Poëzie van de dag

Vermist

Als moeder hangt de navelstreng
Eeuwig met uw kinderen verbonden.
Je voelt in je hart, dat er iets is
pijn, ongerustheid of gemis.

Dagen aan een stuk kan je niet slapen
Je blijft met je denken behoedzaam
Ieder geluid is er een te veel
Je blijft gewoon heel de nacht waken.

Iets in je binnenste trekt aan de alarmbel
Maar je weet niet of die zal afgaan of niet
Het kan gewoon je gedachtegang zijn
Of wordt het werkelijk de hel.

Eén telefoontje van de politie
Die meldt dat er iets is met je zoon
Het ergste komt naar voor,
Is het echt of een droom

De werkelijkheid drinkt tot je door
Dat je adem stikt in wat je hoort
Uw hart wordt opengereten
Met ellende doorboort.

Wij ouders kunnen het niet begrijpen
Waar was ons kind gebleven
Gsm bleef monddood
het enige teken van leven.

De zoektocht begon bij vrienden
Kennissen van weleer werden in versneld tempo opgebeld
Zij konden niet meer helder denken
Hun hart was versteend

Gebeiteld uit de puurste pijn die een moeder dragen kan.
De telefoon bleef hun woorden aanhoren
Langs de andere kant was het stil
Voor hen nu nog meer koud en kil.

Wat had onze jongen toch aan zijn hoofd
Een relatiebreuk waar het hart ook brak
Wij piekeren over alles en nog wat
Wat heeft de greep op zijn leven gedoofd.

Straks zal zijn gezicht verschijnen op tv.
Jongens, meisjes doe dit je ouders niet aan
Zij hebben voor jullie alles in hun leven gedaan.
Neem jullie verantwoordelijkheid
En vertelt hen alles openlijk.

Wij ouders hebben een leven achter ons
Leerden het leven aanvaarden
Hebben ook niet alledaagse dingen meegemaakt
Wij hebben de gerechtigheid in ons zelfs gesmaakt.

Kon ik dat maar zeggen tegen de mensen
Die hun zoon of dochter niet meer hebben
hun geluk is zwart geblakerd
door het vuur dat nooit meer zal kunnen doven.

Hun innerlijke is verscheurt
Maar het is gebeurd
De tijd tikt zijn rondjes verder
Tot het uur der waarheid komt.

Het zoekwerk verstomd
Vrienden trachten je te steunen
Maar na een tijd verdwijnen ook zij
Dan ben je alleen nog in je hart verwond.

Claire Vanfleteren