Poëzie van de dag

Eenzame poes

Mientje, Mientje, Mientje,
waar blijft nou toch jouw vriendje?
Je zit nog steeds op hem te wachten,
al zeven dagen en zeven nachten.
Jouw vriendje heeft het huis verlaten.
Hij heeft jou in de steek gelaten
met je vele poezenkindjes
in de mand met roze lintjes.

Mientje, Mientje, arme poes,
jouw vriend is er vandoor met Loes.
Je kent ze toch, die met het belletje
en dat witzwart gevlekte velletje.
Mientje, misschien weet je het niet
maar de kater van buurman Piet
heeft net zoveel verdriet als jij.
Ooit gaat dat vanzelf voorbij.

Hij mist Loes
zij was zijn poes.
Ach Mien, kijk om je heen
verdrietig ben je nooit alleen.
Piets kater vindt jou best wel aardig,
hij is glanzend zwart en loopt zo waardig.
Je hebt vroeger zelfs met hem gestoeid.

Troost jezelf nou maar, want het is heus waar,
voor jou zal straks de maan weer schijnen.
Je poezenverdriet zal gauw verdwijnen
als je met je nieuwe vriendje
uit één bak melk drinkt, Mientje.

Janina