De grote reis.
-
Gast
Wat was er nu onderweg gebeurd in de gevlochten mand? Dat stelletje lelijke lieve boeven met hun onschuldig gezicht, dronk heimelijk de flesjes kriek en geuze leeg. Omdat telkens de ballast over boord gekieperd werd kon de ballon aan hoogte winnen. De navigatie waren we kwijt gespeeld al van in het begin en omdat Brombeer zijn horloge ondersteboven om had gedaan ( je kan namelijk ook met je polshorloge de windrichting zoeken) keek stropje natuurlijk de verkeerde kant uit. Midden in de nacht kwam eensklaps een sterke wind opzetten en draaide de wind heel onverwachts en omdat een luchtschip nog altijd geen roer aan boord heeft om de steven te wenden, dreven we af naar de Zwitserse bergen of beter gezegd, de wind voerde ons mee naar koudere oorden. Onze hoogte wel bangelijk en zonder zuurstofmaskers die we natuurlijk niet voorzien hadden, kwamen we in ademnood te zitten en dat gecombineerd met van die straffe toebak van drank. We zouden een noodlanding maken stelde kapitein Picard voor, dat moet lukken in die witte vlakte, alleen moeten we oppassen dat we geen hoge toppen mee weg scheren. Brombeer had dan per ongeluk aan een dik touw getrokken waarmee hij een poging deed om zich recht te houden en dat was het touw dat een klep opende om het gas te laten ontsnappen. De ontsnapte gas deed nog een schepje er bovenop. We moesten zo snel mogelijk uit de mand geraken want iedereen begon te fantaseren, zag beelden die er niet waren en hoorden in de verte stemmen, het leek wel of we allemaal naar de hemel gingen of dat er een Ufo uit de hemel nederdaalde, en dat was deze keer geen witte duif want de lichtstralen werden scherper en scherper die we gewaar werden.
Gelukkig had in de volgwagen, waarin Ed met een snelheid van 160 km per uur door de smalle onberijdbare bochten scheerde, ons op tijd waargenomen en die stelde vast dat er iets afschuwelijks gaande was. Door echter een bocht te missen want er stond een plaatje verkeerd opgesteld, nam hij de verkeerd bocht en donderde met zijn klikken en klakken van de weg af een dieper gelegen wei in. Het touw dat Wt bij het vertrek in België zo nonchalant had losgeprutst en zich nog in de cabrio bevond, wikkelde zich om haar enkels terwijl ze in duikvlucht achterover vloog op de achterbank. Doordat Ed uit de verkeerde bocht was gevlogen en de wagen niet langer meester was, was WT overboord gevlogen en in een modderpoel terecht gekomen. Zij hield het voor bekeken riep ze nog na en strompelde vol blubber terug op eigen houtje naar de beschaving. Ed kon zijn beste vrienden toch niet zo maar in de steek laten, dus snelde hij ons ter hulp. Samen met Hermano haalde ze alle bruikbare delen uit de verhakkelde auto en met zijn allen sukkelden we verder, dieper de ingang van die tunnel in. De eerste zorgen werden verstrekt en de Zandman kreeg zijn neuronenpil van mij toegediend, omdat hij de oudste is van de groep werd er zeer nauwlettend op hem toegekeken. Niemand zou verloren gaan, we bleven bij elkaar door dik en dun.
In de ingang konden we niet blijven zitten of liggen, want dan kwamen we om van de koude en het eten dat werd ook al schaarser. Goddank had TLL weeral zijn boog en pijl meegesmokkeld, het kon wel iets voorzien als het moest zijn. Als de nood het hoogst is mag men stropen.
We wilden niet vastvriezen en zo strompelde we allemaal verder. Er scheen echter geen eind aan die lange tunnel te komen, waar leidde die toch naartoe? Onderweg kwamen we ijsschilderingen tegen, dat was toch een teken aan de wand dat hier een beschaving ooit had geleefd? Maar het waren geen fresco’s van de Neanderthalers, het grensde meer aan mensen die in de riddertijd geleefd hadden. Hier en daar kon je een steekspel uitgetekend zien staan en die rare klerendracht die de mensen toen droegen. Wat was hier toch allemaal gaande? Waar zouden we nu weeral in verzeild geraken? We zouden het vlug genoeg te weten komen als we maar eenmaal uit die tunnel geraakten.
De stalactieten werden scherper en we stootten ons hoofd regelmatig aan die scherpe punten. Wat was dat toch voor een ijsgrot? Waren we terecht gekomen in een windgrot, dat kon in mijn ogen niet want windgrotten ontstaan door erosie van het gesteente. Bij windgrotten zorgt de wind ervoor dat kleine zanddeeltjes een schurende werking krijgen op het gesteente waardoor er holtes ontstaan. Dit soort grotten komt vooral in de zandsteengrotten in woestijngebieden voor. Dit hier waren duidelijk geen zandgrotten dus moesten we wel in IJsgrotten zijn die meestal te vinden zijn in grote gletsjers. Ze ontstaan door een eroderende werking van smeltwater wat langs het ijs schuurt. Ijsgrotten kunnen groot worden maar hoe groter ze worden hoe groter de kans wordt op instortingsgevaar.
TLL zei nog van: “zie je nu wel, ik heb het altijd gezegd, laat je niet in met die Kwezel en met Zandman want dan komen we weer in de gepakken peren en de gestoofde koekjes te zitten”.
“Verdorie Telloorlekker”, antwoordde ik hem, “hou nu eens eindelijk op met zeuren”. We bakken er wel het beste van.
Gelukkig had in de volgwagen, waarin Ed met een snelheid van 160 km per uur door de smalle onberijdbare bochten scheerde, ons op tijd waargenomen en die stelde vast dat er iets afschuwelijks gaande was. Door echter een bocht te missen want er stond een plaatje verkeerd opgesteld, nam hij de verkeerd bocht en donderde met zijn klikken en klakken van de weg af een dieper gelegen wei in. Het touw dat Wt bij het vertrek in België zo nonchalant had losgeprutst en zich nog in de cabrio bevond, wikkelde zich om haar enkels terwijl ze in duikvlucht achterover vloog op de achterbank. Doordat Ed uit de verkeerde bocht was gevlogen en de wagen niet langer meester was, was WT overboord gevlogen en in een modderpoel terecht gekomen. Zij hield het voor bekeken riep ze nog na en strompelde vol blubber terug op eigen houtje naar de beschaving. Ed kon zijn beste vrienden toch niet zo maar in de steek laten, dus snelde hij ons ter hulp. Samen met Hermano haalde ze alle bruikbare delen uit de verhakkelde auto en met zijn allen sukkelden we verder, dieper de ingang van die tunnel in. De eerste zorgen werden verstrekt en de Zandman kreeg zijn neuronenpil van mij toegediend, omdat hij de oudste is van de groep werd er zeer nauwlettend op hem toegekeken. Niemand zou verloren gaan, we bleven bij elkaar door dik en dun.
In de ingang konden we niet blijven zitten of liggen, want dan kwamen we om van de koude en het eten dat werd ook al schaarser. Goddank had TLL weeral zijn boog en pijl meegesmokkeld, het kon wel iets voorzien als het moest zijn. Als de nood het hoogst is mag men stropen.
We wilden niet vastvriezen en zo strompelde we allemaal verder. Er scheen echter geen eind aan die lange tunnel te komen, waar leidde die toch naartoe? Onderweg kwamen we ijsschilderingen tegen, dat was toch een teken aan de wand dat hier een beschaving ooit had geleefd? Maar het waren geen fresco’s van de Neanderthalers, het grensde meer aan mensen die in de riddertijd geleefd hadden. Hier en daar kon je een steekspel uitgetekend zien staan en die rare klerendracht die de mensen toen droegen. Wat was hier toch allemaal gaande? Waar zouden we nu weeral in verzeild geraken? We zouden het vlug genoeg te weten komen als we maar eenmaal uit die tunnel geraakten.
