Hét duel

[hermano]

Ik trek mijn beschuldigingen in aan het adres van Mira, maar als ze dan een paar dagen gewoon verdwijnt met een deel van onze zuur (nog niet) verdiende centen, dan kan ze toch gewoon laten weten wat ze uitspookt?

Na kortstondig overleg tussen manager Mira en de jury (Ed en ik) werd er besloten om dan maar Moortgat voor onze kar te spannen, dus de sjaaltjes werden geleverd en de sponsornaam werd keurig op de hemdkragen gestikt. Met TLL, die Gordon Scotch als persoonlijke sponsor had werd een afzonderlijke overeenkomst gesloten: hij mocht een das dragen met het logo van dat merk en zo was iedereen tevreden. Onze financiële zorgen zijn voorlopig voorbij, maar toch streeft ons orkest er nog altijd naar om ergens een eerste bescheiden optreden te versieren. Wij zijn geen egoïsten zie je, bovendien kennen we onze spreekwoorden, je moet je licht niet onder de korenmaat laten schijnen, je moet je talenten die je gekregen hebt gebruiken.

We hadden nu al ongeveer alle mogelijkheden uitgeput toen Ed zijn praatpaal plots begon te spelen, die blikken GSM-deuntjes gelijken allemaal op mekaar, maar de dirigent keek verstoord om en verzocht hem om aub in de maat te willen blijven. Tot verrassing van Ed was het dan toch zijn VTMmer die hem in paniek terugbelde, want ze sponsorden een concert dat die avond zou doorgaan in het Koninklijk Circus met de Wiener Philarmoniker, maar 3/4 van het orkest had op onverklaarbare wijze buikloop en zou zeker niet meer fit geraken. Of wij misschien dringend onmiddellijk subito presto hun plaats zouden kunnen innemen, please aub? De prijs speelde geen rol, een vrachtwagen zou onze instrumenten komen ophalen, wijzelf werden allemaal opgehaald met limousines?

Ed was helemaal de kluts kwijt en hij zei "Ja..." toen hij aan de andere kant al werd onderbroken door een symphonie van dankbetuigingen. Eigenlijk had hij willen zeggen: "Ja maar dat moet ik toch eerst eens bespreken met het orkest en het bestuur ...". Gedane zaken nemen echter geen keer en vooral Kwezel was in de wolken. Ze zei: "Zie je wel, ik heb vannacht nog gedroomd dat ik met Zandman een tango ging dansen in het Koninklijk Circus, zie je wel dat het uitkomt, ik had het gezegd"!

[ED.]

Beteuterd keek ik nog eens naar mijn compagnons die allemaal een gat in de lucht sprongen. Dat de ozonlaag er een gat bij kreeg, dat deerde hen niet. Content dat ze waren omdat ze in het circus mochten optreden. Ik maakte er hen attent op, dat het geen écht circus was en dat er geen of gaia'kes rondliepen om hen te controleren. Dat het er hem wel om ging om serieuze muziek te spelen. Dat temperde enigszins hun kinderlijk enthousiasme.

TLL, die zou als eerste solist moeten optreden, gevolgd door Brombeer. Ons Mira, die was er ook al niet gerust in. Haar goede naam als manager hing er natuurlijk van af. Kwezel, die trok er zich geen snars van aan. Ons fietsmadam, was al aan het "tangoreren" met die gast waarvan ze "zijn haren voelt kriebelen over haar gezicht en die haar bekijkt met zijn diepbruine ogen en zijn lange benen enz." Een lilliputter is het! Lange benen ? Dag Jan! Dat het er ene van Merchtem was met stelten onder zijn voeten, dat had zij natuurlijk weeral niet gezien!

