De grote reis.

[zandmannetje]

Blois

Onze eerste nacht zit erop, we verblijven onder een gunstig gesternte, want de wind drijft ons zachtjes voort langs de bedding van de Loire. Wij krijgen Blois in het vizier, gelegen op de beide oevers van de Loire.
Het prachtige kasteel doet Kwezel haar digitale camera bovenhalen, hierin gevolgd door Brombeer en zandmannetje.
In 1294 begon de bouw van het kasteel, aan het einde van de 15e. eeuw liet Lodewijk XII het slot ombouwen tot een renaissance kasteel. Koning Frans I maakte er een "lusthof" van, hij doodde er zijn tijd met de jacht en met feesten.
In het chateau Amoise stierf Leonardo Da Vinci in 1519.
In Blois werd ook de wereldvermaarde boeienkoning Houdini geboren, te zijner ere staat er het Houdini-huis.
Het stadhuis is gevestigd in een voormalig bisschoppelijk paleis.
Allemaal maar om te zeggen dat Blois een heerlijke stad is, met slechts een 60-duizend inwoners.
En al die uitleg om een reden die pas later duidelijk zal worden, maar laat ons niet vooruit lopen op het verhaal…

[ED.]

Ik vind dat allemaal goed en wel. Al die Grieken daar boven jullie hoofden zullen mij en Wang Tang niet helpen om jullie te vinden. Voorlopig zijn we jullie kwijt. Ik vraag me wel af hoeveel pull-overs jullie mee hebben. Bij het opstijgen heb ik er maar ene gezien. Deze van Kwezel die nu aan het vrijen is met al die twinkelende sterren.De Lotti of de Wali zijn er toevallig niet bij,zeker? Als ge daarboven allemaal jullie handjes zult moeten verwarmen onder die éné pull, dan komt daar vroeg of laat miserie van! Billenknijpers? Oude snoepers, ja!

Die adellijke chauffeuse van mij, die zegt ook al niet veel meer. Natuurlijk, dat zij mijn berichtje van gisteren ook gelezen heeft. Ik denk, dat ze nog altijd een beetje kwaad is. Het kan natuurlijk ook zijn, dat ze zich niet bezighoudt met het gepeupel, madam de barones! En ja! Brombeer, ze is gevaarlijk! Die 4x4 begint hier stilaan op een 16 :8 te lijken. Niks is hier nog in orde. De wielen draaien vierkant en haar humeur ook. Deze morgen bij het opstaan, kroop madam, nog half slapend in die wagen en de miserie begon weeral! "Roep de politie, ze hebben mijn stuur gestolen!" riep ze. Ik kon er ook niks aan doen, dat ik in een schaterlach ben geschoten. Ze was, verdorie, achteraan in de auto ingestapt en daar zit natuurlijk geen stuur! Ik geef het toe, het was nog een beetje donker en een mens, ook iemand met blauw bloed, kan zich al eens vergissen.

Van donker gesproken, ik heb die, tamtam spelende, zwarte neger nog altijd niet gevonden. Waarschijnlijk heeft hij zich verstopt in zijn eigen schaduw. Het kan ook zijn, dat mijn racepilote van dienst, die sukkelaar al heeft omver gereden. Maar ja, in het donker, hé?

Ik vrees toch een beetje voor jullie veiligheid. Straks vliegen jullie misschien nog over Athene. Die veiligheidsdiensten zullen jullie dan wel een goede ontvangst bezorgen en pas op! Die wipschieters moeten daar nog beginnen. TLL, zou er zijn hartje kunnen ophalen hebben met het pikken van die voorbij zoevende gouden, zilveren en bronzen pijlen.

Ik hoop dat 's Tropke zijn digitaal kodakske mee heeft. Het moet daar schoon zijn in die rieten seksclub. Daarvan moeten er toch fotogedichten gemaakt worden voor het na- en andere geslachten.

Denk nu maar niet dat ik jaloers ben omdat ik niet mee mocht van ons opperhoofd, de zandman. Maar toegegeven, het is hier, in het nachtelijke beneden ,ook koud aan het worden en Wang tang, die heeft verdorie geen pull-over aan waaronder ik mijn pollen zou kunnen warmen.

Het wordt ook stilaan tijd, dat mijn vrouwelijke partner eens haar mond begint open te doen. Ik begin mij hier serieus eenzaam te voelen op de achterbank van die, eens zo mooie, terreinwagen.

Oeps!Ik denk dat ik de ballon gezien heb! Is het nu Hermano of de grommende (grote) beer, die ik aan de buitenkant van de mand zie hangen?

