Poëzie van de dag

Zo stil...

Ik ben vanmorgen
heel vroeg opgestaan
en hoorde een gerucht,
de wind fluisterde zacht,
heel zacht,mijn naam.

De dauw lag nog
over de velden,
en bij een verre boerderij
blafte een hond.
De zon kwam op.

En stralend,vol van luister,
verjoeg zij met haar licht
de zwarte dreiging
van het duister.

Ik zag de vogels
zwevend op de wind.
Zo stil in mij,
gelukkig als een kind.

De akkers,
met het goudgele graan
zo schoon.En ik ben zingend
weer naar huis gegaan.

Tineke