Mijmeringen 3
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Gustilpe,
een druilige ochtend
de huismus ...
en bij de nationale telling is de vink terug koploper
nog een fijne zondag
een lieve groet
bo'ke
een druilige ochtend
de huismus ...
en bij de nationale telling is de vink terug koploper
nog een fijne zondag
een lieve groet
bo'ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bo'ke,
bedankt dat je er was!
Ha de vink was koploper, weer iets bijgeleerd
nog een fijne avond hé!
lieve groeten,
gustilpe
Zuster Leontine vandaag op 88 jarige leeftijd overleden.
Ze was de pionier van Palliatieve Zorgen in ons land.
In januari 1990 opende de eerste palliatieve eenheid in het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan te Brussel.
Terzelfdertijd deed ik mijn intrede in Sint-Jan als vrijwilligster op de dienst 'interne' Het jaar daarop had ik voldoende ervaring met patienten zodat ik moch overstappen naar de Palliatieve afdeling.
Ik mocht haar leren kennen tijdens mijn vrijwilligerswerk aldaar en werkte er van januari 1991 tot eind 2001.
Een lieve Zuster met een heel groot hart voor haar patienten maar ook voor alle mensen die er werkten, zowel voor dokters, verpleegsters, vrijwilligsters tot de poetsvrouw toe.
Ze leefde sterk mee met haar vrijwilligers, was geïnteresseerd in hun leven, ze vroeg naar de examens van de kinderen en was samen blij als het goed ging.
Een dame die ik mijn leven lang zal herinneren als de belichaming van Palliatieve Zorgen.
Ik zie het als een voorrecht onder haar gewerkt te hebben waar ik met grote dankbaarheid op terugblik.
Ik leerde dat er op de eenheid meer dan verdriet heerste, elke verjaardag werd gevierd, een laatste keer.
Samen met de patienten en hun familie heb ik gelachen en geweend, diepmenselijke en intense contacten ervaren, verlost van alle franjes maar puur in zijn eenvoudigste menselijke vorm.
Het was een oase van rust en liefde 'agape'
Een van haar leuzes was: "op palliatieve kan alles" wat de patienten wensten daar werd aan voldaan. Zo had er patient zin op mosselen met friet, er werd contact opgenomen met 'Chez Léon" in de Beenhouwersstraat. Tegen de middag werden er voor alle patienten die het wensten mosselen en friet aangebracht, ik zie hen nog zitten aan de lange tafel in 'onze' liiving, doodzieke mensen samen genietend al moesten sommigen geholpen worden de mosselen uit de schelp te verwijderen.
Een doodzieke man uitte de wens nog éénmaal naar zee te gaan alwaar hij een stacaravan had. Toen ik de volgende keer zijn kamer binnenkwam stak hij zijn duim in de lucht 'ik ben naar zee geweest' een verpleegster was met hem meegereisd, geheel de camping waar hij zoveel jaren zijn weekends of vakanties had doorgebracht hadden hem uitgewuifd.
Een sigaretje roken, het kon, het mocht, ik zie mij nog zitten in de living naast een doodzieke man, ik hield zijn sigaretje vast, af en toe kon hij een trekje doen.
Slechts enkele voorbeeldjes, 'op palliatieve kon alles' toen, ik kan er een boek over schrijven
Sommige patienten draag ik tot op vandaag in mijn hart!
Zuster Leontine jij was een grote sterke vrouw al was je heel klein van gestalte.
Bedankt voor de levenswijsheid dat ik in Sint-Jan mocht opdoen, voor de vele bijscholingen die ik mocht volgen maar vooral dat ik zoveel mensen mocht nabijzijn in hun laatste levensfase!
Je hebt je rust verdiend, het ga je goed!
gustilpe
bedankt dat je er was!
Ha de vink was koploper, weer iets bijgeleerd
nog een fijne avond hé!
lieve groeten,
gustilpe
Zuster Leontine vandaag op 88 jarige leeftijd overleden.
