Poëzie van de dag

Het bos van mijn vader

Het stille bos naast onze mooie siertuin,
met z'n hoge bomen en hun trotse kruin,
was voor ons een groene oase bij uitstek.
Een bezinningsplaats, onze lievelingsplek.

Daar was mijn vader een schalkse jongen...
Hij voelde zich vrolijk, onbezorgd en zo vrij.
We babbelden, lachten, werkten en zongen,
en gelijk wanneer, was hij er steeds voor mij !

In de lente was er in 't bos altijd heel wat te doen...
De zon, priemend door de takken, leek op een zoen.
In zomerdagen hield 't lommerrijke ons fris en koel
want op hete dagen was het toch soms veel te zwoel.

Nooit konden we vermoeden dat in ons sprookjesbos,
juist daar, een verschrikkelijk drama zich zou afspelen.
Vader lag er levenloos... op een bed van zacht mos...
geveld als,en... door een boom... niet meer te helen ... !

Bosrankje