Bijna zot doordat HIJ op pensioen is....
-
Danny. - Lid geworden op: 15 mei 2003, 21:42
- Locatie: Vlaams Brabant
Hij zal toch reeds op de hoogte zijn van dit epistel zeker, hij controleert reeds de mails van haar kinderen, hij zal dit toch ook reeds gezien hebben zeker, …
Groetjes
Danny
Windows 11 Home 64-bit, Ram 8GB, Medion Akoya E23403 All-In-One, Microsoft Defender
-
Reini - Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
- Locatie: Brasschaat
Zij werkt nog en hoeft dit niet thuis geschreven te hebben.
Ik zou dan niet in haar schoenen willen staan, immers, als hij dat zou kunnen lezen, zou ze haar grieven aan hem persoonlijk kunnen overgemaakt hebben.
Ze zondert zich na haar werk soms een half uur af in haar auto om even tot rust te komen.
Een gesprek aanknopen dat tot grote onmin kan leiden, dat ziet zij waarschijnlijk niet zitten.
-
Fazal
Ik kan begrijpen dat de man zich afgeschreven en aldus zichzelf nutteloos voelt. En dat is erg ..., héél erg.
Maar ik heb toch de neiging om 'NogGeenSenior' te geloven, en ik begrijp ten volle hoe zij zich daarbij voelt.
Feit is, dat de man zichzelf stilaan in een depressie laat zakken, en er zelf niets aan doet. Zeg maar 'niets wil' aan doen.
Als hij de hulp en de steun van zijn echtgenote niet aanvaardt, dan zal zij voor een andere, spijtig misschien, een andere (lees: meer drastische) oplossing voor 'haar' probleem moeten zoeken.
Het mag niet haar bedoeling zijn eveneens in een depressie te geraken!
Als 'hij' niet meewil, dan heeft 'zij' opties waar ze gebruik kan van maken.
Het moeilijkste natuurlijk, is de stap te zetten, maar eens erover, kan zij van een beter leven gaan genieten.
In het slechtste geval zal zij na een tijdje, toch tenminste meer rust ervaren.
Schuldgevoelens van haar kant kunnen zeker niet worden uitgesloten en kunnen heel erg aanvoelen, maar daarvoor mag ze zichzelf niet toelaten om met hem mee in de vernieling te gaan.
Het is dan zelfs goed mogelijk, dat hij inziet wat hij heeft aangericht, en als hij genoeg van haar houdt, zijn kar gaat keren, en zich dan toch de moeite getroost haar opnieuw te benaderen, maar dan (hopelijk) met betere doelstellingen. En ... dan doet ze nog wat ze wil.
Spijtig dat zij niet meer reageert op onze berichten.
Maar ik heb toch de neiging om 'NogGeenSenior' te geloven, en ik begrijp ten volle hoe zij zich daarbij voelt.
Feit is, dat de man zichzelf stilaan in een depressie laat zakken, en er zelf niets aan doet. Zeg maar 'niets wil' aan doen.
Als hij de hulp en de steun van zijn echtgenote niet aanvaardt, dan zal zij voor een andere, spijtig misschien, een andere (lees: meer drastische) oplossing voor 'haar' probleem moeten zoeken.
Het mag niet haar bedoeling zijn eveneens in een depressie te geraken!
Als 'hij' niet meewil, dan heeft 'zij' opties waar ze gebruik kan van maken.
Het moeilijkste natuurlijk, is de stap te zetten, maar eens erover, kan zij van een beter leven gaan genieten.
In het slechtste geval zal zij na een tijdje, toch tenminste meer rust ervaren.
Schuldgevoelens van haar kant kunnen zeker niet worden uitgesloten en kunnen heel erg aanvoelen, maar daarvoor mag ze zichzelf niet toelaten om met hem mee in de vernieling te gaan.
Het is dan zelfs goed mogelijk, dat hij inziet wat hij heeft aangericht, en als hij genoeg van haar houdt, zijn kar gaat keren, en zich dan toch de moeite getroost haar opnieuw te benaderen, maar dan (hopelijk) met betere doelstellingen. En ... dan doet ze nog wat ze wil.
Spijtig dat zij niet meer reageert op onze berichten.
-
Reini - Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
- Locatie: Brasschaat
Mee eens Fazal.
Het eerste wat zou moeten gebeuren is dat het koppel met elkaar praat. Hij moet via haar leren inzien dat er wat moet veranderen.
Men krijgt wel de indruk dat zij bang is voor zijn reactie... Mogelijk was hij steeds de baas in huis wegens de verantwoordelijke job en dus de grootste financiële inbreng.
Nu voelt ie zich geen man meer maar een muis.
Beide mensen hebben hulp nodig, desnoods door derden, die dat kunnen professioneel kunnen aanpakken.
