Het dwaallicht.

[Bosrankje]

Terwijl ik jullie correspondentie lees, lieve Ria en Dka,
denk ik aan alle grootouders die hun kleinkinderen moeten
missen - voor verschillende redenen, en die veel zouden
geven om een tijdje te beleven wat je vertelt , beste Uvi.

Maar ik kan ook je angsten en twijfels begrijpen want wat je
nu voelt, kennen we ook. Door onverwachte omstandigheden
"moeten" we nu verplichtingen nakomen en voelen we ons
gevangen in een situatie waar we mensen waarvan we houden
kunnen helpen. De vraag, nogal heel beangstigend, is :
hoelang zullen we het kunnen volhouden ? Soms durf ik er niet
aan denken !

Maar weet je, beste Dka, we zullen moed volhouden en, omdat
alles een reden heeft, zullen wij het ook redden... alles zal ineens
op zijn plaats komen, zoals puzzelstukken in elkaar, en dan,
zullen we lachen en gelukkig zijn dat we het zover gebracht hebben
voor het welzijn van onze dierbaren en onszelf !

Ik heb nu even herlezen wat ik in een ruk, spontaan neergepend
heb en ik zou de neiging hebben om : "Amen" te willen schrijven...
waarom weet ik niet ... ik doe het dan maar !

Als het je lukt om te slapen tussen, siroop, pillen, temperatuur meten,
enz... en wij, aerosol, drinken geven maar vooral luisterend zijn naar
iemand die in angst en twijfel leeft, helemaal verloren in een soort
onbekende wereld (met af en toe flarden van herinneringen ) dan
wensen we jou van harte, sweet dreams en... to morrow
is another day...

Liefs van Alter en Rankje

Ps. Sorry als er schrijffouten zijn maar mijn lieve "corrector" is in
slaap gevallen...

[DkA]

Vivre sans rien dire.
(Thierry De Cordier)


Zo opent 'Blauwziek' van Bernard Dewulf.


Ik moet oppassen of ik bouw een kopie
van de klaagmuur in Jeruzalem.

Zal ik dan maar 'Amen' schrijven.
En een betere selectie maken van m'n 'dagboek'.
Want het is nog steeds mijn bedoeling
voorrang te geven aan de 'vorm' t.o.v. de 'inhoud'.

Is het immers niet de 'vorm' die de 'inhoud' steeds 'nieuw' maakt
en een tekst klasseert onder de 'P & p'. Of onder de rubriek
'Vraag het aan Vera'. (Libelle-ontboezemingen).

Ik klop deemoedig op m'n onbezonnen opa-borst.
Maxima culpa.

En leve de literatuur.

Nog een goede zondag aan allen!
Zieken en gezonden.
Lezers en schrijvers.

[DkA]

Zondagsschrijver



De zon schrijft een blinkende ochtend
op blauw papier.
Wolken wit tussen de regels.
Om schoonheid deskundig te lezen.

Welke zondagsschilder doet beter?

[Alterego1]

Herfst

Bladeren warrelen
bruinrood okergekleurd,
zomerbetreurd,
in herfstzonnig afscheid,
berustend dat
elk ijdel bestaan
'n einde kent

Alterego

[ria]

DkA, ik hoop dat de griep nu jou niet in de greep houdt?

Rustige nacht toegewenst
ria

[Bosrankje]

Kleuren zijn zo belangrijk in ons leven...

Groen is de kleur van de natuur,
een rode draad tussen de seizoenen.
Geel is zon, granen, bloemen, zand...
en zo, heeft elke kleur haar specificiteit.
Maar blauw...
is hemel, zee, en vooral
de ogen van mijn lief...

Bosrankje

[DkA]

Het melkwegstelsel


Het was avond. De theekaarsjes plagieerden de sterren.
En zij lag lenig als maanlicht uitgestrekt op de lakens.
De tijd stond reeds lang tussen ons verlangen.
Een drempel van banale beslommeringen. Het dagelijkse leven.

Het was gisteren dat we de barricade opbraken.
En het gemis versmoorden. In de tedere anarchie
van het driftige spel. Over de wettige bezwaren heen.
Schuld en berouw sneeuwden we routineus onder.

