tussen HEMEL en AARDE
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Denook, U hebt zelf kunnen merken dat er meerdere mensen blij zijn met de bezinning die U hier neerschreef. Ook ik ben er door ontroerd. Ik ben ook gelukkig om de vaste bezoekers, Alterego en Bosrankje, Ria, Bomi, Morgenster en Lotte. Vooral omdat zij te kennen geven dat de teksten en gedichten hen wel aanspreken. Ik dank ieder van U heel hartelijk en persoonlijk. Denook U mag mijn topic altijd gebruiken, het zou een verrijking zijn.
Mag ik nog even verder gaan met Mariale gedichten
naar aanleiding van Maria ten Hemelopneming?
Maria, poort van Gods genade,
Gij hebt gedragen en gevoed,
die hemel en aarde niet omvatten.
Gij, dienstmaagd des Heren, wees gegroet.
Leer ons in deemoed met U waken,
in aandacht bij Gods heilig woord,
dat wij het aanhoren en bewaren,
O Zetel der Wijsheid, zoals Gij.
Gegroet, Gij Moeder van genade,
U prijzen alle volken groot.
Gezegend zijt Gij onder de vrouwen.
Gezegend die Gods woord hebt geloofd.
O Vrouw, in glorie opgenomen
beeld en belofte van ons heil,
Gezegende, bid opdat wij groeien
in Christus de Heer tot volkomenheid.
Lieve Vrouwe van ons land,
met uw kroon of sleep van kant
en getorst door ruwe hand
langs de vlakke wegen.
Lieve Vrouw langs beemd en gaard,
Lieve Vrouwke bij de haard,
door geslachten vroom bewaard,
schenk ons volk uw zegen.
Ave Maria, ave Maria,
ave Maria!
Moeder die op Vlaand'ren waakt,
van zover ons heug'nis raakt,
al wat Vlaand'rens grootheid maakt,
hebt Gij ons gegeven;
eenvoud, adel van gemoed,
moederweelde, minnegloed,
reinheid en de stille moed
voor uw Zoon te leven. Ave Maria.
Gij hebt ons de vree gebracht,
na zo meen'ge bange nacht.
Bij u vond ons volk de kracht
't eigen huis te bouwen;
Lieve Vrouwe t' allen tijd,
blijve Vlaand'ren u gewijd,
in de zege als in de strijd,
in al vreugd' en rouwen. Ave Maria.
Tot een volgende maal, lieve mensen dat er nog mooie zomerdagen komen die U verblijden en kracht geven.
Maria-Christina
Mag ik nog even verder gaan met Mariale gedichten
naar aanleiding van Maria ten Hemelopneming?
Maria, poort van Gods genade,
Gij hebt gedragen en gevoed,
die hemel en aarde niet omvatten.
Gij, dienstmaagd des Heren, wees gegroet.
Leer ons in deemoed met U waken,
in aandacht bij Gods heilig woord,
dat wij het aanhoren en bewaren,
O Zetel der Wijsheid, zoals Gij.
Gegroet, Gij Moeder van genade,
U prijzen alle volken groot.
Gezegend zijt Gij onder de vrouwen.
Gezegend die Gods woord hebt geloofd.
O Vrouw, in glorie opgenomen
beeld en belofte van ons heil,
Gezegende, bid opdat wij groeien
in Christus de Heer tot volkomenheid.
Lieve Vrouwe van ons land,
met uw kroon of sleep van kant
en getorst door ruwe hand
langs de vlakke wegen.
Lieve Vrouw langs beemd en gaard,
Lieve Vrouwke bij de haard,
door geslachten vroom bewaard,
schenk ons volk uw zegen.
Ave Maria, ave Maria,
ave Maria!
Moeder die op Vlaand'ren waakt,
van zover ons heug'nis raakt,
al wat Vlaand'rens grootheid maakt,
hebt Gij ons gegeven;
eenvoud, adel van gemoed,
moederweelde, minnegloed,
reinheid en de stille moed
voor uw Zoon te leven. Ave Maria.
Gij hebt ons de vree gebracht,
na zo meen'ge bange nacht.
Bij u vond ons volk de kracht
't eigen huis te bouwen;
Lieve Vrouwe t' allen tijd,
blijve Vlaand'ren u gewijd,
in de zege als in de strijd,
in al vreugd' en rouwen. Ave Maria.
Tot een volgende maal, lieve mensen dat er nog mooie zomerdagen komen die U verblijden en kracht geven.