De stalactieten werden scherper en we stootten ons hoofd regelmatig aan die scherpe punten. Wat was dat toch voor een ijsgrot? Waren we terecht gekomen in een windgrot, dat kon in mijn ogen niet want windgrotten ontstaan door erosie van het gesteente. Bij windgrotten zorgt de wind ervoor dat kleine zanddeeltjes een schurende werking krijgen op het gesteente waardoor er holtes ontstaan. Dit soort grotten komt vooral in de zandsteengrotten in woestijngebieden voor. Dit hier waren duidelijk geen zandgrotten dus moesten we wel in IJsgrotten zijn die meestal te vinden zijn in grote gletsjers. Ze ontstaan door een eroderende werking van smeltwater wat langs het ijs schuurt. Ijsgrotten kunnen groot worden maar hoe groter ze worden hoe groter de kans wordt op instortingsgevaar.
TLL zei nog van: “zie je nu wel, ik heb het altijd gezegd, laat je niet in met die Kwezel en met Zandman want dan komen we weer in de gepakken peren en de gestoofde koekjes te zitten”.
“Verdorie Telloorlekker”, antwoordde ik hem, “hou nu eens eindelijk op met zeuren”. We bakken er wel het beste van.
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Kwezel, van bakken gesproken... wat doen die bakken in die ijswand ? Heb je die al een nader bekeken ? Het lijken mij een aureool van voorhistorische werp- en hengeltuigen. Zag ik zowaar in de ijswand ook nog een vaag voorwendsel van wat eens het hoofdeksel van een freule geweest moest zijn. Zo'n puntzak van een frietbuil. Ik vermoed dat hier een aardig potje culinair gestoofd moet zijn in de periode voor onze intrede. Ik dacht warempel nog een hellebaard gezien te hebben, maar zeker ben ik daar niet van... ik zit zelf met een baard; en Brombeer heeft er ook ene, maar dan in zijn keel. 
Dit kan toch niet, ik verbeelde mij de kurassen van krijgsheren te herkennen in die ijskristallen. Hallucinerend kijk ik ED even aan, hij knikkebolt... Zandman staat daar ook zo meewarig te kijken, net of hij ziet ze vliegen, zijn ufo's. En aan die andere meute heb ik ook al niet veel; er was er zelfs ene bij die zijn dorst leste aan een stalactiet... (Nee, niet die van Kwezel) ijskoud hé... Net Ice-tea...
Daar ik maar even vanuit mijn droom herleefde, en eenmaal de omgeving verkend merkte dat naast die tunnel ook nog een grot te bespeuren viel -waar trouwens die grote berepoten (of was het toch die Yeti) naar toe leidden- was ik, na de mand verlaten te hebben ernaar toe gestrompeld. Had ik zowaar geluk gehad en de bende tegen het vege -nou én verkleumd- lijf gelopen. Waren ze wel allen voltallig ? Ik dacht toch dat WT ook bij de overlopers gebleven was. Nee, ik heb me vergist... die moet ergens tussen wal en schip gevallen zijn na die rancuneuse bocht van Ed met zijn Hummer. Hoe kun je nu zo dom zijn met die soort 4x4 een 8x16 achterna te doen, op zo'n smalle richels als er zijn in de buurt van gletsjers ? En ED... schuift WT zo goed ?
Achterna hollen is ook WT fataal geworden... mij ook. Die vulsels van 't Stropke hebben mij verdwaasd. Dacht dat daar methaan in zat, in die bidons. Ik vermoed dat hij vanuit het Gentse andere "weed" gesmokkeld heeft. Niet dat onze Noorderburen daar iets achterlaten, maar Nederwiet zie ik in de Vlaanders nog niet opduiken. Wat voor verdoken gas hij in die citernes heeft gedumpd mag Joost weten. Vermoedelijk niet al te bruikbaar, want de te vroeg gedane landing heeft wel een en ander achtergelaten waar menige kruisridder zijn sporen bij zou verliezen...
TLL
Dit kan toch niet, ik verbeelde mij de kurassen van krijgsheren te herkennen in die ijskristallen. Hallucinerend kijk ik ED even aan, hij knikkebolt... Zandman staat daar ook zo meewarig te kijken, net of hij ziet ze vliegen, zijn ufo's. En aan die andere meute heb ik ook al niet veel; er was er zelfs ene bij die zijn dorst leste aan een stalactiet... (Nee, niet die van Kwezel) ijskoud hé... Net Ice-tea...
Daar ik maar even vanuit mijn droom herleefde, en eenmaal de omgeving verkend merkte dat naast die tunnel ook nog een grot te bespeuren viel -waar trouwens die grote berepoten (of was het toch die Yeti) naar toe leidden- was ik, na de mand verlaten te hebben ernaar toe gestrompeld. Had ik zowaar geluk gehad en de bende tegen het vege -nou én verkleumd- lijf gelopen. Waren ze wel allen voltallig ? Ik dacht toch dat WT ook bij de overlopers gebleven was. Nee, ik heb me vergist... die moet ergens tussen wal en schip gevallen zijn na die rancuneuse bocht van Ed met zijn Hummer. Hoe kun je nu zo dom zijn met die soort 4x4 een 8x16 achterna te doen, op zo'n smalle richels als er zijn in de buurt van gletsjers ? En ED... schuift WT zo goed ?
Achterna hollen is ook WT fataal geworden... mij ook. Die vulsels van 't Stropke hebben mij verdwaasd. Dacht dat daar methaan in zat, in die bidons. Ik vermoed dat hij vanuit het Gentse andere "weed" gesmokkeld heeft. Niet dat onze Noorderburen daar iets achterlaten, maar Nederwiet zie ik in de Vlaanders nog niet opduiken. Wat voor verdoken gas hij in die citernes heeft gedumpd mag Joost weten. Vermoedelijk niet al te bruikbaar, want de te vroeg gedane landing heeft wel een en ander achtergelaten waar menige kruisridder zijn sporen bij zou verliezen...
TLL
-
Gast
De mens wil drie dingen in zijn korte leven: geluk, gezondheid en onsterfelijkheid. Zouden wij in deze grotten de antwoorden hierop gevonden hebben?
Tll deed een poging om deze kunstwerken op de besneeuwde wanden te ontzenuwen. Stelden ze jachtrituelen, tijdverdrijf of magie voor? Het bleef in ieder geval een mysterie voor ons. We mochten niet verdwalen in deze donkere grotten, gelukkig had Hermano de zaklantaarns meegenomen waar we nu dankbaar gebruik van konden maken.
De kundige uitleg van Brombeer over deze ondergrondse holtes, die in de aarde door natuurlijke processen zijn gevormd kwamen als een geschenk uit de hemel voor ons. Ze variëren in grootte van een ruimte waar nauwelijks iemand in kan, tot een honderden kilometers lang gangenstelsel. Jeetje dat zou beloven, verdwalen in de grotten van Avelon! We waren geen archeologen maar al snel ontdekten we werktuigen die achtergebleven waren. Iemand moest hier in gewerkt hebben en in allerijl in zeven haasten gevlucht zijn. Hopelijk had hij de goede kant van de tunnel gekozen, wellicht liepen er nog nazaten van hem dan ergens rond. Hopelijk komen we geen menselijke resten tegen of iemand die in een fossiel veranderd was met de tijd. Wie heeft er niet horen vertellen over de lang vervlogen tijden, met hun sagen en legendes. De grote helden, dienstbodes, ridders en rovers, prinsen en prinsessen, elfen en tovenaars, geesten en kabouters, die door de een of andere oorzaak op deze plek misschien gestorven zijn. “Brr , ik moet er niet aan denken”, zegt Zandman die al maar stiller en stiller wordt.
We konden het onderscheid niet meer maken tussen nacht en dag , we wisten ook niet als deze nacht de volle maan scheen. Het was fris en erg donker hier binnen en niemand die een lampje hier had opgehangen.
Op een gegeven moment hoorden we elke keer weer dezelfde liederen zingen ofwel waren we nu verdoemd om voor eeuwig hier de aquarellen te bewaken.