Ze was de pionier van Palliatieve Zorgen in ons land.
In januari 1990 opende de eerste palliatieve eenheid in het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan te Brussel.
Terzelfdertijd deed ik mijn intrede in Sint-Jan als vrijwilligster op de dienst 'interne' Het jaar daarop had ik voldoende ervaring met patienten zodat ik moch overstappen naar de Palliatieve afdeling.
Ik mocht haar leren kennen tijdens mijn vrijwilligerswerk aldaar en werkte er van januari 1991 tot eind 2001.
Een lieve Zuster met een heel groot hart voor haar patienten maar ook voor alle mensen die er werkten, zowel voor dokters, verpleegsters, vrijwilligsters tot de poetsvrouw toe.
Ze leefde sterk mee met haar vrijwilligers, was geïnteresseerd in hun leven, ze vroeg naar de examens van de kinderen en was samen blij als het goed ging.
Een dame die ik mijn leven lang zal herinneren als de belichaming van Palliatieve Zorgen.
Ik zie het als een voorrecht onder haar gewerkt te hebben waar ik met grote dankbaarheid op terugblik.
Ik leerde dat er op de eenheid meer dan verdriet heerste, elke verjaardag werd gevierd, een laatste keer.
Samen met de patienten en hun familie heb ik gelachen en geweend, diepmenselijke en intense contacten ervaren, verlost van alle franjes maar puur in zijn eenvoudigste menselijke vorm.
Het was een oase van rust en liefde 'agape'
Een van haar leuzes was: "op palliatieve kan alles" wat de patienten wensten daar werd aan voldaan. Zo had er patient zin op mosselen met friet, er werd contact opgenomen met 'Chez Léon" in de Beenhouwersstraat. Tegen de middag werden er voor alle patienten die het wensten mosselen en friet aangebracht, ik zie hen nog zitten aan de lange tafel in 'onze' liiving, doodzieke mensen samen genietend al moesten sommigen geholpen worden de mosselen uit de schelp te verwijderen.
Een doodzieke man uitte de wens nog éénmaal naar zee te gaan alwaar hij een stacaravan had. Toen ik de volgende keer zijn kamer binnenkwam stak hij zijn duim in de lucht 'ik ben naar zee geweest' een verpleegster was met hem meegereisd, geheel de camping waar hij zoveel jaren zijn weekends of vakanties had doorgebracht hadden hem uitgewuifd.
Een sigaretje roken, het kon, het mocht, ik zie mij nog zitten in de living naast een doodzieke man, ik hield zijn sigaretje vast, af en toe kon hij een trekje doen.
Slechts enkele voorbeeldjes, 'op palliatieve kon alles' toen, ik kan er een boek over schrijven
Sommige patienten draag ik tot op vandaag in mijn hart!
Zuster Leontine jij was een grote sterke vrouw al was je heel klein van gestalte.
Bedankt voor de levenswijsheid dat ik in Sint-Jan mocht opdoen, voor de vele bijscholingen die ik mocht volgen maar vooral dat ik zoveel mensen mocht nabijzijn in hun laatste levensfase!
Je hebt je rust verdiend, het ga je goed!
gustilpe
Laatst gewijzigd door gustilpe op 19 feb 2012, 20:13, 1 keer totaal gewijzigd.
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Een heel mooi mens is van ons heengegaan.
Zij is een van die heiligen van vandaag!
Zij heeft die rust en vrede heel hard verdiend.
Voor jou herinneringen om te koesteren, gustilpe.
liefs,
ria
Zij is een van die heiligen van vandaag!
Zij heeft die rust en vrede heel hard verdiend.
Voor jou herinneringen om te koesteren, gustilpe.
liefs,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Gustilpe,
Eerst en vooral bedankt voor jouw bezoek in ons Laar en,
heel blij dat je mijn ode aan mijn grootmoeder Jeanne ap-
precieert ! Ik kan me echt alles zo duidelijk herinneren als
ik aan haar denk, precies of het gisteren was !
