Poëzie van de dag

Als je aan de herfst gaat denken...

Een van die dagen dat je aan de herfst gaat denken
de eerste kilte ’s morgens.
Uit de milde wind puur je de laatste warmte,
je leest de herfst en daarna de winter, hij komt!

Met weemoed ga je aan de pc
je vingers strijken soepel over het klavier
ze strijken de zinnen glad
zoals een penceel voor de schilder.

Het schrijven vult de ruimte op het scherm
en als je het bewaart vult het ruimte op je harde schijf
of plaats je het op de topic ‘mijmeringen’
die schijf is nog lang niet vol, nog lang niet af!

Hoever ga je met het schrijven over jouw gedachten?
geef je jouw diepste dromen er in prijs
of bewaar je ze voor een enkeling
met een grenzeloos vertrouwen?

Soms schrijf je nietszeggende woorden,
of toch niet?
Is het fluiten van zangvogels nietszeggend,
of toch niet?

Is schrijven zoals het lied van zangvogels
uiting van melancholie of van vreugde?
Jouw vleugels klapwieken in de woestijn,
Welke rol speel je in het leven?

De eeuwige vraag!

Gustilpe