Poëzie en gedichten - Ria

[piepje]

mooie vacantie heb je gehad ria
het toeval wil dat ik ooit in olette op ver lof was
in een huisje boven op de berg eigenaars waren van hier
nu kan ik hier weer herinneringen ophalen
ik denk olette april 2000

liefs piepje

[hilde m]

Ongelooflijk Ria,
allemaal familie van elkaar,
om zoiets georganiseerd te krijgen,
das bijna uniek. Om dat te mogen beleven...
ik wil er graag alles over vernemen
tot de volgende dag.....liefs Hilde m.

[ferry]

Ria :
we merken dat je genoten hebt ,
ik denk ook dat het uniek is om zoiets mee te maken !!!
je foto-apparaat zal hard gewerkt hebben want dat doe je graag
en je had nu de kans weer prachtige foto's te maken
Heb je geen kiekje gemaakt van die lieve pastoor met baard ?
Prachtig zoals wij de sfeer mee kunnen opsnuiven , door je schrijven !!
Kom zeker nog lezen maar we gaan 3 dagen naar Nederland !!Liefs Fernanda

[herman1944]

lieve Ria

Vol belangstelling lees ik je reisverslagin de Pyreneeen.
Ik kom daar al vele jaren,als je het over de plaatsen hebt is het of ik met je meeloopt.Mijn zus woont in dit dorpje.
En nog bedankt voor je advies

Groetjes van
Morgenstern Herman

[Bosrankje]

Beste Ria,

Met heel veel plezier volg ik wat je zo mooi vertelt
over jullie vakantie in de Pyreneën en dit voor twee
redenen. Ten eerste je narratieve stijl maakt alles
zo levendig en boeiend om te volgen (het wordt onze
" zomerfeuilleton") en ten tweede omdat wij gedurende
jaren in deze streek op verlof zijn geweest. Wij dachten
zelfs naar de Roussillon te gaan wonen......

Tot ziens voor de derde aflevering

Veel liefs voor jullie van Alter en Rankje

[ria]

Dank lieve lezers, lieve vrienden,

Wat is het prettig om te weten dat een reisverhaal ook anderen kan boeien. En dat sommigen onder u de streek kennen, er zelfs op vakantie gaan of familie hebben wonen.
Deze morgen kreeg ik een CD-Rom toegestuurd van onze toekomstige schoondochter uit London, waarop weer andere mooie foto's te bewonderen waren. Prachtige natuur is het daar toch.
Ik ga niet veel meer verklappen, dat laat ik over aan de schrijver van mijn reisverhaal.
Ferry, geniet van jullie uitstap!
Tot lezens iedereen, hartelijk dank voor jullie gulle woorden,

Liefs,
ria

[Johana-Maria]

Lieve Ria,

enig je reisverhaal.

Het is niet alleen een simpel reisverhaal het is een
FAMILIEGEBEURTENIS.
En dat maakt het zo boeiend en enig !Het is fantastisch Ria dat je dat zo met
HEEL de familie mag beleven.

Ik heb geen ander woord dan ENIG, ria!

heel veel liefs
johana-maria

[ria]

INTERMEZZO



Drie oranje-rode appeltjes
hoog in de boom,
De één droeg een colbertje
de ander een rode kroon,
De derde, daarin woonde
een dikke worm,
helaas dat was
geen appeltje voor de dorst

Ze bleven elkaar steunen
door dik en door dun.
Een nieuwe formatie,
misschien dat het lukt!

Rood vind ik
een mooie kleur,
althans voor appeltjes,
volgroeid geven ze
zo’n lekkere geur…

Het zijn niet de kleuren,
maar mensen die het moeten doen,
zijn ze nu grijs, paars of groen,
geel, zwart of wit,
geef mij maar mensen met pit.

NON, non en altijd non,
kennen jullie meer dan dat?
Dame(s) en heren gebruik
toch uw verstand
straks staan jullie met zijn allen
op NON-active,
dan is het gedaan met ons land.

België, land van belofte
en van solidariteit,
land waar ik van hou,
van de zee, de steden,
de bossen en hei,
Brussel en zijn Grote markt,
Wallonië en de Ardennen.
Laat jullie door een enkeling
toch niet zo jennen.

En ik die altijd dacht
dat vrouwen in de politiek
vrede zouden brengen!

Er is zoveel te doen,
er blijft zoveel te delen,
Dame(s) en Heren,
gebruik toch uw verstand,
ten bate van iedere Belg,
ten bate van ons land.

