Poëzie van de dag

De spiegel van de wind

Kwart na vier. Ik word wakker.
En ga naar beneden.
Het tuindeurtje wordt bijna uit haar hengsels
gelicht. Ik barricadeer het met een zak potaarde.
"¡No pasarán!",schreeuw ik tegen de wind.
Terwijl ik toch wat bang ben.
Een blaffend jongetje. En alleen.

Als ik vanmorgen de terrasdeur openschuif
om de tuin te onderzoeken, merk ik
op de boekenplank een mij onbekend boek.
'De woede van de wind.'
Zou het mij opgevallen zijn bij een zonnige ochtend?
Ik sla het open en op de eerste pagina,
lees ik een citaat.
Ik zie mezelf in een spiegel.

Uvi