Poëzie van de dag

Ik zou in je armen willen sterven

Ik zou in je armen
willen sterven...
Het beeld
van je geliefd aangezicht,
de zachte blik van je porceleinen
ogen en je glimlach, zo teder,
voor altijd meenemen naar
de andere kant...

Ik zou willen
dat jouw hand mij nog eens streelde
om de warmte
en de geur van je lichaam
nog even op mijn huid
te kunnen bewaren...

Ik zou alle pijnen
kunnen verdragen
als ik in jouw armen langzaam
zou mogen inslapen...

Jij zou mij de kracht geven
om de sprong in het onbekende
te durven doen...
Door en voor jou, heb ik ooit
de grootste stap van mijn leven
durven zetten...
Alles loslaten
en naar je hand grijpen
om samen met jou verder te gaan !

Maar dan,
als het zover zal zijn,
zal ik jouw hand moeten loslaten
en helemaal alleen
mijn weg in het hiernamaals
durven zoeken en volgen...

De grote angst van het onbekende
de vrees van het niet meer bestaan...

Zolang
dat ik je warme diepe stem mag
en kan horen, zal ik moed hebben
om alles te verdragen en,
misschien, als je mij
een minnedicht wilt reciteren,
zullen je liefdeswoorden
als hemelse muziek klinken en
mij vergezellen
op mijn moeilijke weg...

Hoe dikwijls heb je mij getroost...
Ik voelde mij zo klein, zo teer
als je mij op je schoot nam
en omarmde met zoveel tederheid....
Je rustgevende kracht
gemengd met je innerlijke zachtheid
hebben bij mij altijd wonderen gedaan !

Ik kon mijn verdriet uithuilen
zolang ik wou met, zoals in een
van onze lievelingsliedjes, mijn hoofd
op je schouder..
Jouw zoenen
droogden mijn bittere tranen en
hun zoute smaak bleef nog lang op
je lippen als je mij nadien kuste ,
vol verlangen...

Ik ben zo gelukkig met jou
dat ik soms bang ben...en dan
komen donkere gedachten
die mij zo'n gedicht laten schrijven

Maar, zonder enig bewijs of geloof,
ik denk dat de dood geen eind is...
Onze late en bijzondere liefde zal altijd
blijven bestaan door de eeuwen heen...

Dus, mijn geliefde, ik zou ...
in je armen willen sterven maar hoop
dat het levenslot ons nog een beetje tijd
geeft hier en nu...

Bosrankje