Tiens! Ambras, mannekes? Is 't pull-overken te klein, misschien?( Grijns)

[Gast]

De slaap overmande ons eindelijk. TLL deed een poging om zijn waterhoofd tegen het mijne te vlijen en Brombeerke wilde zo graag mijn handjes warmen maar daar stak de lieve Zandman een stokje voor of beter gezegd, tussen. Hermano nam genoegen met de twee hoeken te vullen van de korf. Hij nam plaats voor drie in, Kwezelke hield zich dan ook gedeinsd in het midden van de viskorf. De sterrenhemel gleed langzaam aan ons voorbij en onze kapitein Picard den Strop, hield een wakend oogje in het zeil. We dreven op de tonen van een zacht windje richting Alpen. Het ochtendgloren werd aangekondigd door een verloren haan ergens, we hoorden in de verte een gekukkeleku. Neen het was geen torenhaan maar een stem die kwam van heel diep beneden ons.
Met een luchtballon over de Alpen. Dat moet een droom zijn. Tenzij je hoogtevrees hebt, zoals onze Brombeer, af en toe kreeg hij een emotioneel moment en dan hing alles over boord op half zeven. Nee, hier zijn geen woorden voor. Dit was om stil van te worden. Gewoon adembenemend. De pracht van de natuur, samen met de ongenaakbare macht er van. Die bossen, die bergen. En wij, als een adelaar in stille glijvlucht er overheen. Vrij als een vogel, gevoerd door de wind. Prachtig en betoverend.
Als de zon gaat schijnen warmt de berg op, en stijgt de lucht, dus keert de wind om, behalve weer vlak boven andere bomen, waar lucht naar beneden gaat voor aanvoer. Dan is er ook nog links en rechts, en afwijkingen op elke andere hoogte, en ga maar door. Ik hoor niks. Ik zie alleen een adembenemend landschap de revue passeren. Dennen van dertig meter, dalen, dorpjes, doelloze dwalers. TLL laat de brander brullen, te sturen valt er niet in een ballon. Maar ’t Stropke voelt feilloos de winden aan die ons meevoeren, het dal uit, de bergen over, verder en verder. “Als we stilhangen, ga dan maar eens boven kijken'', raadt hij ons aan maar dat durfde niemand in het ijle weg te gapen. De hoogtemeter loopt: op 1900 meter, en hoepla, daar gaan we weer. De wind laat zich heel even fris aanvoelen, dan neemt hij ons mee en is het windstil in de mand.
Kijk nou, een hert, riep ik op Hermano. En daar, zijn dat berggeiten die de paringsdans uitvoeren?
Neen schaterde Zandman uit, dat zijn geen gemzen maar dat is de stuurloze auto van Ed en WT. Waarom ligt er van achter in de auto iemand met de benen in de hoogte, wie zit dan achter het stuur?
We raken boven de boomgrens en dat maakt de bergtoppen wel erg piekerig en scherp, en dichtbij. Geruststellend dalen wolken neer, dekken de rafelranden toe en alles verdwijnt uit zicht. Omhoog, omlaag, als een balletje stuiteren we door de dalen. We passeren het ene dorp na het andere. We gaan om Gstaad heen. Het gas raakt op, de klok tikt en het wordt tijd voor een - perfecte - landing in rulle sneeuw. En het wordt kouder en kouder….brrr!!!!

[zandmannetje]

Snapshot genomen uit de UFO

[telloorlekker]

[quote="kwezel"]De slaap overmande ons eindelijk. TLL deed een poging om zijn waterhoofd tegen het mijne te vlijen en Brombeerke wilde zo graag mijn handjes warmen maar daar stak de lieve Zandman een stokje voor of beter gezegd, tussen. [/quote]

Volgens mij zitten jullie nu al een stukske te hoog. Nog een geluk dat ik even boven water kwam om enige rechtzetting te eisen. Dat nu de attributen, i.c. de barometer (een hoogtemeter is iets te hoog gegrepen) van 't Stropke al kaduuk is, zal daaraan gelegen hebben. Brombeer kan z'n fikken ook nergens vanaf houden. Mede daardoor begint Kwezel zowaar al te ijlen; sorry, Maaslandse Dame, ik ben niet in jullie gezelschap; ik werd geeneens uitgenodigd ! Mij rest enkel de voorbereidingen voor mijn tocht met de muze van ZMj... De berekeningen van een batiscaaf zijn echt niet zo simpel als die van het luchtschip van 't Stropke. Daarbij, hij herinnerde zich te laat z'n vismand van 18 bezettingen aan de koordjes te knopen. Zo, naar ik mag aannemen, zitten jullie hooguit met zessen aan 't tafel. Daar is geen plaats meer voor mij, mijn varken en mijn flossen.
Jullie mogen van geluk spreken, jullie zijn al afgedreven boven de Champagnestreek, hebben al ettelijk bubbels binnen en met Blois in het achterhoofd zie ik jullie nog niet direct in mijn omgeving het zonlicht verduisteren. Een geluk voor jullie; ik heb mijn "shot" gemist verleden zondag. Een andere Jef is met de titel gaan lopen, maar ik verzeker jullie... op je terugweg mag je een van mijn projectielen verwachten; en die keer zal ik er niet naast schieten. Cupido heeft nog genoeg projectielen...

