Poëzie van de dag

Ons verlangen

De koude , droge winterwind
brandt mijn pas geschoren wangen.
Mijn overjas hoog dichtgeknoopt
wandel ik naar mijn verlangen.

Ik weet dat zij daar wacht
bibberend door haar mooie kleding
die zij heeft aangetrokken
ter mijner overreding.

Warm wordt het wel van binnenuit
opspringende warme gloed.
Iedere trede die ik nader
voel ik de verwarming van mijn bloed.

Daar zie ik haar rode koude neus,
haar blinkende tranige ogen
Het is helemaal niet van verdriet
maar van het verlangen dat we samen mogen.

Ik druk haar bijna ademloos
heel dicht tegen mijn verlangen
Dan kus ik haar bijna ademloos
de asem uit haar luchtpijpgangen.

Nu verlaat de koude heel mijn lijf.
Maakt plaats voor warme gloed
Ik streel haar koude rug
om het stromen van haar bloed.

Twee naakte warme handen
houden elkander stevig vast
En door het kille duister
wandelen wij op de tast.

Het is niet belangrijk waar we gaan
belangrijk is dat wij samen
de weg bewandelen naar het bestaan,
waarvoor wij gezamelijk de beslissing namen.

Jure