Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
HEY MICK VOUS EXJAGGÉREZ!!
Mijn Waalse vader die ook een beetje Vlaams sprak glimlachte ooit tijdens mijn puberjaren: "Cloclo, je draait teveel vinylplaten grijs van de Rolling Stones, tu exagère avec ce Mick Jaggèr." Het Franse werkwoord 'exagérer' betekent in het Nederlands: 'overdrijven'. Ja, het is vandaag exact veertig jaar geleden dat ik na een slechte toets Latijn een muziekcassette cadeau van mijn broer had gekregen. Hij grinnikte toen: "Hier little brother, luister maar naar de Stones, dat zal je opbeuren." Ik dacht: "The Stones wie?" En zo is de bal aan het rollen gegaan want vanaf het eerste gitaarakkoord van 'Jumping Jack Flash' , was ik meteen fan, de adoratie is nooit meer gestopt, raar maar waar.
Tijdens de maandelijkse wandeltochten die de strenge paterschool organiseerde, zong ik vijftig kilometers lang de rolling songs, van 'Not fade away' tot 'Paint it Black' en vele andere Stones-nummers die mij nog steeds een forse adrenalinestoot geven. Mijn beste vrienden wilden mettertijd het werk van Jagger en Richard ook leren kennen maar de schooldirecteur verbood ons om deze 'walgelijke godslasteraars' nog meer bekendheid te geven. Als we zouden volharden in boosheid zou de pater ons genadeloos uit zijn school schoppen. Mijn vriend John die van adel was, werd ook al heel snel een Stones-addict. Hij smokkelde elke week muziekcassettes en LP's en stopte die heimelijk in de schuif van mijn houten lessenaar, gratis en voor niks, want jawel, ik had toen al no money in my coat. En zo genoot ik elke avond tijdens urenlang huiswerk van het psychedelische album 'Their Satanic Majesties request' tot ik UFO'S door mijn kamer zag vliegen. Maar ook de vele Stonesalbums uit de jaren zeventig zoals 'Exile on Main street' konden mij enorm bekoren.
Mijn vriend John oefent nu een hoge technische functie uit ergens in het bruisende Engeland. Vorige zomer kwam ik dat via mijn verjaardagswensen op facebook te weten. Ook vernam ik zo dat hij in een rockband basgitaar speelt. John leek mij aangenaam verrast met mijn facebook-wensen, we hadden elkaar na onze studie Latijn-Grieks immers niet meer gezien of gehoord. Zijn band heet 'Pete G and the Magnitones'. Rijmt dat niet verdacht veel op 'M.J. and the Rolling Stones?'
Onlangs verzocht sir Jagger mij om nog eens te chatten met hem. Maar ik hield de boot af. Tot ik die ochtend wakker werd bij een mooie zonsopgang. Ik besloot om op het voorstel van mijn idool in te gaan. Mick stelde zoals altijd de klassieke standaardvragen: "How are you? What are you doing?" Ik stelde dezelfde vragen terug. Hij gaf me te kennen : "Ik ben met vakantie op een klein eiland in de Grenadines genaamd Bequia, Island of Clouds.
Maar plots schreef hij: je lijkt enorm op de jonge poète maudit Rimbaud.
Een beetje verlegen door dit mooie compliment antwoordde ik in het Frans: "Hey hey Mick, maintenant vous exjaggèrez." En ik bedacht: "Exjaggèrer? Is dit een Freudiaanse verspreking? Nieuw woord van het jaar? Klaar om vernoemd te worden in het Belgische woordenboek? Of overdrijf ik nu weer?"
Mijn Waalse vader die ook een beetje Vlaams sprak glimlachte ooit tijdens mijn puberjaren: "Cloclo, je draait teveel vinylplaten grijs van de Rolling Stones, tu exagère avec ce Mick Jaggèr." Het Franse werkwoord 'exagérer' betekent in het Nederlands: 'overdrijven'. Ja, het is vandaag exact veertig jaar geleden dat ik na een slechte toets Latijn een muziekcassette cadeau van mijn broer had gekregen. Hij grinnikte toen: "Hier little brother, luister maar naar de Stones, dat zal je opbeuren." Ik dacht: "The Stones wie?" En zo is de bal aan het rollen gegaan want vanaf het eerste gitaarakkoord van 'Jumping Jack Flash' , was ik meteen fan, de adoratie is nooit meer gestopt, raar maar waar.
