Gedichten van Claire Vanfleteren
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Claire,
Je gedicht 'Allerheiligen' staat op 1 November bij
Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Nooit content
De tijd van toen
zouden wij die over doen?
Ik weet het niet,
het is zoals je het ziet.
Vroeger waren we content
met een eenvoudige prent.
Nu moet het een poster zijn,
liever groot, dan klein.
De tijd van toen
zouden wij die over doen?
Ik weet het niet,
het is zoals je het ziet.
Vroeger waren we content
met een eenvoudige prent.
Nu moet het een poster zijn,
liever groot, dan klein.
We speelden met onze vriendjes
buiten op straat.
Weet je hoe dat nu gaat?
Jullie zitten te chatten tot
diep in de nacht.
Dat is niet het echte leven
die jullie wacht.
Wij schreven brieven
naar elkaar.
Dat was een tof gebaar,
een omslag onder je deur.
Nu vinden jullie schrijven een sleur.
Iedereen heeft een pc, met de nieuwste
snufjes.
Mailtjes versturen met knufjes.
Is dat niet onpersoonlijk?
Zelfs onbegrijpelijk!
Met een pc zijn jullie zelf niet meer tevreden.
Een laptop, ja dat is het heden.
Een gsm die foto’s trekt,
met futuristische geluiden doorspekt.
Gewone kleren, wat denken wij wel!
Dat doen jullie niet aan je vel.
Merken van de bovenste plank,
en een MP 3 speler met de zuiverste klank.
Een gewone televisie,
neen een flatsreen, net fictie.
De laatste jaren gaat het razendsnel,
heb je tijd…. gebruikt hem wel.
Maar dat hebben jullie niet meer
de tijd van weleer!
Weggewaaid
en met onrecht bezaait.
Zo vergaat het de wereld
in zijn geheel.
Veel hebben van het goede….
maar een heel klein deel.
Dat laat jullie jongeren koud.
Wat moeten wij daarover zeggen…
de ouders, die zijn toch al oud.
Jullie moeten niet denken
dat de wereld aan jonge mensen aandacht
zullen schenken.
Uw omgeving bestaat niet echt,
in sociale omhang zijn jullie slecht.
Doe er wat aan en zit minder aan
het scherm gekluisterd.
Er wordt nu al gefluisterd,
dat die dingen de jeugd beïnvloeden.
Het is zo, wij ouderen….
willen jullie behoeden.
Het is een druppel op een hete plaat,
er wordt niet meer gepraat.
Chatten is toch zo belangrijk
in jullie leven,
uw eigen bestaan zou je er voor geven.
Tracht eens content te zijn,
met wat je hebt en dat is veel!
Besef dat elders armoede bestaat,
dat is geen fictie maar reëel.
Claire Vanfleteren
Beste Claire,
Jouw gedicht en de ppt hiervan zijn te zien
bij Pvdd en in het Prentenkabinet
Vriendelijke groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
ALLEEN TE STAAN
Hij kwam alleen te staan
Hij verwacht niets meer.
De gedachte alleen al neemt geen keer.
Blauwe vingers van de kou,
vuile nagels van het werk.
Hij houdt het niet meer uit.
Zijn haar hangt in zijn gezicht.
Zijn baard is lang en vuil,
is voor het scheren gezwicht.
Zijn kleren stinken,
houdt ze aan zonder te verpinken.
Broek is te groot geworden,
hij is het eten beu.
Zijn tanden laten het niet meer toe
nog deftig te kauwen.
Alleen drank gaat nog binnen.
Hij verzet zo zijn zinnen.
Zijn vrouw was alles voor hem,
ze liet hem alleen,
de dood nam haar mee.
Hij ligt lam van verdriet
maar niemand die het ziet.
Kinderen heeft hij niet
zijn bloed stroomt niet meer verder.
Hij denkt niet meer na,
waarom zou hij.
Als hij aan zijn kade thuiskomt
is er niemand meer.
Hij treurt en zijn hart bloedt,
moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan.
Hij zit daar en verpinkt een traan.
Claire Vanfleteren
Hij kwam alleen te staan
Hij verwacht niets meer.
De gedachte alleen al neemt geen keer.
Blauwe vingers van de kou,
vuile nagels van het werk.
Hij houdt het niet meer uit.
Zijn haar hangt in zijn gezicht.
Zijn baard is lang en vuil,
is voor het scheren gezwicht.
Zijn kleren stinken,
houdt ze aan zonder te verpinken.