Een winter red je niet alleen.

[Alterego1]

De Laatste Bosnimf

Beschroomd trad zij de groene schaduw binnen,
rees uit de sombre vlam van 't rode kleed
en hief haar armen uit het blanke linnen
dat,golvend schuim,langs tere naaktheid gleed.

Zij vlijde zich,lichtend en slank en kuis,
op 't koele bed der donkergroene mossen,
en rond haar was de stilte en het geruis
en de verzoeking en de geur der bossen.

Jan Van Nijlen

[DkA]

De diplomatie van de zondaar


Vragen krijgen geen visum voor immigratie.
Wij laveren behendig langs de klippen
van ons geweten. Dekken het toe met vergeten.

Lichaamstaal van liefde. Verhullen en onthullen.
De gracieuse spanning tussen verleiden en afwijzen.
Langs het parcours van de twijfel.

Het overreden van de veerman. Bed en bedriegen.
Pontificaal het pont betreden. Overzetten. Naar het leven.
Het dempen van de getekende grenzen.

De diplomatie van de zondaar. Berouw zonder rouw.

[DkA]

Als er een deur is om binnen te komen
moet er een deur zijn om weg te gaan.

Je mag ze vinden, maar maak ze niet open.
Mogelijk is dit je enig bestaan.


Uit vrees - pagina 59
Toegedekt met een liedje - Charles Ducal.

　
***


Een venster is als helder water.
Je kan ontsnappen
aan de zwaartekracht van een kamer.

Boven mij drijven daken
van water. Dat nog even wacht.
Op een deur.

Voor later.

[Alterego1]

Spie(ge)lerei

Daar stond hij,de pater
naakt in 't hete badwater
misschien beging hij 'n flater
zo bedacht hij even later
in de weerspiegeling van 't water
zag hij zichzelf als 'n ouwe kater

[DkA]

Doet de dichter het ... of niet?




Soms
bewonder ik het licht
van een helder gedicht

dan weer
luister ik
naar het luid gefluister

terwijl ik
in het duister tast
naar een blind geworden beeld

ik strompel
achter wat jamben aan
haper achter elke komma

ik weet nooit
wat
weet ook niet
hoe

een lezer
zich van een cliché
bevrijdt

en tot de dichter roept
jij, ja jij bent
god in mijn gedachten

en dan weer wakker wordt.


　

　







PS.
Ik blijf steeds met open mond en ogen
kijken naar het verdict van een kritiek:

'doet ie het of doe ie het niet?'.

De dichter, bedoel ik.




PS.2
Alter dit sluit perfect aan bij jouw tekst, vind ik.
De één ziet een Pater,
de ander een kater ...

wie heeft gelijk?

[Alterego1]

De Fé kon schilderen met woorden...

'...Slenteren witte wolken dik van geluk
door de zondagmorgen,
aan de vertelselblauwe lucht...'

'...Een distelvink tikt gaatjes in de stilte.
En op het glanzend vlies van 't diepe water
ligt de hemel genietend op zijn rug
met waterleliën tussen de vingers...'

Felix Timmermans in 'Minneke poes' 1943

[ria]

De Fé kon schilderen met woorden...

'...Slenteren witte wolken dik van geluk
door de zondagmorgen,
aan de vertelselblauwe lucht...'

'...Een distelvink tikt gaatjes in de stilte.
En op het glanzend vlies van 't diepe water
ligt de hemel genietend op zijn rug
met waterleliën tussen de vingers...'

Felix Timmermans in 'Minneke poes' 1943

zoooo mooi, dank je Alter
dit kende ik nog niet...

fijn weekend allemaal,
ria

[Alterego1]

Ave DkA,

Erik Verstraete schreef;
'Wij hebben zes ridders voorbij zien gaan'.

Maar de Blauwe Ridder was er niet bij,
die heb ik hier al een tijdje niet meer gezien.

Is hij soms,met vlag en wimpel,
ergens ten velde gesneuveld?

Of speelt hij basket-bal,en geniet
hij nu van een time-out?

Alterego