Tijdens de maandelijkse wandeltochten die de strenge paterschool organiseerde, zong ik vijftig kilometers lang de rolling songs, van 'Not fade away' tot 'Paint it Black' en vele andere Stones-nummers die mij nog steeds een forse adrenalinestoot geven. Mijn beste vrienden wilden mettertijd het werk van Jagger en Richard ook leren kennen maar de schooldirecteur verbood ons om deze 'walgelijke godslasteraars' nog meer bekendheid te geven. Als we zouden volharden in boosheid zou de pater ons genadeloos uit zijn school schoppen. Mijn vriend John die van adel was, werd ook al heel snel een Stones-addict. Hij smokkelde elke week muziekcassettes en LP's en stopte die heimelijk in de schuif van mijn houten lessenaar, gratis en voor niks, want jawel, ik had toen al no money in my coat. En zo genoot ik elke avond tijdens urenlang huiswerk van het psychedelische album 'Their Satanic Majesties request' tot ik UFO'S door mijn kamer zag vliegen. Maar ook de vele Stonesalbums uit de jaren zeventig zoals 'Exile on Main street' konden mij enorm bekoren.
Mijn vriend John oefent nu een hoge technische functie uit ergens in het bruisende Engeland. Vorige zomer kwam ik dat via mijn verjaardagswensen op facebook te weten. Ook vernam ik zo dat hij in een rockband basgitaar speelt. John leek mij aangenaam verrast met mijn facebook-wensen, we hadden elkaar na onze studie Latijn-Grieks immers niet meer gezien of gehoord. Zijn band heet 'Pete G and the Magnitones'. Rijmt dat niet verdacht veel op 'M.J. and the Rolling Stones?'
Onlangs verzocht sir Jagger mij om nog eens te chatten met hem. Maar ik hield de boot af. Tot ik die ochtend wakker werd bij een mooie zonsopgang. Ik besloot om op het voorstel van mijn idool in te gaan. Mick stelde zoals altijd de klassieke standaardvragen: "How are you? What are you doing?" Ik stelde dezelfde vragen terug. Hij gaf me te kennen : "Ik ben met vakantie op een klein eiland in de Grenadines genaamd Bequia, Island of Clouds.
Maar plots schreef hij: je lijkt enorm op de jonge poète maudit Rimbaud.
Een beetje verlegen door dit mooie compliment antwoordde ik in het Frans: "Hey hey Mick, maintenant vous exjaggèrez." En ik bedacht: "Exjaggèrer? Is dit een Freudiaanse verspreking? Nieuw woord van het jaar? Klaar om vernoemd te worden in het Belgische woordenboek? Of overdrijf ik nu weer?"
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
YES BE FEARLESS
Elke mens is wel bang voor iets: voor een ijskoude winter, een terminale ziekte, voor aanhoudende honger of een kernoorlog. Er bestaan ook vele angstaanjagende fobieën zoals die voor spinnen, smetvrees, claustrofobie enz...
Maar eerst wil ik het hebben over pijn en genot. Dat zijn zekerheden in het Leven, want genot is aangenaam, en pijn, dat voel je aan den lijve. Dat geldt wellicht ook voor planten en dieren, maar ik ga nog een filosofisch stapje verder: ook atomen zullen pijn en genot ervaren want zij bestaan volgens het atoommodel van Rutherford uit een positief geladen atoomkern, waar evenveel negatief geladen elektronen omheen draaien als er positief geladen protonen zijn in de kern. En de macrokosmos zoals de onbereikbare planeten en de miljarden melkwegstelsels? Jawel, volgens mij lijdt de hele kosmos pijn en wil het pijn vermijden en streven naar genot, dat is de motor van de evolutie, yes that's life. Zonder dat contrast zou het allemaal oersaai zijn.
