Poëzie van de dag

Héél alleen

Héél alleen
Héél klein , achtergebleven
Starend in de vlam van een kaars,
ze zorgt voor het schaarse licht,
nét genoeg voor het schrijven van dit gedicht

Verdwaald in gedachten
Op zoek naar jouw blauwe ogen
Ogen, die gisteren nog naar me lachten
Doch,
ik zie nu twijfel op je gezicht

Heeft m’n gevoel me dan zo bedrogen ?
Heeft de liefde me dan zo verblind ?
Mag m’n hart niet langer spreken ?
Ik heb mezelf belogen

Mijn droomprins is verdwenen
Als woestijnzand met de wind
Verdriet en wanhoop is verschenen
Liefste van mij,
ik heb je zo bemind…

Tinneke