Daar je in sommige grotten ook kunt duiken, hielden we een oogje extra in het zeil op TLL, hij zou maar eens de bons in zijn edele gedachten kunnen krijgen om duikdemonstraties geven. Geen kat die hem zou naspringen, we waren al ijskegels genoeg geworden. Het gezang klonk duidelijker nu en kwam steeds dichterbij. Ed en Brombeer die gaven andere voorstellingen dus die konden het niet zijn. Het waren toch geen engelen of serafijnen die in de opening met hun bazuinen op ons stonden te wachten? Het aartsparadijs kon het ook niet zijn, want wat zou er zo paradijselijk kunnen wezen aan dat ijs?
Tll deed een poging om deze kunstwerken op de besneeuwde wanden te ontzenuwen. Stelden ze jachtrituelen, tijdverdrijf of magie voor? Het bleef in ieder geval een mysterie voor ons. We mochten niet verdwalen in deze donkere grotten, gelukkig had Hermano de zaklantaarns meegenomen waar we nu dankbaar gebruik van konden maken.
De kundige uitleg van Brombeer over deze ondergrondse holtes, die in de aarde door natuurlijke processen zijn gevormd kwamen als een geschenk uit de hemel voor ons. Ze variëren in grootte van een ruimte waar nauwelijks iemand in kan, tot een honderden kilometers lang gangenstelsel. Jeetje dat zou beloven, verdwalen in de grotten van Avelon! We waren geen archeologen maar al snel ontdekten we werktuigen die achtergebleven waren. Iemand moest hier in gewerkt hebben en in allerijl in zeven haasten gevlucht zijn. Hopelijk had hij de goede kant van de tunnel gekozen, wellicht liepen er nog nazaten van hem dan ergens rond. Hopelijk komen we geen menselijke resten tegen of iemand die in een fossiel veranderd was met de tijd. Wie heeft er niet horen vertellen over de lang vervlogen tijden, met hun sagen en legendes. De grote helden, dienstbodes, ridders en rovers, prinsen en prinsessen, elfen en tovenaars, geesten en kabouters, die door de een of andere oorzaak op deze plek misschien gestorven zijn. “Brr , ik moet er niet aan denken”, zegt Zandman die al maar stiller en stiller wordt.
We konden het onderscheid niet meer maken tussen nacht en dag , we wisten ook niet als deze nacht de volle maan scheen. Het was fris en erg donker hier binnen en niemand die een lampje hier had opgehangen.
Op een gegeven moment hoorden we elke keer weer dezelfde liederen zingen ofwel waren we nu verdoemd om voor eeuwig hier de aquarellen te bewaken.
Daar je in sommige grotten ook kunt duiken, hielden we een oogje extra in het zeil op TLL, hij zou maar eens de bons in zijn edele gedachten kunnen krijgen om duikdemonstraties geven. Geen kat die hem zou naspringen, we waren al ijskegels genoeg geworden. Het gezang klonk duidelijker nu en kwam steeds dichterbij. Ed en Brombeer die gaven andere voorstellingen dus die konden het niet zijn. Het waren toch geen engelen of serafijnen die in de opening met hun bazuinen op ons stonden te wachten? Het aartsparadijs kon het ook niet zijn, want wat zou er zo paradijselijk kunnen wezen aan dat ijs?
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
De gezangen waarvan sprake... Kwezel heeft er een resem van, zij het op digitale drager ontsponnen zich in haar brein. De kuisheidsgordel waarop die geluidjes waren opgenomen herhaalde steeds hetzelfde neuriend geluid; iet gregroriaans of orthodox... of was het een madrigaal uit de middeleeuwen ? Weldra zou dit geheim ontfutseld worden als ook Zandman hierbij betrokken geraakt. Om een of andere reden is echter deze kwakvors nergens meer te bespeuren. Dat hij niet zingen kan, daar zijn we allengs achter... Brombeer's tallenten kan hij niet evenaren evenmin als die minnezanger, pompbakduiker, batiscaaftekenaar in spé. Dat een dezer klaagliedzangers deel uit maakt van De Gezellen, zal haar worst wezen. Ja, worst... want van stalactieten heeft zij ondertussen wel begrepen dat zonder de zorgzame handjes van EDje de hare niet zouden vooruitpriemen. Een roterende drilboor, dat had ED niet voorzien in zijn Hummer. Daar was geen plaats voor in die breedbakkige. Tenandere, moest het toch zijn dat dit hulpmiddel aan z'n boord was, had waarschijnlijk toch WT deze ijzerhandel overboord gekieperd. Voor haar ouderdom was zo'n trilnaald niet meer nodig...
Maar de klaagzang van de Lore- en andere leienzangers belette niemand iets dieper in de grot te gaan rondneuzen. Wat achter de ijswanden verborgen lag kon ook wel eens aan de oppervlakte verschijnen. Om één of andere reden lag er zowaar een malienkolder op de begane grond, iets verder achteraan de grot. Bovenaan waren om een andere, nog onbekende reden, de ijspegels verdwenen. Zou het dan toch kunnen dat er een energieke twintigeeuwer dit fenomeen zou veroorzaakt hebben ? Een rondvraag onder de nieuwsgierige deelnemers aan die vonst leverde ons het volgende probleem : waar was Zandman al deze tijd ? Heeft hij zich vrijgevochten uit zijn Ufo of is ie ons stiekem aan 't beduvelen ?
Maar de klaagzang van de Lore- en andere leienzangers belette niemand iets dieper in de grot te gaan rondneuzen. Wat achter de ijswanden verborgen lag kon ook wel eens aan de oppervlakte verschijnen. Om één of andere reden lag er zowaar een malienkolder op de begane grond, iets verder achteraan de grot. Bovenaan waren om een andere, nog onbekende reden, de ijspegels verdwenen. Zou het dan toch kunnen dat er een energieke twintigeeuwer dit fenomeen zou veroorzaakt hebben ? Een rondvraag onder de nieuwsgierige deelnemers aan die vonst leverde ons het volgende probleem : waar was Zandman al deze tijd ? Heeft hij zich vrijgevochten uit zijn Ufo of is ie ons stiekem aan 't beduvelen ?
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Ik geloof niet is sprookjes. Ik ben er al een beetje te oud voor geworden. En toch! Wanneer ik de sfeer in die tunnel opsnuif, is het net, of ik terug al die mooie en enge sprookjesverhaaltjes terug herbeleefde die mijn vader mij, zoveel jaren geleden, vertelde.
Begon onze fantasie ons parten te spelen? Ik weet het niet. Net als de rest hoorde ik ook al vreemde geluiden. Wat de anderen hoorden,weet ik niet. Maar voor mijn part leek het op paardengetrappel. Ik hoorde daar ook een of ander trompetachtig geluid. Neen geen contrabastuba, zoals die van brombeer. Wel hogere, in elkaar vloeiende tonen die herinneringen oproepen aan lang vervlogen tijden. Ik controleerde nog maar eens dat astronautenvoedsel die kwezel mij had gegeven. Op het etiket stonden geen verboden dopingmiddelen. Ook geen paddestoelenproducten waarvan men kan hallucineren.
Mijn welbekende ironie en mijn door iedereen goed gesmaakte humor, lieten mij even in de steek. Stilaan begon ik mij toch ook een beetje zorgen te maken. Eigenlijk, was ik doodsbang, van wat ons nog te wachten kon staan. Ik wou mijn angst zeker niet laten zien aan de anderen. Daarvoor ben ik té fier en hang ik zelf veel te graag de grote Jan uit!