Eigenlijk begon dit verhaaltje met een rode appel aan de boom
die me zo uitnodigend toelachte!
donderdagnamiddag 23.8.07 – om 15.30u
ria

[Alterego1]

Ria,

De overgang van rode appeltjes naar het
politieke gedoe was niet zo makkelijk in
beeld te brengen.Je gedicht lijkt ook meer
op een pamflet aan de onderhandelaars.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[hilde m]

ja, aan de onderhandelaars....dit is wat gewone mensen ervan denken.
Mooi verwoord Ria.
Mooi in beeld gebracht Alter en Rankje.
Een portie gezond verstand voor onze politiekers.
Voor ons, het vervolg van dit boeiend reisverslag....
Voor iedereen, een prettig en zonnig weekend....
Liefs Hilde m.

[sunset]

Graag even met je meegezworven en alvast een heel fijn weekend.

zou ik niet weten

hoe zij daar staat
en ik haar zie
stralen in zonnekleed
van dag die gaat
dicht langs de maan
die stilte nacht verleent

een schaduw die zich vleit
op haar gezicht
diep in mijn hart
alsof ‘k niet weet
dat elk ontroerd verlangen
zich met tranen spijst.
**********
sunset 24-08-2007
**********

Liefs, sunset

http://sunset.deds.nl

[ria]

Jongens, jongens, wat een appeltje
niet allemaal kan teweeg brengen.
Eerst het Paradijs en nu dit
bedankt iedereen,

Hilde schreef:
.....
en voor ons, het vervolg van dit boeiend reisverslag....

ik zal proberen
ria


Vervolg – dag 2 – zondag 5 augustus.

Zondag is een rustdag, dat was het vroeger bij ons thuis, maar ook vandaag is het een beetje een gedwongen rustdag. Wat denk je 20 uren aan één stuk in de auto. De moedigen hebben zich samen buiten op het pleintje geschaard, enkelen doen een namiddagdutje. Ik had E.E. Schmitt mee naar bed genomen, er was toch plaats, want mijn man was gaan wandelen. Beneden hoorde ik verrukte kreetjes van onze twee jongste kleinkinderen. Het pleintje was hun territorium geworden. Trapjes op, trappen af, glijden over de gepolijste tegels. Keitjes verzamelen, een zeldzame vlinder achternazitten. Even bij mama langsgaan voor een knuffel en dan, o zo lief, elkaar omhelzen. Broer is de oudste en zeven en zus (ik ben geboren op Driekoningen – zegt ze altijd) is vier geworden. Ze zijn een uniek stel en kunnen elkaar niet missen. Hun vreugde verwarmde het hele plein, al had de zon er ook wel iets mee te maken. Daarom kropen zij in het verste hoekje voor wat schaduw.




…als we nu eens hier buiten de patatten schillen, opperde mijn zus, en zo gezegd, zo gedaan. En zoals in de “goeie ouwe tijd” werden aan de voordeur de patatjes geschild. De kinderen liepen af en aan, de groten speelden een of ander spel en de moeders begonnen in huis aan de afwerking van het avondeten. Af en toe kwamen er een paar mensen over ons pleintje, maar dat deerde ons niet, die toeristen hadden ook rechten. Het kerkje kreeg een zeldzame bezoeker. Een gids uit het dorp had de sleutel en deed de rondleiding op aanvraag.

Kropen daar van achter die bergen, geen donkere wolken ons tegemoet? En, nog voor de soep in ons bord was, vielen de eerste regendruppels. Wij dachten dat we die in Vlaanderen hadden achtergelaten. Even “Meteo” raadplegen en ja, er wordt nog meer van dat verwacht.
Dat kan mijn man toch niet weerhouden om met een hele aanhang een achttal km. verder te rijden om de familie te begroeten. De twee moeders blijven achter, ieder in hun huisje.
Ik maak me zorgen, want het is inmiddels hard beginnen onweren. Ik weet dat zoiets in de bergen erg plaatselijk kan zijn, maar toch gebruik ik mijn mobieltje om te vragen of ze goed zijn toegekomen. Vijf km. klimmen over ‘n smalle bergweg, met een brede auto die men nog niet gewoon is. Je zou voor minder zorgen maken.
Toen ik vernam dat ze veilig toegekomen waren zette ik een rustig muziekje op en nam “Oma rozerood en Oscar” weer ter hand. Een felle bliksemschicht en een krakende donderslag vulden de omgeving. Direct daarna zat ik in het pikke-duister. Gedaan met lezen, geen elektriciteit meer. Maar buiten brandden de lantaarns nog. De gietende regen liet mij niet toe om in de andere huisjes een kijkje te nemen. Uiteindelijk bleek in gite 3, waar op dat moment niemand verbleef ook geen elektriciteit te zijn. Boven op de berg aan de andere kant, was het zo gezellig dat ze de tijd uit het oog hadden verloren. Dus nog maar eens mijn mobieltje bovenhalen om de verhuurster op de hoogte te brengen van de pannes. Zijn kwam met haar echtgenoot en leerde mij waar en hoe ik de stroomtoevoer kon herstellen. Niet lang daarna kwamen de feestvierders thuis. Zij die voor de eerste keer op Cabrils kwamen vertelden voluit en waren wild enthousiast. En “die regen, die zou niet langer dan 1 dag duren” zeiden ze. Ook mijn man was heel blij enkelen van zijn familieleden weer te zien.
Nu iedereen terug veilig thuis was kon ik met een gerust gemoed Oma en Oscar voor een dutje mee naar bed nemen.
De nachtelijke regen was zo hevig, dat ik vergat te luisteren naar het luiden van de kerkklok. Ik sliep door alles door…Oma rozerood en Oscar ook.

