Poëzie van de dag

Vensterzicht

'k Heb lang aan 't venster zitten turen
naar al dat winterse buitengebeuren.
Mooie taferelen gadegeslagen,
genietend van de kristalsterren op de ramen,
en van het imposante landschap...
met dat volle witte kamerbreed sneeuwtapijt.

Jammer genoeg was ik te laat
om die vele patrijzen op foto vast te leggen,
een ganse kolonie was het.
Ze hadden hier een onderonsje op het veld.

Mezen,roodborstjes,winterkoninkjes
en nog enkele andere vogels,
komen gretig aan de zakjes en bolletjes eten,
door het venster ziet alles er zo heel mooi uit.

't Is hier echt wel een grote volière buiten,
met een zwerm sneeuwganzen
die heel lawaaierig boven ons huis vliegt...
dat heb ik werkelijk nog maar zelden gezien,
en is op zich ook heel mooi.

Op 't besneeuwde grasplein een kwikstaartje,
wel gek hoe dat vogeltje huppelt,
't staartje wippend op en neer...
Meesjes zijn kleurig,en 't roodborstje och,
dat is toch zo'n klein koddig bolleke.

Winterkoninkjes altijd met 't staartje omhoog.
Houtduiven en tortels zien we bijna niet,
maar meeuwen des te meer,en vreemd genoeg
slechts 'n enkele huismus te bespeuren.

Hoe mooi de bloedrode opkomende zon
tussen de bomen achter het huis.
De voorkant biedt me een sluier van lichte mist,
en bomen met een mooi wintersilhouet.

Verder is het stil buiten,zelfs geen boer te zien.
Geen auto's,geen fietsers,noch wandelaars.
Maar die zwarte kauwen,wat een contrast
op dat maagdelijk witte sneeuwtapijt.

En nu...
doe ik het venster van mijn volière dicht.

Jadi