Om mijn moed te bewijzen, ging ik een beetje voorop en riep in de tunnel "ik heb dorst!" Waar ik een echo had verwacht van "Ik ook!" ,was er niets, buiten dat klaroengeschal. Net, toen ik mij wou omdraaien om mij terug bij de bende te begeven, zag ik een soort van nis in de wand van de tunnel. Er stond een koffer in die ik direct opende. Er zat warempel een narrenkostuum in met belletjes en alles erop en eraan! Daar ik het koud had, trok ik dat pakje aan en keerde terug bij mijn, ook al bibberend, gezelschap. Het moet nog al een onnozel gezicht geweest zijn voor de anderen, ik, in dat apenpakje!. Hermando, die kreeg de stuipen van het lachen en kon niet nalaten mij te zeggen, "dat dit kostummeke nu eens perfect bij mij paste"
Zandman en Kwezel trokken een, veelbetekenend, knipoogje naar elkaar en ik had begrepen dat, kwestie om mijzelf niet nog meer in het belachelijke te trekken, ik het best mijn mond kon houden. TLL, sluw als hij is, zei iets in het Latijn, zeer goed wetend, dat ik daar geen snars van zou begrijpen. Maar, aan zijn grimas te zien,kon ik er gerust het mijne van denken. Onze piloot, 's tropke, die had net op zijn radiootje vernomen, dat er ergens nog twee vliegtuigen naar beneden waren gedonderd. Die dacht warempel, dat dit ook al zijn fout was. Hij trok het zich allemaal niet aan, en speelde verder, met zijn ventieltje.
Dat was allemaal daarstraks, opeens.......,!
Begon onze fantasie ons parten te spelen? Ik weet het niet. Net als de rest hoorde ik ook al vreemde geluiden. Wat de anderen hoorden,weet ik niet. Maar voor mijn part leek het op paardengetrappel. Ik hoorde daar ook een of ander trompetachtig geluid. Neen geen contrabastuba, zoals die van brombeer. Wel hogere, in elkaar vloeiende tonen die herinneringen oproepen aan lang vervlogen tijden. Ik controleerde nog maar eens dat astronautenvoedsel die kwezel mij had gegeven. Op het etiket stonden geen verboden dopingmiddelen. Ook geen paddestoelenproducten waarvan men kan hallucineren.
Mijn welbekende ironie en mijn door iedereen goed gesmaakte humor, lieten mij even in de steek. Stilaan begon ik mij toch ook een beetje zorgen te maken. Eigenlijk, was ik doodsbang, van wat ons nog te wachten kon staan. Ik wou mijn angst zeker niet laten zien aan de anderen. Daarvoor ben ik té fier en hang ik zelf veel te graag de grote Jan uit!
Om mijn moed te bewijzen, ging ik een beetje voorop en riep in de tunnel "ik heb dorst!" Waar ik een echo had verwacht van "Ik ook!" ,was er niets, buiten dat klaroengeschal. Net, toen ik mij wou omdraaien om mij terug bij de bende te begeven, zag ik een soort van nis in de wand van de tunnel. Er stond een koffer in die ik direct opende. Er zat warempel een narrenkostuum in met belletjes en alles erop en eraan! Daar ik het koud had, trok ik dat pakje aan en keerde terug bij mijn, ook al bibberend, gezelschap. Het moet nog al een onnozel gezicht geweest zijn voor de anderen, ik, in dat apenpakje!. Hermando, die kreeg de stuipen van het lachen en kon niet nalaten mij te zeggen, "dat dit kostummeke nu eens perfect bij mij paste"
Zandman en Kwezel trokken een, veelbetekenend, knipoogje naar elkaar en ik had begrepen dat, kwestie om mijzelf niet nog meer in het belachelijke te trekken, ik het best mijn mond kon houden. TLL, sluw als hij is, zei iets in het Latijn, zeer goed wetend, dat ik daar geen snars van zou begrijpen. Maar, aan zijn grimas te zien,kon ik er gerust het mijne van denken. Onze piloot, 's tropke, die had net op zijn radiootje vernomen, dat er ergens nog twee vliegtuigen naar beneden waren gedonderd. Die dacht warempel, dat dit ook al zijn fout was. Hij trok het zich allemaal niet aan, en speelde verder, met zijn ventieltje.
Dat was allemaal daarstraks, opeens.......,!
-
Gast
Als iedereen van die rare muziek om zich heen hoorde en nog daarbij hier en daar nog raardere kleren vond, waar bevonden we ons dan? Zou het kunnen dat we door de vermeende Ufo van Zandman de tijdsgrens overschreden hebben? Tijdreizen is mogelijk. Alleen gaat het anders dan we denken. Ik heb het me laten uitleggen en ik denk dat ik het begrijp. Een van de mensen van waar ik nogal eens een praatje mee maakte, vertelde dat er elk moment van de aarde afsplitsingen ontstaan. En dat die een eigen leven gaan leiden. Niet in ons eigen heelal, maar in een parallel heelal. Hij probeerde me uit te leggen dat je het moet zien als een honingraat. Die honingraat strekt zich in alle richtingen uit tot in het oneindige. Als je er nu in zou slagen een manier te vinden om ergens heel ver in die honingraat te belanden, dan kom je op een aarde uit in het verleden. Als daar iets zou gebeuren zou dat geen enkele invloed hebben op onze huidige aarde omdat die afsplitsing gewoon zijn eigen weg volgt.
Het duizelde me. We bleven met meer vragen zitten dan we al hadden. Maar ik hoef me er ook niet druk over te maken. Het bleef echter duizelen in mijn klein hoofd. We waren dus tijdreizigers geworden. We maakten alleen maar een tijdreis en als we puntje bij paaltje laten komen, dan is dat ook zo. Tot op heden zijn geen personen of objecten waargenomen waarvan onomstotelijk kon worden vastgesteld dat zij door middel van tijdreizen uit een andere tijd naar het heden zijn gereisd. Sommige onderzoekers menen echter dat UFOs in werkelijkheid tijdmachines zijn waarmee onze verre nakomelingen uitstapjes naar het verleden (ons heden) maken..
Het begon allemaal tot ons door te dringen, onze euro was bijna gevallen, hij viel alleen in dwarrelende briefjes. We waren in een andere dimensie beland, hopelijk geen 3-D want dan zagen we alles in dubbel.
Ineens proesten we het tezamen uit en zeker toen we Ed in dat onnozele narrenpak zagen kopje over rollen. Als we dan toch heel ver in het verleden zaten of was het de toekomst, dan wilden we ook heel vlug weten waar we ons bevonden. Langzaam begaven we ons met een beetje schrik in onze spillebenen naar het heldere licht voor ons, dat alsmaar korterbij kwam. Het gezang leek nu meer op een klarinet die bespeeld werd door een nimf. En omdat sprookjes niet bestaan, alleen in de ogen van kinderen, legde we een uiterste voorzichtigheid aan de winkel. Een zoete geur kwam ons tegen en er begon een plantengroei te welen, die we tot nog toe niet kenden. Reuze bomen met bladeren als schoppen bedekten de uitgang van de mysterieuze grot. Er kwamen mensen in zicht, die met harpen droegen en vreemde kleren aan hadden. Hun klederdracht die deed ons denken aan Griekse goden en godinnen maar dan niet in die tijd. In welke dimensie zouden we dan zijn terechtgekomen? De huizen die hier aan ons oog tevoorschijn kwamen leken wel van peperkoek. De daken waren felrood en grote lolly’s dienden als dakbeschutting. Aan de raampjes zaten pannenkoeken die met verse chocoladesaus overgoten waren. Alles geurde naar zo vele lekkere dingen en de mensen liepen vrolijk en opgewekt met hun luiten over de onverharde wegen die afgeboord waren met limonadefonteintjes. Het gebeurde alleen maar in onze dromen wat we nu zagen, daarom kneep ik de Zandstuiver eens in zijn kontje die dan op zijn beurt Ed en Brombeer een dikke tik verkocht. We wreven ons de ogen uit, dat kan niet wat we nu zagen. Maar we konden toch niet allemaal dezelfde droom hebben. Een paralleldroom, dat was voor ons verstand nieuw en ging ons petje te boven.
Het duizelde me. We bleven met meer vragen zitten dan we al hadden. Maar ik hoef me er ook niet druk over te maken. Het bleef echter duizelen in mijn klein hoofd. We waren dus tijdreizigers geworden. We maakten alleen maar een tijdreis en als we puntje bij paaltje laten komen, dan is dat ook zo. Tot op heden zijn geen personen of objecten waargenomen waarvan onomstotelijk kon worden vastgesteld dat zij door middel van tijdreizen uit een andere tijd naar het heden zijn gereisd. Sommige onderzoekers menen echter dat UFOs in werkelijkheid tijdmachines zijn waarmee onze verre nakomelingen uitstapjes naar het verleden (ons heden) maken..