Maar moeten wij bang zijn voor hevige pijn en dus voor gevaar? Ja en nee. Angst is nuttig, het zorgt voor the fight-flight-freeze response. Ik neem een cursus psychologie uit mijn bibliotheek en lees: De vecht-, vlucht- of bevriezingsreactie is een onvrijwillige fysiologische verandering die plaatsvindt in het lichaam wanneer een persoon zich bedreigd voelt.
Jawel, angst is normaal maar toch is het beter om onbevreesd door het Leven te gaan, lijkt mij. Deze ochtend kreeg ik voor dit idee 'een bewijs'. Ik zag op mijn smartphone alweer een beeld verschijnen van ronkende bommenwerpers met alweer honderden oorlogsslachtoffers. Ik kon het onrecht niet meer aanzien en wilde wegklikken maar drukte per abuis op een 'like'. Nee nee, dacht ik in paniek: I don't like war! De angst in mijn brein explodeerde, ik belde snel naar een goede vriendin en die wist meteen wat ik moest doen: de 'like' weer annuleren door er terug op te klikken. Mijn vriendin grinnikte:' Ach Claude, dat weet toch het kleinste kind.' Inderdaad. Een minuut later hoorde ik op de radio de song 'Fearless' van de Amerikaanse countryzanger Jackson Dean Nicholson:
'Cause I'm fearless
I'll jump off the ledges
Burn all the bridges, walk on the edges
I'm fearless
I don't mind the shadows
Take all the arrows, ride in the echoes
And I don't mind the night
I don't mind the fight, even if I lose
En ik besluit: Aan alles komt een eind, aan de pijn, aan de kosmos en aan het Leven. En dus ook aan de angst. Oei, over het buurtpark regent het nu met veel donder en bliksem, en ik moet nog boodschappen doen. Ach, ik ben voorzichtig maar vooral fearless.
Elke mens is wel bang voor iets: voor een ijskoude winter, een terminale ziekte, voor aanhoudende honger of een kernoorlog. Er bestaan ook vele angstaanjagende fobieën zoals die voor spinnen, smetvrees, claustrofobie enz...
Maar eerst wil ik het hebben over pijn en genot. Dat zijn zekerheden in het Leven, want genot is aangenaam, en pijn, dat voel je aan den lijve. Dat geldt wellicht ook voor planten en dieren, maar ik ga nog een filosofisch stapje verder: ook atomen zullen pijn en genot ervaren want zij bestaan volgens het atoommodel van Rutherford uit een positief geladen atoomkern, waar evenveel negatief geladen elektronen omheen draaien als er positief geladen protonen zijn in de kern. En de macrokosmos zoals de onbereikbare planeten en de miljarden melkwegstelsels? Jawel, volgens mij lijdt de hele kosmos pijn en wil het pijn vermijden en streven naar genot, dat is de motor van de evolutie, yes that's life. Zonder dat contrast zou het allemaal oersaai zijn.
Maar moeten wij bang zijn voor hevige pijn en dus voor gevaar? Ja en nee. Angst is nuttig, het zorgt voor the fight-flight-freeze response. Ik neem een cursus psychologie uit mijn bibliotheek en lees: De vecht-, vlucht- of bevriezingsreactie is een onvrijwillige fysiologische verandering die plaatsvindt in het lichaam wanneer een persoon zich bedreigd voelt.
