Waar vandaan: Literatuur > Poëzie van de dag > Jeugdsentiment
Poëzie van de dag
Jeugdsentiment 't Zonnetje schijnt zalig, Och,het doet me wegdromen De harde stoppels die je onder Waar is de tijd naartoe...? Ja,'k zit op 't terras,met 'lappie', Jadi
een fijn windje maakt het af,
de natuur straalt rustigheid uit.
Groene bomen omzomen met mooi
contrast het goudgele gemaaide veld,
en nu het hooi van het land is
geeft dit een heerlijke geur.
naar de jeugd van onze kinderen.
De tent opgezet in een hoekje,
daar op 't veld waar het beekje
altijd water heeft,waar ook kikkers
er heerlijk ongestoord woonden.
't grondzeil voelde tijdens de nacht,
het lawaai van dierlijk leven rondom,
het opschrikken van een uil,
het ritselen van weet ik wat,
en lange nachten vol griezelverhalen,
om 's morgens als echte globetrotters
ons te gaan wassen in de beek.
Nu staat het beekje altijd droog,
in de zomer geen kikkers meer,
en...zijn onze kinderen groot.
Wauw,een konijntje komt hier
zomaar voor mijn neus gelopen.
tas koffie binnen handbereik.
't Schrijven buiten lukt niet zo,
net als lezen,altijd iets leidt me af,
zoals nu weer dat jeugdsentiment.
Zelf poëzie insturen?
Dat kan: stuur naar poezie@seniorennet.be !
Let op: u moet zélf de auteur zijn van het gedicht om toelating te geven voor publicatie op SeniorenNet.