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Maria-Christina,
Je kent me niet,
toch heb je me ooit
een gedicht gebracht,
waarschijnlijk vanuit jouw
geloof, wat me dan ook
veel plezier doet.
een blije groet
bo
Je kent me niet,
toch heb je me ooit
een gedicht gebracht,
waarschijnlijk vanuit jouw
geloof, wat me dan ook
veel plezier doet.
een blije groet
bo
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Maria- christina
Morgenstern en Herman 1944
Morgenstern en Herman 1944-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
"Vrienden zijn als bloemen,
ze bloeien telkens weer."
Dank U wel aan Alter en Bosrankje, Morgenster en Herman, Ria, Bo,
die op bezoek kwamen in mijn hoekje.
Herfst
herfst is eindelijk gekomen
ruikt naar
kaneel en
appelbomen
naar storm en zee
mijn koude kind
wil waden door de waddenwind
en dan naar huis
zo koud gekomen
deel ik taartjes om te dromen
aan mijn allerliefste kind
waddenwind verbindt
Ingrid Bilardie
Op het wad: maantrekkingskracht
Zout in mijn ogen
Zand in mijn handen
Elke korrel een trots kasteel
Met schelpenridders
Mosselpaardjes
Gespannen voor koetsen
van aangespoeld steen
Hoofse dromen
Groeien paleizen
Een lege slotgracht
tart het getij
Op de grens van land en water
Is de holte zilte
vol, gekust.
Marloes Matthijssen
Hart van leven
De koele omarming van het wad,
de blauwe hand die het land zo
stevig in haar greep, de herfstzon
levend houdt, de bewondering
naar einders bouwt.
Ik leg me te slapen in de wind
de wilde ongedwongen zwaai
van ritmische luchten, ademloze
woorden die in de weidse stilte breken.
Een bed vol sterren, de nacht
bewaakt het leven, het wad zucht
in zachte regen.
Edwin van Rossen
De waddenzee
Nu ga ik nog wat uitwaaien, een frisse neus halen...
Maria-Christina
ze bloeien telkens weer."
Dank U wel aan Alter en Bosrankje, Morgenster en Herman, Ria, Bo,
die op bezoek kwamen in mijn hoekje.
Herfst
herfst is eindelijk gekomen
ruikt naar
kaneel en
appelbomen
naar storm en zee
mijn koude kind
wil waden door de waddenwind
en dan naar huis
zo koud gekomen
deel ik taartjes om te dromen
aan mijn allerliefste kind
waddenwind verbindt
Ingrid Bilardie
Op het wad: maantrekkingskracht
Zout in mijn ogen
Zand in mijn handen
Elke korrel een trots kasteel
Met schelpenridders
Mosselpaardjes
Gespannen voor koetsen
van aangespoeld steen
Hoofse dromen
Groeien paleizen
Een lege slotgracht
tart het getij
Op de grens van land en water
Is de holte zilte
vol, gekust.
Marloes Matthijssen
Hart van leven
De koele omarming van het wad,
de blauwe hand die het land zo
stevig in haar greep, de herfstzon
levend houdt, de bewondering
naar einders bouwt.
Ik leg me te slapen in de wind
de wilde ongedwongen zwaai
van ritmische luchten, ademloze
woorden die in de weidse stilte breken.
Een bed vol sterren, de nacht
bewaakt het leven, het wad zucht
in zachte regen.
Edwin van Rossen
De waddenzee
Nu ga ik nog wat uitwaaien, een frisse neus halen...
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Maria Christina,
Met een blij genoegen heb ik weer wat bijgelezen, veel
mensen met jou delen je devotie voor ons aller Moeder Maria.
Welk gebed zegt een mens het eerst in geval van nood . .
en ook daarbuiten, het Weesgegroetje ( ik toch ) ik wil niet
cru zijn maar het Onze Vader klint voor mij veel strenger.
Je begint al met vragen 'geef ons heden ons dagelijks brood'
De Vader zal denken 'kinderen Ik heb je de sterkte gegeven
nu is 't aan jou die te gebruiken' Misschien een beetje vroeg
om te filosoferen, maar van 't ene komt het ander he!
Waar gaat een kind dat hulp zoekt, voor wat dan ook,
eerst naartoe tochwel naar zijn moeder zeker!
Vriendelijke groeten.
Bomi
- - - - -
-
Maria Christina,
Met een blij genoegen heb ik weer wat bijgelezen, veel
mensen met jou delen je devotie voor ons aller Moeder Maria.
Welk gebed zegt een mens het eerst in geval van nood . .
en ook daarbuiten, het Weesgegroetje ( ik toch ) ik wil niet
cru zijn maar het Onze Vader klint voor mij veel strenger.
