Gedachten en gedichten marleenff
-
marleenff - Lid geworden op: 04 sep 2011, 21:32
- Locatie: Wevelgem
je adem, je kleur
deed me herleven
je vloeide
doorheen mijn lijf
lopen deed ik
om ten volle
van jou te genieten
jammer dat je niet mee kon
jij, ja jij,
mijn zee
mijn leven
je gaf me moed,
bracht me rust
ik mis je
toch had ik je vandaag
bij mij,
nu opnieuw
zo ver weg.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Marleen,
Welkom bij de vrienden van Poëzie en Proza !
Ik had je al eerder willen verwelkomen maar
ik had problemen met mijn Pc !
Je 'Zee' heeft ons bekoord en wij hopen nog
meer van jouw schrijfsels te ontdekken !
Tot schrijfs en lieve herfstgroetjes van ons beiden
Alter en Rankje (of Alterego en Bosrankje)
Ps. Je mag zeker niet denken dat gedichten hier
weinig of niet gelezen worden hoor !
Het wordt er spijtig niet altijd op gereageerd...
wat zeker niet wilt zeggen dat er geen interesse
voor is !
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
swakke - Moderator SeniorenNet
- Lid geworden op: 04 aug 2002, 00:29
- Locatie: Mechelen
marleenff Geplaatst: Do 29 Sep 2011, 19:35
--------------------------------------------------------------------------------
Vroeger, toen ik jong was, ongeveer 40 jaar geleden, (ja, het kind in mij is er nu nog) ergerde ik mij op school aan het verplicht moeten praten en gebruiken van het A.B.N., later het A.N.
Ik herinner mij dat ik nogal veel strafpunten verzamelde in die tijd. Punten die ze in mindering brachten op je rapport, iedere keer dat ze de leerlingen, zelfs onder elkaar, dialect hoorden praten. Ik was toen van oordeel, dat het dialect behouden moest blijven, want wie sprak er nou in de ruime omgeving een ander dialect als wij?
Die verloren punten konden je kwijtgescholden worden als je de volgende week geen enkele overtreding maakte tegen die A.B.N.-regel.Ik kon me toen in de verste verte niet inbeelden dat ik 40 jaar later mijn mening zou moeten herzien, wat betreft het A.N. Niet wat betreft hun strafpuntensysteem indertijd. Dat vond en vind ik nog altijd verkeerd. Misschien waren ze toen zo streng omdat het een katholieke school was.
Maar goed nu, 40 jaar later verhuisde ik van West-Vlaanderen naar Vlaams-Brabant, ongeveer 150 km bij elkaar vandaan. Hier en nu besef ik dat ik rijk ben met mijn taal. Geen kat die hier West-Vlaams begrijpt of verstaat. Mijn woorden kennen ze hier niet. Ik kan mij echter perfect verstaanbaar maken in het A.N. Dat heb ik vooral aan de school en mijn opvoeding door mijn ouders, te danken. Als de lokale bevolking van Tienen nu nog wat moeite zou willen doen, zal het integreren wel lukken. Ook al zeggen ze nu vaak in de winkel “ jij bent niet van hier zeker? “
Mijn roots, mijn West-Vlaams zal ik nooit verloochenen. Ik heb er dan ook 50 jaar van mijn leven in doorgebracht, in dat verre West-Vlaanderen.
--------------------------------------------------------------------------------
Vroeger, toen ik jong was, ongeveer 40 jaar geleden, (ja, het kind in mij is er nu nog) ergerde ik mij op school aan het verplicht moeten praten en gebruiken van het A.B.N., later het A.N.
Ik herinner mij dat ik nogal veel strafpunten verzamelde in die tijd. Punten die ze in mindering brachten op je rapport, iedere keer dat ze de leerlingen, zelfs onder elkaar, dialect hoorden praten. Ik was toen van oordeel, dat het dialect behouden moest blijven, want wie sprak er nou in de ruime omgeving een ander dialect als wij?