Maandag – dag 3

Ochtendritueel – brood halen in het dorp – een telefoontje naar zoonlief die nog in London is en deze nacht verwacht wordt, om hem de drie laatste kilometers op de berg te beschrijven, zodat hij niet verdwaald, zoals wij deden.
De huiselijke taken zijn verdeeld en zus biedt zich aan om samen met schoonzoon te gaan winkelen, ergens in de buurt van Prades. We zijn hier nu reeds 2 dagen en hebben nog geen wijn gezien, dat kan toch niet. Natuurlijk kan dat niet. Gelukkig is de hemel weer open al drijft er hier en daar toch een donkere wolk.
Het pleintje wordt het ontmoetingscentrum, al lopen de kleinkinderen de drie huisjes in en uit. Trap op, trap af. Ze komen zelfs bij ons op de tweede verdieping een kakje plegen. Kwestie van afwisseling, ha,ha ! En het toiletpapier ruikt hier zo lekker…



Villefranche-de-Conflent, wie kent dat niet? Dit mooie middeleeuwse, maar helaas ook commercieel stadje, binnen de stadsmuren. Met moeite een parkeerplaats vinden, wandelen, kijken, keuren, een terrasje doen. De zon houdt de bezoekers gezelschap, maar op de berg valt het er weer met bakken uit. Zijn wij hier in België, of hoe zit dat nu? Er is zeer weinig sneeuw gevallen de voorbije winter en ook de laatste weken waren heel erg droog. Eigenlijk is men hier best tevreden met dat nat. Het riviertje zwelt aan en er is teveel stroming om er de kinderen nog met een gerust gemoet in te laten spelen.

Vakantie geeft ook meer tijd om lekker en uitgebreider te koken. Daarom wil dochterlief dat de zes kinderen elke dag bij haar aan tafel verschijnen. Zij haalt er eer van en het hele gezin geniet. En als zij tevreden en gelukkig zijn, zijn wij dat ook!

“Het is hier zo stil – zo saai,” waren de opmerkingen van de oudere kleindochters, 19 en 14. De ene had haar vriend moeten achterlaten, want die moest werken, en de andere vond dat er ook wat meer leven in de brouwerij mocht zijn. En wat doet de jeugd van vandaag, die blijft niet bij de pakken zitten, ze gaat op verkenning. En ja, hier leeft nog ander jong volk, ontdekten zij.
" Komen jullie deze avond naar de barbecue in het kasteel?"
Het kasteel op een boogscheut, zeg nu zelf, wie zou dat afslaan. Mama en papa gaven hun zegen. Voortaan was het ijs gebroken en in een mengelmoes van Frans en Engels werden nieuwe vriendschappen gesmeed.

een mooi en zonnig weekend lieve vrienden,
jullie zullen mij niet kwalijk nemen dat ik
die dagen van belofte en zon, de pc. gesloten hou!
liefs ria

[hilde m]

We vertrekken seffens ook op weekend, maar ben hier toch nog vlug het vervolg komen lezen. Mooi, zonnig weekend toegewenst, lieve Ria, tot maandag dan..... Liefs Hilde m.

[_Nele_]

LEUK VERSLAG VAN JE REIS!!

KOM JE EEN FIJN WEEK-END WENSEN
LIEFST MET VEEL ZON!!

KNUFFS

NELE

[Bosrankje]

Beste Ria,

Nog altijd boeiend en interessant de derde aflevering van je
"zomerfeuilleton" A quand la suite ?
Ik had nog een aanzichtkaart van Prades in 1902. Meer dan
honderd jaar ! Daar ging ik ook flaneren dertig jaar geleden !
Waar is de tijd ?
Ik wacht op aflevering vier met ongeduld!

Anderzijds, heb ik je geantwoord in mijn Laar, met twee ppt's
want ik vond je tekstje over ons dagelijks leven echt geslaagd !
Ik dacht die eerst hier te plaatsen maar je topic is al goed gevuld
met je vakantieverhaal dus, als je tijd hebt, ga even piepen aub

Nog bedankt en een prettig week-end van Alter en Rankje voor
jullie beiden