[telloorlekker]

Zeg, schipkrakelingen, ik heb jullie logboek nog eens nageplozen. Het staat vol ongerijmdheden. De stellige indruk dat Kwezel mij aan haar zij wil hebben, de balastkeuze van Zandmannetje voor mijn zwaarlijvigheid, de onkunde door Brombeer mij aangevreven zijn allemaal onwaarheden ten mijne nadele. Tenandere, ik ben niet aan boord; net zomin als Ed en Wan Tang. Deze laatsten verplaatsen zich in hun volgwagen en ik zit me te verkneukelen aan mijn tekentafel. Zoals eerder gemeld is een batiscaaf geen sinecure; en de familie Picard indachtig weet ik uit ondervinding dat ook zij hun grijze haren niet elders vandaan hebben. Ik weet wel, ik heb -volgens de laatse prognoses- ook nog concurrentie gekregen. Ene uit Nieuwmoer is ook met zo'n obstakel bezig, zij het dan iets van een Hollandse brouwer. Hij wil zijn voorgaande nog eens herhalen, maar of dat nu al door het bedwelmende brouwsel van een door onze Noorderburen voor Pils aanziend drankje is, betwijfel ik. Bij hem moet er meer aan de hand zijn. Ik vermoed ten andere dat wanneer jullie "blaaskaak" neerdaalt het mijn beurt is om mijn project onder te dompelen. Eén ding kan ik jullie alvast verzekeren; ik gebruik geen spiegelpaleis. Waar jullie de bezetting van 6 personen vandaan halen ? Ofwel hebben jullie al een delirium opgelopen van die hoogtestage ofwel zien jullie je evenbeeld in die spiegels. Ik ontwaar slechts 3 koppen in die vismand; Strop, Zandboer en Kwezel ! Ik kan me vergissen, maar op zo'n korte tijd kan die bevalling toch niet hebben plaatsgevonden... Kwezeltje, het zal je tijd wel wezen hé...

[Gast]

TLL als je goed naleest dan kan je Hermano, Brombeer , Zandman, jij ligt op de bodem te nukken, tstropje en kwezel, tel dat samen en dan kom je aan zes, en we hadden vijf stoelen. Misschien toch hallucinaties op komst? Maar als jij in twee topics tegelijkertijd de clown uithangt, ja dan zal er wel iets mis zijn.

[telloorlekker]

Kwezel... nen "tjoektjoek" is een meubel, geen deelnemer hé. Dat je mij als vloermat gebruikt in dat tenen mandje bewijst wel dat ik er niet ben. Mij zoiets aandoen, ik ben Mozes niet (10ns... ook 'zes'). Goed, je hebt me weeral mijn vergeten beroepsmisvorming proberen wakker te schudden; ik geraakte ten slotte de tel kwijt. Dan wordt deze tussen het riet gevlochten en de andere overboord gekieperd. Niemand raakt er nog wijs uit. Al bij al zou ik toch voorzichtig omspringen met de kennis van 't Stropke. Hij, als geen ander, zou toch moeten weten dat methaan in combinatie met die aansteker boven jullie hoofden én het van uien doorvoedde Brombeerke een geweldige knal kan veroorzaken. Ik weet niet uit welk hout (pardon, stof) die dubbele parachute vervaardigd is en of er wel voldoende versteviging in voorzien is in geval de daling te snel zou verlopen. Het is echter nu te laat om te voorzien in een staketsel van bamboe en er desgevallen een glijder als delta van te maken. Daarbij zitten jullie nog niet 'safe' in die contrijen. De Loire is iets zoals de Schelde bij ons. Eenmaal daar voorbij krijg je een heel andere weerbeeld. Het is best mogelijk dat ze elders goed weer voorspellen terwijl je aan de andere kant met een donderbui kan te maken krijgen. Zo calculeren onze weermannekens in Vlaanderen toch, verder dan het Scheldebekken reist hun kennis niet. En ik sta nogal sceptisch tegenover hun voorspellingen; ook jij zou dat moeten weten. Wij leven nu eenmaal tussen Maas en Schelde in (als we thuis zijn).