Je begint al met vragen 'geef ons heden ons dagelijks brood'
De Vader zal denken 'kinderen Ik heb je de sterkte gegeven
nu is 't aan jou die te gebruiken' Misschien een beetje vroeg
om te filosoferen, maar van 't ene komt het ander he!
Waar gaat een kind dat hulp zoekt, voor wat dan ook,
eerst naartoe tochwel naar zijn moeder zeker!
Vriendelijke groeten.
Bomi
- - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Maria-christina
Morgenstern en Herman
Morgenstern en Herman-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Maria-Christina,
Drie prachtige teksten van, voor mij, onbekende dichters.....
Echte juweeltjes met een voorkeur voor "Maantrekkingskracht"
van Marloes Matthijssen ! (van elk woord heb ik genoten !)
Poëzie over de Wadden..... een plaats waar mijn
vader graag vertoefde en ook een vrouw die ik zeer bewonder :
Marjolein Bastin die de natuur zo lief heeft dat ze de gave heeft
gekregen om ze te kunnen tekenen, schilderen, fotograferen
en beschrijven als geen ander.....
Bedankt voor de mooie teksten die je hier plaatst, en lieve groetjes
in vrede, vreugde en vriendschap van Alter en Rankje.
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Aan Bomi, Gustilpe, Morgenster, Herman, Alter en Bosrankje
dank U oprecht voor uw trouwe bezoeken en voor de fotos en
prenten die U hebt geplaatst. Wat ben ik blij dat U kunt genieten
van de gedichten. Ik wou dat ik zelf dichten kon.
Daarom ga ik op zoek naar poëzie die mij aanspreekt.
Laat de zon maar schijnen,
Maria-Christina
Geloven is mooi
Geloven is mooi, zei hij,
hoe doe je dat?
Ook zonder
is de wereld mooi!
je wil als mens
toch altijd het beste,
ook voor anderen,
als je voor hen verantwoordelijk bent?
Wat voor mij betreft, klonk het antwoord,
beoordeel jij geloven
als schoonheid,
maar het is iets meer van zijn.
De mooie wereld is slechts startpunt
waarop God mij vraagt
het beste te willen
voor anderen
precies omdat
ik voor hen verantwoordelijk ben.
Ik kies niet
of ik geloof
ik doe wat ik doe
omdat ik geloof
Ik wordt mens
door mijn inzet
een inzet
uit geloof.
Ik kies niet
of ik verantwoordelijk ben of niet:
die ander is als God voor mij
omdat ik geloof.
Dat is mooi, zei hij.
onbekend auteur
‘s Avonds zie ‘k de sterren geren,
die daar zitten, hooge en fijn,
als ik, moe van ‘t lastig weren
onder ‘s arbeids leed en pijn,
eenen oogslag naar omhooge
buiten ‘s werelds enden sla,
en mij eens den hemel tooge
nog, aleer ik slapen ga.
Al de lieden rusten neerstig:
hier en daar nog een die tiert,
en de blijdschap van het geerstig
hommelzap te late viert.
Duister is ‘t alom en doovig,
niet en zegt mij de aarde meer:
nu is ‘t dat ik mij geloovig
opwaards naar den hemel keer.
Vaart mij wel dan, slaapt in vreden,
g' hebt mij lang genoeg geplaagd,
wereld, met uw' lastigheden:
neen, ge ‘n zult, eer ‘t morgen daagt,
mij geen banden meer doen dragen;
vrij eens wilt het herte mijn
rijdend op den hemelwagen,
rustend in de sterren zijn!
Guido Gezelle
Afscheid van de vogels.
Wie werkelijk gelooft is als een vogel.
De paradijsboom die de wereld is
staat voor de naderende duisternis,
de vogels zingen godlof-in-den-hoge.
Zij zijn er zeker van dat morgenvroeg
de zon weer schijnen zal, de zon weer schijnen,
alles weer met de wereld in het reine;
een dag, een handvol leven is genoeg.
De vogels leven zonder aarzeling.
Kon ik mij zo volkomen overgeven
aan wat mijn roeping is, toekomst of niet.
Want ik geloof toch in de God van ‘t leven
Die sterfelijk over de aarde ging?
Maar ik ben altijd kleiner dan mijn lied.
Guilaume van der Graft.
