Poëzie van de dag

Ik mis je

Ik zie je gezicht,
meer en meer vervagen.
Vele rimpels die zie ik niet meer.

Ik weet nog precies,
de kleur van je ogen.
Ook al kijken ze,
me niet meer aan.

Ik zie nog de vorm van je mond.
Ook al zie ik die,
nooit meer lachen.

Ik voel nog je handen.
Soms koud en soms warm.
En weet dat ze me nooit meer zullen strelen.

Ik verlang naar je stem,
en zou zo graag horen,
dat je kon zeggen
hoe gelukkig je nu bent.

Pas dan kan ik het aanvaarden
en doet het misschien minder pijn
want nu kan ik niet begrijpen
waarom je niet langer bij ons kon zijn.

Ik leef nu verder
met jou in mijn geest
en ben je zo dankbaar
dat je "mijn pa" bent geweest

Xje