Het begon allemaal tot ons door te dringen, onze euro was bijna gevallen, hij viel alleen in dwarrelende briefjes. We waren in een andere dimensie beland, hopelijk geen 3-D want dan zagen we alles in dubbel.
Ineens proesten we het tezamen uit en zeker toen we Ed in dat onnozele narrenpak zagen kopje over rollen. Als we dan toch heel ver in het verleden zaten of was het de toekomst, dan wilden we ook heel vlug weten waar we ons bevonden. Langzaam begaven we ons met een beetje schrik in onze spillebenen naar het heldere licht voor ons, dat alsmaar korterbij kwam. Het gezang leek nu meer op een klarinet die bespeeld werd door een nimf. En omdat sprookjes niet bestaan, alleen in de ogen van kinderen, legde we een uiterste voorzichtigheid aan de winkel. Een zoete geur kwam ons tegen en er begon een plantengroei te welen, die we tot nog toe niet kenden. Reuze bomen met bladeren als schoppen bedekten de uitgang van de mysterieuze grot. Er kwamen mensen in zicht, die met harpen droegen en vreemde kleren aan hadden. Hun klederdracht die deed ons denken aan Griekse goden en godinnen maar dan niet in die tijd. In welke dimensie zouden we dan zijn terechtgekomen? De huizen die hier aan ons oog tevoorschijn kwamen leken wel van peperkoek. De daken waren felrood en grote lolly’s dienden als dakbeschutting. Aan de raampjes zaten pannenkoeken die met verse chocoladesaus overgoten waren. Alles geurde naar zo vele lekkere dingen en de mensen liepen vrolijk en opgewekt met hun luiten over de onverharde wegen die afgeboord waren met limonadefonteintjes. Het gebeurde alleen maar in onze dromen wat we nu zagen, daarom kneep ik de Zandstuiver eens in zijn kontje die dan op zijn beurt Ed en Brombeer een dikke tik verkocht. We wreven ons de ogen uit, dat kan niet wat we nu zagen. Maar we konden toch niet allemaal dezelfde droom hebben. Een paralleldroom, dat was voor ons verstand nieuw en ging ons petje te boven.
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Van grotten, kelders, ruines (en gore kroegen) is gekend dat er bedwelmende geuren hangen. Zou dit ons gezelschap hebben beinvloed ? Ik weet het niet; wat ik wel weet... onder patienten is er niet één die zijn ziekte of gebrek bij de andere evenaart. Gekken zeggen niet tegen soortgenoten dat ze gek zijn; dat gebeurt alleen bij "normale" mensen. Dit om maar te duiden dat wij allen onder eenzelfde invloed waren. Mede door deze, kon ik zelfs de ingang van de grot niet meer terugvinden. Wij waren al te ver gestrompeld in die, bijna lugubere, omgeving. Ik vermoed zelfs dat de afstand die we aflegden (en stel dat de gangen in deze grot parallel lopen aan de tunnel waar ik was uitgekomen) ongeveer hetzelfde niveau moest zijn als daar waar ik mijn sleurhut en 2x(2x) heb achter gelaten. Nu kon ik wel roepen naar WT, want die moest toch ergens bij de Hummer van ED achtergebleven zijn, dus ook aan de ingang, maar mijn basgeluid stokte in mijn maag. Ik kon niet veel uitbrengen tenzij wat onverstaanbare klanken. Brombeer trachtte hetzelfde na te doen, maar kwam niet verder dan klanken die Thebaanse bazuinen voorbrengen. Hij bootste de begeleidingsgroep van madrigalen na. Eigenlijk wel lachwekkend; een nar in ons midden en middeleeuwse klanken in een overweldigende grot. Rondzeulend met koffertjes en een malienkolder, dweilden we de vloer af. Die zeemzoete geur... -10ns, ik ruik hetzelfde als Kwezel-, leek me wel uit de peperkoekfabriek te komen of uit een bakkerij op paaszaterdag. Een geur van bruingebrande bonen ontbrak er nog aan... je zou dan kunnen veronderstellen ergens een bordje tegen te komen met "De koffie staat klaar". Mijn speleologenkennis, (heb eenmaal eens onder begeleiding van een gids de grotten van Tilff bezocht) zal nu ook wel bewaarheid worden. Normaal is een bezoek aan grotten en holen niet eetlustwekkend. Dat heb ik toch niet ervaren bij een bezoek aan de mergelgrotten ergens in Limburg; maar nu is het net of mijn beer konstant grolt (sorry Brombeer, 't is mijn maag). De breugeljaanse bruiloft zullen we hier in dit gewelf waarschijnlijk niet tegenkomen en een ijscoman nog minder...
-
Opa Brombeer - Support SeniorenNet
- Lid geworden op: 01 mei 2004, 01:15
- Locatie: Aangespoeld
Nu wordt het toch stilletjesaan tijd om enige klaarheid te scheppen. Het licht in de duisternis laten schijnen want met al die geleerde praat, veronderstellingen en toespelingen op sprookjes komen we ook niet verder. Feit is dat we daar, al of niet door mijn schuld, (ik zou aan het eind van het verkeerde touw getrokken hebbben, aan alles is een eind maar aan een worst zijn er twee) in een ijskoude tunnel zitten wat het er dan weer iets gemakkelijker op maakt om het hoofd koel te houden.
Er waren er al die begonnen te zeuren over peren en koekjes, goed dat Kwezel niet direkt in de buurt was om muilperen uit te delen want daar kent ze wat van. TLL vond dan nog bakken, spijtig genoeg geen bierbakken, enfin toch geen volle. Zelfs mooie jonge freules begon hij te zien, hij was toch wel de enige hoor, de enige freule in de wijde omtrek was Kwezel, en die zag er op dat moment helemaal niet jong uit. Enfin die bierbakken bleken dan maar Ice Tea te zijn, denk ik toch.
Kwezel opperde dat we in de grotten van Avalon zouden zitten maar toen er na mijn herhaaldelijk geroep op Fafifoernik(ja ik ken mijn klassiekers)geen Alvermannetjes verschenen was ze overtuigd van haar ongelijk. Ik heb ze dan maar verteld dat in die kleine grotten de kleine beertjes huisden en in de lange gangen waarschijnlijk de grotere beren rondzwierven, daarmee de stelling van TLL over zijn Yeti ontkrachtend. Wie niet in sprookjes geloofd moet ook niet in Yeti's geloven.
Dan was er nog dat verdacht geluid in de achtergrond. En daar beren niet zingen, hoogstens brommen, waren het zeker geen beren. Het trok ook in de verste verte niet op het geluid van een contrabas of tuba, het had volgens mij meer iets weg van hoorngeschal en daartussenin het klagende geluid van een klarinet bespeeld door een of andere gestoorde. Kwezel opperde dat het misschien engelen waren maar die kunnen vliegen en ik zag niets vliegen. Dus ofwel waren het geen engelen ofwel zag Kwezel ze vliegen.
Wan Tang zou de ijzerwinkel die TLL een drilboor noemt over boord gekieperd hebben, groot gelijk heeft ze. Als we hier ooit nog willen weg geraken zullen we het met tact moeten doen en niet met brute drilboorkracht. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu niet meer op mijn hoede ben voor de dame van adel. Tiens, zag TLL daarstraks geen jonge freules, Zou WT daar voor iets tussen zitten?
En na het verschijnen van Ed in narrenpak, begon ik alles eens op een rijtje te zetten en ben ik tot de conclusie gekomen dat we ofwel allemaal droomden, van de anderen kon ik dat nog geloven, ofwel dat we hier stilaan in middeleeuwse toestanden terecht kwamen..
Maar dat is dan een verhaal dat jullie krijgen als we heelhuids uit deze tunnel geraken.