Met de huisarts bespreken kan al een begin zijn.
Het eerste wat zou moeten gebeuren is dat het koppel met elkaar praat. Hij moet via haar leren inzien dat er wat moet veranderen.
Men krijgt wel de indruk dat zij bang is voor zijn reactie... Mogelijk was hij steeds de baas in huis wegens de verantwoordelijke job en dus de grootste financiële inbreng.
Nu voelt ie zich geen man meer maar een muis.
Beide mensen hebben hulp nodig, desnoods door derden, die dat kunnen professioneel kunnen aanpakken.
Met de huisarts bespreken kan al een begin zijn.
-
Fazal
Als ze het er allebei, ik bedoel wél 'allebei', voor overhebben, denk ik dat ze beter een relatietherapeut kunnen inschakelen. Want als het zo verder gaat, dan zal er op den duur water ipv wijn in 'haar' glas zijn.
Niettemin zal het toch niet alleen van haar moeten komen. Toch vrees ik dat er bij hem niet veel zal veranderen.
Frustratie valt niet zomaar met succes te behandelen, en depressieve toestanden nog minder.
Ze kan natuurlijk dreigen, maar dan gemeend, hem te verlaten omdat het voor haar geen leven meer is.
En als er dan niets in de positieve zin verandert, dan moet ze haar dreiging uitvoeren, anders zal ze voor hem nooit nog geloofwaardig zijn.
En zo maak je dan uiteindelijk 'minstens' 2 levens onherstelbaar naar de vaantjes, met over langere periode hetzelfde resultaat, met dat verschil dat het intussen nog véél erger is geworden.
Niettemin zal het toch niet alleen van haar moeten komen. Toch vrees ik dat er bij hem niet veel zal veranderen.
Frustratie valt niet zomaar met succes te behandelen, en depressieve toestanden nog minder.
Ze kan natuurlijk dreigen, maar dan gemeend, hem te verlaten omdat het voor haar geen leven meer is.
En als er dan niets in de positieve zin verandert, dan moet ze haar dreiging uitvoeren, anders zal ze voor hem nooit nog geloofwaardig zijn.
En zo maak je dan uiteindelijk 'minstens' 2 levens onherstelbaar naar de vaantjes, met over langere periode hetzelfde resultaat, met dat verschil dat het intussen nog véél erger is geworden.
-
Charlie Maru - Lid geworden op: 24 dec 2011, 17:33
Ik zou zeggen: het lijkt een beetje op de symptomen van een "zwart gat".
Om het in weinig woorden te zeggen:
- Meneer gaat op pensioen en valt in een zwart gat.
- Madam die het zich anders voorstelde en andere verwachtingen had kan het niet verwerken.
Sommigen geraken na een paar maanden uit dat zwart gat, bij anderen kan dat verschillende jaren duren en tenslotte zijn er dan nog die er nooit uit geraken.
Ikzelf ben er evengoed ingevallen, in dat zwart gat ; alléén heeft dat gelukkiglijk maar enkele maanden geduurd.
En.... zoals hierboven al een paar keer vermeld, men moet altijd eerst de klok langs de 2 kanten horen luiden.
Om het in weinig woorden te zeggen:
- Meneer gaat op pensioen en valt in een zwart gat.
- Madam die het zich anders voorstelde en andere verwachtingen had kan het niet verwerken.
Sommigen geraken na een paar maanden uit dat zwart gat, bij anderen kan dat verschillende jaren duren en tenslotte zijn er dan nog die er nooit uit geraken.
Ikzelf ben er evengoed ingevallen, in dat zwart gat ; alléén heeft dat gelukkiglijk maar enkele maanden geduurd.
En.... zoals hierboven al een paar keer vermeld, men moet altijd eerst de klok langs de 2 kanten horen luiden.
Rien ne se perd, rien ne se crée, tout se transforme. - A. Lavoisier
-
Fazal
Natuurlijk. Maar ik zie die man hier toch niet snel op het forum verschijnen.
We zullen het dus nooit weten.
Maar ik blijf erbij dat ik die dame wel geloof, alhoewel zij het hier nu ook laat afweten.
Misschien al een oplossing gevonden, of misschien al geholpen via Teleonthaal!?
Ik hoop het voor hen allebei, maar ik geloof niet in de heilzaamheid van Teleonthaal.
Alhoewel praten helpt, is Teleonthaal is niet meer dan een luisterend oor.
Ze zullen haar niet zeggen wat zij eventueel kan doen.
Dat mogen ze niet, en bijgevolg kunnen ze dat ook niet.
En zo blijft alles zoals het is.
Niettemin, ik hoop ten stelligste dat er een oplossing komt ..., voor allebei.
We zullen het dus nooit weten.