Jawel, angst is normaal maar toch is het beter om onbevreesd door het Leven te gaan, lijkt mij. Deze ochtend kreeg ik voor dit idee 'een bewijs'. Ik zag op mijn smartphone alweer een beeld verschijnen van ronkende bommenwerpers met alweer honderden oorlogsslachtoffers. Ik kon het onrecht niet meer aanzien en wilde wegklikken maar drukte per abuis op een 'like'. Nee nee, dacht ik in paniek: I don't like war! De angst in mijn brein explodeerde, ik belde snel naar een goede vriendin en die wist meteen wat ik moest doen: de 'like' weer annuleren door er terug op te klikken. Mijn vriendin grinnikte:' Ach Claude, dat weet toch het kleinste kind.' Inderdaad. Een minuut later hoorde ik op de radio de song 'Fearless' van de Amerikaanse countryzanger Jackson Dean Nicholson:
'Cause I'm fearless
I'll jump off the ledges
Burn all the bridges, walk on the edges
I'm fearless
I don't mind the shadows
Take all the arrows, ride in the echoes
And I don't mind the night
I don't mind the fight, even if I lose
En ik besluit: Aan alles komt een eind, aan de pijn, aan de kosmos en aan het Leven. En dus ook aan de angst. Oei, over het buurtpark regent het nu met veel donder en bliksem, en ik moet nog boodschappen doen. Ach, ik ben voorzichtig maar vooral fearless.
Laatst gewijzigd door Claudio op 01 apr 2024, 13:15, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
SHE WANTS IT ALL !
Ik walg nog als ik bedenk hoe ze
opa's kluis hebben leeggeroofd
toen hij zojuist was overleden
zijn vuisten nog gebald tegen
deze wetsovertreders, als een
sterke eikeboom toch geveld
door een stormachtig verleden.
En bij 'n bezoek aan oom Marcel
komen we meer te weten over de
hel van opa's laatste dagen: Suzy,
z'n tweede vrouw, 'n ware duivelin,
kon het niet laten om hem uit te
dagen en haar dochter eiste van
hem steeds nieuwe luxe-wagens.
En bij zijn sterfbed fluistert zij:
I want it all and...I want it now!
Maar opa sluit stil de ogen
voor de zwendelaars en zucht:
steek voor mijn part al m'n geld
in uw heiligschennende aars !!
Ik walg nog als ik bedenk hoe ze
opa's kluis hebben leeggeroofd
toen hij zojuist was overleden
zijn vuisten nog gebald tegen
deze wetsovertreders, als een
sterke eikeboom toch geveld
door een stormachtig verleden.
En bij 'n bezoek aan oom Marcel
komen we meer te weten over de
hel van opa's laatste dagen: Suzy,
z'n tweede vrouw, 'n ware duivelin,
kon het niet laten om hem uit te
dagen en haar dochter eiste van
hem steeds nieuwe luxe-wagens.
En bij zijn sterfbed fluistert zij:
I want it all and...I want it now!
Maar opa sluit stil de ogen
voor de zwendelaars en zucht:
steek voor mijn part al m'n geld
in uw heiligschennende aars !!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
RIJKER DAN IK DACHT?
In moeders woonkamer hangt er al jaren een gravure van Jacques-Philippe Lebas, een erfstuk van opa's grootouders die met hun hebben en houden gevlucht waren voor de Franse Revolutie. De graveur werkte toen in dienst van Le Cabinet du Roi.
Toen ik geld wilde schenken aan een ernstig ziek familielid kwam de gedachte in me op om het werk te verkopen, helaas was mijn moeder niet akkoord. Toch zocht ik zonder haar medeweten naar de eventuele waarde van de gravure. En dat viel tegen, ik had gehoopt op een berg geld.
Maar ik was hardnekkig en schreef me in voor een Vlaams tv-programma 'Rijker dan je denkt'. Daar kan je een antiek stuk laten schatten. Een maand later schoof ik aan in een rij van grotendeels wanhopigen die voor hun prullen van miljoenen euro's droomden. Maar er waren ook waardevolle stukken bij natuurlijk die tot duizenden euro's werden getaxeerd. Ik begon dus stilletjes te hopen. Ik zag mensen van allerlei pluimage, een heer met een wandklok, jongetjes met oude Kuifje-strips, alsook chique dames met veel te grote Chinese vazen.
En dan was het aan mij om mijn gravure uit de doeken te doen. De tv-ploeg schaarde zich achter mij en de deskundige. Na een kort stilzwijgen glimlachte de specialist even en zei dat het zoveel waard was als een stuk krantenpapier, waardeloos dus en toen ... werd ik uit mijn nachtmerrie gerukt, badend in het zweet.
