Samen dichten, samen schrijven, 1e. vervolg

[Bosrankje]

Lief Troontje,

Bedankt voor je wensen en de vijf prachtige muzikale kaarten !

Ik heb die, samen met mijn moeder , bekeken en beluisterd, en

ze heeft er veel plezier aan beleefd!

We wensen jou ook van harte, een gezellige en gelukkige Moederdag

Veel liefs en lentegroetjes van Alter en Rankje (Mammy en Luna )

[Alterego1]

Bemoediging...

Een mens lijdt dikwijls het meest
door het lijden dat hij vreest,
doch dat nooit op zal dagen.
Zo heeft men meer te dragen,
dan God te dragen geeft.

Het leed dat is,drukt niet zo zwaar,
als vrees voor allerlei gevaar.
Maar komt het eens in huis,
dan helpt de Heere altijd weer,
en geeft Hij kracht naar kruis.

Nicolaas Beets
(1814 - 1903)

[sunset]

deze lente

bontgekleurd geluk
is deze lente
in groen groeit
stille tederheid
uit lach

hoog in de wolken
waait de avond
zonnerode dromen
en kleuren ogen zich
lupineblauw.
**********
sunset 14-05-2009
**********

[Alterego1]

Liederen van loutering(1)

Dank God, zoo heeft de zwerver rust gevonden
die ging naar God en viel
en zwierf, hoe zwaar van weemoed, en vol wonden
de ziel.
Stond in zijn huis niet Christus' Hart geouterd?
en, tot àl leed gereed
heeft zijn krank hart gevlamd van 't vuur dat loutert
het leed.
Totdat het leed hem lief werd om Gods' troosten
en Moeders milden zoen
Hij zou 't, zoo 't moest, nu 't licht wordt in den Oosten,
herdoen!
Moge U dit leed in deemoed benedijden
die slaat en weer geneest.
Het Leve'is goed al is het een van lijden
geweest.
Geliefde die mijn tochten begeleidde,
die mij weer leven leert
Jóu, heeft dit lied nog 't innigst te verblijden
begeerd!

door Gerard Walschap,opgedragen
aan zijn vrouw Marie-Antoinette Theunissen

Voor wie enigzins met Gerard Walschap's leven vertrouwd is,
zal in dit eerste gedicht uit 'Liederen van loutering' merken hoe
sterk autobiografisch dit gedicht wel is.

Alterego

[Alterego1]

‘Kempisch Wijfke’:

Doodarm, versleten Kempisch Wijfke,
gij woont, ginds, op de rosse hei,
in uw armzalig leemen hutje
gedekt met halm, gevloerd met klei;
wie heeft er uw verrimpeld wezen
sinds vijftig jaren nog bedacht,
uw knokkelhand een druk gegeven,
uw eenzaamheid een groet gebracht?
Ach! kunt gij wel den Heere danken
terwijl gij door de bosschen trekt,
bedolven onder zwaren houtlast,
daarmee gij zuchtend heimwaarts nekt?

August Cuppens

[Alterego1]

‘Verzet’

Een enkel zonnestraalke
dat door de wolken blinkt,
een enkele blijde vinkslag
die uit de linde klinkt,
de geur van één wild roosken
dat op het haagske bloeit,
't gewip van eenen vlinder
die door mijn hofke stoeit,
een rimpelken op 't water,
een lachske van een kind,
rijk achternoenverzet, voor
een mensch die God bemint!

August Cuppens

[bo'ke]

[schrijfster]

ria
Alles in dit aardse bestaan draait toch om nieuw leven!
lieve groet schrijfster.

[ria]

aan alle bezoekers hier vriendelijke groet van
ria

[_Nele_]

Lieve ria,

dank je voor je bezoekje
en lieve woorden!

Een Vlaming in de ruimte:Frank De Winne

doet me dromen

Nele

[_Nele_]

Aan allen een fijne Pinksteren

[Alterego1]

Eerbied

Ik heb eerbied voor jouw grijze haren
Zij bekronen je lieve gezicht
Zij verzachten de sporen der jaren
Na een leven van werken en plicht

Ik heb eerbied voor jouw grijze haren
Voor je rimpels van zorgen en pijn
Ik wil trachten voor hen, die ze dragen
Altijd een bron van vreugde te zijn

Voor die lieve, oude mensen
Met hun diep doorploegd gelaat
Heeft mijn hart een gastvrij deurtje
Dat altijd wijd open staat

Omdat hen het harde leven
Zowel leed als vreugde bracht
Hebben zij nu grijze haren
En een blik, zo wijs en zacht

Bobbejaan Schoepen

[ria]

heel mooi Alter, van lang geleden, maar nog altijd waar:

[_Nele_]

[Alterego1]

DE MOERBEITOPPEN RUISCHTEN

'De moerbeitoppen ruischten;'
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;

Sprak tot mij in de stille,
De stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en onstelden,
Verdreef hij zacht.

Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
'k Voelde in zijn' vaderarmen
Mij koestren en beschermen,
En sluimerde in.

De morgen, die mij wekte
Begroette ik blij.
Ik had zo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij

Nicolaas Beets