Boontje komt om zijn loontje

[Cyper]

Ik heb die bonen maar weggegooid, hoor. Ze bleven hard. Dat was verloren moeite. Ik gooi niet graag eten weg, maar oneetbaar eten, daar heb je ook niks aan. Misschien als ik kippen had gehad, had ik ze hen kunnen voorleggen. Maar ik heb geen kippen.

Ik hou wél van peulvruchten, van alle soorten. Linzen, erwtjes, bonen van allerlei kleuren en maten, kikkererwten, capucijners... het is allemaal erg gezond, we zouden dat vaker moeten eten. Maar het is niet zo'n traditie in onze plaatselijke keuken. Ik heb wel al allerlei heerlijke peulvruchtgerechten uit andere cuisines geprobeerd. Couscous met kikkererwten op z'n Marokkaans, Indische curry met linzen, Italiaanse minestrone met witte bonen, baked beans on toast op z'n Brits, Japanse anko met azukiboontjes, enzovoort. Dat is allemaal erg lekker. En de Hollandse snert is feitelijk ook niet slecht.

Het valt mij op dat peulvruchten feitelijk de enige groente is, die niet aan smaak inboet in blik. Als je worteltjes of sperziebonen of spinazie uit blik vergelijjkt met diepvries of vers, dan is dat een wereld van verschil. Tomaten, ja, die houden het uit in blik, maar tomaten zijn dan ook geen groenten, maar fruit, hé.

Met vis in blik heb je ook dat vreemde verschijnsel: alleen de vette vis verdraagt het om in blik te worden gestopt. Sardientjes, tonijn, zalm, makreel, haring ... maar wie heeft er al ooit kabeljauw of dorade in blik zien liggen?

[Janna]

maak bonensoep altijd met borlottibonen, blijven jaren goed en worden altijd mals; koop ze wel in winkels met italiaanse specialiteiten, goede kwaliteit.

[Cyper]

Ja, borlotti's zijn mooi om te zien. Feitelijk zijn de meeste peulvruchten mooi.
In Japan worden er ook erg lekkere desserts gemaakt met peulvruchten, en dan vooral azukiboontjes en Japanse witte bonen. Die zijn erg lekker nootachtig van smaak, en gaan goed met suiker. De anko is een lekkernij die overal in Azië populair is. Gewoon puree van gekookte azuki's met suiker. Het leuke aan azuki's is dat niet alleen de pel ervan donkerrood is, maar ook het binnenste; dus als je dat kookt wordt dat niet beige zoals met rode kidneys, maar blijft rood.
Je kunt er ook een heerlijk soort marsepein-variant mee maken, als je er opstijft met agar. Dat heet dan yokan. Even lekker als marsepein, en even gezond, maar veel minder calorierijk omdat er geen vet in zit.
Kuri-yokan is dan weer half azuki, half kastanjepuree, nog lekkerder.
Van die witte bonen maken ze dan een witte versie. Dat past beter bij gekleurde vruchten of zo, omdat het mooi wit blijft.

[Janna]

dat moet wel lekker zijn, ga die azuki's eens proberen, heb ze al gezien in de rekken van Biowinkels maar nooit gekocht

[Prima Vera]

Ja, borlotti's zijn mooi om te zien. Feitelijk zijn de meeste peulvruchten mooi.
In Japan worden er ook erg lekkere desserts gemaakt met peulvruchten, en dan vooral azukiboontjes en Japanse witte bonen. Die zijn erg lekker nootachtig van smaak, en gaan goed met suiker. De anko is een lekkernij die overal in Azië populair is. Gewoon puree van gekookte azuki's met suiker. Het leuke aan azuki's is dat niet alleen de pel ervan donkerrood is, maar ook het binnenste; dus als je dat kookt wordt dat niet beige zoals met rode kidneys, maar blijft rood.
Je kunt er ook een heerlijk soort marsepein-variant mee maken, als je er opstijft met agar. Dat heet dan yokan. Even lekker als marsepein, en even gezond, maar veel minder calorierijk omdat er geen vet in zit.
Kuri-yokan is dan weer half azuki, half kastanjepuree, nog lekkerder.
Van die witte bonen maken ze dan een witte versie. Dat past beter bij gekleurde vruchten of zo, omdat het mooi wit blijft.

Die desserts zijn idd lekker van smaak. Schoonzoon gaat geregeld naar de aziatische winkel én haalt daar geregeld zijn gerief voor deze desserts. En alhoewel ik geen bonen eet, deze bewerkingen zijn gans anders én dan durf ik daar gerust van eten.

[Cyper]

dat moet wel lekker zijn, ga die azuki's eens proberen, heb ze al gezien in de rekken van Biowinkels maar nooit gekocht

Doodgemakkelijk om te maken, hoor. Je hoeft azukiboontjes niet te week te zetten, het gaat heel snel, net als linzen. Je kookt ze tot ze helemaal zacht zijn, giet het water eruit, doet er een beetje nieuw water bij en een hoop suiker naar smaak. Wie van heel zoet houdt doet er heel veel bij, wie het niet zo hevig moet zijn minder. En dan nog's opkoken tot de suiker opgelost is, en met de mixer tot puree mixen. De ene wil het compleet glad, de andere vindt het lekker als er nog wat brokkeltjes in zitten.
In Japan gebruiken ze het als vulling in allerlei soorten desserts: mochi ballen van kleefrijst met anko erin, cakejes en allerlei gebakjes met anko erin, zelfs broodjes met anko. Het is heel gezond, het bevat veel eiwitten.
En als je er van die yokan van wil maken, moet je wat meer water in het mengsel doen, zodat het vloeibaar is, er agar instrooien terwijl het nog heet is, dan uitgieten in een platte vorm en er na opstijven blokjes uit snijden.
In Japan krijg je zo'n blokje bij de groene sencha of matcha thee. Op zo'n klein porseleinen schoteltje. Hoe sterker de thee is, hoe zoeter de yokan.
En bij zoete thee krijg je dan weer een scherp zuur hapje, meestal een opgelegde umeboshi pruim. Dat is iets heel ongewoons om bij de thee te krijgen, vooral voor Belgen die gewoon zijn aan speculaas of chocolade bij de koffie of thee! De eerste keer dat ik dat kreeg ging ik door het dak. Blaaaahhrgg afschuwelijk
Maar het was vooral omdat ik iets zoets verwachtte, en niet iets dat het midden houdt tussen een augurk en een uit zijn krachten gegroeid kappertje. Het is de bedoeling dat het een contrast vormt met de zoete drank.

Maar de anko en de mochi, daar kan ik nooit genoeg van krijgen. En als je ze allebei zelf kunt maken, dan heb je dubbel geluk.