De trage minnaar

[Robol]

klik hier

Zoals de longen piepen, zo piepen de (n)ieren...

Amazing Grace

als afscheid aan de ziektekiemen

Laat ze rusten in vrede

mvg

Robbe

[Dtm]

Neenee, Robbe,

zoveel ambitie
heb ik nu ook weer niet.
Zoals ik thuis piep, piep ik nergens.

[Dtm]

Voor de vrouw die ik nooit tegenkwam


Ik zal altijd van je houden

jou die ik niet ken
noch je ogen
die bange herten

en evenmin je handen
of die vederlichte vogels
in je ongehoorde stem

die tempel van je lippen


doch de bomen bloeien al
en de vroege mezen nestelen
tak op tak af
maar hoe kan de lente verder

zonder jou

lach en het wordt zomer
in mijn late knoken
jij de ochtend van mijn verte
licht als een libelle

nooit rimpels op je huid
van blauwe lucht
en iedere zucht
een dansende vlinder

ik vang je, ik bewaar je
exclusief voor mij alleen
en zet je neer
hier op dit papier

hoe kan de lente anders verder.













PS.
De enige duurzame verliefdheid is diegene die je niet hebt gekend.
Die van het verlangen.
Die andere verliezen al vlug hun houdbaarheidsdatum.

Maar u mag gerust een andere mening hebben.
En houdbaarheidsdatum.

[Bosrankje]

Beste Uvi,

Verliefdheid is een oogziekte' zegt professor Alfons Vansteenwegen

Als je verliefd bent, zie je iemand niet zoals hij is maar zoals je wenst dat hij is.
Je ziet dingen die er niet zijn of je ziet precies de dingen die er wel zijn -
lastige karaktertrekken bijvoorbeeld- helemaal niet.
Verliefdheid is dus een oogziekte, voor een groot deel illusie, een projectie.
De beste genezing voor deze ziekte is het samenleven, dan word je geconfronteerd
met de realiteit, dan begint de werkelijke relatie.


Het is dus weer één van de zoveelste algemene regels en waarschijnlijk ook juist voor
een deel van de koppels. Maar ik spreek hier nu voor mezelf en kan zeggen dat het in mijn
geval niet zo was (en ik ben zeker niet de enige die zo denkt).
Toen ik op Alter verliefd werd zag ik hem zoals hij was : een lieve grote (soms grommende
brommende) beer en ik wist dat hij altijd dezelfde zou blijven zowel in zijn goede als
minder goede momenten en dat trok mij aan. Wie hoopt trouwens een man van 66 te
veranderen (of een vrouw) en waarom zou ik het willen doen als hij mij zo beviel ?
Hij was voor mij de juiste persoon op de juiste plaats op het juiste moment.
En het samenleven heeft bewezen dat onze verschillen (die soms hevig uitgepraat werden,
ik kom uit 't zuiden he) ons nog meer aan elkaar gebonden hebben. We hebben ook zoveel
van elkaar geleerd (Noord en Zuid zijn soms zo verschillend...gewoon dan naar de andere
luisteren zelfs in een andere taal - wat voor mij moeilijk was in 't begin) Maar het heeft ons
ook rijker gemaakt (ik heb het niet over geld hoor) want beide kulturen zijn fascinerend als
men de tijd neemt en de moeite doet om die te ontdekken. Dan pas kan men met verbazing
vaststellen dat de kloof niet zo groot is als men dacht ! Zo groeit men dag na dag naar elkaar
en het maakt de relatie boeiend. En als de vlinders nog niet weggevlogen zijn mag men
spreken van een verliefd koppel dat geen Valentijn of verjaardag of Sinterklaas nodig heeft.

Als je tijd en zin hebt, ga maar even wandelen in ons Laar en lees mijn 'Liefdeskoffertje'...

Rankje (en haar Valentijn )

Ps. 'De enige duurzame verliefdheid is diegene die je niet hebt gekend.
Die van het verlangen.'
Ik vind dat een beetje triest voor diegene die dat denkt maar tja... ieder
zijn waarheid (dixit Pirandello)

[Dtm]

Beste Bosnymf,

laat mij kort zijn en bondig: mij hoef je niet te overtuigen.
Noch te bekeren tot andere gedachten. Of professie.
Als jullie beiden overtuigd zijn, dan is dat toch al voldoende.