Brombeer, die zat er toch maar stilletjes bij. Die sukkelaar was gisteren van het podium gevallen. Het trapje dat hem van het podium naar de begane grond moest leiden, dat was er ineens niet meer! Juist, toen hij reeds zijn enen been in de lucht stak om de eerste trede op te stappen, wou Hermano hem tegenhouden. Spijtig genoeg té laat! Wij hebben hem met zijn hoofd uit zijn bombardon moeten halen! -Waar was dat trapke?Wie had dat weggenomen?-

Toen hij terug op zijn benen stond stak hij zijn arm omhoog met de bedoeling om met zijn twee vingers, het V-teken te maken, wou hij zeggen, mannekens, ik mankeer niets! Hij had dit beter niet gedaan, de grapjas. Want, juist boven zijn hoofd, hing de plafondventilator nog altijd te draaien.....! Zou hij nu nog kunnen spelen,met drie gebroken vingers? Hij zal toch geen forfait moeten geven zeker?

TLL, die brabbelde iets van "het spook van de Opera" en zweeg verder in alle talen.




.

[hermano]

Ed, prachtig stukje, je stijgt in mijn achting van min 10 naar min 5.

Spijtig van dat "ongeluk" van Brombeer natuurlijk, maar de vrachtwagen is toegekomen en ik heb met T'Stropke alles ingeladen, de orkestleden konden natuurlijk niet helpen vanwege hun delicate handjes die ze straks nog zouden nodig hebben en Ed deed waarin hij goed was, hij keek toe en commandeerde. Bijna hadden we de bombardon met Brombeer en al in de laadruimte gekieperd maar op het laatste moment kregen we hem in het oog en we hebben hem er dan maar uitgetrokken. Dat verdwenen trapje hebben we niet meer teruggezien, weeral een raadsel waar de jury zich moet over buigen.

Met drank moesten we gelukkig niet meer sleuren, de laatste bak was begonnen en omdat Ed en ik het niet durfden wagen om die onbewaakt achter te laten hebben we die dan nog maar soldaat gemaakt. Generaals hebben we hier al genoeg! Ze staan daar allemaal doodnerveus rond te trappelen, om de twee minuten kijken ze op hun uurwerk, ze zijn elk al vijf keer naar de straat gegaan om te kijken of de limousines nog niet aangekomen zijn, ze herlezen nog snel hun partituren, kortom er is geen land mee te bezeilen. Is dat nu plankenkoorts?

Het is onvoorstelbaar, van 23 september zijn we bezig met dit duel, dat trouwens al een paar maanden in de lucht hing, en we zijn de beker vergeten! Mira, we hebben geen trofee voor de winnaar voorzien, we kunnen er ons toch niet vanaf maken door hem gewoon de hand te schudden voor zoveel toeschouwers en dan nog al die TV-kijkers? Zoek dringend iets dat voor een eerste prijs kan doorgaan, een oude beker van de zwemclub of voor mijn part een oude Griekse vaas met een oor af, jij als manager-voorzitter moet tenslotte de prijs uitrijken.

[liesbet]

En ik lees hier nog altijd met veel aandacht mee
groetjes ,dus geen smak

[Opa Brombeer]

Diene SMAK is dat voor als het goed afloopt? Hou je dan maar klaar want ben juist terug van de dokter en net zoals bij de voetballers zal ik met een inspuiting spelen.

Brombeer

[mira]

Het is toch een lepe die Hermano, flemen dat die kan! Niet te doen! De reden waarom hij me nu plots tot voorzitter bombardeert is me vlug duidelijk. Ergens heeft hij gelijk,bij iedere wedstrijd of toernooi hoort een trofee maar eigenlijk had hij, ons chronisch en steeds groter wordend gebrek aan financiële middelen kennende, ook een beetje vooruitziender mogen zijn. Gezien zijn reputatie van charmeur (is van horen zeggen, maar ik denk altijd "waar rook is, is vuur"), zou het voor hem toch een koud kunstje geweest zijn om in Taverne De Wortel in Ninove zo'n grote tinnen pot af te troggelen van de dienster. Maar bon, ik zal zien wat ik kan doen. Dat IK die trofee ga overhandigen dat kan hij echter op zijn inmiddels zichtbaarder wordende bierbuik schrijven. De kans is te groot dat Brombeer, wanneer hij gaat ontdekken dat ik een blonde ben, totaal in shock raakt of, erger nog, een hartaanval krijgt op het podium en dat wil ik hem niet aandoen.

