SeniorenNet

Ik maak een zeer zware periode door. Relationeel en psychisch geraak ik er niet doorheen. Na 45 jaren is het onmogelijke gebeurd ... verder wens ik hier voorlopig niet op in te gaan.

Toch denk ik vreemd genoeg elke dag aan mijn moeder, die in 1976 overleed, het jaar van die ongelooflijke prachtige zomer.

Karel Jonckheere schreef ooit een gedicht, getiteld "Moeder". Een miraculeuze tekst, toepasbaar op ons allen.

Lees maar.

Moeder

Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten,
ze kost ons zorg noch geld, ze doet ons nimmer zeer;
tweemaal in ’t jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten
en lachen als ze zegt: Het is de laatste keer.

Maar één kort spoedbericht maakt ons opnieuw tot zonen,
wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen,
wij dachten in onze eeuw en in ons werk te wonen
tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.

Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven.
Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezicht
waarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven
beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.

Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen
vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet.
Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen
over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet.


Karel Jonckheere (1906-1993)
uit: Pöetische inventaris (1973)]

Een prachtig gedicht!Ik kende het niet,bedankt om het te plaatsen.
Ik wens je véél sterkte toe in deze voor u moeilijke tijd.

Héél mooi Toby.
Komaan ..kop op hé..
Het zal je wel lukken.
Rustige avond verder.

Veel sterkte gewenst Toby!

Weet wanneer je er achter komt
dat je grens bereikt is …

Wanneer op een dag
door onbenulligheden
je ogen zich vullen met tranen

Wanneer een woord teveel
of een onbeduidend gebaar je diep raakt

Het betekent niet dat je kwetsbaar of zwak bent
Het betekent dat je te veel dingen hebt doorstaan en te lang …

Sterkte
Deze tekst is niet van mij, de bron vergeten op te schrijven. Hij zegt met weinig woorden o zo veel voor heel veel mensen die het niet zien zitten

Littlestar

Mooie reactie littlestar !!

Toch even de forumleden danken die een ondersteunend woordje plaatsten.

Hoop dat het je ondertussen al wat beter gaat.

mamacalypso schreef: ↑

16 sep 2019, 15:36

Hoop dat het je ondertussen al wat beter gaat.

Nee mamacalypso. Neen, helemaal niet. Integendeel ....
Wat wil je. 45 jaar gehuwd met ups and downs zoals in elk huwelijk, vrouw vervroegd gepensioneerd op haar zestigste en verklaart na 4 jaar dat het huidige leven dat ze nu leidt, onhoudbaar is voor haar.

Ze haat alles en nog wat, pakte haar spullen bijeen en vertrok om alleen te gaan wonen. Zonder opgave van een echte reden vraagt ze de scheiding aan.

Gevolg : financiële en mentale opdoffer zo groot als een kerktoren, vraagtekens, woede, onzekerheid, machteloosheid ... valt niet mee op je zeventigste en hartpatient zijnde. Algemene gezondheidstoestand gaat zienderogen achteruit. Vrouw weigert alle contact en is niet (meer) voor rede vatbaar. Doe het nu maar allemaal alleen in dat kille huis, dat op de koop toe zal moeten verkocht worden en ik op mijn leeftijd nog iets anders moet zoeken.

's Nachts geen oog dichtdoen, geloop bij dokter en advocaat ... moed bijeen zoeken en dan horen dat mevrouw intussen met een andere man leeft .... bah wat kan het leven hard zijn. Familie heb ik niet meer, gelukkig nog een hondje en dat wil ze me ook al afpakken. Maar dat zal over mijn lijk zijn.

Je zou voor minder alle moed verliezen.

Verwijderd

Veel sterkte gewenst Toby, ook dit gaat ooit voorbij.

Leven met een gebroken hart, zelfs dat went na een tijd. Het is meer de ontgoocheling, het kwetsen van vertrouwen en de het idee dat de ander voort kan zonder jou, dat doet zeer.
Maar , zoals met alles, je leven gaat door, moeilijk in het begin, maar stillaan komt er rust.
De mooiste daad van liefde is het geluk aan de ander te gunnen, al is dat dan niet met jou en al is dat heel zwaar te aanvaarden.
Hou er de moed in, de praktische miserie daar is overal een oplossing voor al is het niet altijd gemakkelijk.
Zovelen kunnen het, dus jij ook, sterkte!

kitten schreef: ↑

29 sep 2019, 16:30

Leven met een gebroken hart, zelfs dat went na een tijd. Het is meer de ontgoocheling, het kwetsen van vertrouwen en de het idee dat de ander voort kan zonder jou, dat doet zeer.
Maar , zoals met alles, je leven gaat door, moeilijk in het begin, maar stillaan komt er rust.
De mooiste daad van liefde is het geluk aan de ander te gunnen, al is dat dan niet met jou en al is dat heel zwaar te aanvaarden.
Hou er de moed in, de praktische miserie daar is overal een oplossing voor al is het niet altijd gemakkelijk.
Zovelen kunnen het, dus jij ook, sterkte!

Bedankt voor je steun.
Dat ik nog erg veel van haar hield en nu nog na dit voorval, is nauwelijks te dragen. Hoe iemand zo kan veranderen, is onverklaarbaar. Wat bezielde ze toch ?
Is het een "grijze scheiding" zoals dat op Seniorennet wel eens wordt beschreven ? Een vrouw of een man die het niet meer ziet zitten op hun 50ste of 60ste en nog een heel eind te leven hebben en dan maar kiezen voor een andere "way of life" ? Het kan natuurlijk, ten koste van de andere partij ....

lea*** schreef: ↑

29 sep 2019, 16:19

Veel sterkte gewenst Toby, ook dit gaat ooit voorbij.

't Is verdraaid hard Lea.