Brombeer
Er waren er al die begonnen te zeuren over peren en koekjes, goed dat Kwezel niet direkt in de buurt was om muilperen uit te delen want daar kent ze wat van. TLL vond dan nog bakken, spijtig genoeg geen bierbakken, enfin toch geen volle. Zelfs mooie jonge freules begon hij te zien, hij was toch wel de enige hoor, de enige freule in de wijde omtrek was Kwezel, en die zag er op dat moment helemaal niet jong uit. Enfin die bierbakken bleken dan maar Ice Tea te zijn, denk ik toch.
Kwezel opperde dat we in de grotten van Avalon zouden zitten maar toen er na mijn herhaaldelijk geroep op Fafifoernik(ja ik ken mijn klassiekers)geen Alvermannetjes verschenen was ze overtuigd van haar ongelijk. Ik heb ze dan maar verteld dat in die kleine grotten de kleine beertjes huisden en in de lange gangen waarschijnlijk de grotere beren rondzwierven, daarmee de stelling van TLL over zijn Yeti ontkrachtend. Wie niet in sprookjes geloofd moet ook niet in Yeti's geloven.
Dan was er nog dat verdacht geluid in de achtergrond. En daar beren niet zingen, hoogstens brommen, waren het zeker geen beren. Het trok ook in de verste verte niet op het geluid van een contrabas of tuba, het had volgens mij meer iets weg van hoorngeschal en daartussenin het klagende geluid van een klarinet bespeeld door een of andere gestoorde. Kwezel opperde dat het misschien engelen waren maar die kunnen vliegen en ik zag niets vliegen. Dus ofwel waren het geen engelen ofwel zag Kwezel ze vliegen.
Wan Tang zou de ijzerwinkel die TLL een drilboor noemt over boord gekieperd hebben, groot gelijk heeft ze. Als we hier ooit nog willen weg geraken zullen we het met tact moeten doen en niet met brute drilboorkracht. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu niet meer op mijn hoede ben voor de dame van adel. Tiens, zag TLL daarstraks geen jonge freules, Zou WT daar voor iets tussen zitten?
En na het verschijnen van Ed in narrenpak, begon ik alles eens op een rijtje te zetten en ben ik tot de conclusie gekomen dat we ofwel allemaal droomden, van de anderen kon ik dat nog geloven, ofwel dat we hier stilaan in middeleeuwse toestanden terecht kwamen..
Maar dat is dan een verhaal dat jullie krijgen als we heelhuids uit deze tunnel geraken.
Brombeer
-
Gast
De eerste persoon die we zagen toen we eindelijk de ijskoude en ongezellige tunnel uitliepen, was een meisje. Een aardig, lief en heel vriendelijk ding, ze droeg een kapje met witte en blauwe strepen op. Het leek erop dat ze het straatje aan het schrobben of aan het boenen was. “Dag jongeheer” noemde ze zeemzoet Brombeer, ja dacht ik laat dat jonge er maar vanaf. Het zal het dienstmeisje zijn, dat had je toen, ieder welstellende had verscheidene deernen in dienst. Ze vroeg of we een lange reis achter de rug hadden, hoe kon die dat nu weten van onze tijdreis, zou zij dan een glazen bol hier ergens verdoken opgesteld hebben? Ik vroeg haar hoe ze daarop kwam. Ze glimlachte en zei dat ik zo’n merkwaardig accent had. Waarop ik haar antwoordde dat we uit het westen kwamen. Daar was ze tevreden mee want al die technische uitleg daar kon haar hoofdje toch niet aan meedoen.
Het is niet te geloven, wat een rust heerste hier, wat een ruimte. Je zag geen auto’s, alleen bolderkarren en veel handkarren. Mannen in sobere kledij, vrouwen wat uitbundiger uitgedost. De kledij was van die ouderwetse boerenklotten en majot, meer nylons kousen maar dan zonder charretellen. Het was overal zo proper, geen blikjes, geen plastic, geen graffity, geen reclames. De stilte werd gebroken door muziekanten die zich opstelden met een hoed voor hun voeten van vrolijk gekleurde verenpracht op. Vreemde klanken ontsproten aan hun mond en voor ons was het chinees met haren op. Der werlts myn is al verloren, Ay want men gheen ghetrou en vijnt. Och lacy, wat had ic vercoren, Doe ic haer mit solaes ontfinck? Och sonden heeft sy boven maten Op my gheladen menich jaer, Ende nu soudic haer gheerne laten. Dat sceyden valt my al te zwaer.
Waren we op een markt terecht gekomen? We liepen door de binnenstad, daar heerste een bont gewemel van mensen die inkopen deden. Je hoorde kooplieden hun waren aanprijzen. Hier en daar zag je sporen van industrie. Als je dan goed luisterde kon je het fluiten van de pimpelmezen horen en er vlogen geen vliegmachines.
Paarden met witte vlekken op hun hals, het leken wel de schimmels van Sinterklaas, werden bereden door mannen met gebreide maliënkolders aan. Ed en Brombeer, TLL en de Zandman riepen als in één accoord, we zijn in de Middeleeuwen terecht gekomen. Maar hoe moesten we nu overleven hier in dat vreemde tijdperk, en welk era hadden we overgeslaan, waren we dan niet in de Jura moeten uitkomen? Twee edelmannen, geassisteerd door een schone jonkvrouwe verwelkomen ons als hun gasten en boden ons een welkomstdrankje aan. De minnestrelen zongen en vertelden met gitaar, trom, hommel en allerhande kleine instrumentjes over hun leven. Wie had ooit gedacht dat we in de middeleeuwen zouden aankomen, de tijd van steekspellen, ridderordes en brandstichtingen.
Even een sanitaire stop inlassen nu!!!!
Het is niet te geloven, wat een rust heerste hier, wat een ruimte. Je zag geen auto’s, alleen bolderkarren en veel handkarren. Mannen in sobere kledij, vrouwen wat uitbundiger uitgedost. De kledij was van die ouderwetse boerenklotten en majot, meer nylons kousen maar dan zonder charretellen. Het was overal zo proper, geen blikjes, geen plastic, geen graffity, geen reclames. De stilte werd gebroken door muziekanten die zich opstelden met een hoed voor hun voeten van vrolijk gekleurde verenpracht op. Vreemde klanken ontsproten aan hun mond en voor ons was het chinees met haren op. Der werlts myn is al verloren, Ay want men gheen ghetrou en vijnt. Och lacy, wat had ic vercoren, Doe ic haer mit solaes ontfinck? Och sonden heeft sy boven maten Op my gheladen menich jaer, Ende nu soudic haer gheerne laten. Dat sceyden valt my al te zwaer.
Waren we op een markt terecht gekomen? We liepen door de binnenstad, daar heerste een bont gewemel van mensen die inkopen deden. Je hoorde kooplieden hun waren aanprijzen. Hier en daar zag je sporen van industrie. Als je dan goed luisterde kon je het fluiten van de pimpelmezen horen en er vlogen geen vliegmachines.
Paarden met witte vlekken op hun hals, het leken wel de schimmels van Sinterklaas, werden bereden door mannen met gebreide maliënkolders aan. Ed en Brombeer, TLL en de Zandman riepen als in één accoord, we zijn in de Middeleeuwen terecht gekomen. Maar hoe moesten we nu overleven hier in dat vreemde tijdperk, en welk era hadden we overgeslaan, waren we dan niet in de Jura moeten uitkomen? Twee edelmannen, geassisteerd door een schone jonkvrouwe verwelkomen ons als hun gasten en boden ons een welkomstdrankje aan. De minnestrelen zongen en vertelden met gitaar, trom, hommel en allerhande kleine instrumentjes over hun leven. Wie had ooit gedacht dat we in de middeleeuwen zouden aankomen, de tijd van steekspellen, ridderordes en brandstichtingen.
Even een sanitaire stop inlassen nu!!!!