Met veel interesse en herkenning heb ik je tekst over Zuster
Léontine gelezen en ik kan alleen beamen wat je schrijft omdat
ik haar enkele keer ontmoet heb toen ik een cursus wou volgen
als vrijwillige bij de palliatieve zorgen.
Maar ik heb vlug beseft dat ik zo'n zware taak niet aankon
(ik ben niet zo sterk als jij). Om mensen te helpen moet
men meeleven maar niet meelijden en dat kon ik toen niet.
Als ik eerlijk wil zijn (ik zie hoe 't pijnlijk voor mij is nu in de
RVT bij mijn moeder) ik zal het nooit aankunnen en daarom
heb ik zoveel respect voor jou, zuster Leontine en iedereen
die de kracht heeft om lijdende mensen te helpen in hun laatste
levensfase !
Gustilpe, het is een eer om jou te kennen (niet alleen virtueel
bedoel ik) en ik (wij) zal die mooie gezellige en interessante
uren bij jullie nooit vergeten !
Nogmaals bedankt voor jouw bezoek en tot schrijfs of, wie weet,
ooit tot weerziens ?
Veel liefs van ons beiden voor jullie beiden
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Assa - Lid geworden op: 30 okt 2007, 15:29
- Locatie: Vlaams brabant
Gustilpe
jou verhaal over Zuster Leontine met veel aandacht gelezen,
88 jaar is een mooie leeftijd dat zij in vrede mag rusten,na het mooie werk dat ze gedaan heeft,
ik heb ook bewondering voor het vrijwilligerswerk dat je vele jaren gedaan hebt,en wens je nog veel moed met al wat je doet.
Groetjes.. assa
jou verhaal over Zuster Leontine met veel aandacht gelezen,
88 jaar is een mooie leeftijd dat zij in vrede mag rusten,na het mooie werk dat ze gedaan heeft,
ik heb ook bewondering voor het vrijwilligerswerk dat je vele jaren gedaan hebt,en wens je nog veel moed met al wat je doet.
Groetjes.. assa
Groetjes van assa
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Gustilpe,
De tekst gelezen over Zuster Leontine, ik zou het ook niet aankunnen om op palliatieve te werken. Men moet kunnen een knop omdraaien en dat zou bij mij niet zo zijn, vrees ik. Gelukkig zijn er nog mensen zoals jij.
Nog een gezellige avond
groetjes
Neske
De tekst gelezen over Zuster Leontine, ik zou het ook niet aankunnen om op palliatieve te werken. Men moet kunnen een knop omdraaien en dat zou bij mij niet zo zijn, vrees ik. Gelukkig zijn er nog mensen zoals jij.
Nog een gezellige avond
groetjes
Neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Ria, Norman, Rankje, Assa, Neske, Yna,
fijn dat jullie er waren met meelevende woorden, met mooie creaties!
Het is zeker zo dat niet iedereen het aankan om op een Palliatieve afdeling te werken, maar eenieder heeft zijn eigen specifieke talenten.
Ook ik moest er na 10 jaar mee stoppen, het was genoeg geweest.
ik moet hier zeker niet om bewonderd worden, ik verloor al heel vroeg mijn moeder aan een slepende ziekte, waarschijnlijk heb k daar geleerd hoe om te gaan met lijden en sterven. Ik was verplicht om vroeg op eigen benen te staan als enig meisje tussen 4 mannen waarvan twee jongere broertjes waarvoor ik de zorg had. Zou het niet zo zijn dat ervaringen uit het verleden mee bepalen wie of wat je bent of hoe groot je draagkracht is?
Zeer bedankt dat jullie er waren!
Even bezinnen
Wie we zijn, wie we geworden zijn
zouden we geworden zijn wie we zijn
waren we in een andere tijd
waren we op een andere plaats geboren?