[Gast]

Uit zonnevlekken worden richting aarde elektrische deeltjes weggeschoten die door het magnetisch veld om de aarde naar de hogere luchtlagen gestuwd worden, en daar beginnen te gloeien. Er ontstaan dan schitterende kleurschakeringen, in bogen en stralen. Het allermooiste is de noorderlichtkroon, als al die bogen en stralen als een kroon boven de pool lijken te hangen. Maar wat we nu zagen dat grensde aan het oneindige, het tarde al onze geestesvermogen. We waren toch niet in het Poolgebied? Onze Zandman die begon spoken op klaarlichte dag te zien. TLL kwam met warpraat aanzetten en Hermano met Brombeer begonnen opeens engels te praten. Het leek meer op een toren van Babel dan op een noodlanding hoog in de mulle sneeuw. ’s Nachts had het ferm geonwederd boven onze ballon en we hadden er natuurlijk doorheen geslapen. Alleen het stropke bemerkte het ongure weer en liet ons slapen als marmotten. De drank die ze tot hun genomen hadden dat was in mijn ogen meer geweest dan nectar, het leek wel of ze een ganse ton gin binnen gekieperd hadden. En de krentenbollen van Brombeer die lagen zwaar op mijn maag, ik had zo een raar gevoel in mijn buik al een tijdje. “Waren die krentenkoeken wel vers genoeg geweest”, vroeg ik aan Brommetje?
Wat was er toch met ons aan de hand? Strompelend kropen we uit de ballon die zonder naft gevallen was, goddank volgde Ed en WT ons met de auto. Zij kregen het moeilijker en lastiger om ons op korte voet te volgen. Ed die plankgas gaf en WT niet verwittigde op tijd daarvoor, moest capriolen uithalen om op de juiste weg te blijven. Ondertussen sloeg WT achterover met dat onweer en belandde zo op de achterbank van de jeep. Daar is ze dan blijven steken met het hoofd omlaag en door de snelheid die Ed ontwikkelde met zijn voortuig kon zij niet rechtkomen.
Bij een zuurstofgebrek in de hersenen ontstaat een delirium of ijlen, dat is een verschijnsel, waarbij het bewustzijn gestoord is. De patiënt is daarbij verward, gedesoriënteerd in plaats en tijd (hij weet niet waar hij is of welke dag het is), angstig, heeft een bewegingsdrang en kan soms agressief zijn. Ook met name visuele hallucinaties komen voor: hierbij ziet de patiënt dingen die er niet zijn. Door een slechte gerichtsbewustzijnswerkjng kunnen allerlei ongewenste of 'ongewone’ inwerkingen van innerlijke oorsprong waargenomen worden, zoals beelden, (visioenen), stemmen en gevoelens, dewelke door anderen niet waargenomen kunnen worden, (hallucinaties genoemd), echter dus wel door het zelf worden waargenomen, waardoor er dus een strijdigheid tussen het zelf en de omgeving zal optreden. Deze ongewone bewustzijnstoestanden met betrekking tot allerlei waarnemingen, die een strijdigheid kunnen opleveren tussen het zelf en de omringende wereld, kunnen je zelf in verwarring brengen met alle gevolgen vandien. Ik voel inderdaad iets mysterieus in de ijle lucht hangen, of heb ik ook last van zuurstofgebrek? En het voedsel viel me nu te binnen, wat was met het voedsel gaande? Het was verpakt als astronautenvoedsel maar de inhoud ervan, was de verpakkingsdatum dan overschreden? Iedereen kroop verblind vooruit voor een sanitaire stop, het scherpe licht dat we waarnamen werd ook nog eens weerkaatst door de witte bergtoppen die om ons heen lagen. Wat verder bemerkte we een ingang van een grot en zo goed en zo kwaad als het nog ging sleurde we ons naar binnen. De lichaamsschade wordt ook nog opgenomen en menig achterwerk lijkt op een modern schilderij. Zandmannetje zijn polsslag daalde en Hermano zijn hoofd tolde, TLL zijn ogen kwamen uit hun kassen en Brombeer die nog redelijk te been was die hielp tezamen met Kwezel ons zwaarste geval mee binnen slepen. Stropje, die dat al eerder meegemaakt had, zou alles terug in gereedheid brengen. Als het luchtschip in orde was riep hij ons om terug te vertrekken. Wt zou de auto onder handen nemen en Ed volgde ons op de voet de grot in, die meer op een lange bleke tunnel geleek.