Ik neem het zekere voor het onzekere en besluit om met mijn eigen auto plankgas naar Brussel te rijden. Ik ken een paar tweedehandswinkels in de buurt van het Koninklijk Circus en hoop dat daar iets te rapen valt. Een seconde denk ik eraan een bloemstuk te gaan pikken in de Kruidtuin maar het idee dat ik door die onbezonnenheid in "den bak" zou kunnen belanden doet me huiveren. Ik hoor het die flikken al zeggen "Madameke , we goên aa in den bak steike"... en dan bedoelen ze geen orkestbak.

Inmiddels ben ik aan het Madouplein de Leuvensesteenweg ingedraaid, parkeer mijn autootje met één welgemikt manoeuvre en haast mij naar de tweedehandswinkel van Irfan die net op het punt staat zijn deur te sluiten. Ik ben buiten adem en blijkbaar is hij er niet gerust in want hij vraagt "Oeioei, madame ziet zo bleek, is madame niet goed?" Ik leg hem vlug het probleem uit en na een eerste bedenkelijke blik lacht Irfan plots zijn gouden tanden bloot en zegt "Ik denk dat ik iets gepast voor jou heb", rommelt in een paar dozen en - ik kan mijn ogen nauwelijks geloven - hij toont me een goudkleurige beker waarop ik de gravure van een snaarinstrument meen te herkennen, "een lier" verduidelijkt Irfan. "Tja" zegt hij "veel mensen kennen mijn zwak voor de muziek en het gebeurt al eens dat één of andere van mijn vrienden-muzikanten in geldnood zit, ik stop die dan wat geld toe en uit dankbaarheid krijg ik dan zo'n bekers en andere dingen". "Die je dan verkoopt?" vraag ik met een blik van "wat jammer nou". Nog vóór Irfan de kans krijgt "ja" te zeggen en zijn melomane gevoeligheid inmiddels kennende zeg ik hem "weet je wat, in ruil voor die beker geef ik je een entreekaartje voor ons concert". Joepie, denk ik, het werkt en weinige ogenblikken later spoed ik mij richting Koninklijk Circus, de goudkleurige beker als een zelfgewonnen trofee in mijn handen gekneld.

Mijn zegegevoel krijgt een deuk wanneer ik plots moet denken aan de prijsuitreiking. Wat kan ik verzinnen om zelf te ontsnappen aan het podium. In de verte ontwaar ik reeds de captatiewagens met het logo van VTM... Dat is het! Dat ik daar niet eerder aan dacht!... Wie vind je in de buurt van televisiecamera's?.... Juist! Ik weet nu al dat ik het geen twee keer aan een minister of politieker zal moeten vragen die uitreiking op zich te nemen.

[Opa Brombeer]

Oeps Mira, (toch niet die van de Waterhoek)dan toch een blondje. Zeker de uitzondering die de regel bevestigd. Zie je nu waar Hermano dat gefleem geleerd heeft, en hij heeft nog van die lepe trukjes van mij geleerd.
Maar dat ga je me toch niet aan doen hé, een beker laten overhandigen door een politieker. Veronderstel dat ik win en daar staat ene Mieke Vogels met die beker, nee bedankt, dan koop ik de jury wel om om de balans te laten overslaan richting TLL, die staat toch al op voorsprong.
Groetjes van een zenuwachtige brombeer en tot vanavond in het circus.

[Opa Brombeer]

Dit zou dan onze grote kans zijn, een optreden met die nieuwjaarszangers uit Wenen, en als het goed uitdraait win ik duel en verdwijn ik samen met die leeggehackte Weners (nee geen bleiters)met de noorderzon richting Oostenrijk, tenzij TLL wint natuurlijk, dan verdwijn ik ook met de noorderzon maar dan in zuidelijke richting.

Natuurlijk kwam hier enkele uren overleg aan te pas, beide partijen zouden zich moeten aanpassen, niet alleen wat het programma betreft maar ook de sponsoring, geef die mannen maar eens een Moortgat, ze slaan gegarandeerd achterover en dan staan we daar weer met lege handen, of toch niet, hun Strohrum bleef nog over. Er werd dus overeen gekomen dat zij de avond mochten inzetten met de Ouverture tot de Fladdermuis met hun eigen stokjesbreker, kon onze heer... eens laten zien of hij met de wulpse Kwezel ook een walske kon placeren. Na de pauze kwam er dan een uitvoering van Carmen van Bizet waarin TLL de aria zou vertolken van;
Toreadoor oep ne kletskop sta geen haar waarna ik uit het dierencarnaval de dansende olifant zou ten beste geven.

