Poëzie van de dag

Ten Strijde...

Er stond veel volk rond de troon
En de koning had nog niet gesproken
Op vele gezichten zag men hoon
Tegen de man die was gebroken

In het kasteel op de rots
dat hij met veel trots
volledig liet omwallen
Was het akelig stil
Zelfs dodelijk stil
Omdat velen waren gevallen

Hij keek droevig in het rond
opzoek naar één paar ogen
Waarin hij wat erkenning vond
Hij vond zelfs geen mededogen

Onder stond een vijand
die geen enkel land
op zijn grond wilde krijgen
Het waren wilde dieren
Die roepen en tieren
slachtoffers aan een spies rijgen

De stilte in de zaal was pijnlijk
De edelen keken opzij
Nochthans leefden zij rijkelijk
Dankzij gunsten en soldij

Bruusk stond hij recht
Hij riep z'n knecht
om zijn zwaard te omgorden
Vooruit, komaan
Laat ons gaan
en strijden tegen die wilde horde

Jure