Duizenden ervaringen dragen we mee
waarvan we er slechts enkele ter sprake brengen
af en toe door een of andere gebeurtenis
komen ze terug aan de oppervlakte.
Kleuren al deze ervaringen niet ongewild ons leven,
onze gedachten ons doen en laten?
Ook die ervaringen diep in ons opgeborgen
geven zij niet ons leven zijn vorm, zijn melodie?
Stilstaan bij vreugde, bij verdriet,
sommige dingen zijn te groot om te kunnen begrijpen
pijn, eenzaamheid, dood maar ook
schoonheid, liefde, vriendschap, verhevenheid, geluk!
Mysterie van het leven
ik ben wie ik ben, waarom ben ik wie ik ben, waarom leef ik?
Waar kom ik vandaan, waar ga ik naartoe?
Dank zij genegenheid, dankzij vriendschap en liefde overleven we!
gustilpe
fijn dat jullie er waren met meelevende woorden, met mooie creaties!
Het is zeker zo dat niet iedereen het aankan om op een Palliatieve afdeling te werken, maar eenieder heeft zijn eigen specifieke talenten.
Ook ik moest er na 10 jaar mee stoppen, het was genoeg geweest.
ik moet hier zeker niet om bewonderd worden, ik verloor al heel vroeg mijn moeder aan een slepende ziekte, waarschijnlijk heb k daar geleerd hoe om te gaan met lijden en sterven. Ik was verplicht om vroeg op eigen benen te staan als enig meisje tussen 4 mannen waarvan twee jongere broertjes waarvoor ik de zorg had. Zou het niet zo zijn dat ervaringen uit het verleden mee bepalen wie of wat je bent of hoe groot je draagkracht is?
Zeer bedankt dat jullie er waren!
Even bezinnen
Wie we zijn, wie we geworden zijn
zouden we geworden zijn wie we zijn
waren we in een andere tijd
waren we op een andere plaats geboren?
Duizenden ervaringen dragen we mee
waarvan we er slechts enkele ter sprake brengen
af en toe door een of andere gebeurtenis
komen ze terug aan de oppervlakte.
Kleuren al deze ervaringen niet ongewild ons leven,
onze gedachten ons doen en laten?
Ook die ervaringen diep in ons opgeborgen
geven zij niet ons leven zijn vorm, zijn melodie?
Stilstaan bij vreugde, bij verdriet,
sommige dingen zijn te groot om te kunnen begrijpen
pijn, eenzaamheid, dood maar ook
schoonheid, liefde, vriendschap, verhevenheid, geluk!
Mysterie van het leven
ik ben wie ik ben, waarom ben ik wie ik ben, waarom leef ik?
Waar kom ik vandaan, waar ga ik naartoe?
Dank zij genegenheid, dankzij vriendschap en liefde overleven we!
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Aswoensdag
Als eens mijn ogen
zich blind en zielloos sluiten
en ik in duisternis verzink,
een marmeren beeld gelijk,
mijn handen zonder gevoel,
gesloten mijn oren,
mijn hersens uitgedoofd,
mijn voeten stijf en lam,
mijn mond van spraak beroofd,
en ik zo ontwaken kan in heerlijkheid,
o, dat dan
wat op deze wereld tastbaar overblijft
van mijn bestaan,
van mijn voelen, zien en horen,
van mijn spreken, gaan en denken,
een spoor mag zijn, een afspiegeling,
van wat ik dan gevonden heb
in al haar zuiverheid :
de onvolprezen Liefde !
Emmy Swerts
Als eens mijn ogen
zich blind en zielloos sluiten
en ik in duisternis verzink,
een marmeren beeld gelijk,
mijn handen zonder gevoel,
gesloten mijn oren,
mijn hersens uitgedoofd,
mijn voeten stijf en lam,
mijn mond van spraak beroofd,
en ik zo ontwaken kan in heerlijkheid,
o, dat dan
wat op deze wereld tastbaar overblijft
van mijn bestaan,
van mijn voelen, zien en horen,
van mijn spreken, gaan en denken,
een spoor mag zijn, een afspiegeling,
van wat ik dan gevonden heb
in al haar zuiverheid :
de onvolprezen Liefde !
