Gedichtenhoekje van Nienka.(TE BEWAREN!!)

[GIVE]

Misschien staat je hoofd er niet naar, maar we vergeten je niet. Ik wou hier een gedichtje plaatsen uit de Griekse mythologie, maar ik vind het niet. Het ging over de Danaïden, zeven zussen die door Zeüs de oppergod veroordeeld waren om de eeuwigheid door water te scheppen uit de zee, met een mand zonder bodem. En als ze dan 's avonds moedeloos waren, zei de jongste zus altijd: "Mes soeurs, si nous recommencions..","Zusjes laat ons maar herbeginnen.." Die hoop dat het wel zal beteren wens ik je toe. En veel maatjes hier hier die je toezeggen: Volhouden Nienka, het wordt wel beter! Lieve groeten. Give

[visje70]

warme groeten van visje

[visje70]

Ik zou...

Ik zou wel alles willen doen,
de hemel naar beneden smeken,
of iets waardoor zo plotseling
de zware lasten van je weken.
Ik zou je met een enkel woord
wel heel veel dingen willen zeggen.
Ik zou, ik zou... wat zou ik niet
voor warmte in je willen leggen.

Ik zou wel alles willen doen,
wat mensen, zoals jij, begeren.
Ik zou wel vanaf dit moment
ineens je zorgen willen keren.
Ik zou je willen troosten met
de woorden die me nu ontbreken
of zoals toen je voor me stond
en ik je slechts heb aangekeken.

Ik zou wel alles willen doen,
maar machteloos vouw ik mijn handen.
Niet ik, maar God kent elke pijn,
de angsten die je overmande.
Ik smeek, ik worstel met je mee
en ben je eind'lijk uitgestreden,
dan hoop ik toch dat jij iets voelt
van al mijn afgebeden vrede!

Frits Deubel

[Alterego1]

Nieuw jaar

't Is weer zover............

We draaien de laatste bladzijde
van het boek "2006" weldra om.
Ooit zullen we er in gedachten nog
wel eens in terugblikken,
met gemengde gevoelens wellicht,
want vreugde en verdriet durfden
elkaar wel eens af te wisselen.
Geen mens ontkomt er aan!

We beginnen met z'n allen aan
het nieuwe boek "2007",volledig
maagdelijk blank nog.En hoe we
dat gaan invullen blijft voorlopig
nog een vraagteken......?
Al heeft ieder van ons vandaag
het vaste voornemen om dat
naar best vermogen te doen.

Wij hopen dat ieder van u er
in lukt om voldoenig te vinden op
elke bladzijde.
Wij wensen iedereen het allerbeste
voor het nieuwe jaar.Een jaar
boordevol goede gezondheid,
met zo weinig mogelijk droefenis,
maar met zoveel mogelijk vreugde
diep in 's mensen hart!

Bosrankje en Alterego

[Muiske]

VANDAAG HOOP IK VOOR IEDEREEN EEN HEEL MOOI AFSCHEID
VAN HET JAAR 2006 EN MOGEN WE HOPEN DAT HET JAAR 2007
VREUGDEVOL EN GEZOND MAG ZIJN
ZONDER VERDRIET OF PIJN...........
DAT JULLIE STILLE DROMEN UIT MOGEN KOMEN
VOOR WIE ZICH EENZAAM OF VERDRIETIG VOELT
HOOP IK DAT ER LICHT KOMT IN DE DUISTERNIS



MUISKE

[nienka.]

Zomaar even,

Vanmorgen zat ik na te denken over de storm van gisteren, die was hard, angstaanjagend, bedreigend, naar buiten kijkend en nadenkend, heb ik daar zo'n anderhalf uur gezeten,niets gedaan,alleen maar heel erg rustig naar buiten kijken, met een gedachte die ik nog niet zo kalm heb ondergaan tot nu, die storm van gisteren...die heeft veel in me losgemaakt, ik denk dat ik het zie als een van de vele stormen in het leven, het heeft me nog kalmer gemaakt en...realistischer, besefte ineens zo sterk dat we eigenlijk allemaal steeds weer op de rand balanceren,