Het was dan zover, de lichten in de zaal doofden, maar de geur van wilde beesten bleef natuurlijk hangen. De Heer Ludwig von Mazzel komt binnen, spots op hem gericht, groet beleefd het publiek en doet teken dat de muzikanten die spontaan rechtgeveerd waren mochten gaan zitten. En op de tonen van de vliegende muis komt Kwezel binnengewalst met achter zich aan onze heer........Potsierlijk gezicht hoor, Kwezel mooi opgedirkt en onze heer erachteraan met zijn strikje op halfzeven, en met de slippen van zijn habijt zijn zweet afvegend. Goed dat het hier niet om een trio ging want zij waren zeker de eerste verliezers. Het publiek amuseerde zich kostelijk natuurlijk.

Na de pauze was het dan eindelijk onze beurt, eigenlijk waren we opgelucht dat we er bijna vanaf waren. En eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat TLL geen slechte beurt maakte. Wat zeg ik, hij bracht het er schitterend vanaf, wat ik van hem niet verwacht had. Ik dacht zelfs in de zaal een manager gezien te hebben die ijverig aantekeningen maakte. Ik zou voor een moeilijke opdracht komen te staan vermits ik al met 1-0 achterstond. Ik zou dus minstens een hattrick moeten scoren en dat heb ik een contrabassist nog nooit weten doen. En was hier weer sabotage in het spel of had ik te veel Strohrhum genuttigd, wie zal het zeggen? Ik kom het podium opgewaggeld, niet zoals een brombeer maar eerder als een waggeleend(heeft men mij toch verteld) de heer Von Mazzel op veilige afstand achter me aan. Na enkele kunsttoeren met mijn contrabas doe ik teken dat ik klaar ben, het orkest zet in en omdat ik de Grote Jan wou uithangen had ik geweigerd om mijn partituur mee te nemen, ik zou het wel uit mijn hoofd spelen, in gedachten bij die hattrick natuurlijk. Jawadde, brombeer stond, nee liever hing daar op zijn contrabas maar in de zaal te turen, moesten ze daar maar geen pin-up(nee geen pop up,dat zijn andere beesten)zoals ene Wendy van de grootste club van Nederland maar niet op de eerste rij gezet hebben. Het orkest wordt gestopt door de dirigent, ik kijk verwonderd op en zeg tegen de dirigent, wel waarom stoppen jullie nu, doe a.u.b. verder, ik zal jullie wel inhalen. Ik zou met mijn hattrick niet meer toekomen natuurlijk. Dan maar herbegonnen, ondertussen had Hermano voor alle zekerheid toch maar mijn partituur gebracht en nu ben ik er zeker van dat hij dit express gedaan heeft, er lag verdorie Mozart op i.p.v. het dierencarnaval. Ik heb dan maar Mozart-new-Look gespeeld zo luid ik kon(en hier zijn bewijzen van) Ik ben dus waarschijnlijk afgegaan als een gieter al heb ik voor mijn vertolking de waardering gekregen van die Wieners die ik hiervoor verdiende.

Het verdict is nu aan de Jury en ik zal me er goedschiks bij neerleggen, kan bijna niet anders na al die Oostenrijkse godendrank.
Grüss Gott

Brombeer

[Apolonia]