Groeten aan die hemofilie-heilige: Valentijn de rode Alexandrijn,

vanwege de kwakende prins op zijn witte kikker,
Ikke.

[Dtm]

Always

Misschien
trek ik wel naar de stad.
Gaan gluren aan rode vitrines.
Die slachthuizen van de liefde.

Met hun opgebroken harten
en tochtige zielen.
Moi, un voyeur d'amour.

Always
is een gevaarlijk woord.
Soms dodelijk.
Als je te lang zingt.

Maar, hoe is het mogelijk,
dat 'men' toestond om 'de eeuwigheid'
in te palmen door de rode industrie.

Die dames pampert met een veilig gevoel.
Op reis, thuis en elders.
Behalve bij hun minnaar.

Daarstraks
kreeg ik telefoon van Mrs. Jones.
Ze vroeg me fijntjes 'hoe het zat'.
Met hààr houdbaarheidsdatum.

Tja, schrijven en public heeft zo z'n risico's.
Ach, lieve schat, begon ik heel deemoedig,
'Saint Amour', je weet wel, dit jaar: 'de onbereikbare'.
Ik wilde nog een stapje verder gaan.

Verder dan de 'onbereikbaarheid'.
Is dat lang genoeg?

[Dtm]

Rijke mensen slapen minder


Ik kan me vergissen, het gebeurt meermaals,
maar ik denk
dat kinderen dromen over later,
en bejaarden over vroeger.

Vanmorgen werd ik lichtjes ongesteld wakker.
Was het oorzaak of gevolg?
Ik weet het niet, maar ik herinner me dat ik in mijn droom
niet meer wist met wie ik getrouwd was.

Ik zat tussen de familie van m'n vroegere vriendin.
En plots zat ik dan weer in het huis
waar ik ooit woonde met m'n ex.
Verwarrend. Ppff. Vermoeiend. Net echt.

Ik moet bekennen dat het gelukkig een tijdje geleden is.
Dat soort dromen. Evenals de werkelijkheid.
Het is precies of ik nu en dan 's nachts
nog eens grote kuis doe.
En mijn amoureuze spinnenwebben verwijder.

Gisteren sprong Mrs. Jones hier
in zeven haasten binnen. Iedereen ziek. Ook daar.
Zij had een pakje bij. Tja. Ik niet.

'De blauwe vogel'.

Onvoorstelbaar schitterende illustraties van Carll Cneut,
had ik haar enige weken terug gezegd.
Minnaressen hebben een selectief geheugen.
Nu ligt het hier open en bloot onder mijn luchter.
Het boekje.

'Rijke mensen slapen minder,' zegt Tyltyl.
Op pagina 1.
Van zo'n zin ben ik dan weer hevig van slag.






Tyltyl en Mytyl zitten op hun knieën op een krukje bij het raam.
Ze kijken naar hoe er wordt gedanst bij de overburen en naar
de glanzende suikerkoeken op de tafel. Rijtuigen getrokken door
witte paarden, stoppen vlak voor de deur. Er stappen mensen uit
in mooie kleren. Kinderen hebben linten in hun haar.
'Moeten zij niet in bed liggen?' vraagt Mytyl.
'Rijke mensen slapen minder,' zegt Tyltyl.

...

Uit 'De blauwe vogel' van Maurice Maeterlinck - Heruitgave.

[Alterego1]

-Gisteren sprong Mrs. Jones hier
in zeven haasten binnen. Iedereen ziek. Ook daar.
Zij had een pakje bij. Tja. Ik niet.

'De blauwe vogel'.

Mrs.Jones denkt dan:
'En zo is Uvilove weer gelukkig'

Groetjes van Alal en Rankrank

[Dtm]

-

Groetjes van Alal en Rankrank

Tiens, ik wist niet dat jullie zich 'bekeerd' hadden.
Met of zonder boerka?


http://nl.wikipedia.org/wiki/Halal_en_haram


[/size]

[Alterego1]

Een dwaallichtje:

Het schijnt dat op Valentijndag de lingeriewinkels
goede zaken doen.

Een jonge moeder,die haar lieve man op Valentijn
net met iets meer extra moois wou verwennen,staat
met haar peuter van 6 jaar voor 'n lingeriewinkel in
de vitrine te kijken,tot plots de kleine snaak roept;
'kijk mama,hier verkopen ze mutsjes voor tweelingen'.