Emmy Swerts
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bo'ke,
"Aswoensdag" van Emmy Swerts
wat een prachtig gedicht!
Ik heb het verscheidene keren gelezen
en dat zal ik nog doen, ik sla het op.
.... o dat dan...
zo hoopvol om verder te leven in herinnering.....
Zeer bedankt om het hier te plaatsen!
liefs,
gustilpe
"Aswoensdag" van Emmy Swerts
wat een prachtig gedicht!
Ik heb het verscheidene keren gelezen
en dat zal ik nog doen, ik sla het op.
.... o dat dan...
zo hoopvol om verder te leven in herinnering.....
Zeer bedankt om het hier te plaatsen!
liefs,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Gustilpe,
Dank voor je uitgebreide reactie.
Zo vroeg reeds jouw moeder verloren, dat moet wel erg pijnlijk geweest zijn.
Gelukkig dat jouw vader toch een mooi leeftijd had.
Ik reken er ook niet op om bij onze kinderen te wonen.
Ik weet dat het niet altijd simpel is, niet alleen voor de kinderen,
maar ook voor de bejaarde zelf. Liefst zolang mogelijk zelfstandig.
Waar ik wel op hoop is dat ze regelmatig iets van zich laten horen
(niet gemakkelijk met 3 in het buitenland), en dat ze helpen de last
van de ouderdom en ziekte dragen.
Wij zijn van een andere generatie, onze ouders en grootouders
woonden veel meer samen.
Voor mij hoeft dat niet, maar wel de verbondenheid, dat die blijft.
Nog een mooie dag gewenst,
ria
ps. ik heb het gedicht van Emmy Swerts hier ook naast mij liggen.
Beklijvend!
Dank voor je uitgebreide reactie.
Zo vroeg reeds jouw moeder verloren, dat moet wel erg pijnlijk geweest zijn.
Gelukkig dat jouw vader toch een mooi leeftijd had.
Ik reken er ook niet op om bij onze kinderen te wonen.
Ik weet dat het niet altijd simpel is, niet alleen voor de kinderen,
maar ook voor de bejaarde zelf. Liefst zolang mogelijk zelfstandig.
Waar ik wel op hoop is dat ze regelmatig iets van zich laten horen
(niet gemakkelijk met 3 in het buitenland), en dat ze helpen de last
van de ouderdom en ziekte dragen.
Wij zijn van een andere generatie, onze ouders en grootouders
woonden veel meer samen.
Voor mij hoeft dat niet, maar wel de verbondenheid, dat die blijft.
Nog een mooie dag gewenst,
ria
ps. ik heb het gedicht van Emmy Swerts hier ook naast mij liggen.
Beklijvend!
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Ria, Assa, Yna,
bedankt dat jullie er waren
Deze avond houden we onze 2de Open-zangavond voor al wie graag zingt!
Zingen uit onze Vlaamse liederenschat, wie er verleden jaar bij was, was zeer enthousiast, onze Vlaamse cultuurliederen zoals o.m. "Lied van mijn Land" mogen niet verloren gaan.
Zingen opent de longen, opent het hart, samen zingen schept verbondenheid!
De liederen worden begeleid op accordeon.
Aan iedereen een fijn weekend,
gustilpe
bedankt dat jullie er waren
Deze avond houden we onze 2de Open-zangavond voor al wie graag zingt!
Zingen uit onze Vlaamse liederenschat, wie er verleden jaar bij was, was zeer enthousiast, onze Vlaamse cultuurliederen zoals o.m. "Lied van mijn Land" mogen niet verloren gaan.
Zingen opent de longen, opent het hart, samen zingen schept verbondenheid!
De liederen worden begeleid op accordeon.
Aan iedereen een fijn weekend,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!