokaal waren er twee barakken voor een detachement van een van de gevechtseenheiden van de Brigade. Dit detachement verbleef daar dan voor een volle maand. Hun taak was het bijstaan van de Amerikaanse militairen in de beveiliging van het depot van kernkoppen.
Zij mochten gedurende deze maand de kazerne niet verlaten, tenzij in geval van (oefen)alarm waarbij ze in de kortst mogelijke tijd naar het depot moesten. Alle oefeningen en iedere activiteit gebeurden in en rond de barakken waar ze gelogeerd waren!

Het eten in Werl was verre (lichtjaren) van een sterrenrestaurant. Voor de officieren was het nog een stuk erger, want het eten kwam uit de keuken troep en werd met containers naar de mess officieren gebracht, kwaliteit van geen belang... Gelukkig waren er een paar goeie restaurants in Werl, waarvan de Joegoslaaf het populairst was. Het frietkot net buiten de kazerne was ook niet te versmaden. Tijdens de breaks hadden we ook lekkere belegde broodjes, dat hielp...
Al bij al was het een onvergetelijke tijd, waar we op bepaalde momenten fel van genoten hebben, vooral van het uitgangsleven (alhoewel de uitgangsinfrastructuur in Werl ook niet was om naar huis over te schrijven)... Maar de consumpties in de bar waren wel spotgoedkoop.

NDN schreef: ↑

30 mar 2020, 14:36

Het eten in Werl was verre (lichtjaren) van een sterrenrestaurant. Voor de officieren was het nog een stuk erger, want het eten kwam uit de keuken troep en werd met containers naar de mess officieren gebracht, kwaliteit van geen belang... Gelukkig waren er een paar goeie restaurants in Werl, waarvan de Joegoslaaf het populairst was. Het frietkot net buiten de kazerne was ook niet te versmaden. Tijdens de breaks hadden we ook lekkere belegde broodjes, dat hielp...
Al bij al was het een onvergetelijke tijd, waar we op bepaalde momenten fel van genoten hebben, vooral van het uitgangsleven (alhoewel de uitgangsinfrastructuur in Werl ook niet was om naar huis over te schrijven)... Maar de consumpties in de bar waren wel spotgoedkoop.

Bijna tien jaar eerder (1966) was het allicht nog vreselijker: drie keer per week puree - ik vond ooit een stuk van een plavei erin - "carbonade flamande" eigenlijk een bruine jus met hier en daar een stukje vlees, kortom varkensvoer al zouden die beesten er wel de neus voor opgehaald hebben. De zaterdagse spaghetti - vettige pieren in een rode vloeistof was al een culinaire hoogvlieger. Tel daarbij een stuk onbenul van een KRO die ons peleton de geheimen van de ABC-oorlog moest bijbrengen en bovendien niets liever deed dan miliciens het bloed onder nagels vandaan pesten.
In die tijd mocht je niet in burgerkleding buiten en was ons "uitgaansleven" beperkt tot de kanakkenbar (Canadezen) waar je voor een halve DM een whisky kon krijgen. Met 15 BEF per dag waren restaurants niet aan ons besteed.
Zo hoog als een huis was ik dat die martelgang maar vier weken geduurd had. Onvergetelijk? Ja dat wel, maar veruit de slechtste weken uit mijn hele legerdienst.

Tel daarbij een stuk onbenul van een KRO die ons peleton de geheimen van de ABC-oorlog moest bijbrengen en bovendien niets liever deed dan miliciens het bloed onder nagels vandaan pesten.
In die tijd mocht je niet in burgerkleding buiten en was ons "uitgaansleven" beperkt tot de kanakkenbar (Canadezen) waar je voor een halve DM een whisky kon krijgen. Met 15 BEF per dag waren restaurants niet aan ons besteed.
Zo hoog als een huis was ik dat die martelgang maar vier weken geduurd had. Onvergetelijk? Ja dat wel, maar veruit de slechtste weken uit mijn hele legerdienst.