Liefst zonder boerka.Wat jij?

[Dtm]

Een dwaallichtje:

'kijk mama,hier verkopen ze mutsjes voor tweelingen'.

Liefst zonder boerka.Wat jij?

Siamese tweeling?
Boerka. Hangt van het weer af.
En wie er onder zit.

[Dtm]

De arenrapers


'De hele dag verzamel ik olijven en ze zijn niet eens van mij.'
Onder de Griekse bomen staat een vrouw. Met een half gevuld emmertje.
Gezin van vijf. Allen werkloos.

Dit is de achterkant van het Europese werkwoord: bezuinigen.

Ik weet niet of moeder (bijna 95) dit gezien heeft.
Ik durf het haar niet vragen.
Maar ik herinner mij haar woorden en dankbaarheid.
Omdat zij, tijdens de oorlog, bij haar nonkel op het veld
de aren mocht gaan rapen. Die achtergebleven waren.
We moesten dan wel vlugger zijn dan de kraaien.

Het doet me denken aan meeuwen achter een vissersboot.

Ik ben een jongetje dat opgroeide met 'de crisis'. De grote van toen.
In al mijn jeugdboeken leefden jongens met werkloze vaders.
Dat is in mijn ziel gebrandmerkt. Als een nummer. In Dachau.

Ik heb er altijd onder geleden. Bang geweest.
Wilde nooit kinderen, want ooit kwam er een dag
dat ik ze geen eten zou kunnen geven.
Een boek is nooit zomaar 'iets' geweest voor mij.

Maar ik had niet durven denken dat het zo vlug kon gaan.





PS.

Toen ik gisteren het beeld van die vrouw op tv zag,
kwam er een stoppelveld voor mijn ogen. Korengeel.
En nog zomer. En wij gebogen over de grond.

Ik heb nooit begrepen waarom er hier zovele zure mensen rondliepen.
'Kindergeld?' Daar kan ik ze niet van houden, zulle.'
Dat soort denkers.

Het woord 'arenrapers' is verdwenen uit het woordenboek, merk ik.
Ach, moeder woont op een flatje. En haar oom is al lang dood.
We kunnen het toch niet meer gebruiken.


[/color]

[Gast]

Mijn moeder vertelde over 'arenlezen',
hetgeen hier dezelfde betekenis had.
Ook hoe ze samen met haar moeder,
jonge weduwe met vier kinderen,
tijdens de oorlog
op het aardappelveld
de kleine patatjes ging rapen,
die de boer had laten liggen
om toch een beetje extra voedsel
te hebben.

Zelf gelukkig niet meegemaakt
maar in gedachten zag ik hen bezig.

Nu ook op tv gezien,
intriest.

[Dtm]

Dank u, Elleke,

ergens in een schuifje lag nog het werkwoord: arenlezen.
Dus meteen terug naar Encyclo en zo naar Wiki.

En jawel, het woord is niet vergeten.
Waarom 'arenraper' in mijn hoofd zit?
Ik weet het niet. Een Kempische variant?



Een arenlezer is iemand die achter de korenmaaiers, in de tijd dat er nog met de zeis werd geoogst, aanliep en de aren (halmen) die waren gevallen alsnog meenam. Lezen is een verouderd woord voor verzamelen, zoeken.

De arenlezer was in dienst bij de landeigenaar. Arenlezen werd door minderjarigen gedaan, of door oude mensen (meestal vrouwen), die geen krachtig werk meer konden leveren.

Het arenlezen werd nog gedaan tot in de jaren 50 van de 20e eeuw. Een van de bekendste werken van Johan Dijkstra is een afbeelding van deze arenlezers. Ook de Franse schilder Jean François Millet maakte er een realistisch schilderij over.

[Alterego1]

DTM schreef:

-Een boek is nooit zomaar 'iets' geweest voor mij


t Is het gemis

van een uitgeleend boek,
bij aanschaf zo gretig begeerd,
meegegeven,nooit teruggekeerd,
ergens bij anderen nu gegeerd,
plichtbesef bleef genegeerd,
doch door mij zeer ontbeerd,
ben nog altijd rouwig op zoek.

't Rouwige zoeken,
naar uitgeleende boeken?

't Is het gemis dat er is
als het er niet meer is!

groetjes van A en B