Poëzie van de dag

SCHRIJVEN.

Opeens kreeg ik zin,
‘wat was dat lang geleden’
om een versje te schrijven.

Helaas, vrees ik
dat de inspiratie
niet lang zal blijven.

Vroeger vloeiden woorden
zo maar uit mijn pen,
nu moet ik denken en peinzen
of ik die woorden nog wel ken.

"Huisje, tuintje, kindje,"
die horen er nog bij.
"…wolkenspel,
zon en regen, vogels
vlinders…kinderspel."

maar helaas ook
leeftijd,
ziekte
en dood.

Ik heb er nooit bij stilgestaan
de tijd die vloog voorbij.
Toen moeder stierf,
tien jaar geleden
begon de herfst voor mij.

Nu lijkt het wel of aan alle bomen
aan rozen en aan vlinderstruik,
die eens zo overvloedig bloeiden,
triest en snel een eind zal komen,

ook zij gaan dood…

Maar… een "nieuwe hemel"
en een "nieuwe aarde,"
zijn die ons niet beloofd?

Er komt een tijd,
meermaals voorspeld,
als GOD weer
in ONS leven TELT

Dan maakt Hij
alles fonkel NIEUW!

Geluk en vrede,
ook voor mensen
van heden,

als er genoeg
wordt om gebeden.

Ria