Arrivage uit Frankies oeuvre
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Beter nieuws
Ieder voorjaar zie ik juffrouw lente kortgerokt
De jaren van de toekomst spreiden zich weer uit
Eindeloos, zo wordt het door de jongeren gegokt
Het meisje bloost weer als de jongen fluit
De bloesem pronkt en schittert door de korte dagen
En de kleerkast wisselt inhoud zonder nood
Zij zal geen nesten en geen vruchten dragen,
Zij verliest geen dromen, gaat niet dood.
Maar Juffrouw lente lacht en plengt geen tranen
Waagt zich tussen wulpse tulpen en seringen,
Maar probeert zich een verse weg te banen
Wijl haar stappen nieuwe ritmes zingen.
Vlinders vluchten tussen gras en struiken
Een tractor walmt zijn rookpluim naar de velden
Waar een vroege zwaluw niet kan aan ruiken
Als de zomer weigert beter nieuws te melden
Ieder voorjaar zie ik juffrouw lente kortgerokt
De jaren van de toekomst spreiden zich weer uit
Eindeloos, zo wordt het door de jongeren gegokt
Het meisje bloost weer als de jongen fluit
De bloesem pronkt en schittert door de korte dagen
En de kleerkast wisselt inhoud zonder nood
Zij zal geen nesten en geen vruchten dragen,
Zij verliest geen dromen, gaat niet dood.
Maar Juffrouw lente lacht en plengt geen tranen
Waagt zich tussen wulpse tulpen en seringen,
Maar probeert zich een verse weg te banen
Wijl haar stappen nieuwe ritmes zingen.
Vlinders vluchten tussen gras en struiken
Een tractor walmt zijn rookpluim naar de velden
Waar een vroege zwaluw niet kan aan ruiken
Als de zomer weigert beter nieuws te melden
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Moederdag 2014
Er zijn dagen dat ik denk
Er is een tweede schaduw die me volgt
Aan wie ik onvoldoende aandacht schenk.
Soms is er angst voor morgen
Onzekerheid en twijfel die verlammen
en geen engel die voor mij wil zorgen.
De keren dat ik met je praat
Flitst het wel eens door mijn hoofd
Om met jou te zijn is het nog niet te laat.
En zie ik jou dan dicht bij mij
Dan voel ik weer ik ben jouw kind
Samen zijn maakt ons beiden blij.
Ik vrees het allermeest de dag
Dat ik je missen zal op deze wereld
En jij mij niet meer troosten mag
Er zijn dagen dat ik denk
Er is een tweede schaduw die me volgt
Aan wie ik onvoldoende aandacht schenk.
Soms is er angst voor morgen
Onzekerheid en twijfel die verlammen
en geen engel die voor mij wil zorgen.
De keren dat ik met je praat
Flitst het wel eens door mijn hoofd
Om met jou te zijn is het nog niet te laat.
En zie ik jou dan dicht bij mij
Dan voel ik weer ik ben jouw kind
Samen zijn maakt ons beiden blij.
Ik vrees het allermeest de dag
Dat ik je missen zal op deze wereld
En jij mij niet meer troosten mag
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Van Claire naar Obscure
Ik zie de schaduw van je stappen op het tuinpad
Zelfs wanneer de klank al om de hoek verdwenen is.
Je ging weer wat spullen zoeken ergens in het Kruidvat
Of elders in de stad waar volgens jou meer leven is.
Ik hoor je schaduw als je stem te zacht is om te horen,
Of wanneer op ’t plein de kindjes joelen om ter meest
En de bassen van de boombox galmen in mijn oren
Alsof jouw rust en stilte hier nog nooit zijn geweest.
Ik voel je schaduw in de nacht die nooit zo duister was
Alsof geen kaars geen bril geen ster mij ooit nog gidsen kon
Alsof die de laatste blaadjes ritselen doet in ’t struikgewas
Vertwijfeld kwijnend in de stralen van de asfaltzwarte zon.
Ik ruik het afscheid van de schaduw in je laatste woorden
Die je sprak vol twijfel aan meer pogingen tot dageraad
Puur zintuiglijk over dingen die je ergerden en stoorden
Zodat ik het opgaf en niet meer op jou heb ingepraat.
Ik weet dat ik de schaduw van mijn dromen niet beleven zal
Al smaakt die zoetzuur bitter en terzelfdertijd zo wrang
Gelijk het proeven van emoties na een driftaanval
Vergeefs en onbeholpen als mijn blinde scheppingsdrang
Ik zie de schaduw van je stappen op het tuinpad
Zelfs wanneer de klank al om de hoek verdwenen is.
