Poëzie van de dag

Zijn

De eerste tekenen van leven
Na een donkere kille nacht
Ik voel de warmte van de opkomende zon
Een koele bries streelt m’n lichaam,
héél zacht

De eerste vlinder van de morgen
Fladderend naar een bloem,
om doelbewust,
voor het sluiten van de cirkel te zorgen

Ik hoor de ruisende bomen in het bos
De bladeren geplaagd door de wind
In de verte dat heerlijk geluid,
de lach van een kind

Vogels die zingen,
alle mogelijke tonen
Bloemen in al hun pracht en praal
Die de bijen met hun nectar belonen

Héél lang zag ik dit alles,
alleen maar in m’n dromen
Maar ik heb gevochten
En ben teruggekomen

Ik hoor en ik voel
Ik zie, ik adem, ik lach
En soms heb ik verdriet
Ik kus, ik word gekust
Ik leef, ik geniet,
héél bewust

Ik lees, ik leer,
ik luister en ik ken
Ik denk
Dus ik ben

Tinneke