Hemel! Jullie gaan sneller dan het geluid.
Terwijl ik mijn speakers in werking tracht te zetten ( blijf aldoor met een snoer zitten die nergens meer inpast)
Hebben jullie al een wereld toernee gemaakt en dan nog bij het Brasiliaanse Karnaval blijven hangen, ogen op stokjes bij de heren musici
Van al die sambaballen.
Aangezien ze van deze Inheemse muziekinstrumenten geen kaas gegeten hebben.
Werd het dus "Afblijven"
Maar de woordjes Spaans wel mee naar huis genomen.
Heren men spreekt er Portugees.
Geen angst! het decor komt er zodra ik weet wat jullie gaan spelen.
Blijft het bij de Tango's pas ik mij daar bij aan.
Bach! Beethoven ? Jazz zeg het maar.
Die Tanga lijkt me minder , tenzij jullie zo slecht spelen dat men afleiding nodig heeft.
Om de valse noten niet zo waartenemen.
Nog even inside information, ik kijk niet uit op druiven velden.
Maar op vulcanen van het Centraal Massief.
Ga maar weer eens een poging doen mijn speakers aangesloten te krijgen.
Zo hoor ik namelijk niks, misschien wel beter. Apolonia
ps. geld vraag ik er niet voor, laat me betalen in een paar flesjes "Kriek"

[zandmannetje]

Liesbet,
SMAK is de afkorting van
Stevige Muilpeer Aan een Kolderschrijver?

[ED.]

Terwijl ik mijn punten allang in codetaal heb neergeschreven in het grote Juryiaanse boek, Is Hermano nog altijd bezig, om zijn plusjes en minnetjes af te wegen. Het zal precies geen makkelijke bevalling worden. Ondertussen zitten die twee sukkelaars te wachten op de uitslag. Brommende solsleutel heeft reeds de nagels, van zijn nog resterende goede vingers, bij wijze van spreken, tot aan zijn ellebogen afgebeten.

TLL, daarentegen die blijft uiterlijk kalm. Die heeft al meer watertjes doorzwommen, zowel boven als onder de oppervlakte. Het moet zijn, dat hij zegezeker is en dat hij in de overtuiging is, het duel,met twee vingers in de neusgaten te hebben gewonnen. Hij had er dus nog acht over. Brommende bassist daarentegen, de invalide tot werkonbekwame veroordeelde, die heeft het moeten doen met amper zeven vingertjes.

Straks, wanneer Hermano terugkomt, tellen wij onze min - en pluspunten bij elkaar. Een zekerheid is er: wie ook moge winnen , het zal een groot feest worden.

Die bruinogige Adonis van Kwezel daar zijn we vanaf. Ik heb hem zodanig op de zenuwen gewerkt, dat hij op ontploffen stond. Die twee flikken, van een paar dagen geleden, hebben hem opgepakt op verdenking van terrorisme en wegens ernstig explosiegevaar! Straks dans ik met de kwezel, op muziek van ons orkest, de "tango op één steen!"

[hermano]

Ik ben naar verschillende optredens geweest, van alle soorten, circus, toneel, opera, bekende en minder bekende zangers en groepen, en telkens is er een applaus aan het einde voor de voorstelling. Soms had ik de indruk dat het alleen maar een applaus was omdat die mensen eindelijk een manier hadden gevonden om te stoppen, soms kwam er bijna geen einde aan het applaus en moeten er nog verschillende bisnummers worden gespeeld ...

Na de finale, toen de laatste noten uitgestorven waren, volgde er een daverend applaus, de uitvoerders kregen minutenlang een staande ovatie en ze genoten er zichtbaar van, het bleef maar duren en het publiek eiste geen bisnummer, maar wilde het volledige concert nogmaals horen! Dat kon natuurlijk niet, en zowel Ed als ikzelf waren er van overtuigd dat een deel van het applaus ons betrof omdat we niet hadden meegespeeld. De ovatie was nochtans overduidelijk voor onze twee solisten, Brombeer en TLL, de dirigent Ludwig von Mazzel stond daar verbaasd mee te genieten en te buigen als een knipmes. Ed werkte die aanbidder van Kwezel achter de coulissen en ik deed hetzelfde met de dirigent, tenslotte had hij alleen maar een beetje met zijn stokje staan zwaaien en bij het optreden van Brombeer liet hij het orkest zelfs een verkeerd stuk spelen!