Maar ik blijf erbij dat ik die dame wel geloof, alhoewel zij het hier nu ook laat afweten.
Misschien al een oplossing gevonden, of misschien al geholpen via Teleonthaal!?
Ik hoop het voor hen allebei, maar ik geloof niet in de heilzaamheid van Teleonthaal.
Alhoewel praten helpt, is Teleonthaal is niet meer dan een luisterend oor.
Ze zullen haar niet zeggen wat zij eventueel kan doen.
Dat mogen ze niet, en bijgevolg kunnen ze dat ook niet.
En zo blijft alles zoals het is.
Niettemin, ik hoop ten stelligste dat er een oplossing komt ..., voor allebei.
-
Charlie Maru - Lid geworden op: 24 dec 2011, 17:33
Ik geloof die madam ook Fazal.......voor 110% zelfs.
Alléén.......
is er mentaal in meneer zijne bol een zekere leegte ontstaan dat hij niet terug opgevuld krijgt.
Madam ziet alléén maar hare kant van de medaille en dat zet zich dan om in zelfbeklag (dit is zeker niet negatief bedoeld) zonder dat ze het probleem van meneer begrijpt, of niet wilt begrijpen. (niet wilt begrijpen - omdat ze andere dingen van meneer verwacht).
En zolang men een probleem niet begrijpt (dat van meneer), dan kan men er ook moeilijk een oplossing voor vinden.
Rien ne se perd, rien ne se crée, tout se transforme. - A. Lavoisier
-
Fazal
Praten helpt (soms)!
En ik heb een sterk vermoeden dat dit al meer dan eens is gebeurd.
Die dame is blijkbaar teneinde raad.
En ik heb een sterk vermoeden dat dit al meer dan eens is gebeurd.
Die dame is blijkbaar teneinde raad.
-
boeffer - Lid geworden op: 07 feb 2012, 21:58
- Locatie: In mijn zetel
Een controle freak, ga op vakantie en dat hij daar wat manieren leert. Thuis enz zijn vertrouwde omgevingen.Cesar Millan, kan het baasje mss ook bijsturen.
W10 Wondershare Filmora Video Editor,16:9=1920*1080 ; 4:3=1440*1080, de slijtageslag duurt langer dan de waarborg
-
Hobo - Lid geworden op: 05 mar 2019, 06:40
Als senior+ fungeer ik nu al meer dan 20 jaar in een nieuwe "relatie".
Die intussen heeft aangetoond dat (echte) liefde betekent "er zijn voor elkaar".
Maar... gezien ik al eens met jongeren praat, die hun eerste verliefdheid ontdekken
en/of met meer ervaren mensen, die in een tweede of derde relatie stappen,
probeer ik dit mee te geven...
De Vier V's...
Eerst kom de V van Vertrouwen (nadat men elkaar voldoende heeft verkend)
Dan volgt de V van Vriendschap (omdat men "vrienden" tolereert zoals ze zijn)
En dan de V van Verdraagzaamheid (zodat men ook de partner verdraagt zoals die is)
Het blijft altijd wel streven naar een evenwicht tussen geven en nemen.
Waarbij de V van "elkaar Verstaan" opduikt.
Iedere vogel zingt trouwens zoals hij gebekt is
Hobo
Die intussen heeft aangetoond dat (echte) liefde betekent "er zijn voor elkaar".
Maar... gezien ik al eens met jongeren praat, die hun eerste verliefdheid ontdekken
en/of met meer ervaren mensen, die in een tweede of derde relatie stappen,
probeer ik dit mee te geven...
De Vier V's...
Eerst kom de V van Vertrouwen (nadat men elkaar voldoende heeft verkend)
Dan volgt de V van Vriendschap (omdat men "vrienden" tolereert zoals ze zijn)
En dan de V van Verdraagzaamheid (zodat men ook de partner verdraagt zoals die is)
Het blijft altijd wel streven naar een evenwicht tussen geven en nemen.
Waarbij de V van "elkaar Verstaan" opduikt.
Iedere vogel zingt trouwens zoals hij gebekt is
Hobo
-
Jockey - Lid geworden op: 08 dec 2009, 23:19
- Locatie: Wuustwezel
Hallo mensen. 'Nog Geen Senior' heeft mijn gedacht geen nood aan jullie goedbedoelde raadgevingen. Zoals ze in het begin stelde, ze wil gewoon haar hart eens luchten en anderen eens laten horen hoe zeer men iemand de duivel kan aandoen... En geloof me, ikzelf ken mensen die echt narcistisch kunnen zijn en enkel aan zichzelf denken en ja, dat is een hel voor die partner... Ik wens haar in ieder geval nog een gelukkige toekomst toe mét een bevredigende oplossing voor haarzelf.
Weet je,je kan perfect ruzie maken en toch vrienden blijven...