[ED.]

Kwezel zal hare pull-over nog wat meer moeten uitrekken want der is er weer eentje bijgekomen. Den deze, ikzelf dus!

Ik heb ze zien neerkomen. Ik had mij dan toch niet miszien. Ze zaten in de moeilijkheden, die amateur-astronauten van mijn voeten. Dat er daar dachten dat ze een UFO hebben gezien, verwonderd mij niets. Laat de mensen drinken die kunnen drinken!

Nog eens omkijkend naar het wrak van onze volgauto, had ik het gevoel, dat ik iets kwijt was. Daarstraks, voor wij in die verdomde greppel reden, staken daar toch nog een paar benen uit de wagen? Zou het dan toch zo zijn, dat mijn SM-meesteres het op een lopen heeft gezet? Erger nog, dat zij die zwarte neger is tegengekomen? Nog erger! Dat zij ons allen een rad voor de ogen heeft gedraaid en, nog voor de start van dit verhaal, reeds een alliantie of een "relatieve lat" had met deze tamtam klopper?

Dit zou natuurlijk kunnen verklaren, waarom zij die koordjes van de ballon véél té vroeg heeft losgelaten. De toekomst zal het uitwijzen. Ik ben er vanaf! En toch, men weet nooit of ze haar voodootrucjes weer eens zal bovenhalen.

Bij het binnenkomen van die tunnel kon ik mijn lach met moeite bedwingen. Je moest ze daar zien zitten, de hoogvliegers! De ene al wat meer in shocktoestand dan de andere.Tiens, tot mijn verbazing zie ik den TLL! Ik dacht verdorie, dat die er niet bij was! Op mijn vraag, "of hun gasflessken leeg was en, of ze zich zeer hadden gedaan", kreeg ik alleen een brommend antwoord.

Kwezel die zat, haar naam waardig,alle heiligen aan te roepen want ze was met haar achterste in één van die meegesmokkelde pijlen van TLL gevallen. Hermano, die zat daar op een denkbeeldig toetsenbord te kloppen en was kwaad, omdat er enkel een dt en geen t of een d op dat toetsenbord stond. Wat bewijst, dat op zijn hoofd vallen, allesbehalve gezond is!

Zandmannetje die bekeek mij maar met een schuine blik, wat voor hem niet moeilijk was, hij keek nog een beetje scheel van de botsing met moeder aarde! "Toch geen hersenschudding opgelopen zeker?" vroeg ik hem. Bij nader toezien en een beetje nadenken, leek dit een overbodige vraag.Zand is zand, weet U nog?

Stropke, die sukkelaar, die zat daar vol met schuldgevoelens, nog altijd met dat ventieltje van zijn ballon in zijn handen. "Wie heeft hieraan getrokken!" riep hij alsmaar. Hij zat er ook mee in, dat hij donderdag niet op tijd zou kunnen zijn, om zijne winkel open te doen, in het station van Gent.

Mijn goed hart haalde per slot van rekening weer eens de bovenhand op de wraakgevoelens die ik eerst had. Goedzak, die ik ben!

Gauw even de EHBO-kist uit de wagen halen en de eerste zorgen toedienen, dacht ik. Doch, die kist was weg! Weeral die Wang Tang zeker? We gaan er nog van horen, denk ik!

Wie moest ik nu het eerst verzorgen, die billenknijpers? Nee toch! Eerst ons Kwezeltje. Ik zei" Komaan schoon kind, doe dat de pulleken maar eens uit, ik zal je eens goed inwrijven met de restanten van die koeienvlaaien die nog achter mijn oren zitten"

Het was geen tornado die uit die tunnel kwam,maar wel de vuist van kwezel, die net toen ik mij bukte toesloeg. Kon ik er nu, verdorie aan doen, dat Brombeer juist achter mij stond?

Maar, hoe geraken wij nu thuis, en wat zit er daar allemaal in die mystieke tunnel? Misschien échte beren? Zullen wij ooit nog in Athene geraken?