Die verloren punten konden je kwijtgescholden worden als je de volgende week geen enkele overtreding maakte tegen die A.B.N.-regel.Ik kon me toen in de verste verte niet inbeelden dat ik 40 jaar later mijn mening zou moeten herzien, wat betreft het A.N. Niet wat betreft hun strafpuntensysteem indertijd. Dat vond en vind ik nog altijd verkeerd. Misschien waren ze toen zo streng omdat het een katholieke school was.
Maar goed nu, 40 jaar later verhuisde ik van West-Vlaanderen naar Vlaams-Brabant, ongeveer 150 km bij elkaar vandaan. Hier en nu besef ik dat ik rijk ben met mijn taal. Geen kat die hier West-Vlaams begrijpt of verstaat. Mijn woorden kennen ze hier niet. Ik kan mij echter perfect verstaanbaar maken in het A.N. Dat heb ik vooral aan de school en mijn opvoeding door mijn ouders, te danken. Als de lokale bevolking van Tienen nu nog wat moeite zou willen doen, zal het integreren wel lukken. Ook al zeggen ze nu vaak in de winkel “ jij bent niet van hier zeker? “
Mijn roots, mijn West-Vlaams zal ik nooit verloochenen. Ik heb er dan ook 50 jaar van mijn leven in doorgebracht, in dat verre West-Vlaanderen.
-
marleenff - Lid geworden op: 04 sep 2011, 21:32
- Locatie: Wevelgem
het tintelt
woorden uit je mond
beelden en letters strooi je
in het rond
ogen tekort
tijd te lang
afstand enkel op podium
overbrugbaar
visueel droombeeld
vergruisd
wakker worden
met het besef
het was enkel,
droomtoneel
" dromen werden vertrappeld door de schoenen van het lot "
-
marleenff - Lid geworden op: 04 sep 2011, 21:32
- Locatie: Wevelgem
gevoel van voldoening
alles is bereikt
er komt een einde
ook zonder die
vernietigende strijd
woorden schreven een slot
aan wat in stilte begon
waarom nog langer blijven
als alles is gezegd
afscheid bereikt,
helaas
de voldoening
- die zwijgt -
alles is bereikt
er komt een einde
ook zonder die
vernietigende strijd
woorden schreven een slot
aan wat in stilte begon
waarom nog langer blijven
als alles is gezegd
afscheid bereikt,
helaas
de voldoening
- die zwijgt -
" dromen werden vertrappeld door de schoenen van het lot "
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
ik wist al dat je een plaats meer dan waard was
op dit forum, marleen.
Je bewijst het hier weer; mooi.
Een drukkend onderwerp,
helder en sereen benaderd;
een gedicht over de dood,
dat ondanks alles,
nog tedere warmte uitstraalt.
Poëzie zoals ik ze graag lees ...
groetjes,
denook
op dit forum, marleen.
Je bewijst het hier weer; mooi.
Een drukkend onderwerp,
helder en sereen benaderd;
een gedicht over de dood,
dat ondanks alles,
nog tedere warmte uitstraalt.
Poëzie zoals ik ze graag lees ...
groetjes,
denook
-
marleenff - Lid geworden op: 04 sep 2011, 21:32
- Locatie: Wevelgem
zwijg je adem
tot je blauw ziet
adem korrels
in angst om het onbekende
waar geen tijd op staat
steek de pijn
waar hij geen lucht meer krijgt
in zand
is overleven onmogelijk
zelfs niet met doktersadvies
waar je het liefst
omheen draait
als niet bestaand
tot je blauw ziet
adem korrels
in angst om het onbekende
waar geen tijd op staat
steek de pijn
waar hij geen lucht meer krijgt
in zand
is overleven onmogelijk
zelfs niet met doktersadvies
waar je het liefst
omheen draait
als niet bestaand
" dromen werden vertrappeld door de schoenen van het lot "