Voorwoord

'Thuiszorg' is nog nooit zo populair geweest als vandaag. Kunnen beschikken over en vertoeven in een vertrouwde en veilige privé-omgeving, ook als ziekte, handicap of ouderdom hun beperkingen stellen, wordt in toenemende mate erkend als een fundamentele en universele behoefte van de mens. De begrippen 'thuis' en 'zorg' roepen nog steeds bij vele mensen gevoelens op van 'geborgenheid en warmte', van 'solidariteit en betrokkenheid'. Het aantal personen dat op één of andere wijze in Vlaanderen thuis verzorgd wordt, wordt geschat op 290.000. Het aantal mantelzorgers is zowat even groot: echtgenoten, dochters en zonen, buren met het hart op de juiste plaats die afspraken maken, elkaar aanvullen, organiseren wat niet altijd te organiseren valt... .

Thuiszorg omvat een breed gamma van uiteenlopende vormen van hulp- en dienstverlening met een preventief, curatief, verzorgend, begeleidend, ondersteunend en/of palliatief karakter, die verleend worden door diverse zorgverleners : mantelzorgers, vrijwilligers en al dan niet medische hulpverleners. De diverse hulp- en dienstverleningsvormen hebben onderling gemeen dat ze er alle specifiek én complementair op gericht zijn de gebruiker in staat te stellen zich te handhaven in de thuissituatie.

Thuiszorg is per definitie ook een gedeelde 'zorg' : de gebruiker, de mantelzorger, de vrijwilliger, de professionele hulpverlener, elk draagt zijn specifieke verantwoordelijkheid. Het is mijn stellige overtuiging dat de voorwaarden van een kwaliteitsvol thuiszorgbeleid niet alleen door de overheid kunnen en mogen bepaald worden. Zo'n beleid wordt immers in samenspraak ontwikkeld. Samenspraak veronderstelt dat alle betrokkenen als 'gelijkwaardige partners' worden beschouwd en samen zoeken naar de juiste antwoorden en oplossingen.

De taak van de overheid bestaat uit het aanreiken van de nodige voorwaarden zodat personen die kiezen voor thuiszorg, deze bewuste keuze ook echt kunnen waarmaken. Naast het ter beschikking stellen van geografisch en financieel toegankelijke zorg behoort een goede informatieverschaffing tot de cruciale voorwaarden.

Zowel de gebruikers van de thuiszorg als de mantelzorgers hebben veel baat bij informatie en voorlichting over hoe omgaan met een ziekte, handicap of zorgbehoevendheid, welke voorzieningen er bestaan, wie wat doet in het hele thuiszorglandschap, waar men terecht kan voor materiële en immateriële hulp en steun... . Alleen wanneer men over voldoende en correcte informatie beschikt, kan men immers een persoonlijke én verantwoorde keuze voor thuiszorg maken.

Ik hoop alvast dat de vele duizenden mensen die op de één of andere wijze een beroep doen op thuiszorg, met deze "Gids in de thuiszorg" een hele stap vooruit geholpen worden en zich ondersteund weten en voelen, want dat wordt de essentie van mijn beleid de komende jaren.

Mieke Vogels,
Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen

Bron: Werkgroep thuisverzorgers vzw