[hermano]

Mensen toch, waar ben ik aan begonnen met die bende! Ik had nog nooit een ballon van dichtbij gezien, allé van op minder dan 50 meter, maar die gasten hadden mij omgepraat om toch mee te gaan. Niet dat ik er spijt van had, tot daarstraks toch niet, het is daarboven werkelijk prachtig alhoewel ik al gezegd heb dat ik dieptevrees heb. Als je zo op je knieën gezeten toch eens over de rand van die mand durft te kijken dan heb je een prachtig uitzicht en het lijkt allemaal zo onwerkelijk. Lappendekentjes van groen, van bruin, van nog groener groen, weiden, bossen,velden, linten door het land met speeelgoedautootjes, blauwe lintjes, legohuisjes, het is gewoon prachtig en uur na uur schuift dat zo voorbij. De vorige nacht had ik een tijdje naar de sterren liggen kijken, en door de wondermooie uitleg van Kwezel over de Poolster en denkbeeldige lijnen, grote, kleine en bromberen, Orion en wat nog allemaal, die na een tijdje klonk alsof ze een slaapliedje aan het zingen was, heb ik heerlijk geslapen uitgestrekt op de bodem van de mand, in mijn lekker warme slaapzak en zalig dromend van morgen.

's Morgens een flink ontbijt en een appel en ik zou er weer tegenkunnen voor een nieuwe dag. Van nature uit ben ik een optimist en daar kan ik gemakkelijk een voorbeeld van geven met die appel. Ik nam een flinke beet en ik zag een made zitten, OK dat is vies, dat weet ik ook, maar op zo'n ogenblik denk ik dan dat ik nog geluk heb gehad en daarom zeg ik ook dat ik een optimist ben. Het is toch nog viezer als je een halve made ziet zitten, of niet? De dag begon weer prachtig met een wondermooie zonsopgang en we dreven tussen de besneeuwde bergen door. Nu vond ik het wel leuker zo boven het landschap want die bergen waren naar mijn zin veel te besneeuwd en veel te dicht bij, ik keek tersluiks naar Stropke maar die leek mij heel rustig en onbezorgd en hij stond daar gas te geven.

Toch moet er iets mis gegaan zijn want we stegen niet en ik zag die witte massa altijd maar dichterbij komen en ineens zaten we er middenin, we hadden een noodlanding gemaakt. Gelukkig zonder erg want iedereen leek in orde, behalve misschien wat blutsen of builen, niets ernstig. Met Zandmannetje en met Kwezel weet je nooit wanneer ze ernstig zijn en wanneer ze zwanzen, en Zandmannetje begon ineens te roepen dat we midden in die UFO zaten die ons had opgeslokt. Nu ben ik ook wel een realist, ik leef altijd met feiten en eigenlijk zou ik over mijzelf gerust mogen zeggen dat ik een keiharde realist ben zodat ik helemaal niet in UFO's geloof. Het ergste dat mij zou kunnen overkomen is dus dat ik een UFO zou zien, mocht er nu een UFO landen in mijn hof terwijl ik naar de Canvascrack kijk dan zouden die gasten toch moeten wachten tot het programma gedaan is, en dan nog zou ik er nooit ook maar één woord over lossen.

Ik besloot dat er geen UFO was en dat we gewoon in de sneeuw terecht waren gekomen en ik dacht aan onze 4x4 die ons toch heel de tijd was gevolgd. Wan Tang en Ed zouden ons direct wel te hulp komen en in de landrover was nog genoeg eten en zeker 8 bakken bier, zodat we niet zouden vergaan van honger of dorst. Maar van achter de hoek verscheen Ed te voet, hij liep te zingen van "We gaan nog niet naar huis" en hij lalde iets over een gracht die geen voorrang van rechts had verleend en die in het midden van de weg was gesprongen en over te weinig drank die al op was ... Vier bakken trappist, twee bakken pils, en dan nog een bak gueuze en een bak kriek waarvoor ik nog speciaal was omgereden naar Lembeek, in twee dagen allemaal op? Ik kan het geloven dat hij springbokken zag en springgrachten! Dat was geen noodlanding meer in de sneeuw, ik kreeg zo het onbestemde gevoel dat we nog zwarte sneeuw zouden zien.

[Opa Brombeer]

Verdorie nu wordt het moelijk hoor, al die geleerde praat, dat is niets voor mij. Ik hou me liever bij de realiteit en die ziet er niet zo rooskleurig uit. Al waren er al wel precies enkelen die roze olifanten zagen. En Zandman die spoken op klaarlichte dag ziet, sorry maar die zie ik ook overdag, al is dat meestal maar één spook.

En al die hallucinaties denkt dat we aan de nectar gezeten hebben. Nee hoor, ik weet van waar dat komt, evenals die pijn in Kwezel haar buikske, nee ze moet niet bevallen zoals er al eens geopperd wordt, ik ken de oorzaak en vermits ik nu toch al enkele oorvijgen heb moeten incasseren die niet voor mij bedoeld waren, he Ed, en ZMj de billenknijper, ik heb gewoon de verkeerde krenten en mijn bood gebruikt,'t schijnt dat ze hier ergens een pot krenten opgelegd in jenever missen.