De volgende dag belde ik mijn ziek familielid op, wenste hem veel beterschap en grinnikte: sorry maar ik ben niet zo rijk als ik dacht!
DIAMONDS ARE FOREVER !
M'n nichtje wordt zesentwintig en
schittert nog steeds als 'n diamant
zij is immers veelzijdig en briljant.
Ik wed dat ze ooit als fotomodel
op de cover van Elle-magazine zal
prijken, zo zal ze in Parijs snel haar
huwelijkstaart aansnijden om er
met 'n limousine vandoor te rijden.
Zal ze dan naast haar schoenen
beginnen lopen ? Ach, laten we
niet op de zaken vooruitlopen.
Want zelfs zonder dure ringen aan
haar hand blijft zij een pure diamant.
Wat zullen de vriendinnen haar benijden.
Jaja, ze is een meisje van alle tijden !
Diamonds are Forever !
In moeders woonkamer hangt er al jaren een gravure van Jacques-Philippe Lebas, een erfstuk van opa's grootouders die met hun hebben en houden gevlucht waren voor de Franse Revolutie. De graveur werkte toen in dienst van Le Cabinet du Roi.
Toen ik geld wilde schenken aan een ernstig ziek familielid kwam de gedachte in me op om het werk te verkopen, helaas was mijn moeder niet akkoord. Toch zocht ik zonder haar medeweten naar de eventuele waarde van de gravure. En dat viel tegen, ik had gehoopt op een berg geld.
Maar ik was hardnekkig en schreef me in voor een Vlaams tv-programma 'Rijker dan je denkt'. Daar kan je een antiek stuk laten schatten. Een maand later schoof ik aan in een rij van grotendeels wanhopigen die voor hun prullen van miljoenen euro's droomden. Maar er waren ook waardevolle stukken bij natuurlijk die tot duizenden euro's werden getaxeerd. Ik begon dus stilletjes te hopen. Ik zag mensen van allerlei pluimage, een heer met een wandklok, jongetjes met oude Kuifje-strips, alsook chique dames met veel te grote Chinese vazen.
En dan was het aan mij om mijn gravure uit de doeken te doen. De tv-ploeg schaarde zich achter mij en de deskundige. Na een kort stilzwijgen glimlachte de specialist even en zei dat het zoveel waard was als een stuk krantenpapier, waardeloos dus en toen ... werd ik uit mijn nachtmerrie gerukt, badend in het zweet.
De volgende dag belde ik mijn ziek familielid op, wenste hem veel beterschap en grinnikte: sorry maar ik ben niet zo rijk als ik dacht!
DIAMONDS ARE FOREVER !
M'n nichtje wordt zesentwintig en
schittert nog steeds als 'n diamant
zij is immers veelzijdig en briljant.
Ik wed dat ze ooit als fotomodel
op de cover van Elle-magazine zal
prijken, zo zal ze in Parijs snel haar
huwelijkstaart aansnijden om er
met 'n limousine vandoor te rijden.
Zal ze dan naast haar schoenen
beginnen lopen ? Ach, laten we
niet op de zaken vooruitlopen.
Want zelfs zonder dure ringen aan
haar hand blijft zij een pure diamant.
Wat zullen de vriendinnen haar benijden.
Jaja, ze is een meisje van alle tijden !
Diamonds are Forever !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
THE PINK PANTHER
Jawel, de politici van de nieuwste Belgische politieke partij met de naam 'Voor U' hebben goed nieuws. Ze verzamelden voldoende handtekeningen om te kunnen deelnemen aan de Belgische verkiezingen van 9 juni 2024. Mijn broer Pascal Aendenboom staat op hun lijst van het Brussels Gewest op de 5de plaats. En dus zal zijn dochter een mooie portretfoto van hem maken, om zijn kansen te verhogen. Yes he can!
