Het leven zoals het is...(vervolg)

[hilde m]

Verjaren dat doen we
niet meer graag...
Waar is de tijd
dat we snakten
naar die 18 jaar...

De vrijheid
die lonkte,
autorijden,
met je liefje vrijen,
uitgaan,
uitvliegen
als een spetterende
jonge meid...
Ja, waar is de tijd...

[hilde m]

Interludium...

Een uitbundige bloemenpracht,
bloeiende rododendrons
in kleurige schakeringen
toveren een paradijstuin.

Een vroege zomerdag,
een zonnig tuinterras,
een luie stoel,
witte wijn
in een fonkelend glas.

Niets doen,
eindeloos genieten
van natuurpracht,
luisteren,
naar een vogelconcert,
het ruisen van de bomen,
een wolkenloze hemel
en een onvervulbare wens,
hou de tijd tegen.

[hilde m]

De wind zwiept de bomen
heen en weer,
ze dansen op een ruisend lied.
De zon speelt haas je over
met de witte wolken,
springende schaduwen op 't terras.
Occasionele regenvlagen
besproeien het dorstige gewas.
De prille zomer slaat
een paar dagen over.

Vakantieplannen
beginnen terug te borrelen,
het Corona-virus lijkt geluwd.
Nog weinigen liggen wakker
van de doden,
het zijn er maar 30 per dag...
De cijfers worden
een dagelijkse attitude.
De brand lijkt geblust.
Maar...onder de smeulende resten,
schuilt nog steeds gevaar
voor een nieuwe haard.
Laat ons waakzaam zijn...

[hilde m]

Een geheel

Ik was jouw rug
jij de mijne.
Ik hoor door jouw oren
jij ziet door mijn ogen.
Ik leen je mijn knieën
jij bent mijn ladder.
We vullen elkaars
beperkingen aan,
meer en meer
naarmate we verder gaan.
Als twee halven
zijn we één geheel,
al piept en kraakt
ons wagentje
en doet het hier en daar zeer.

[hilde m]

Ook woorden kunnen roesten
als je ze niet koestert...
ze springen op en neer
verdwijnen dan weer,
je schrijft ze immers
niet neer...

Na een tijd
raak je de routine kwijt...
Je denkt er wel aan
maar laat het gaan...

Zo verstrijkt de tijd,
woordeloos...

[denook]

dat ken ik zo goed Hilde (- zie boven -),
alles moet 'onderhouden' worden,

denook

[hilde m]

Ode aan Martine

Hoe moeilijk
hoe droevig
hoe vrolijk
het gebeuren,
Martine
vond altijd
de juiste woorden.

Als een vertrouwd gezicht,
een vriendin,
kwam ze onze huiskamer
binnen,
met empathie,
in betrokkenheid,
bracht ze ons het nieuws,
het wereldgebeuren...

Martine,
je gaf het VRT nieuws
een meerwaarde,
met je bijzondere gave.

[hilde m]

't Was maar een....

Vannacht
kreeg ik het bezoek
van hen,
die weggegaan zijn ... voorgoed.
Tussen slapen en waken,
deden we allerlei dingen samen,
een déja-vue,
gekoesterde momenten,
uit zalige nooit meer
terugkerende tijden.

Een onrealitisch beleven,
van een onvervuld verlangen.
Een gestuurde
weemoedige droom.

[hilde m]

Kerstmis 2020

Een kerstfeest
als geen ander.
Nochtans zijn alle attributen
aanwezig...
De kerstboom blinkt en
flikkert, verspreidt een
warme gloed.
Kerstliederen in de achtergrond
dragen de kerstsfeer.
Maar er is iets structureels mis
op deze hoopvolle avond,
alle stoelen zijn troosteloos
leeg.
Er ontbreekt spontane vrolijkheid
van jong leven,
een gebrek aan heldere jeugdige stemmen.

Het druilerige weer,
weerspiegelt onze gevoelens,
wij,
alleen met z'n twee.

[hilde m]

kerstmis is voorbij,
we glijden af
naar 't einde jaar.
Een jaar dat we niet
zullen vergeten.
Een jaar dat we anders
moesten beleven,
met bubbels en afstand nemen.

Een hard jaar
van deprimerende cijfers,
regels, wantrouwen,
maskers en alcoholgel.

31 december lijkt
een tastbare drempel
naar een vrijer, blijer leven...

[hilde m]

2021

We hebben de kerstboom ingepakt,
het nieuwe jaar uitgepakt.

Het was hoopvol verpakt
in glinsterende beloften.
Een flits van vrijheid en
vreugde in een ijskoude morgen.
Die bracht nieuwe regels, cijfers
en verboden,
we zakten terug naar de bodem.

[hilde m]

Een Corona dag...

Een grijs eindeloos dak,
een treurige berk,
een licht blauwe lucht
gevuld met sluierwolken
of zoals meestal
een dompig grijs,
mijn eerste blik op de wereld,
elke morgen...

Een gedupliceerde dag,
oud zoals de voorgaande.
Corona maakt alles saai,
geen lach, geen emotie,
geen goedendag,
wie gaat er schuil,
achter de mondmaskers massa...

Afstand,
aan de kant,
draai je om,
ik zie liever je kont,
zo hou ik het gezond...

We lopen in de pas,
we zijn bij de besten van de klas.
Niet wat vaccinatie betreft,
dat wordt niet gezegd...

[hilde m]

Ontwaken

Het grijze dak
is wit
het versmelt
met de witte lucht,
in deze late winterprik.

Mijn huid gloeit
door jouw strelende handen,
wat een fijne manier
van wakker worden
op deze koude februari morgen.

Warm en intiem,
dicht bij elkaar,
troostend en heerlijk
op het begin
van deze witte koude morgen.

[hilde m]

Winter 2021

Het is schitterend koud
buiten,
de verre zon doet
de sneeuw stralen.
Vanuit de woonkamer
lijkt een wandeling heerlijk
maar het is verraderlijk
spekglad.
Koning Winter heerst.

Nog even
en er kan worden geschaatst.
Als het niet verboden wordt,
onder het Corona-juk.
Ik schrijf het met een zucht.
Denk aan onze kinderen,
onze opgesloten jeugd.
Stop met overdrijven,
laat ze leven,
laat ze vrij.

[hilde m]

zaterdag 13 februari 2021

De winter liet zich
de laatste dagen
van z'n beste zijde zien.
Een ijskoude blauwe lucht,
een stralende verre zon
en stenen dik vriezen.

De plassen en waterlopen,
een schaats en ijshockey paradijs
voor groot en klein.

Na al die Corona beperkingen
een waar speelparadijs.
In open lucht
en plaats genoeg
vulde de lucht zich
met gelach en vreugdekreten.
Het was alsof de natuur voorzag
wat nodig was,
een bevrijdende dag.