Maar dan begrijp ik eigenlijk niet goed waarom Ed zo dwaas doet en Wan Tang achterin de jeep zo nodig struisvogelcapriolen moet gaan uithalen. Daar zit nog ergens een addertje onder het gras. Ik zou maar opletten als ik Ed was, ik ik heb ook al eens last gehad met die adellijke dame, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

Natuurlijk was ik de enige die tegen die krenten kon(uit gewoonte)en moest ik natuurlijk samen met Kwezel al die zwaargewichten mee naar binnen slepen. Maar ik moest voorop, in geval er daar beren moesten zitten. Kwezel ging uit van het idee dat een brombeer wel zou weten om te springen met ongelikte beren, al had ik daar natuurlijk geen goed oog in.

Ik hoop nu maar dat 't stropke vlug zijn vliegdinges terug in orde krijgt want ik voel me toch niet te best op mijn gemak. Tenandere een gemak was er hier niet dus kon ik me er ook niet op voelen. En ik zie ze niet vliegen hoor. Ongelikte beren in de buurt en ene Wan Tang die niet meer te vinden is, zou het iets met elkaar te maken hebben? De toekomst zal het uitwijzen.

En de volgende keer bak ik gewoon krentenbroodjes zonder krenten.

Brombeer

[telloorlekker]

Ik vernam van de plaatselijke journalistiek uit de Halali-regio dat er een uitzonderlijke witte sneeuwvlok was nedergedwarreld. Zo'n natuurfenomeen wou ik wel eens van naderbij bekijken en reisde dus in allerijl af naar de besneeuwde bergtoppen. Daar ik het niet heb op gevlieg, je merkt wel waar sneeuwvlokken vandaan komen, ben ik maar even snel in mijn 2x(2x) gesprongen en mijn sleurhut erachter aan gekoppeld. Je weet tegenwoordig nooit waar je terechtkomt. Ik heb ook een hekel aan "toeslagen", of die nu van ZMj, Brombeer of Kwezel komen tot daar aan toe, die ziet men gewoonlijk wel aankomen, maar van kerosine is het een ander verhaal. Dit duikt meestal op als een niets vermoedende reiziger z'n ballonvaart mist.

Onderweg dacht ik nog na over dat krantenartikel. Er stond iets in over neerslag afkomstig uit de Loirestreek dat met een draai van 90 graden over de Centre in de bergen was terechtgekomen. Meestal volgt die route de omgekeerde richting, komen die witte dingen uit de bergen tot bij ons. Er zat dus iets verdachts aan, maar wat kon ik slechts bevestigd zien als ik ter plaatse was. En ik ben er geraakt, hoewel ik moeite had met die openingen. In de bergen boort men meestal tunnels, en aangezien ik wel veel openingen zag in die molshopen had ik een moeilijke keuze te maken. Het leek mij de Gordiaanse knoop wel, of het ei van Columbus. Welke pijp zou ik nemen om dat gevaarte te kunnen aanschouwen ? En er waren veel pijpen. Stond er echter niet bij dat het gevaarte neergekomen was in een sneeuwlandschap ? Och ja... dan moet ik een gletsjerpijp nemen... Gelukkig was er zo maar één...

Eindelijk zag ik licht op het einde van de tunnel. Gelukkig was die aan deze kant hoog genoeg en kon ik er met mijn sleurhut makkelijk doorheen. Wist ik veel dat het, zelfs in ijstunnels, tamelijk donker kan zijn. Moet deze in de loop der tijden toch heel wat zwarte sneeuw hebben gezien. Onfortuinlijken hebben hem waarschijnlijk met hun vacht afgedekt. Ik dus mijn grote faren opgezet; maar door die lichtweerkaatsende wanden werd dat licht ineens gebundeld als een laserstraal. Zag ik op het einde van de tunnel ineens iets opflikkeren en hup... weg was dat licht. Mijn koplampen priemden door dat pijpke, maar vond geen einde meer. Toch raar; in deze regio had ik toch geen Imbiss gezien voor ik die tunnel in reed; dus schnaps kon het niet geweest zijn dat mijn geest benevelde. Waar was dat einde van die tunnel nu naar toe ? Ik begon dit helemaal verdacht te vinden en heb op een uitgehouwen raststatte halt gehouden, mijn sleurhut tegen het wand gedrukt. Behoedzaam ben ik naar het vermeende einde gestapt; was me dat een marsch zeg.... Uren heeft het geduurd voor ik ter plekke was.