Ook ik stond daar mijn nota's na te lezen om mijn definitieve quotering te geven na overleg met Ed, toen ik plots iemand hoorde blazen in de microfoon, die man begon een toespraak over cultuur of bestuur of zoiets, ik kon het daar moeilijk verstaan, we keken even van achter de coulissen, maar het bleek onze premier te zijn die ook als toeschouwer aanwezig bleek te zijn en die door de organisatie zomaar op het podium werd geroepen, de halve regering zat trouwens op de voorste rij. Onze Guy dacht daar aan een ellenlange toespraak te beginnen, maar die vlieger ging niet op. Rap onze puntentelling afwerken en er een einde aan maken, wat hebben we? Muzikale uitvoering, originaliteit, virtuositeit: ex-aequo. Bakken bier: idem. Een molentje voor Brombeer en gooien met zijn contrabas als minpunten, en voor TLL intimidatie van de jury door de politie op Ed zijn dak te sturen en het wegmoffelen van een trapje, dus weer idem. We geraakten er niet uit en besloten het duel dan maar onbeslist te verklaren maar wat gingen we nu doen met die beker, waar Mira zich zo voor uitgesloofd heeft?

Het gebeurt niet dikwijls, maar Ed kreeg één van zijn geniale invallen en dan is hij altijd heel kort, dan is hij op zijn best; hij fluisterde: Kwezel voor haar dans. Dat was de oplossing, dus ik het podium op, met zachte dwang kreeg ik de micro van de Guy niet afgepakt, maar de klankingenieur had het door: hij schakelde hem gewoon uit. Ed drukte hem de beker in handen en vroeg hem om die te willen overhandigen, terwijl ik alle kwaliteiten van onze twee sterren nogmaals opsomde en motiveerde waarom wij tot een ex-aequo hadden besloten. Toen ik Kwezel op het podium riep om de beker in ontvangst te komen nemen voor haar onvoorbereide dansdemonstratie, barstte er een applaus los van het publiek, Kwezel werd het trapje opgeleid en het grote wonder gebeurde: ze wist niet wat zeggen, ze stamelde "dank jullie allemaal" en ze zweeg! De receptie nadien was al een hele tijd aan de gang en ze stond daar nog altijd te zwijgen, totaal verkeerd zoals we zullen zien.

[telloorlekker]

Nog een geluk dat alles op een ex-ekwo was uitgedraaid en alle aandacht naar onze miss M&M werd afgeleid. Ik kon het niet langer meer inhouden, en moest zonodig... dus glipte ik er maar meteen tussenuit. Maar ik heb buiten de waard gerekend, wist ik veel dat ze in het Circus geen meerherentoilet hebben maar een egoistische elk voor zich. Ik kan dit dus niet neerpennen op het podium, ik beschilder hier de muren mee teneinde mij, na het zieltogen, de ware toedracht achter te laten. Welke onverlaat de sluiting van toiletdeuren aan de buitenkant aanbrengt zal wel Hassan heten. De klusjesman van dat Circus kan al evengoed met Guyke op pad... ze weten beiden maar amper wat "overlast" is. De ene heeft al moeite met "onverwijld" en de andere verdenkt de pers een schrijffout voor "overlaatst". Dat heb je in zo'n Babylon waar dat Circus de plak zwaait. Ondertussen graai ik de laatste restjes uit de po onder de bril... en zuig er een punt aan (niet letterlijk natuurlijk)... mijn krijt is op !
TLL

[ED.]

Hoera! driewerf hoera voor onze kwezel. Die premier die bleef haar maar drie kussen geven. Ik zei hem, dat wij er ook nog waren en dat ik nog met ons kwezel moest dansen. Terwijl hij zich naar mij bukte om mij een handje te geven, kreeg ik in het snot, dat die man precies iets had voorgehad. "Ook van het trappeke gevallen?" vroeg ik hem. Hij bekeek mij of ik kwam van een of andere planeet. "Gij leest zeker geen gazetten" vroeg hij mij. Ik probeerde hem uit te leggen, dat wij de laatste weken niet veel tijd hebben gehad om deze te lezen. Dat wij ook al in een andere tijd hadden gezeten met onze bende. "Ja, ja," zei hij," ik lees jullie verhalen wel. Ik heb echter andere problemen."

Hij vroeg onze bende om eens in de kleedkamer te komen, en daar, beste vrienden, deed hij ons een voorstel dat kon tellen!

Maar dat, is een ander verhaal!

[Tillie]

Die tango met ZMJ die was inderdaad
Bravo, Bravissimo.