Dat was een zware strijd dwars door een zware levensgevaarlijke storm, je ziet nare dingen op het nieuws, vooral die motorrijder...en twee automobilisten, omgekomen...je schrikt je wezenloos, daarna het bevrijdenden bericht,ben veilig thuis gekomen, de opluchting, de dankbaarheid. Dat alles daarover zat ik heel kalm, na te denken, wat een mens kan bereiken door te geloven in overleven, door een hele sterke wil, dat maakte me nog sterker, ik dacht heel erg realistisch na over de kanker, over hoever ik sta, over wat geweest is en wat nog komt, het maakte me zo rustig en sterkte me met iets van, ja, we balanceren allemaal, iedere dag weer, iedere dag weer moeten we allemaal vechten om te overleven op welke weg en manier dan ook, als de wil aanwezig is, kom je er, hoe zwaar de storm ook is, onderga, deel, en overwin, overwin ook jij je storm, ook die is onberekenbaar, maar je hebt het gezien en meegemaakt, alle stormen zijn te overwinnen, ga er kalm door wie weet wordt ook jouw wachten en ondergaan beloond , het is het waard om de zwaarste stormen te weerstaan. Je balanceert elke minuut maar je blijft ook overeind, je ontwijkt ook de obstakels die je bedreigen, omdat je er ook in gelooft nu, dat alles goed kan komen als je maar alert blijft en de wil vasthoud. Blijven geloven in wonderen, in een paar mensen om je heen, in jezelf, dan moet alles goed kunnen komen. Die storm gisteren het ondergaan daarvan, het afwachten, en het zien dat alles goed is gekomen, dat is een voorbeeld wat me heel erg gesterkt heeft in de strijd die nog gaande is, en vooral...het geloven in het misschien onmogelijke.

Nienka

[Bosrankje]

Lieve Nienka,

Vergeten hebben wij je zeker niet
maar wegens onze verhuis waren wij
bijna twee maanden zonder Internet !

Pas terug op het Forum, hebben wij
je tekst "zo maar even" gelezen,
woorden vol kracht, moed , nuchterheid
en hoop en, inderdaad, Nienka,
wij balanceren allemaal iedere dag weer
en moeten vechten om alle
stormen te overwinnen.

Bedankt voor deze wijze levensles en....
doe zo verder, je bent op de
goede weg !

Veel liefs van Alterego en Bosrankje

[jadi]

[W T]

De hand des winters is gezwicht.
Kristallen van bevroren water.
Bevroren door de kille lucht.
Dalend met een diepe zucht.
Betoverd met het witte zaad.
Het wit in wonderbaar.
Grauwheid zal verdwijning kennen.
Een sprankje hoop in duisterheid.
Zachtheid weerspiegeld in koude tijd.
Verwarming in onze harten blijvend.

[nienka.]

Proberen weer een gedicht te maken
Proberen, of je nog wel iets kunt raken
Proberen niet meer om te zien
Proberen uit te kijken naar een misschien
Misschien gebeurd er een wonder
Mischien wordt het erop en niet eronder
Mischien ontkom je aan de laatste dans
Misschien krijg je een tweede kans
Kans op iets wat onmogelijk leek
Kans dat je mischien net de eindstreep ontweek
Kans dat je bij je familie en vrienden kunt blijven
Kans dat je ooit weer eens gedichten kunt schrijven
Schrijven zat er niet meer in
Schrijven wou je wel, maar er kwam geen enkele zin
Schrijven was vroeger een fluitje van een cent
Schrijven in gedichtvorm ontstaat in een moment
Momenten zijn zo kostbaar in een leven
Momenten die je niet wilt verliezen die je zoveel geven
Momenten om te delen
Momenten om te helen
Helen wat stuk leek te gaan
Helen, ja, door te delen kon je daarmee toch verder gaan
Helen heeft je ver gebracht
Helen gaf je een ontzichtbare kracht
Kracht kreeg je van ver
Kracht gegeven, ik denk door een speciale ster
Kracht schonken jou je vrienden van hier het bracht je ondersteboven
Kracht je gegeven in woorden,op papier waarin je ging geloven
Geloven is vertrouwen
Geloven om ergens op te kunnen bouwen
Geloven dat er nog wonderen bestaan
Geloven in jezelf zodat je er nog steeds voor blijft gaan
Gaan om te leven
Gaan om te geven
Gaan om te delen
Gaan om te helen...

KLIKJE Nienka

Bedankt...

[Robol]

Nienka
what a wonderful world zingt Louis Armstrong...

De wonderen zijn de wereld nog niet uit
klamp je vast aan je ster.

Robbe

[corry]

Nienka, bij het beluisteren van de mooie muziek die prachtig aansluit bij je schrijven....de draad terug opnemen dat hebben we al veel moeten doen.
Ieder op een ander moment .....jij maakt het voor mij zo herkenbaar dat het juist een persoonlijke boodschap lijkt.....zo is het leven.

Veel liefs

Corry

[piepje]

xx piepje

[pepalien]

Een glimlach
is net een klein cadeautje
en geeft je een beetje moed en kracht
het kan je last net iets minder maken
als iemand even naar je lacht

Een glimlach
of misschien een schouderklopje
kan voor iemand net dat steuntje zijn
al laat het alle zorgen niet verdwijnen
t verzacht misschien een beetje pijn

Een glimlach
is net een klein cadeautje
je ziet het en je voelt het ook meteen
t is alsof zo n glimlach wil vertellen
ik denk aan jou ,ik laat je niet alleen

pepa

[Bosrankje]

Pepalien,

Bedankt voor je mooi gedichtje over een glimlach !

Echt, eenvoudig, vol gevoelens...........

Liefs van B srankje