Een druppel en het meer
-
Mecky - Lid geworden op: 05 apr 2008, 01:02
- Locatie: Bilzen
Een druppel op mijn raam, eenzaam achtergelaten door de regen van deze nacht.
Aan de hemel donkere wolken die zich samenpakken, een bleke zon die probeert zich te laten gelden.
Wie zal deze strijd winnen? De wolken? Zullen zij de regen die zij bergen lossen zodat die eenzame druppel op mijn raam gezelschap krijgt of zal de zon de druppel opdrogen zodat enkel een ring achterblijft.
Een ring die ik achteloos zal wegzemen als ik de ramen lap en zo enkel nog een herinnering blijft omdat ze op een foto staat?
Een druppel op het raam. Alleen, kijkend naar de hemel, weerloos wachtend tot de zon haar doet verdampen of andere druppels zich bij haar voegen.
Zal ik ooit een druppel worden, wachtend tot de zon mij verdamt, om dan door de veeg van een zeemvel in vergetelheid te verdwijnen.
Ik ben immers nog geen druppel, of toch wel, een druppel onder water, omringd door wat mij voed en beschermd. De liefde is mijn meer waar ik me veilig in voel. Het meer dat mij voedt en beschermt. Zolang ik in dat meer ben droog ik niet op, blijf ik bestaan, ben ik een deel van van iets groots en kan ik uitbundig leven zonder angst.
Een druppel maakt geen geluid, zorgt voor verkoeling in de hitte, weerstaat de zon, is krachtig in dat meer. Een druppel, klein, zwak en maar ook zo krachtig.
Een druppel, de kunstenaar die grotten omtovert naar sprookjes kastelen. Zij is niet zwak een weerloos, zij schept, laat haar sporen na, verdwijnt niet altijd in het niets.
De druppel en het meer. Het lijkt alsof die druppel verdwijnt in het meer maar dat is enkel schijn want zij zal steeds die druppel zijn en als de druppel ooit verdwijnt zal het meer een beetje kleiner zijn.
Aan de hemel donkere wolken die zich samenpakken, een bleke zon die probeert zich te laten gelden.
Wie zal deze strijd winnen? De wolken? Zullen zij de regen die zij bergen lossen zodat die eenzame druppel op mijn raam gezelschap krijgt of zal de zon de druppel opdrogen zodat enkel een ring achterblijft.
Een ring die ik achteloos zal wegzemen als ik de ramen lap en zo enkel nog een herinnering blijft omdat ze op een foto staat?
Een druppel op het raam. Alleen, kijkend naar de hemel, weerloos wachtend tot de zon haar doet verdampen of andere druppels zich bij haar voegen.
Zal ik ooit een druppel worden, wachtend tot de zon mij verdamt, om dan door de veeg van een zeemvel in vergetelheid te verdwijnen.
Ik ben immers nog geen druppel, of toch wel, een druppel onder water, omringd door wat mij voed en beschermd. De liefde is mijn meer waar ik me veilig in voel. Het meer dat mij voedt en beschermt. Zolang ik in dat meer ben droog ik niet op, blijf ik bestaan, ben ik een deel van van iets groots en kan ik uitbundig leven zonder angst.
Een druppel maakt geen geluid, zorgt voor verkoeling in de hitte, weerstaat de zon, is krachtig in dat meer. Een druppel, klein, zwak en maar ook zo krachtig.
Een druppel, de kunstenaar die grotten omtovert naar sprookjes kastelen. Zij is niet zwak een weerloos, zij schept, laat haar sporen na, verdwijnt niet altijd in het niets.
De druppel en het meer. Het lijkt alsof die druppel verdwijnt in het meer maar dat is enkel schijn want zij zal steeds die druppel zijn en als de druppel ooit verdwijnt zal het meer een beetje kleiner zijn.
Groetjes Mecky
De lotus bloeit enkel in de modder. Hoe dikker de modder, hoe mooier de lotus
De lotus bloeit enkel in de modder. Hoe dikker de modder, hoe mooier de lotus
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Welkom bij Poëzie en Proza, Mecky
Heel mooi verhaal over een druppel...
' Een druppel, de kunstenaar die grotten omtovert naar sprookjes
kastelen. Zij is niet zwak en weerloos, zij schept, laat haar sporen
na, verdwijnt niet altijd in het niets.'
Prachtige zin...
Hopelijk voel jij je hier thuis en blijf je ons lang bekoren met je
poëtische proza !
Lieve warme groetjes in vrede, vreugde en vriendschap van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....