Wat een opdoffer.
Geplaatst: 19 aug 2015, 13:01
Tegenslagen zijn ook mij niet gespaard gebleven, maar de grootste klop kreeg ik wel gisterenavond, na een verschrikkelijk telefoontje van mijn zoon.
Hij belde me, en ik hoorde aan zijn stem, dat er iets fout was.
Aarzelend begon hij te vertellen, dat mijn schoondochter naar de dokter was geweest en ze ziek was.
Ik moest het er een beetje uittrekken, en vroeg wat er juist scheelde, en hij zei ze geeft kanker, ik voelde een ijskoude rilling over mij heen lopen.
Ik vroeg aarzelend at voor kanker, en hij zei borstkanker, maar zegt hij, het is in beide borsten, ze is 40 jaar.
De dokter had hun zelf gebeld dat ze naar het ziekenhuis moesten komen.
Morgen valt de diagnose, of er uitzaaiingen zijn, en hoe en wat er moet gebeuren.
Er zijn twee jonge tieners in huis.
Op een paar seconden tijd, kom je in een heel andere wereld terecht.
Het is bang afwachten, wat voor diagnose er zal gesteld worden.
Even mijn hart luchten.
Hij belde me, en ik hoorde aan zijn stem, dat er iets fout was.
Aarzelend begon hij te vertellen, dat mijn schoondochter naar de dokter was geweest en ze ziek was.
Ik moest het er een beetje uittrekken, en vroeg wat er juist scheelde, en hij zei ze geeft kanker, ik voelde een ijskoude rilling over mij heen lopen.
Ik vroeg aarzelend at voor kanker, en hij zei borstkanker, maar zegt hij, het is in beide borsten, ze is 40 jaar.
De dokter had hun zelf gebeld dat ze naar het ziekenhuis moesten komen.
Morgen valt de diagnose, of er uitzaaiingen zijn, en hoe en wat er moet gebeuren.
Er zijn twee jonge tieners in huis.
Op een paar seconden tijd, kom je in een heel andere wereld terecht.
Het is bang afwachten, wat voor diagnose er zal gesteld worden.
Even mijn hart luchten.