Broek is te groot geworden,
hij is het eten beu.
Zijn tanden laten het niet meer toe
nog deftig te kauwen.
Alleen drank gaat nog binnen.
Hij verzet zo zijn zinnen.
Zijn vrouw was alles voor hem,
ze liet hem alleen,
de dood nam haar mee.
Hij ligt lam van verdriet
maar niemand die het ziet.
Kinderen heeft hij niet
zijn bloed stroomt niet meer verder.
Hij denkt niet meer na,
waarom zou hij.
Als hij aan zijn kade thuiskomt
is er niemand meer.
Hij treurt en zijn hart bloedt,
moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan.
Hij zit daar en verpinkt een traan.
Claire Vanfleteren
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
radiowekker
Het was vandaag een catastrofe.
Het is traditie geworden,
dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken,
zodat ik met een diepe zucht
mijn armen kan strekken in de kamerlucht.
Vandaag schrok ik me rot
de wekker die luid zingend
mijn oren geweld aan deed.
Niet eens wakker
nam ik dat ding stevig beet.
Een klop op zijn kop
maar dat onding zijn volume liep
in een mum van tijd op het maximum.
Mijn man klaar wakker
de katten schrokken zich rot,
de buren dachten wellicht
dat we gek geworden waren.
Sorry maat, ik zag je graag
Je was een vriend van jaren
Met een krop in mijn keel
begon ik aan hem te resetten.
Ik kreeg wel technisch protest,
de digitale radio deed zijn best
Ik deed de rest.
Met wat geluk van zijn uithoudingsvermogen
kunnen we samen nog tien jaar verder.
Claire Vanfleteren ©
Het was vandaag een catastrofe.
Het is traditie geworden,
dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken,
zodat ik met een diepe zucht
mijn armen kan strekken in de kamerlucht.
Vandaag schrok ik me rot
de wekker die luid zingend
mijn oren geweld aan deed.
Niet eens wakker
nam ik dat ding stevig beet.
Een klop op zijn kop
maar dat onding zijn volume liep
in een mum van tijd op het maximum.
Mijn man klaar wakker
de katten schrokken zich rot,
de buren dachten wellicht
dat we gek geworden waren.
Sorry maat, ik zag je graag
Je was een vriend van jaren
Met een krop in mijn keel
begon ik aan hem te resetten.
Ik kreeg wel technisch protest,
de digitale radio deed zijn best
Ik deed de rest.
Met wat geluk van zijn uithoudingsvermogen
kunnen we samen nog tien jaar verder.
Claire Vanfleteren ©
Beste lezers
Ik zal hier weer mijn gedichten posten. Ik heb er al zeer veel op andere locaties van Seniorennet staan, maar op den duur vind ik mijn weg niet meer, daarom vanaf nu plaats ik ze weer hier.
Is er iemand die mij kan zeggen, hoe ik al mijn gedichten bij een kan krijgen, dat zou veel aangenamer zijn voor de lezers.
Alvast bedankt
Happy singles
Ik heb er in mijn kennissenkring.
Ze zijn geen bedreigde diersoort
of een pas ontdekt insect.
Happy singles bestaan echt.
Hun motivaties om alleen door het leven te gaan
zijn divers, ze hebben al veel doorstaan.
Soms zijn ze geblutst door de liefde,
gekwetst door bedrog,
of ontgoocheld door de houdbaarheidsdatum
van de passie.
Dan kiezen ze de nooduitgang
van een single bestaan.
Claire Vanfleteren ©
Ik zal hier weer mijn gedichten posten. Ik heb er al zeer veel op andere locaties van Seniorennet staan, maar op den duur vind ik mijn weg niet meer, daarom vanaf nu plaats ik ze weer hier.
Is er iemand die mij kan zeggen, hoe ik al mijn gedichten bij een kan krijgen, dat zou veel aangenamer zijn voor de lezers.
Alvast bedankt
Happy singles
Ik heb er in mijn kennissenkring.
Ze zijn geen bedreigde diersoort
of een pas ontdekt insect.
Happy singles bestaan echt.
Hun motivaties om alleen door het leven te gaan
zijn divers, ze hebben al veel doorstaan.
Soms zijn ze geblutst door de liefde,
gekwetst door bedrog,
of ontgoocheld door de houdbaarheidsdatum
van de passie.
Dan kiezen ze de nooduitgang
van een single bestaan.
Claire Vanfleteren ©