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Doe wel en zie niet om... een gezegde dat wij uit onze tijd meezeulden. Wél Kwezel, heb jij al eens omgekeken ? Nu we met z'n allen uit de tunnelgrot zijn gekomen... zie je nu die uitgang ? Ik wilde nog wel even terug, want ik had -verrekt- mijn katrolboog en pijlen niet bij me; die kon ik hier schijnbaar wel ten dienste hebben. Nu kan ik mij niet uitgeven voor Willem Tell of Robin Hood. Moet ik me zowaar op een marktplein gaan verkopen; en wie wil nu geloven welke herkomst deze gehavende tijdreiziger gehad heeft ?
Raar toch, kijk ik om zie ik geen grot meer... waar zijn we doorheen gestapt ? Geen weg terug dus... ik moest evenzo een sanitaire stop doen. Achter een boompje dan maar... Huh, ik vergeefs gezocht achter een rits in mijn broek, leek dit nu ineens een lap stof met twee knopen (een soort 'snelzijker' zoals bij die Deutsche Lederhosen). En mijn oh zo goed gestreken hemd, waarmee ik zo gedistingeerd voor de dag kon komen was waarempel een vergeelde voddebaal beworden. Het begon me al te jeuken. In onze geciviliseerde wereld was alles zo steriel, maar nu zat ik onder de vlooien...
Verdwaasd wreef ik de ogen uit... onze kledij was niet meer wat ik ervan verwachtte. Zie'm daar nu staan, met z'n flodderbroek... den Brombeer. Ik moet er even ludiek uitgezien hebben... verrek, dat heb je met zulke broeken, mijn jongeheer hing even terzijde buiten. Rap, rap... want ik wil niet aanstekelijk zijn t.g.o. freule Kwezel. Muizen en spinnen nog aan toe, haar gil bij het aanschouwen dezes lichaamsdeel zou ik wel willen voorkomen...[/url]
Raar toch, kijk ik om zie ik geen grot meer... waar zijn we doorheen gestapt ? Geen weg terug dus... ik moest evenzo een sanitaire stop doen. Achter een boompje dan maar... Huh, ik vergeefs gezocht achter een rits in mijn broek, leek dit nu ineens een lap stof met twee knopen (een soort 'snelzijker' zoals bij die Deutsche Lederhosen). En mijn oh zo goed gestreken hemd, waarmee ik zo gedistingeerd voor de dag kon komen was waarempel een vergeelde voddebaal beworden. Het begon me al te jeuken. In onze geciviliseerde wereld was alles zo steriel, maar nu zat ik onder de vlooien...
Verdwaasd wreef ik de ogen uit... onze kledij was niet meer wat ik ervan verwachtte. Zie'm daar nu staan, met z'n flodderbroek... den Brombeer. Ik moet er even ludiek uitgezien hebben... verrek, dat heb je met zulke broeken, mijn jongeheer hing even terzijde buiten. Rap, rap... want ik wil niet aanstekelijk zijn t.g.o. freule Kwezel. Muizen en spinnen nog aan toe, haar gil bij het aanschouwen dezes lichaamsdeel zou ik wel willen voorkomen...[/url]
-
Opa Brombeer - Support SeniorenNet
- Lid geworden op: 01 mei 2004, 01:15
- Locatie: Aangespoeld
Natuurlijk zei dat jong ding" Dag jongeheer "tegen mij. Ik was, zei het tegen mijn zin als eerste uit die ijskoude tunnel gestrompeld en was verblind door het heldere licht. Het licht scheen dan toch in de duisternis. En je kon aan Kwezel haar gezicht zien dat ze een beetje jaloers was, je zag ze zo denken, jongeheer, ongelikte beer ja, maar het is niet omdat ik me soms zo gedraag dat ik er ook zo uit zie. Ik nam we wel voor om indien we hier niet meer wegraakten me zo vlug mogelijk op te werken op de sociale ladder om ook zulke mooie en jonge deernen in dienst te kunnen nemen, die mogen geen oorvijgen uitdelen bij eventuele billenknijperij.
Kwezel, welbespraakt als ze is voerde natuurlijk direkt het woord, niet alleen om haar talenkennis tentoon te spreiden maar natuurlijk om aanstonds te laten voelen wie hier de eerste viool speelde. Wat een taaltje was me dat,'t schijnt dat hier later het Limburgs uit voortgevloeid is. Op een gegeven moment zag ze zelfs Sinterklaas rondlopen maar Zwarte Piet was nergens te bespeuren, maar die zal nog wel voor de pinnen komen, desnoods maken we van Ed een zwarte neger(een witte heb ik nog niet gezien), het pak had hij toch al aan.
En nog een geluk dat er geen spiegels te bespeuren waren. TLL was tijdens het zoeken naar zijn boog een sanitaire stop gaan maken en omdat hij geen weg wist met die zogeheten Lederhosen liep hij daar met zijn jongeheer te pronken. Ik heb er hem direct op gewezen en uit veiligheidsoverwegingen kreeg hij met alle moeite van de wereld alles terug waar het hoorde. Kwezel die was ineens ook niet meer te bespeuren, zou dat drankje van het welkomstcomité al naar haar hoofd gestegen zijn? Of was het ook een sanitaire stop? Dan was ze toch te beklagen want controle zullen ze hier wel kennen maar of de Kontrol hier al uitgevonden is zal de toekomst moeten uitwijzen.
Vermits er hier geen spiegels voor handen waren, moest ik voortgaan op het oordeel van de anderen om te weten hoe ik er uitzag. Ik zou een fameuze flodderbroek aan hebbben, eens wat anders dan mijn gala kostuum van de Zeemacht of mijn pitteleer(daar zou ik beter mee staan een paar eeuwen later)Maar die minnestrelen daar verderop ga ik straks toch eens wat manieren leren, leren juist zingen en in de maat spelen he jongens, anders gaat ge straks last krijgen met freule Kwezel, als die zonder kleerscheuren van achter haar boom geraakt tenminste.
Na van mijn eerste verbazing bekomen te zijn begon ik weer alles op een rijtje te krijgen. Primo, we waren dus in de middeleeuwen beland, maar wie is we? Kwezel zat achter een boom dus die is hier, TLL ook, weliswaar zonder pijl en boog maar daar passen we wel een mouw aan en ik verzeker jullie dat ze hier serieuze mouwen hebben. Maar dan missen we nog Ed, ik hoop maar dat die hier niet per jeep toekomt want dat zou de brandstapel betekenen, Hermano maar die is misschien nog bezig met zijn bakken bier, de Zandman die al helemaal de kluts kwijt was en 't stropke maar die was nog steeds met zijn ventieltje aan 't spelen.
Maar wat me het meest verontrust is dat ik Wan Tang nergens kan bespeuren. Die zal toch nog niet onder onze duiven aan het schieten zijn zeker, (met haar karabijn is dat geen probleem)en hier of daar aan het aanpapppen zijn met een of andere jongeheer, sorry Jonkheer.
Dit moet nu toch eerst uit de doeken alvorens verder te gaan met dit verhaal.
Brombeer
Kwezel, welbespraakt als ze is voerde natuurlijk direkt het woord, niet alleen om haar talenkennis tentoon te spreiden maar natuurlijk om aanstonds te laten voelen wie hier de eerste viool speelde. Wat een taaltje was me dat,'t schijnt dat hier later het Limburgs uit voortgevloeid is. Op een gegeven moment zag ze zelfs Sinterklaas rondlopen maar Zwarte Piet was nergens te bespeuren, maar die zal nog wel voor de pinnen komen, desnoods maken we van Ed een zwarte neger(een witte heb ik nog niet gezien), het pak had hij toch al aan.
En nog een geluk dat er geen spiegels te bespeuren waren. TLL was tijdens het zoeken naar zijn boog een sanitaire stop gaan maken en omdat hij geen weg wist met die zogeheten Lederhosen liep hij daar met zijn jongeheer te pronken. Ik heb er hem direct op gewezen en uit veiligheidsoverwegingen kreeg hij met alle moeite van de wereld alles terug waar het hoorde. Kwezel die was ineens ook niet meer te bespeuren, zou dat drankje van het welkomstcomité al naar haar hoofd gestegen zijn? Of was het ook een sanitaire stop? Dan was ze toch te beklagen want controle zullen ze hier wel kennen maar of de Kontrol hier al uitgevonden is zal de toekomst moeten uitwijzen.