Even een reactie op de post van MichelN (zij het meer dan één jaar later, maar beter laat dan nooit...)
Bij KRO's had je, zoals overal, mensen van alle slag. Persoonlijk vond ik niet dat het mijn taak was om miliciens te pesten of hen het leven moeilijk te maken, integendeel. Ik heb bijvoorbeeld nooit een verslag uitgeschreven, dit was dan ook niet nodig, want ik had een goeie verstandhouding met de miliciens. Op Kerstmis werd ik zelfs uitgenodigd op een feestje (met alcohol) dat ze op hun kamer gebouwd hadden. Op zo'n momenten worden sterke banden gevlochten die een veel grotere samenwerking genereerden dan ballen geven. En eigenlijk had ik als officier zelf ballen verdiend, want samen met miliciens alcohol nuttigen op de kamer was een overtreding van alle mogelijke regels. Maar ik vind dat men bij regels altijd de omstandigheden moet in aanmerking nemen en Kerstmis, waarbij de miliciens ver van huis waren, vond ik een uitzonderlijke omstandigheid die een zekere flexibiliteit toeliet.

Onze soldij als KRO was hoger (ik weet bij godsnaam niet meer hoeveel), maar was ook niet van die aard dat we daar elke dag op restaurant mee konden gaan. Restaurant bezoek was een kwestie van hooguit één tot tweemaal per maand. Verder moesten wij betalen voor onze maaltijden in de mess officieren.
In de bar konden we goedkoop aan drank geraken, 5Bef (iets meer dan 10 Eurocent!) voor een biertje of andere drank.

Ik heb ook nog NBC (Nucleaire-Bacteriologsiche-Chemische oorlogsvoering) opleiding moeten geven. Dat was niet het plezantste wat er was want de saaie stof (didactisch materiaal en films met beelden die zo verschrikkelijk waren dat ze gelijk wie wakker hielden, had ik niet voor handen) maakte dat menig miliciens het moeilijk hadden om de ogen open te houden. Daarenboven werden die lessen op zaterdag morgen gegeven! Het was kwestie van hier en daar wat ruimte in de les in te bouwen om over andere onderwerpen te praten die niets met het leger te maken hadden.

Naast de 4e Mat was er een Amerikaanse basis. Die waren verantwoordelijk voor het munitiedepot waar, naar het blijkt, kernkoppen opgeslagen waren. Die mannen hadden strakke mooie uniformen (zelf hun linnen pak leek op maat gesneden) en botinnes die blonken als een spiegel, maar die lichter waren dan de turftrappers die wij bij ABL kregen. Er was constant een belgische gevechtseenheid die 24/24, 7/7 paraat moest blijven voor als er een alarm was in het munitiedepot. Dit depot bevond zich op een 500 tal meters van de kazerne Houthulst. De Belgen hadden een drietal minuten om in de vrachtwagens te springen en ter plaatse te komen. Ze bleven constant in legerplunje, ook 's nachts, want de Amerikanen stonden ze op te wachten met de chronometer...

De Amerikanen hadden een bar die naast die van de 4e Mat gelegen was. Soms gingen we er een biertje nuttigen. Een tap was er niet, glazen evenmin. Bier werd steevast geserveerd in het blikje. Dit op zich was in die tijd reeds een avontuur voor ons. We werden evenwel zeer vriendelijk ontvangen en hadden leuke gesprekken met de Amerikanen.

Tijdens hun breaks en vrije tijd beoefenden ze een vreemd spel. Het bestond in het werpen met hoefijzers naar een ijzeren staaf die in de grond geplant was en er een 30-tal cm uitstak. De bedoeling was het hoefijzer rond die staaf te laten belanden.

Een nachtmaneuvre moeten doen passerend aan die Amerikanen. Op die toren staat een sterk IR licht, van ver(2500 m) zien ze alles. Wij moesten halt houden en armen in de lucht, of anders knal. Officieren ook tot het uitgeklaard was.

Een goede vriendin van mij deed haar rijopleiding in Turnhout en muteerde dan naar Werl. Dat was in 1977 of 78. Ik heb haar sindsdien niet meer gehoord of gezien. Is er misschien iemand die meer informatie heeft over Chantal Verstraete?

TITEL = 1974/75 Werl : niemand heeft daar gelegen???

Mogelijk klopt dat want...
enkele van mijn vroegere bekenden hadden er niet gelegen
maar gestaan of gehangen
aan den toog
Sommigen zijn ook na hun legerdienst blijven pinten hijsen...