Zoals in de meeste landen heeft elke partij ook hier in Belgenland een kleur, zo heeft Voor U de fuchsia-kleur gekozen. Jawel, zij zien la vie en rose, al zal hun avontuur niet altijd rozengeur en maneschijn zijn want als politicus moet je stevig in je schoenen staan. Als je een braaf schaapje bent, trek je best wolfskleren aan. Soms zie ik ministers die in het parlement hevig onder vuur worden genomen maar met een ruime kennis van zaken kan men de politieke uitdagingen aan.
Het voorbije weekend was er een bijeenkomst van 'Voor U', Pascals ex-vrouw was ook van de partij, daar in het Brusselse stadspark. Alle genodigden waren in de fuchsia-kleur gekleed, weliswaar niet van kop tot teen, sommigen droegen een t-shirt in die kleur, anderen een sjaal en twee vrouwelijke sympathisanten hadden zelfs fuchsia nylonkousen aangetrokken. Ach, het gaat in die bijeenkomsten vooral om de verbondenheid tussen gelijkgestemde individuen.
Deze partij is zowaar een smelkroes van allerlei culturen: ben je zwart of blank, arbeider of intellectueel, moslim of christen, kunstenaar of technocraat, iedereen is welkom, zolang je maar een steentje bijdraagt aan het succes van deze prille partij. Als je de groepsfoto ziet, lijken ze een beetje op pink panthers.
Een van hun prioriteiten zijn: onze wereld weer leefbaar te maken, zowel technologisch, sociaal als financieel. Op de bijeenkomst benadrukte mijn broer nog eens dat hij zich wil toeleggen op het gebied van Artificiële Intelligentie. In de mensenjungle zal hij als een panter te werk gaan: trefzeker en efficiënt. Jawel, Pascal Aendenboom staat paraat voor de politieke strijd. Paraat Voor U.
Jawel, de politici van de nieuwste Belgische politieke partij met de naam 'Voor U' hebben goed nieuws. Ze verzamelden voldoende handtekeningen om te kunnen deelnemen aan de Belgische verkiezingen van 9 juni 2024. Mijn broer Pascal Aendenboom staat op hun lijst van het Brussels Gewest op de 5de plaats. En dus zal zijn dochter een mooie portretfoto van hem maken, om zijn kansen te verhogen. Yes he can!
Zoals in de meeste landen heeft elke partij ook hier in Belgenland een kleur, zo heeft Voor U de fuchsia-kleur gekozen. Jawel, zij zien la vie en rose, al zal hun avontuur niet altijd rozengeur en maneschijn zijn want als politicus moet je stevig in je schoenen staan. Als je een braaf schaapje bent, trek je best wolfskleren aan. Soms zie ik ministers die in het parlement hevig onder vuur worden genomen maar met een ruime kennis van zaken kan men de politieke uitdagingen aan.
Het voorbije weekend was er een bijeenkomst van 'Voor U', Pascals ex-vrouw was ook van de partij, daar in het Brusselse stadspark. Alle genodigden waren in de fuchsia-kleur gekleed, weliswaar niet van kop tot teen, sommigen droegen een t-shirt in die kleur, anderen een sjaal en twee vrouwelijke sympathisanten hadden zelfs fuchsia nylonkousen aangetrokken. Ach, het gaat in die bijeenkomsten vooral om de verbondenheid tussen gelijkgestemde individuen.
Deze partij is zowaar een smelkroes van allerlei culturen: ben je zwart of blank, arbeider of intellectueel, moslim of christen, kunstenaar of technocraat, iedereen is welkom, zolang je maar een steentje bijdraagt aan het succes van deze prille partij. Als je de groepsfoto ziet, lijken ze een beetje op pink panthers.
Een van hun prioriteiten zijn: onze wereld weer leefbaar te maken, zowel technologisch, sociaal als financieel. Op de bijeenkomst benadrukte mijn broer nog eens dat hij zich wil toeleggen op het gebied van Artificiële Intelligentie. In de mensenjungle zal hij als een panter te werk gaan: trefzeker en efficiënt. Jawel, Pascal Aendenboom staat paraat voor de politieke strijd. Paraat Voor U.