Je ging weer wat spullen zoeken ergens in het Kruidvat
Of elders in de stad waar volgens jou meer leven is.
Ik hoor je schaduw als je stem te zacht is om te horen,
Of wanneer op ’t plein de kindjes joelen om ter meest
En de bassen van de boombox galmen in mijn oren
Alsof jouw rust en stilte hier nog nooit zijn geweest.
Ik voel je schaduw in de nacht die nooit zo duister was
Alsof geen kaars geen bril geen ster mij ooit nog gidsen kon
Alsof die de laatste blaadjes ritselen doet in ’t struikgewas
Vertwijfeld kwijnend in de stralen van de asfaltzwarte zon.
Ik ruik het afscheid van de schaduw in je laatste woorden
Die je sprak vol twijfel aan meer pogingen tot dageraad
Puur zintuiglijk over dingen die je ergerden en stoorden
Zodat ik het opgaf en niet meer op jou heb ingepraat.
Ik weet dat ik de schaduw van mijn dromen niet beleven zal
Al smaakt die zoetzuur bitter en terzelfdertijd zo wrang
Gelijk het proeven van emoties na een driftaanval
Vergeefs en onbeholpen als mijn blinde scheppingsdrang
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Niet anders
Als wij vandaag de laatste keer
De wijzers van de klok vermoeid en zonder medelijden
Hun toertjes zagen draaien rond de witte wijzerplaat,
Dan zou ik jou een glas inschenken zoals gisteren
En denken dat de fles nog echt niet ledig is.
Je blik zou vochtig worden in de zonnestralen
En de bloemen op de tafel zouden bloeien
Nog niet vragend naar het water van de ochtend.
Dan begroette ik de kippen die me kennen
telkens mijn bezoek hun rust verstoort.
O neen, ik wil geen afscheid en geen feestje,
Wie er komt, die mag hier blijven
Tot vermoeidheid sterker wordt dan plicht
En liefde meer begrijpt dan boeken.
Kom gewoon wat dichterbij
Zodat niets anders wordt dan ooit tevoren.
Als wij vandaag de laatste keer
De wijzers van de klok vermoeid en zonder medelijden
Hun toertjes zagen draaien rond de witte wijzerplaat,
Dan zou ik jou een glas inschenken zoals gisteren
En denken dat de fles nog echt niet ledig is.
Je blik zou vochtig worden in de zonnestralen
En de bloemen op de tafel zouden bloeien
Nog niet vragend naar het water van de ochtend.
Dan begroette ik de kippen die me kennen
telkens mijn bezoek hun rust verstoort.
O neen, ik wil geen afscheid en geen feestje,
Wie er komt, die mag hier blijven
Tot vermoeidheid sterker wordt dan plicht
En liefde meer begrijpt dan boeken.
Kom gewoon wat dichterbij
Zodat niets anders wordt dan ooit tevoren.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Morfine
Zaligheid spoelt door mijn spieren
Krampen smelten in het ruisen van de storm.
Neen, ik wil niet langer sterven
Zelfs al hoor ik lang niet alles wat je zegt
En voel ik hemelen zwellen in mijn hoofd
Zo zalig als een mist die me niet langer dwingt in mijn eigen huis te blijven.
Kijk me zo niet aan
Laat me schateren en proesten
Dat ik je niet ken is ineens vermakelijk,
Mijn wachtwoorden druppelen op de vloer en niets is minder grappig.
Nergens kan ik nog binnen
Behalve waar nog alles te ontdekken valt.
Mijn oude lakens ben ik in deze roes eindelijk kwijt.
Laat me even mijn ogen sluiten
En na een poos misschien verval ik opnieuw in de routine
Zaligheid spoelt door mijn spieren
Krampen smelten in het ruisen van de storm.
Neen, ik wil niet langer sterven
Zelfs al hoor ik lang niet alles wat je zegt
En voel ik hemelen zwellen in mijn hoofd
Zo zalig als een mist die me niet langer dwingt in mijn eigen huis te blijven.
Kijk me zo niet aan
Laat me schateren en proesten
Dat ik je niet ken is ineens vermakelijk,
Mijn wachtwoorden druppelen op de vloer en niets is minder grappig.
Nergens kan ik nog binnen
Behalve waar nog alles te ontdekken valt.
Mijn oude lakens ben ik in deze roes eindelijk kwijt.
Laat me even mijn ogen sluiten
En na een poos misschien verval ik opnieuw in de routine
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Meerstemmig
Als de zon te ver is om er zo maar heen te vliegen,
Als de klok niet langer tikt dan tot de slinger stopt,
En als de hemel echter lijkt wanneer ik bij je ben,
Als mijn dromen mij opnieuw in slaap gaan wiegen,
Als ik tracht te weten wat nog in mijn wereld klopt,
Dan blijkt dat ik na al die jaren niets van ’t leven ken.