Mijn oude hart
In mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd
en mijn stramme lichaam
daalt -heel licht- van alle
trappen, met van die treden
die hun sporen van de tijden
afgetekend ingekrast achterlieten
in bijna opgesleten steen van toen
En in mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd
die tijd en God en mooie allemensen
er kerfden; ik ga voorbij
-ook aan mijn stramme lijf-
en voor ik aankom bij mijn
God en Schepper, nog voor ik
binnenga in Zijn eeuwigheid
kijk ik nog éven om en zie de
nieuwe stoet van mensen, de jongsten
in het hart van God en medemens
-ná mij; hoe schoon zijn zij! die
jongsten in de tijden, die nieuwen
die daar wachten, die ook wachten,
die nog wachten moeten op -
hun oude hart, waarin de lach zich
groeft na alles; en zich kerft in
het mooi van oud, dat mooi van oud.
In mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd.
Ine Verhoeven, dank U wel
http://www.ineverhoeven.tk/
dank U oprecht voor uw trouwe bezoeken en voor de fotos en
prenten die U hebt geplaatst. Wat ben ik blij dat U kunt genieten
van de gedichten. Ik wou dat ik zelf dichten kon.
Daarom ga ik op zoek naar poëzie die mij aanspreekt.
Laat de zon maar schijnen,
Maria-Christina
Geloven is mooi
Geloven is mooi, zei hij,
hoe doe je dat?
Ook zonder
is de wereld mooi!
je wil als mens
toch altijd het beste,
ook voor anderen,
als je voor hen verantwoordelijk bent?
Wat voor mij betreft, klonk het antwoord,
beoordeel jij geloven
als schoonheid,
maar het is iets meer van zijn.
De mooie wereld is slechts startpunt
waarop God mij vraagt
het beste te willen
voor anderen
precies omdat
ik voor hen verantwoordelijk ben.
Ik kies niet
of ik geloof
ik doe wat ik doe
omdat ik geloof
Ik wordt mens
door mijn inzet
een inzet
uit geloof.
Ik kies niet
of ik verantwoordelijk ben of niet:
die ander is als God voor mij
omdat ik geloof.
Dat is mooi, zei hij.
onbekend auteur
‘s Avonds zie ‘k de sterren geren,
die daar zitten, hooge en fijn,
als ik, moe van ‘t lastig weren
onder ‘s arbeids leed en pijn,
eenen oogslag naar omhooge
buiten ‘s werelds enden sla,
en mij eens den hemel tooge
nog, aleer ik slapen ga.
Al de lieden rusten neerstig:
hier en daar nog een die tiert,
en de blijdschap van het geerstig
hommelzap te late viert.
Duister is ‘t alom en doovig,
niet en zegt mij de aarde meer:
nu is ‘t dat ik mij geloovig
opwaards naar den hemel keer.
Vaart mij wel dan, slaapt in vreden,
g' hebt mij lang genoeg geplaagd,
wereld, met uw' lastigheden:
neen, ge ‘n zult, eer ‘t morgen daagt,
mij geen banden meer doen dragen;
vrij eens wilt het herte mijn
rijdend op den hemelwagen,
rustend in de sterren zijn!
Guido Gezelle
Afscheid van de vogels.
Wie werkelijk gelooft is als een vogel.
De paradijsboom die de wereld is
staat voor de naderende duisternis,
de vogels zingen godlof-in-den-hoge.
Zij zijn er zeker van dat morgenvroeg
de zon weer schijnen zal, de zon weer schijnen,
alles weer met de wereld in het reine;
een dag, een handvol leven is genoeg.
De vogels leven zonder aarzeling.
Kon ik mij zo volkomen overgeven
aan wat mijn roeping is, toekomst of niet.
Want ik geloof toch in de God van ‘t leven
Die sterfelijk over de aarde ging?
Maar ik ben altijd kleiner dan mijn lied.
Guilaume van der Graft.
Mijn oude hart
In mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd
en mijn stramme lichaam
daalt -heel licht- van alle
trappen, met van die treden
die hun sporen van de tijden
afgetekend ingekrast achterlieten
in bijna opgesleten steen van toen
En in mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd
die tijd en God en mooie allemensen
er kerfden; ik ga voorbij
-ook aan mijn stramme lijf-
en voor ik aankom bij mijn
God en Schepper, nog voor ik
binnenga in Zijn eeuwigheid
kijk ik nog éven om en zie de
nieuwe stoet van mensen, de jongsten
in het hart van God en medemens
-ná mij; hoe schoon zijn zij! die
jongsten in de tijden, die nieuwen
die daar wachten, die ook wachten,
die nog wachten moeten op -
hun oude hart, waarin de lach zich
groeft na alles; en zich kerft in
het mooi van oud, dat mooi van oud.
In mijn oude hart
heeft zich een lach gegroefd.
Ine Verhoeven, dank U wel
http://www.ineverhoeven.tk/
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