Nu zag ik uiteindelijk dat waarvoor ik gekomen was, maar 't leek één lap stof die over de tunnelboog hing, net een parachute. Toen ik de voorhang voorzichtig terzijde schoof zag ik zowaar een okergele wasmand voor mijn ogen staan. En voetsporen die enig teken van leven waarborgden. Aan het aantal én de grootte van een dezer moet hier iets ernstigs gebeurd zijn. Het leek er zelfs op dat zelfs van dierlijke oorsprong bijwaren, die overgrote afdruk met vijf tenen verraadde al zoiets. Even dacht ik nog "... dit zou de Yeti kunnen zijn..." maar dan moest ik toch ergens wel een schim van dat gedrocht kunnen opvangen. Niets daarvan echter; waar zaten die inhabers dan ?

Ik inspecteerde de mand, klom erover heen en viel pardoes op die metalen bidons onderaan. Hier was iets anders aan de hand dan wat in de krant was verschenen. Nog voor ik het wel besefte, moest ik bedwelmd zijn geraakt door een of ander ontsnappend gas...
Nu weet ik het niet meer...

[hermano]

Ik was nog half verdoofd van onze landing en ik zag de anderen door de sneeuw ploeteren op zoek naar beschutting. Ze gingen een grot binnen om bescherming te zoeken tegen de kou en ze hadden alle moeite van de wereld om Zandmannetje mee binnen te krijgen, die bleef maar tegenspartelen omdat hij niet in die UFO wilde.

We zaten totaal afgezonderd en we waren allemaal zowel de kluts als het noorden kwijt, dus samen met Ed ging ik terug naar de landrover om te kijken wat er nog bruikbaar was van voorraad, zaklampen, dekens, kortom alles wat zou kunnen dienen voor wat wel eens een lang verblijf zou kunnen zijn. Ik wilde ook wel eens weten waar Wan Tang naartoe was, want uit het verhaal van Ed viel eerlijk gezegd niet veel op te maken. Gelukkig had ik hem niet nodig als gids, als ervaren spoorzoeker moest ik maar zijn spoor volgen en tamelijk snel bereikten we ook de jeep of wat er van over was. Eigenaardig, maar geen Wan Tang te zien, en er was ook geen teken dat ze was uitgestapt, er was enkel het spoor van Ed dat van de auto wegliep in onze richting. Ik stond voor een raadsel, dit kon gewoon niet, zij kon toch niet vliegen zeker, daar waren wij eigenlijk mee bezig, en de oplossing leek mij eigenlijk doodsimpel: zij zat gewoon niet meer in die auto, Ed had haar bij een vorige stop waarschijnlijk gewoon achtergelaten.

Het eerste dat ik meenam was de verbanddoos, de zaklampen en wat er nog overschoot aan eten en we haastten ons terug naar de grot, waar de anderen zich zo goed en zo kwaad mogelijk geïnstalleerd hadden. Het verzorgen van de gewonden liet ik dan maar aan Kwezel over en met de hulp van Ed slaagden we er na enkele tochten in om alles wat nuttig kon zijn uit de auto en uit de mand van de ballon naar de grot te brengen. Daar zaten we nu, kilometers van alles af en niemand wist ervan, of toch wel?

[W T]

Zal nog eens iets laten horen.Al heb ik zwijgplicht.Bedoel,zou meerijden maar zwijgen en toekijken.Mijn reisgezel maak het uitstekend daar niets aan op te merken deftig en zelfs plechtig, zelfs het portier van de auto opende hij.Midden in de nacht wij zouden het samen wel redden.Ik hoor het hem nog zeggen,maar geslepen als ie was opende het achterste.Daarna kreeg ik het in de gaten wou hij echt van me af.Normaal toch dat ik het stuur niet vond zo in de donker.Liet hem maar doen.Voel nog zijn verkleunde koude handen.Dacht ie nou echt dat ik die zou verwarmen.Er viel een stilte, wie is er nu eenzaam hij of ik.Waren het een paar minuten of een uur van tijd had ik momenteel geen benul.Gelukkig hoorde we stemmen.Gelijkertijd zegde we hoor dat is brombeer weer aan het grommen.Wie daar het voor het zeggen heeft is nog niet zeker voor ons.Is het kwezeltje of wie dan ook. Hier is het met zekerheid de ED.ED laat zich niet commanderen en ik ben het gewoon te knikken en te luisteren .Vormen nu zelfs een mooi team.Zal het nooit weten hoe het met ons beiden zou aflopen .Daar Hermano mijn reisgezel hadt meegelokt.Hield me maar stil op de achtergrond.