Poëzie van de dag

Vrouwelijk schoon

Mijmerend staart ze voor zich uit
glimlacht in haar eigen.
Onschuldig zoals ze daar zit
zo ondeugend is haar blik.

Haar ogen boren zich
als pijlen door je hart.
Zij vertrekt geen spier
blijft onbewogen
in alle eenvoud.

Ze verzinkt in haar boek
de woorden doen haar
blozen.
Ze kijkt op en vuurt
de vlammen op jou af.

Je staat nog overeind
maar je wankelt.
Je zou haar willen
proeven met je lippen.

Zij ziet je niet eens staan
is met het lezen begaan.
Het is zonde
zo’n verleidelijke vrouw.

Alleen met dromen
in de verhalen.
Vrouwelijk schoon
kom mij toch eens halen!

Claire Vanfleteren