Clair-obscur

[uvi]

Ik lees maar en herlees.. verwonderd en bewonderend, ontdekkend en vermoedend. Ik geniet maar en wou dat ik dit kon. Bedankt uvi !

Ochtend en ik word wakker in je woorden ...
heerlijk ontwaken...

Het maakt me terug een jongetje
op een zomeravond luisterend naar de hoofdonderwijzer
en vader ...

Ja, Staf, da's van '41 geleden dat we nog zo'n schrijvertje
in de klas hadden...

Ik werd oud ...maar dàt ben ik nooit vergeten.

Dankjewel voor die mooie zomeravond
die je me schonk...


uvi

[uvi]

Ontastbaar dichtbij



Hoe graveer ik in papier
het tasten naar haar golvend haar
dat silhouet van jonge abrikozen
verdronken in mijn vingers.

Hoe blijft de zomer blinken in haar ogen
terwijl haar zacht gezonken geur
al slaapt in ¨t gele glooien van een herfst
verloren rimpels in de huid van hoge bomen.

Ze is er niet. Ik zie haar wel.
Ik luister diep en hoor ze praten.
Zonder ogen. Zonder oren.

Zij danst roerloos door mijn leven.
In de stilte van de dagen.
Ik wil haar verder dragen dan de horizon.



uvi

[uvi]

Achter de tralies van de hitte ... uit mijn dagboek


De ochtend rafelt haar witte sluier uit.
Voor haar blauw gelaat.
Haar koele minnaar, de nacht,
ademt al warm over de dag.
Een klokkenstem roept hoopvol
over de nog vermoeide daken.

Straks worden de uren
weer onverbiddelijk hard.
De hitte, die meedogenloze cipier,
sluit mij op achter troostende muren.
Ik wil rusten in de koelte.
Onder het brede lover van blauwe woorden.




uvi

[Robol]

Iemand nam me hier de woorden uit de mond...
sprakeloos, stil, genieten

een schrijver, waarom denk ik nu aan Gezelle ?

Laat ons vaak genieten, Uvi...
ik zal hier wat schrijverkes plaatsen

Robbe

[uvi]

Mijn naam is ... 30-03-2006



Camps. Hugo Camps.



Een kop als een herfstbui. Meer nog. Hij is de herfst.
Gereïncarneerde melancholie van de grandeur.
Een rebelse dandy op retour.
Een jongetje uit een godvergeten dorp. Gedoopt tot grand seigneur.


Hij frazelt phrases. Een zin is te modaal voor hem.
Je hoort hem denken in exquise woorden.
Een kwakje dédain gekruld rondom z'n lippen,
prevelt hij bellettrie.


Graag gepoederd met wat Franse sjiek.
Savoir-vivre en courtoisie. Gestileerd op een bedje van Nederlands accent.
Ah, dat andere journaille met de geborneerdheid van Vlaamse reuzen. Konijn met pruimen.
Hugo, un gourmand van hopscheuten en patrijs.
Aristocraat tot in hersens en nieren.


Hugo. Ooit wereldburger van een krant. Kent zijn wereld.
Le beau monde.
Brussel met het aplomb van een atomium. Amper rechtgekropen uit de klei van boerenkloten.
Paris. Hugo prefereert de hoge hakken van de Eifeltoren.
De sierlijkheid van een libelle.
BV avant la lettre. Zijn pen draagt une pochette.
Dat andere crapuulje wroet in het trouvaille van het plebs.


Hugo mocht ooit de pollepel in de soep van Brigitte Bardot roeren.
Jawel, als een Vlaamse primitief zijn kwast op het canvas van de erotiek.
Hugo mag 'ons en wij' zeggen tegen die andere Hugo.
Een mop in het West-Vlaams. De ultieme hallucinatie.
Ach, goden onder elkaar die al eens van de Oympos dalen.
Met het amechtig gemak van heren van stand op leeftijd.
Hugo savoureert de afdronk van het leven.
Plus-que-parfait, un passé composé.


O, Hugo, je t' adore.





uvi

[Robol]

'S Morgens reed ik met de auto naar mijn werk, de radio op de toenmalige BRT 1 afgestemd, eerst het nieuws van 7 uur en dan het persoverzicht: Hugo Camps in het Belang van Limburg...wel, dan was ik fier op onze krant, in vergelijking met de hoofdredacteurs van de andere kranten schreef Hugo pure poëzie...Hij verbrak de saaiheid !
Geboren in Molenstede, zo'n 20 km van mijn geboorteplek en dus zo'n beetje streekgenoot, ook van Ernest Claes, de verteller bij uitstek...
Ik wil maar zeggen...ook het water van de Demer stroomt naar zee. Ik woon op 100 m afstand van de Zwarte Beek, die in Diest uitmondt in de Demer...straks laat ik een papieren bootje te water en wie weet...

Robbe

[uvi]

Het lichaam van de ziel... 19-02-2006


Misschien ...

misschien word ik ooit nog de allenige lezer van mezelf.
Schrijver en lezer in één persoon. Er ontbreekt nog een derde.
Om goddelijk te zijn.

Maar ik ben al *god in het diepst van mijn gedachten*.
Dank je wel, Willem Kloos.
Nu nog de hemel. Liefst op aarde.