Dan komen de verlangens van mijn jeugd naar boven,
Dan bedenk ik hoe het anders ooit had kunnen zijn,
Dan hoor ik woorden en dan voel ik vreemde dingen,
Dan besef ik dat je kiest waarin je blijft geloven
Dan verzaak ik aan de grenzen, ook al doet dat pijn,
Dan win ik kracht en kan ik nieuwe deuntjes zingen
Als de zon te ver is om er zo maar heen te vliegen,
Als de klok niet langer tikt dan tot de slinger stopt,
En als de hemel echter lijkt wanneer ik bij je ben,
Als mijn dromen mij opnieuw in slaap gaan wiegen,
Als ik tracht te weten wat nog in mijn wereld klopt,
Dan blijkt dat ik na al die jaren niets van ’t leven ken.
Dan komen de verlangens van mijn jeugd naar boven,
Dan bedenk ik hoe het anders ooit had kunnen zijn,
Dan hoor ik woorden en dan voel ik vreemde dingen,
Dan besef ik dat je kiest waarin je blijft geloven
Dan verzaak ik aan de grenzen, ook al doet dat pijn,
Dan win ik kracht en kan ik nieuwe deuntjes zingen
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Onsterfelijk gewaande verwaande ijdelheid
Wiedend in de tuin van ijdelheid
En wetend dat het wieden wellicht eeuwig duren zal
Smullend van de zelf verzonnen lof
Toch zo zelfvoldaan bewerend dat wij alles weten
Kijkend door onze zelf geverfde glazen
Tussen de kleppen van ons beider ogen door
Handelend zo lang we durven
Zinloos onze zinnen zoekend, remmen mijdend,
Wetten ontwijken en driften dogmatiseren,
Zo verwaand dat wij niet willen wijken voor de waarheid
Van wat we niet horen, proeven, zien of voelen,
Maar volhardend stellen dat wij de wereld zijn,
Zelfs al leeft die langer dan de mens.
Wiedend in de tuin van ijdelheid
En wetend dat het wieden wellicht eeuwig duren zal
Smullend van de zelf verzonnen lof
Toch zo zelfvoldaan bewerend dat wij alles weten
Kijkend door onze zelf geverfde glazen
Tussen de kleppen van ons beider ogen door
Handelend zo lang we durven
Zinloos onze zinnen zoekend, remmen mijdend,
Wetten ontwijken en driften dogmatiseren,
Zo verwaand dat wij niet willen wijken voor de waarheid
Van wat we niet horen, proeven, zien of voelen,
Maar volhardend stellen dat wij de wereld zijn,
Zelfs al leeft die langer dan de mens.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Zevende decade
Vastgeroest in de ondergaande zon
Weerkaatsen de wolken het klepperen van de vleugelslag
Op weg naar de lege plek
Waar het ouderlijk nest is weggehaald.
Het regende nog toen
En donder rolde over de mals gemaaide velden
Weggescheurd van de oogst
Die de rovers over sterrengloed deed dromen.
De resten van de party
Zijn bedolven door de bulldog van de torenklok
Die uur na uur de jaren slaat
En een stel verdwaalde mussen in het leven houdt.
Vastgeroest in de ondergaande zon
Weerkaatsen de wolken het klepperen van de vleugelslag
Op weg naar de lege plek
Waar het ouderlijk nest is weggehaald.
Het regende nog toen
En donder rolde over de mals gemaaide velden
Weggescheurd van de oogst
Die de rovers over sterrengloed deed dromen.
De resten van de party
Zijn bedolven door de bulldog van de torenklok
Die uur na uur de jaren slaat
En een stel verdwaalde mussen in het leven houdt.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Handen
Je slaapt niet meer.
Mijn hand zoekt die van jou,
Mijn hand voelt die van jou,
zacht en slank,
die vingers van jou.
Mijn hand slaapt,
Mijn hand slaapt op jouw hand
Mijn hand voelt jouw hand
niet meer.
Mijn hand streelt die van jou
Mijn hand voelt die van jou:
God zij dank,
Mijn hand slaapt niet meer.
Je slaapt niet meer.
Mijn hand zoekt die van jou,
Mijn hand voelt die van jou,
zacht en slank,
die vingers van jou.
Mijn hand slaapt,
Mijn hand slaapt op jouw hand
Mijn hand voelt jouw hand
niet meer.
Mijn hand streelt die van jou
Mijn hand voelt die van jou:
God zij dank,
Mijn hand slaapt niet meer.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)