Hersenbloeding
Geplaatst: 30 okt 2010, 16:37
Mijn man is 12 dagen geleden opgenomen met een hersenbloeding.
Hij had hevige hoofdpijn die niet over ging. Ik belde de dokter en die kwam in de namiddag.
's middags had hij nog gewoon gegeten.
Na de middag legde hij zich op de zetel om wat te rusten en even nadien toen hij terug recht wilde, ging dat moeilijk. Hij wou iets zeggen maar dat ging ook niet. Toen de dokter er dan was, kon hij helemaal niet meer recht. Deze belde direct de 100 en nog diezelfde avond werd hij geopereerd.
Met al dat eten in zijn maag moest dat wel slecht gaan.
De operatie was gelukt maar hij kreeg een zware longinfectie wegens maagvocht dat in de longen kwam. Ze hielden hem dan ook in slaap om rustig te recupereren.
Ondertussen is de verdoving weg en vermits ze hem niet opeens willen wakker maken, moet hij uit zichzelf wakker worden.
Maar dat blijft maar duren.
Zolang hij slaapt kunnen ze ook niets zeggen of hij van de hersenbloeding iets over houdt.
Ik zie het echt niet meer zitten. Iedere dag ga ik naar de kliniek en het enige dat veranderd is dat hij zijn ogen even open doet als ik zijn naam zeg.
Ik hoop dat hij snel wakker wordt zodat ze toch iets kunnen zeggen.
Maar de onzekerheid knaagt.
Hij had hevige hoofdpijn die niet over ging. Ik belde de dokter en die kwam in de namiddag.
's middags had hij nog gewoon gegeten.
Na de middag legde hij zich op de zetel om wat te rusten en even nadien toen hij terug recht wilde, ging dat moeilijk. Hij wou iets zeggen maar dat ging ook niet. Toen de dokter er dan was, kon hij helemaal niet meer recht. Deze belde direct de 100 en nog diezelfde avond werd hij geopereerd.
Met al dat eten in zijn maag moest dat wel slecht gaan.
De operatie was gelukt maar hij kreeg een zware longinfectie wegens maagvocht dat in de longen kwam. Ze hielden hem dan ook in slaap om rustig te recupereren.
Ondertussen is de verdoving weg en vermits ze hem niet opeens willen wakker maken, moet hij uit zichzelf wakker worden.
Maar dat blijft maar duren.
Zolang hij slaapt kunnen ze ook niets zeggen of hij van de hersenbloeding iets over houdt.
Ik zie het echt niet meer zitten. Iedere dag ga ik naar de kliniek en het enige dat veranderd is dat hij zijn ogen even open doet als ik zijn naam zeg.
Ik hoop dat hij snel wakker wordt zodat ze toch iets kunnen zeggen.
Maar de onzekerheid knaagt.