Vermits er hier geen spiegels voor handen waren, moest ik voortgaan op het oordeel van de anderen om te weten hoe ik er uitzag. Ik zou een fameuze flodderbroek aan hebbben, eens wat anders dan mijn gala kostuum van de Zeemacht of mijn pitteleer(daar zou ik beter mee staan een paar eeuwen later)Maar die minnestrelen daar verderop ga ik straks toch eens wat manieren leren, leren juist zingen en in de maat spelen he jongens, anders gaat ge straks last krijgen met freule Kwezel, als die zonder kleerscheuren van achter haar boom geraakt tenminste.
Na van mijn eerste verbazing bekomen te zijn begon ik weer alles op een rijtje te krijgen. Primo, we waren dus in de middeleeuwen beland, maar wie is we? Kwezel zat achter een boom dus die is hier, TLL ook, weliswaar zonder pijl en boog maar daar passen we wel een mouw aan en ik verzeker jullie dat ze hier serieuze mouwen hebben. Maar dan missen we nog Ed, ik hoop maar dat die hier niet per jeep toekomt want dat zou de brandstapel betekenen, Hermano maar die is misschien nog bezig met zijn bakken bier, de Zandman die al helemaal de kluts kwijt was en 't stropke maar die was nog steeds met zijn ventieltje aan 't spelen.
Maar wat me het meest verontrust is dat ik Wan Tang nergens kan bespeuren. Die zal toch nog niet onder onze duiven aan het schieten zijn zeker, (met haar karabijn is dat geen probleem)en hier of daar aan het aanpapppen zijn met een of andere jongeheer, sorry Jonkheer.
Dit moet nu toch eerst uit de doeken alvorens verder te gaan met dit verhaal.
Brombeer
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Gebruik makend van de plaspauze van Kwezel en haar hofhouding, maak ik graag gebruik, om mijn ongerustheid uit te drukken omtrent de gezondheidstoestand van ons Wang Tang. Zij zal, van onze helse rit, toch niets overgehouden hebben, zeker? In ieder geval,bij het bekijken van de door haar gepubliceerde foto, zie: ( 
),heb ik toch de indruk, dat zij wel eens een hersenschudding zou kunnen hebben opgelopen. Haar ene oog zegt dag tegen het ander en haar mondje staat ook al een beetje scheef. Heeft zij, van onze reis,iets aan haar levertje overghouden ? Ze ziet er nogal geel uit,vind ik Misschien vreest zij, dat we allen besmet zullen raken?
De antwoorden op deze vragen worden, hopelijk, gegeven in het vervolg van ons verhaal.
),heb ik toch de indruk, dat zij wel eens een hersenschudding zou kunnen hebben opgelopen. Haar ene oog zegt dag tegen het ander en haar mondje staat ook al een beetje scheef. Heeft zij, van onze reis,iets aan haar levertje overghouden ? Ze ziet er nogal geel uit,vind ik Misschien vreest zij, dat we allen besmet zullen raken?De antwoorden op deze vragen worden, hopelijk, gegeven in het vervolg van ons verhaal.
Laatst gewijzigd door ED. op 26 aug 2004, 22:04, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Opa Brombeer - Support SeniorenNet
- Lid geworden op: 01 mei 2004, 01:15
- Locatie: Aangespoeld
Om te schudden moet er eerst iets zijn waarmee geschud kan worden.
En wacht maar,misschien krijgt ze nog alle kleuren van de regenboog.Of zit daar geen zwart in?
Brombeer
En wacht maar,misschien krijgt ze nog alle kleuren van de regenboog.Of zit daar geen zwart in?
Brombeer
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Terwijl ik hier toch sta te niksen, mijn "kledij" een beetje verschonend, zie ik Brombeer verwoed naar een stuk perkament zoeken. In de wereld, waaruit wij kwamen, vliegen de papierkes dagelijks om de oren. Een of andere straatkeerder vergeet zo wel eens een borstelstreek. Maar of hij hier zo'n duurzaam blaadje zal zien dwarrelen ? Misschien moet hij nog even wachten en een deel vragen aan Kwezel als haar plaspauze achter de boom is afgelopen. Ze zal toch niet alle velletjes verbruikt hebben zeker ? Een velletje volstaat om een hele partituur vol te kribbelen. Zonder partituur kan Brombeer dat onthaalkoor niet op de metronoom tikken; bewijzen moeten er zijn. Heeft ie wel een wis van een boom getrokken... ik dacht al, zou hij daar mee willen schrijven ? Dan moet ie toch eerst een verkoold uiteinde weten te maken. Of hem dit lukken zal weet ik niet want vermoedelijk is ook zijn allumeur of lucifersdoosje gereincarneerd tot tondeldoos. Met één wis kun je moeilijk vuur maken. Je moet dan minstens drie stokken en een bussel stro hebben. Ik verbeeld me hem daar al zitten wrijven tot er enige vonk ontstaat. Om de tijd hoeft ie niet te geven. Zandman is met die edelvrouwe en dat ontvangstcomite op stap en het druppelsgewijze van Kwezel kan nog decenia duren. Vooraleer we voltallig zijn gaan we niet verder. Nee, aan de lengte van dat wisje te zien, is hij zich aan 't voorbereiden als kapelmeester; een dirigeerstokje heeft ie al.
Ik van mijn kant, zit ook niet stil. Maar hoe ik ook rondkijk, buiten knotwilgen en een paar populieren zie ik hier niet veel bruikbaars om én boog én pijlen te fabriceren. Het enige dat mij te pas zou kunnen komen, is de lederen string door mijn schaamlapjes. Een werpwerktuig is daarmee vlug gefikst. Maar een slinger is nog geen boogpees. En wat als ik dat zou gebruiken. Ik sta niet graag voor aap met die schaamlapjes aan mijn hielen. Nee, ik zal moeten wachten tot we met z'n allen inkopen gaan doen. Ik voel me eigenlijk nu al naakt; een schutter zonder wapens, da's geen zicht. Bij z'n terugkeer kan ZMj ons diets maken of en hoe de cultuur hier geevolueerd is. Best mogelijk dat ik me verdekt moet gedragen. Sommige middeleeuwers verdragen geen wapendracht en dat zou mijn eigenwaarde dan weer schaden. Als schutter, maar ook als pompbakduiker had ik een wapen. Een duikuitrusting heeft één wapen en dat is een "must" als je daarmee wil gaan sporten. Zonder duikmes is je uitrusting incompleet. Maar of ik hier zou kunnen duiken ? Hooguit met een varkensblaas of een koeienleb.
Ik zal die gedachte voorlopig maar van me afschudden... maar het wachten duurt wel lang...
Ik van mijn kant, zit ook niet stil. Maar hoe ik ook rondkijk, buiten knotwilgen en een paar populieren zie ik hier niet veel bruikbaars om én boog én pijlen te fabriceren. Het enige dat mij te pas zou kunnen komen, is de lederen string door mijn schaamlapjes. Een werpwerktuig is daarmee vlug gefikst. Maar een slinger is nog geen boogpees. En wat als ik dat zou gebruiken. Ik sta niet graag voor aap met die schaamlapjes aan mijn hielen. Nee, ik zal moeten wachten tot we met z'n allen inkopen gaan doen. Ik voel me eigenlijk nu al naakt; een schutter zonder wapens, da's geen zicht. Bij z'n terugkeer kan ZMj ons diets maken of en hoe de cultuur hier geevolueerd is. Best mogelijk dat ik me verdekt moet gedragen. Sommige middeleeuwers verdragen geen wapendracht en dat zou mijn eigenwaarde dan weer schaden. Als schutter, maar ook als pompbakduiker had ik een wapen. Een duikuitrusting heeft één wapen en dat is een "must" als je daarmee wil gaan sporten. Zonder duikmes is je uitrusting incompleet. Maar of ik hier zou kunnen duiken ? Hooguit met een varkensblaas of een koeienleb.
Ik zal die gedachte voorlopig maar van me afschudden... maar het wachten duurt wel lang...