Poëzie van de dag

Moddervelden

De gele maistoppen in het modderige veld
wuiven mij toe,precies met de smeekbede
"red ons want wij moeten hier hoognodig weg".
Maar de diepe groeven
in die zware polderaarde
beletten het de boeren
de mais te ontdoen van hun rijpe kolven.

Zware modderbergjes liggen ook op de weg,
en vormen een glijbaan voor menige auto.
Soms geraak je gewoon
niet over "de berg"met de auto.

Ik heb medevoelen met de boeren
die toch willens nillens nog proberen
grotendeels hun oogst te redden,
maar de zware tractoren zakken weg
in die zompige moddervelden.

't Is zielig die gele maisstengels
daar nog te zien staan,
ja het is zeker vijf voor twaalf.
Owee,recht voor de deur
staat de knolselder ook te wachten,
om bevrijd te worden.

En onze Jean-Luc,de windhaan...ewel
die staat nog altijd met zijn
pluimstaart naar huis gericht,
af en toe een lichte beweging en dat is het,
dus weinig verandering in windrichting.

Jadi