Taal: het lichaam van de ziel.
Het huis waarin ze woont. Riant met vele kamers.
Wat eclectisch van stijl.

Soms bourgeois barok. Uitbundig exuberant.
Dan weer sober. Behangen met schroom.
Schuchter schuifelend. Pudeur als deur naar de lezer.
Maar steeds belle. Bellettrie. Als aspiratie.

Troost van de Schoonheid. Een amechtig verlangen.
Maar omgord met de bescheidenheid van de Twijfel.
Wars van de arrogantie van het literaire Axioma.

Gedacht en geordend. Gekleed en gedeeld.
Gesproken. Als een lokroep.
Geschreven. Gedrenkt in inkt op een meanderende bedding van papier.

Lichaamstaal. Zonder woorden.
Met gesloten mond of geloken ogen.
Weifelende vingers. Labiele lippen. Maar steeds taal.

Ziel en toch lichaam.


uvi

[ria]

Sprakeloos,
maar niet ademloos,
geraakt
diep
van binnen
in al
mijn zinnen.
Mijn wens:
ik wou
dichten kunnen
net als jij.

ria

[uvi]

Voor de dag wakker wordt ...




De ochtend is de kindertijd van de dag.
Nog voor de schoolbel van het leven rinkelt.
Als het nog kriebelt in je gedachten. Je in de ogen van de verwondering wrijft.
Ik vermoed dat het dààrom is dat ik het meest van de ochtend hou.

Hij is een overmoedige minnaar. Mag nog roekeloos dromen.
De avond weet het al allemaal. Daarom is die meestal melacholisch.
Treurt een beetje over hoe alledaags hij was. Of hoe het is misgelopen.

De ochtend is lente en de avond herfst.
De zomer en de winter ... ach, dat raad je wel...




uvi

[Robol]

De ochtend is lente en de avond herfst.




In elk seizoen kan het mistig zijn...
laten we nog niet aan de nachtvorst denken...

Robbe

[uvi]

Lectuur van de ochtend...



Ochtend. Als de lucht nog arm is aan geluid.
En rijk aan stilte. Dan ritselen woorden door m'n vingers.
Voorzichtig bij het openvouwen van gedachten.
Fragiel als vleugels van een vlinder.

Hoe een schrijver over het wit woorden blaast. Met blauwe adem.
Een god in het diepst van zijn gedachten.
Ze koesterde, misschien wel aaide voor hij ze neerschreef.
En dan liet drijven als pluisjes door de wind. Op lucht van papier.

Dààr zijn ochtenden voor geschapen. Van God doordrongen.
Om langzaam te ontwaken in de wereld voor die wakker wordt.
Ah, mocht ie nog lang slapen onder het deken van de nacht.
Jij en ik, samen. Lezer en schrijver. Op de rand van de dag.




uvi





Geïnspireerd door 'Mijn eiland' van Benno Barnard in Knack.

[Azuur]

Uvi schreef :

Lectuur van de ochtend...



Ochtend. Als de lucht nog arm is aan geluid.
En rijk aan stilte. Dan ritselen woorden door m'n vingers.
Voorzichtig bij het openvouwen van gedachten.
Fragiel als vleugels van een vlinder.

...Doet me denken aan "Naakt voor 't eerst " ( Van Ostayen )
Hoewel geboren als avondmens moet ik je dit nageven : Ronduit prachtig .

[uvi]

uvi,

laat elke ochtend één zijn van inspiratie
ik hoop dat jij nooit zonder pen en papier zal raken
leg daarvan een voorraad aan als je wil ?
ik zal je dankbaar zijn



tinneke x

Neem pen en papier ...

Sjonge Tinneke dat doet me terug denken aan de humaniora.
Deze zin ging telkens vooraf aan een onverwachte ondervraging.

Laat mij dankbaar zijn omwille van jouw reactie.
Wat is een schrijver zonder lezer...

uvi

[uvi]

Uvi schreef :

Lectuur van de ochtend...



Ochtend. Als de lucht nog arm is aan geluid.
En rijk aan stilte. Dan ritselen woorden door m'n vingers.
Voorzichtig bij het openvouwen van gedachten.
Fragiel als vleugels van een vlinder.

...Doet me denken aan "Naakt voor 't eerst " ( Van Ostayen )
Hoewel geboren als avondmens moet ik je dit nageven : Ronduit prachtig .

Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee



Avondmens,

Wel Azuur, je naam past nochtans beter bij de ochtend.
Nu heb ik mijn huis volgestapeld met boeken en bundels
maar geen enkele van Van Ostayen ...

Voor mij lijkt hij eerder een experimenteel te zijn 'avant-garde' ...
terwijl ikzelf meer aanleun bij de 'zogenaamd klassieken' ...

Dank voor je compliment ...



uvi

[uvi]

Lectuur van een lichaam



mijn vingers
voelden de huiver
van haar huid

als voorzichtige voeten
aarzelend over
gerimpeld strand

de strakke spanning
was geplooid
door tijd

hij schreef
zijn sporen op het vel
van haar verleden

leven
las ik
op haar buik

mijn handen zwegen
boven velden
van een fel verlangen



uvi