Poëzie van de dag

Kind van de oorlog

Hongerige monden
Grote bange ogen
Verwoestte stad
Ruïnes van huizen,
Die er gisteren nog stonden
Een doordringende geur
van rottend vlees
Op de hoek van de straat
Een wenend kind
Waarschijnlijk nu een wees

Naast elkaar geplante tenten
Vuil, vochtig en koud
Vooraan een stuk plastiek
Dat moet doorgaan voor deur
Binnen in de woonplaats
De familie samengepropt
De hongerige schreiende baby,
grootmoeder kwijlend
paars van de kou en stokoud

En ik sta recht,
na het laatavond journaal
Zet de verwarming alvast hoger,
zo is het s’morgens warm en aangenaam
Ik ben verkouden
en drink nog een grog
Plots moet ik denken aan dat kind
Aan het kind van de oorlog

Het kind zonder naam
Het kleine wezentje,
met grote bange ogen
Die tengere gedaante
Hulpeloos en nog zo klein
Er overvalt me een gevoel
van diepe schaamte

Schaamte om mens te zijn…

Tinneke